Porównanie Samsung Galaxy S20 Plus 5G 128 GB vs Samsung Galaxy S20 Plus 128 GB / 8 GB

Parametr określa ogólną wydajność smartfona: im więcej pamięci RAM, tym szybciej urządzenie działa i tym lepiej radzi sobie z zadaniami i/lub wymagającymi aplikacjami (przy ceteris paribus). Jest to tym bardziej prawdziwe w świetle faktu, że duże ilości RAM-u są zwykle łączone z mocnymi zaawansowanymi procesorami. Jednak tylko urządzenia z identycznymi systemami operacyjnymi mogą być bezpośrednio porównywane ze sobą, a w przypadku Androida z tymi samymi wersjami i edycjami tego systemu operacyjnego (więcej informacji na ten temat podano w „System operacyjny”). Wynika to z faktu, że różne systemy operacyjne, a nawet różne wersje tego samego systemu operacyjnego mogą znacznie różnić się wymaganiami dotyczącymi pamięci RAM. Przykładowo iOS, dzięki dobrej optymalizacji pod konkretne urządzenia, jest w stanie wydajnie pracować z 3 GB RAM-u. W przypadku wersji Androida w edycji zwykłej (nie Go Edition) wspomniane 3 GB to tak naprawdę wymagane minimum. W takim systemie operacyjnym lepiej jest mieć co najmniej 4 GB lub 6 GB pamięci RAM. W high-endowych urządzeniach z potężnym elektronicznym wypełnieniem można spotkać bardziej imponujące wartości – 8 GB, a nawet 12 GB lub więcej.

Standardy łączności, obsługiwane przez telefon komórkowy. We współczesnym świecie aktywnie wykorzystuje się kilka standardów związanych z różnymi generacjami: GSM, 3G, 4G (LTE)(z VoLTE lub bez niego), 5G (w tym szybki internet mobilny), CDMA. Różnią się one zarówno parametrami, jak i poziomem popularności w różnych krajach:

— GSM. Najwcześniejszy standard, występujący we współczesnych telefonach. Należy do drugiej generacji (2G). Umożliwia wykonywanie połączeń głosowych z akceptowalną jakością dźwięku, a także przesyłanie danych z prędkością do 474 KB/s (przy użyciu technologii EDGE). Obecnie standard GSM jest uważany za całkowicie przestarzały, prawie wszędzie jest on zastępowany przez bardziej zaawansowane standardy następnych generacji (3G, 4G itp.). Jednak obsługa 2G występuje w większości współczesnych urządzeń - nie tyle z praktycznej konieczności, ile ze względu na cechy techniczne. Faktem jest, że prawie wszystkie aktualne standardy łączności są bazują na GSM, a moduły do pracy z tymi standardami są równie kompatybilne z GSM.

— 3G. W szerokim rozumieniu kategoria 3G (łączność trzeciej generacji) obejmuje kilka standardów. Jednak na krajowym rynku telefonów komórkowych termin ten odnosi się w szczególności do łączności w formacie UMTS. Standard ten jest rozwinięciem GSM, często takie sieci budowane są w oparciu o...gotowe sieci II generacji i mogą bez problemu obsługiwać również telefony z GSM. W szczególności UMTS zapewnia prędkość przesyłania danych od 2 do 70 MB/s, w zależności od dodatkowych technologii wdrożonych przez konkretnego operatora. Jest to porównywalne z dostępem do Internetu stacjonarnego; tak więc, pomimo upowszechniania się nowszych standardów, łączność 3G i telefony pod nią są nadal dość popularne - zwłaszcza, że takie urządzenia są kompatybilne z sieciami 4G i 5G.

— 4G (LTE). Łączność IV generacji w standardzie LTE; inne standardy 4G nie są używane w telefonach komórkowych. LTE to dalszy rozwój 3G (UMTS), wdrożony w oparciu o tę samą bazę techniczną, lecz pracujący z wyższymi prędkościami - do 173 MB/s, co jest porównywalne z pełnowartościowym szerokopasmowym łączem internetowym. Sieci LTE są wykorzystywane komercyjnie w wielu krajach świata, lecz nie we wszystkich; dlatego przed zakupem telefonu kompatybilnego z 4G należy wyjaśnić, czy będzie można wykorzystać wszystkie jego możliwości w Twojej okolicy. Należy również pamiętać, że rozmowy głosowe przez LTE („VoLTE”) to osobny temat; szczegóły poniżej.

— 5G. Dalszy, po 4G, rozwój standardów sieci komórkowej. W oficjalnej specyfikacji tej generacji podaje się prędkość szczytową 20 Gb/s dla odbioru i 10 Gb/s dla przesyłu, gwarantowaną prędkość (przy dużym obciążeniu sieci), wynoszącą odpowiednio 100 i 50 Mb/s, a także szereg rozwiązań mających na celu poprawę niezawodności i ogólnej jakości łączności. Zestaw takich rozwiązań obejmuje w szczególności wieloelementowe szyki antenowe (Massive MIMO) oraz technologie kształtowania kierunkowej wiązki (beamforming) na stacjach bazowych, a także możliwość bezpośredniej komunikacji pomiędzy urządzeniami abonenckimi. Dzięki temu standard ten pozwala na zmniejszenie zużycia energii w porównaniu z jego poprzednikami.
Osobno warto poruszyć pogłoski o zagrożeniach dla zdrowia, jakie niesie 5G. Według współczesnych danych naukowych taka sieć nie stanowi zagrożenia dla ludzkiego ciała, a wspomniane plotki to teorie spiskowe, które nie są poparte żadnymi argumentami.

— VoLTE. VoLTE nie jest samodzielnym standardem łączności, lecz technologią stosowaną w urządzeniach 4G LTE (patrz wyżej). Nazwa tej funkcji rozszyfrowuje się jako „łączność głosowa przez LTE”, co odpowiada jej podstawowej specyfice. Faktem jest, że początkowo standard LTE był stworzony do przekazywania danych (innymi słowy dostępu do Internetu) i nie obsługiwał klasycznej łączności głosowej w sieciach mobilnych; ten format pracy nadal występuje w niektórych modelach telefonów 4G. Aby zaradzić tej sytuacji, powstała technologia VoLTE. Pozwala ona na wykorzystanie wszystkich możliwości sieci 4. generacji przy rozmowie telefonicznej, zapewniając bardzo wyraźne i wysokiej jakości przekazywanie dźwięku. Jeśli więc planujesz często korzystać z połączeń głosowych w sieciach LTE, zwróć uwagę na urządzenia z tą funkcją.

— CDMA. Sieci CDMA znane są użytkownikom przede wszystkim z działalności operatorów, którzy nadają możliwość uzyskania telefonu komórkowego z bezpośrednim numerem miasta. Swego czasu sieci te konkurowały z GSM i bardziej zaawansowanymi standardami na nim opartymi, jednak wraz z rozwojem i potanieniem telefonii komórkowej operatorzy CDMA w większości ograniczyli swoją działalność na rynku łączności głosowej i przestawili się na usługi mobilnego dostępu do Internetu. Należy zaznaczyć, że dostępne w sieciach CDMA technologie transmisji danych EV-DO Rev.A i Rev.B są w stanie zapewnić prędkość podłączenia na poziomie sieci trzeciej generacji (do 3,1 MB/s w pierwszym przypadku i do 14,7 Mbit/s w drugim), dlatego w niektórych miejscach te usługi były i są promowane pod marką 3G. Jednak takiego podłączenia nie należy mylić z 3G opartym na UMTS (patrz wyżej) - są to dwa zasadniczo różne standardy, niekompatybilne ze sobą. Z grubsza mówiąc, jeśli mówimy o 3G w telefonie komórkowym, z reguły mamy na myśli UMTS, natomiast modemy 3G często wykorzystują CDMA (EV-DO).

Warto zauważyć, że standardy GSM, 3G i 4G (właśnie w tej kolejności) są w istocie etapami rozwoju jednego typu sieci komórkowych. W praktyce oznacza to, że telefon obsługujący późniejszy standard z definicji obsługuje ten wcześniejszy - np. urządzenie z LTE może pracować zarówno z GSM, jak i z 3G.

Należy również pamiętać, że w ramach tego samego standardu mogą wykorzystywać się różne zakresy, z których nie wszystkie mogą być obsługiwane w urządzeniu mobilnym. Co prawda telefony oficjalnie sprzedawane w określonym kraju są zwykle zoptymalizowane pod kątem lokalnych sieci i nie powinno być z nimi żadnych kłopotów. Natomiast jeśli planowane jest importowanie urządzenia z innego kraju, a nie było ono przeznaczone na rynek lokalny, warto najpierw ustalić kompatybilność z zakresami. W przeciwnym razie może dojść do sytuacji, gdy urządzenie po prostu „nie widzi” sieci, choć formalnie będzie kompatybilne z określonym standardem łączności.