Porównanie Canon XA11 vs Canon XA15

Metoda stabilizacji obrazu przewidziana w konstrukcji kamery wideo. Sama funkcja stabilizacji ma za zadanie kompensować niewielkie drgania aparatu, aby nie były zauważalne na obrazie. Jest to szczególnie prawdziwe podczas fotografowania z ręki i tak naprawdę większość nowoczesnych modeli jest przeznaczona właśnie do takiego zastosowania. Przy okazji pracy rozróżnia się następujące opcje:

- Optyczne. Za działanie takich systemów stabilizacji odpowiada specjalny mechanizm z systemem żyroskopów i ruchomych soczewek, montowanych bezpośrednio w obiektywie. To on wprowadza korekcję na wszelkie wstrząsy, wibracje itp., a obraz trafia do matrycy już ustabilizowany. Systemy optyczne są uważane za najbardziej zaawansowane i wydajne, ponieważ ich praca pozwala wykorzystać całą powierzchnię sensora, w pełni wykorzystać jego możliwości i zapewnić dobrą jakość obrazu. Wśród niedociągnięć warto zwrócić uwagę na wzrost kosztów i wagi kamer, a także niewielki spadek niezawodności optyki. Jednocześnie punkty te najczęściej nie są krytyczne, a stabilizatory tego typu można stosować nawet w prostych i niedrogich modelach.

- Elektroniczne. Stabilizacja elektroniczna realizowana jest dzięki temu, że nie cały obszar matrycy jest zaangażowany w tworzenie obrazu dla ramki na wyjściu, ale tylko część. Mówiąc najprościej, elektronika aparatu „uwzględnia” pewien obszar czujnika i przenosi z niego obraz do ramki; a przy małych przemieszczeniach ten „obs...zar uwagi” również się przesuwa, dzięki czemu widzialny obraz pozostaje nieruchomy. Zaletami systemów elektronicznych są prostota konstrukcji, lekkość, zwartość i wysoka niezawodność; można ich używać nawet z najprostszymi obiektywami używanymi w aparatach kieszonkowych (patrz Rodzaje). Ich główną wadą jest konieczność zarezerwowania części matrycy, co zmniejsza wielkość i rozdzielczość faktycznie zajętego obszaru i negatywnie wpływa na jakość obrazu.

- Optyczne/elektroniczne. W takich układach wykorzystywane są obie opisane powyżej metody – zarówno mechanizm w obiektywie, jak i rezerwa na matrycy. Zapewnia to niezwykle wysoką skuteczność kompensacji oscylacji - obraz pozostaje stabilny nawet w warunkach, w których każda metoda byłaby bezużyteczna. Z drugiej strony wady obu opcji również pozostają istotne, a koszt aparatów z tą funkcją jest dość wysoki.

Szybkość transmisji bitów zapewniana przez kamerę podczas nagrywania wideo. Parametr ten jest również nazywany bitrate (tj. liczbą bitów na jednostkę czasu). W przypadku dowolnego formatu pliku używanego do nagrywania ogólna zasada jest taka, że im wyższa szybkość transmisji, tym lepsza jakość obrazu (szczególnie w przypadku formatów wykorzystujących kompresję stratną). Z drugiej strony, wysoka prędkość stawia odpowiednie wymagania co do możliwości używanych kart pamięci - więcej szczegółów patrz "Obsługa kart pamięci"; i odpowiednio zwiększa rozmiar pliku. Dlatego wiele nowoczesnych kamer wideo może pracować z różnymi szybkościami transmisji; pozwala to wybrać najlepszą opcję w zależności od tego, co w danej chwili jest dla Ciebie ważniejsze - maksymalna jakość lub możliwość pracy ze wolną kartą.

Jednocześnie zauważamy, że z punktu widzenia jakości parametr ten ma znaczenie głównie w przypadku profesjonalnego filmowania. Jeśli potrzebujesz aparatu do celów amatorskich, nie musisz gonić za maksymalną przepływnością: w końcu takie modele (i karty pamięci do nich) kosztują odpowiednio.

- Komponent. Interfejs do przesyłania sygnału wideo w formacie analogowym, z podziałem „obrazu” na trzy elementy (stąd nazwa) i przesłaniem każdego z elementów osobnym przewodem. Dzięki temu zapewniona jest dość wysoka jakość obrazu i dobra przepustowość: interfejs komponentowy jest lepszej jakości niż S-Video i nadaje się nawet do pracy z wysoką rozdzielczością (HD). Z drugiej strony nie przewiduje pracy z dźwiękiem – jeśli więc chcesz słyszeć dźwięk, będziesz musiał zadbać o osobny kanał do jego transmisji. W stacjonarnym sprzęcie wideo do podłączenia komponentów zwykle stosuje się trzy oddzielne złącza RCA ("tulipan"), ten sam format może być używany w profesjonalnych kamerach wideo, ale w modelach amatorskich (patrz "Według przeznaczenia") wyjście komponentowe ma bardziej kompaktowy konstrukcja - na przykład w postaci gniazda mini-jack 3,5 mm.

- USB. Uniwersalny interfejs używany w technologii komputerowej do podłączania różnych zewnętrznych urządzeń peryferyjnych. Jest niezwykle rozpowszechniony, występuje w bezwzględnej większości nowoczesnych komputerów stacjonarnych i laptopów. Po podłączeniu do komputera przez USB kamera działa również jako urządzenie peryferyjne. Najpopularniejszym zastosowaniem tego połączenia jest kopiowanie materiału filmowego, ale w zależności od modelu może oferować inne opcje: zdalne sterowanie kamerą, aktualizacja oprogramowania układowe...go, przesyłanie strumieniowe USB, obsługa kamery internetowej (patrz „Funkcje i możliwości”) Ponadto to właśnie ten interfejs służy do bezpośredniego kopiowania na dysk twardy (patrz ibid.); w tym przypadku kamera pełni rolę urządzenia sterującego, a urządzenie pamięci pełni rolę urządzenia peryferyjnego.

- HDMI. Szybki interfejs cyfrowy do przesyłania sygnałów wideo i audio jednym kablem. Ma wystarczającą przepustowość, aby obsłużyć wideo w wysokiej rozdzielczości i wielokanałowy dźwięk. Wyjście HDMI w kamerze jest bardzo wygodne do używania jako zewnętrznego odtwarzacza podczas oglądania materiału filmowego: zdecydowana większość nowoczesnych telewizorów i monitorów ma co najmniej jedno wejście tego standardu. A w innym sprzęcie wideo jest szeroko rozpowszechniony.

- S-wideo. Interfejs do transmisji sygnałów wideo w formacie analogowym. Podobnie jak połączenie komponentowe (patrz wyżej), ten standard nie działa z dźwiękiem i wykorzystuje osobną transmisję komponentów sygnału - jednak w tym przypadku są to 2, a nie 3. To z jednej strony nieco obniża jakość "obraz", z drugiej - pozwala na użycie jednego kabla i jednej wtyczki zamiast trzech. Ale z istotnych wad S-Video warto zwrócić uwagę na niemożność pracy z HD - przepustowość wystarcza tylko dla sygnału o standardowej rozdzielczości.

- IEEE 1394. Znany również jako FireWire. Chociaż obecnie IEEE 1394 jest bardzo wszechstronnym interfejsem używanym w technologii komputerowej, pierwotnie był używany w kamerach wideo - przede wszystkim do "przechwytywania" wideo z taśmy magnetycznej i konwertowania go na pliki. Ta aplikacja jest nadal aktualna - prawie wszystkie kamery z miniDV (patrz "Rodzaj nośnika") mają to wyjście, można je również znaleźć wśród innych urządzeń, głównie profesjonalnych (patrz "Wg kierunku"). Połączenie FireWire może zapewnić inne możliwości podobne do opisanego powyżej USB.

- SDI. Interfejs cyfrowy używany do przesyłania sygnałów wideo i audio, a także informacji serwisowych. Przepustowość SDI jest nieco niższa niż w przypadku HDMI, ale z wielu powodów znacznie lepiej nadaje się do użytku profesjonalnego i jest dość powszechnie stosowana w powiązanym sprzęcie wideo, w tym w kamerach. Ale w modelach amatorskich (patrz „Rodzaje”) wyjścia tego standardu nie są zainstalowane.

- Wyjście AV. Złącze do transmisji obrazu i dźwięku w formacie analogowym. Ten interfejs jest również nazywany „kompozytowym”, ale klasyczne wejście lub wyjście kompozytowe wykorzystuje wiele złączy RCA (jedno dla wideo i jedno dla audio mono lub dwa dla stereo). W kamerach wideo interfejs ten jest zwykle realizowany w postaci gniazda 3,5 mm (mini-jack), a do podłączenia do pełnowymiarowego sprzętu wideo służą odpowiednie kable. Główną zaletą wyjścia AV nad innymi standardami analogowymi (komponent i S-Video, patrz wyżej) jest możliwość jednoczesnego przesyłania obrazu i dźwięku. Jednocześnie pod względem jakości obrazu przegrywa z wymienionymi opcjami ze względu na to, że wszystkie składowe sygnału wideo są przesyłane jednym kablem, a odporność na zakłócenia jest niska.

- Wejście mikrofonowe. Złącze do podłączenia zewnętrznego mikrofonu do kamery. Funkcja ta jest niezbędna w przypadkach, gdy mikrofon musi być umieszczony w pewnej odległości od kamery - na przykład podczas kręcenia programów telewizyjnych lub reportaży. Modele profesjonalne (patrz „Rodzaje”) mogą mieć kilka takich wejść, a także mogą być używane do nagrywania dźwięku wielokanałowego i innych specjalistycznych zadań. Zwróć uwagę, że gniazda mikrofonowe XLR są wymienione osobno w naszym katalogu (patrz poniżej).

- Wejście mikrofonowe XLR. Obecność w konstrukcji kamery co najmniej jednego wejścia dla zewnętrznego mikrofonu za pomocą złącza XLR. Rola mikrofonu zewnętrznego została szczegółowo opisana powyżej. XLR to interfejs szeroko stosowany w profesjonalnym sprzęcie audio i wideo, w tym w kamerach. Jego główną cechą jest możliwość tzw. zrównoważone połączenie; to połączenie jest wysoce odporne na zakłócenia, nawet przy długich kablach i dobrze nadaje się do mikrofonów wysokiej jakości. Samo złącze jest dość duże, ale biorąc pod uwagę gabaryty profesjonalnych kamer wideo, nie jest to wadą. Warto zauważyć, że 1 kanał dźwięku jest przesyłany przez jedno wejście XLR, więc można zapewnić kilka z nich - zwykle dwa, do nagrywania stereo.

- Wyjście słuchawkowe. Obecność wyjścia słuchawkowego w konstrukcji kamery wideo. Głównym celem tej funkcji jest słuchanie dźwięku towarzyszącego przechwyconemu wideo. Słuchawki zazwyczaj zapewniają lepszą jakość niż wbudowany głośnik (patrz „Funkcje i możliwości”), a w niektórych sytuacjach są też znacznie wygodniejsze – na przykład w hałaśliwym miejscu lub odwrotnie, gdy trzeba zachować ciszę. Innym celem słuchawek jest kontrolowanie charakterystyki dźwięku podczas procesu nagrywania, ale funkcja ta jest zwykle spotykana w modelach profesjonalnych (patrz „Rodzaje”). Najczęściej jako złącze używane jest standardowe mini-jack 3,5 mm, ale są też inne opcje; wszystkie są zawarte w tej klauzuli - z wyjątkiem XLR opisanego poniżej.

- Wyjście słuchawkowe XLR. Kamera posiada wyjście słuchawkowe XLR. Możliwości samego złącza zostały szczegółowo opisane powyżej w rozdziale „Wejście mikrofonowe XLR”, a rola słuchawek – w rozdziale „Wyjście słuchawkowe”. Jednocześnie zauważamy, że XLR, będąc interfejsem profesjonalnym, jest przeznaczony nie tyle do odsłuchu nagranych materiałów, co do innych, poważniejszych zadań – w szczególności śledzenia dźwięku podczas filmowania.