Porównanie Philips 5000 Series DST 5040 vs Braun TexStyle 5 SI 5037

Moc pobierana przez urządzenie podczas pracy.

Ogólnie rzecz biorąc, bardzie potężne modele są uważane za bardziej zaawansowane - przynajmniej dlatego, że duża moc przyspiesza czas nagrzewania do temperatury roboczej i pozwala na wyższą wydajność pary. Z drugiej strony, taka moc ma zauważalny wpływ na wymiary, wagę i cenę.

Wśród klasycznych żelazek moc do 1500 W odpowiada poziomowi podstawowemu, jest to typowy wskaźnik dla modeli podróżnych. Wskaźnik 1500 - 2000 W jest uważany za średni, a wartości 2000 W lub więcej są typowe głównie dla urządzeń profesjonalnych. W obecności generatora pary moc znacznie wzrasta, a wśród systemów do prasowania i pras są modele o mocy do 6 - 7 kW.

Powłoka podeszwy żelazka. Powierzchnia ta styka się bezpośrednio z tkaniną, dlatego rodzaj powłoki jest jedną z najważniejszych cech.

- Aluminium. Najprostsza i najtańsza opcja. Zaletą aluminium jest jego mała waga oraz bardzo wysoka szybkość nagrzewania. Z drugiej strony, materiał ten szybko pokrywa się rysami, które pogarszają jakość prasowania, a nawet mogą uszkodzić obrabianą tkaninę. Ponadto po przegrzaniu aluminium łatwo przywiera do tkanin i jest trudny w czyszczenia. W rezultacie „czyste” aluminium jest uważane za przywilej najbardziej przystępnych i / lub kompaktowych żelazek. Jednocześnie wielu producentów stosuje w podeszwach aluminiowych specjalne technologie, mające na celu przynajmniej częściowe skompensowanie opisanych wad.

- Stal nierdzewna. Niedrogi i jednocześnie bardzo praktyczny materiał, najczęściej spotykany wariant metalowej podeszwy w nowoczesnych żelazkach. Zgodnie z nazwą „stal nierdzewna” doskonale jest odporna na korozję, a jednocześnie jest trwała, nie podatna na zarysowania i zadziory, dobrze się ślizga i jest łatwa w czyszczeniu. Spośród istotnych wad tego materiału można zauważyć, że jest on dość ciężki.

- Ceramika. Główną zaletą ceramiki jest to, że ślizga znacznie lepiej niż stal czy aluminium. Ponadto materiał ten jest łatwy w czyszczeniu i prawie pozbawiony zarysowań. Z drugiej strony, podeszwy ceramiczne są...dość kruche i mogą ulec stłuczeniu lub wyszczerbieniu pod wpływem silnego uderzenia.

- Metaloceramiczna. Materiał ogólnie podobny do ceramiki opisanej powyżej; może być nieco mocniejszy ze względu na dodatek metali, jednak w praktyce wszystko zależy od konkretnego składu.

- Turmalin. Innym rodzajem materiału ceramicznego zawierającego turmalin - naturalny kamień półszlachetny. Cechą podeszwy turmalinowej jest naturalny efekt antystatyczny, który jest szczególnie przydatny podczas prasowania lekkich tkanin: takie tkaniny nie przyklejają się do podeszwy żelazka z powodu ładunku statycznego.

- Tytan/ceramika. Metaloceramika (patrz wyżej), w tym tytan. Metal ten jest bardzo wytrzymały i trwały, co pozytywnie wpływa na ogólną trwałość podeszwy.

- Teflonowe. Teflon (politetrafluoroetylen, PTFE) umożliwia łatwe przesuwanie się żelazka po tkaninie, poza tym ma właściwości zapobiegające przywieraniu: taka powłoka doskonale się czyści, nie przykleja się do ubrań i prawie nie brudzi się nawet przy tak poważnych problemach jako przegrzanie ze spaleniem materiału. Główną wadą teflonu jest jego bardzo duża wrażliwość na zarysowania, co wymaga ostrożności podczas prasowania ubrań z metalowymi guzikami, zapięciami, elementami ozdobnymi itp.

- Nieprzywierające. Kategoria ta obejmuje wszystkie nieprzywierające powłoki teflonowe (patrz wyżej). Specyficzny skład i właściwości takiej powłoki mogą się różnić. Na przykład, w niektórych modelach jest to ten sam PTFE, po prostu nie nazwany Teflon (słowo „Teflon” jest zastrzeżonym znakiem towarowym i nie może być używane bez pozwolenia). Ponadto istnieją inne materiały. Wspólną cechą wszystkich tego typu powłok jest to, że prawie nie przywierają do brudu, co znacznie ułatwia czyszczenie podeszwy.

- Tytan. Jedna z bardziej zaawansowanych opcji. Tytan jest niezwykle wytrzymały i prawie niewrażliwy na odpryski i zarysowania, nawet w przypadku upadków i innych poważnych „wypadków”. Z drugiej strony, nie nagrzewa się bardzo szybko, jednak jest bardzo drogi. Dlatego taka powłoka jest rzadko spotykana, głównie w żelazkach premium.

- Emaliowana. Z reguły, tego typu podeszwy wykorzystują podstawę ze stali nierdzewnej, na którą nakładana jest specjalna emalia. Skład emalii dobrany jest w taki sposób, aby łatwo się ślizgała, a jednocześnie była trwała. W rzeczywistości główną zaletą takiej powłoki jest niezawodność: z reguły ma prawie absolutną odporność na zarysowania, wiele emaliowanych podeszew można czyścić nawet metalowymi szczotkami. Co prawda, takie żelazka odpowiednio kosztują.

Moc wytwarzania pary, zabezpieczanej przez żelazko - zasadniczo jest to ilość pary, dostarczanej przez urządzenie na minutę. W większości nowoczesnych żelazek intensywność parowania można regulować, dlatego ten punkt zwykle wskazuje maksymalną wartość mocy.

Im więcej pary dostarcza żelazko, tym intensywniejszy jest efekt na tkaninie, gęstsze materiały można skutecznie wygładzić bez użycia silnego uderzenia pary (patrz poniżej). Z drugiej strony, wysoka wydajność ma zauważalny wpływ na cenę, wymiary i wagę żelazka. W związku z tym warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę planowany sposób aplikacji – zwłaszcza, że nie zawsze wymagana jest pełna moc pary, a w szczególnych przypadkach można zastosować to samo wyrzut pary.

W żelazkach podróżnych i prostych domowych wydajność wynosi około 15 - 30 g/min. Wskaźnik powyżej 30 g/min odpowiada ulepszonemu parowaniu, a najbardziej zaawansowane urządzenia, głównie do celów profesjonalnych, są w stanie wyprodukować 60 g/min lub więcej (tzw. „tryb turbo”).

Objętość pojemnika na wodę, zainstalowanego w żelazku.

Woda z tego pojemnika służy do wytwarzania pary podczas parowania tkanin. We współczesnych modelach żelazek zbiorniki są wykonane z przezroczystych materiałów i wyposażone w pokrywę przy otworze, przez który wlewa się wodę. Jeśli chodzi o pojemność, to duża pojemność z jednej strony pozwala na dłuższą pracę bez tankowania, z drugiej strony - znacznie obciąża całe urządzenie. Dlatego w klasycznych modelach, gdzie zbiornik znajduje się na samym żelazku, pojemność jest zwykle niewielka – około 80 ml do podróży i 300 ml do modeli domowych. Ale są też żelazka z dużym zbiornikiem na wodę, w którym pojemność może sięgać 500 ml. Ale w przypadku zaawansowanych generatorów pary i systemów do prasowania (patrz „Rodzaj”) zbiornik jest wykonywany osobno i w takich przypadkach jego objętość może wynosić 1 litr, a dla modeli z dużym zbiornikiem liczby przekraczają 1,5 litra.

Długość kabla sieciowego, przewidzianego w żelazku.

Producenci wybierają długość kabla, biorąc pod uwagę ogólną specjalizację żelazka i specyfikę jego zastosowania - tak, aby kabel był wystarczający w większości przypadków, a jednocześnie nie był zbyt długi i nieporęczny. Dlatego w większości przypadków parametr ten można zignorować; wyjątki - to tylko kilka konkretnych sytuacji. Na przykład, jeśli wybierzesz żelazko podróżne, a kompaktowość jest kluczowym kryterium, warto wybrać krótszy drut. Z kolei długi kabel przyda się, gdy jest spora odległość od gniazd i nie ma przedłużaczy.

Dla jasności zauważamy, że w przypadku żelazek domowych średnia długość kabla wynosi 1,5 m.

Całkowita waga żelazka. Z reguły parametr ten jest oznaczony „na sucho”, bez wody; natomiast w przypadku generatorów pary i systemów do prasowania (patrz „Rodzaj”) waga podana jest tylko dla samego żelazka, bez dodatkowego wyposażenia.

Początkowo uważano, że im cięższe jest żelazko, tym sprawniej wykonuje swoje zadanie. Jednak we współczesnych modelach stosuje się różne sztuczki techniczne, aby uzyskać dobrą jakość prasowania przy niskiej wadze. Jednocześnie lżejsze żelazko okazuje się bardziej „manewrowe” i łatwiejsze w obsłudze, można z nim pracować przez długi czas bez zmęczenia. Dlatego sensowne jest szukanie masywnego modelu tylko w przypadkach, gdy często planujesz pracować z trudnymi do prasowania tkaninami - na przykład, z naturalnym płótnem: większa waga zapewni dodatkową wydajność podczas pracy.