Misy współczesnych robotów kuchennych mogą być wykonane z tworzywa sztucznego, szkła lub metalu.
Misy z tworzywa sztucznego są najbardziej rozpowszechnione ze względu na niski koszt i trwałość. Są lekkie, odporne na upadki i wytrzymują dość duże obciążenia, mogą być zarówno przezroczyste, jak i nieprzezroczyste. Wadą tworzywa sztucznego jest zwiększona skłonność do zarysowań.
Szklane misy są odporne na zarysowania, a dzięki swojej przezroczystości pozwalają na obserwację procesu przetwarzania żywności. Jednak szkło jest kruche i takie misy są bardzo podatne na upadki, wstrząsy i uderzenia.
Metal (najczęściej stal nierdzewna) jest najmocniejszym i najtrwalszym materiałem. Jest jednak nieprzezroczysty, ponadto
metalowa misa zwykle znacząco wpływa na koszt urządzenia.
Główny materiał użyty do wykonania obudowy urządzenia.
-
Tworzywo sztuczne. Główną zaletą tworzywa sztucznego jest jego stosunkowo niski koszt. Ponadto materiał ten może mieć prawie dowolny kolor, w tym dość jasny. Pod względem wytrzymałości i niezawodności plastik jest gorszy od metalu, ale ta różnica nie odgrywa szczególnej roli w normalnym użytkowaniu, staje się zauważalna tylko w różnych nietypowych sytuacjach (podczas upadków, przegrzania itp.). Również plastikowe obudowy są stosunkowo łatwe do zarysowania, ale ten szczegół wpływa głównie na wygląd urządzenia i nie wpływa na funkcjonalność. W świetle tego wszystkiego to właśnie tworzywo sztuczne jest najpopularniejszym materiałem na obudowy współczesnych robotów kuchennych.
-
Metal. Metalowe obudowy wyróżniają się solidnym wyglądem i dużą wytrzymałością. Z drugiej strony, materiał ten jest znacznie droższy od tworzywa sztucznego, przez co jest mniej powszechny - głównie w robotach kuchennych średniej i najwyższej klasy.
