Porównanie Hitachi AirHome 400 RAK-DJ35PHAE/RAC-DJ35PHAE 35 m² vs Haier Tibio Inverter AS35TADHRA-CL 35 m²

Ogólny rodzaj klimatyzatora.

Obecnie na rynku można znaleźć głównie systemy typu split, systemy typu multisplit, urządzenia przenośne. Rzadsze warianty to modele okienne i monolityczne. Oto bardziej szczegółowy opis każdego wariantu:

— System typu split. Najpopularniejszy rodzaj nowoczesnych klimatyzatorów. Takie modele składają się z dwóch jednostek - wewnętrznej i zewnętrznej. Jednostka zewnętrzna montowana jest na zewnętrznej ścianie budynku i odpowiada za wymianę ciepła z otoczeniem - to przez nią odprowadzany jest nadmiar ciepła (lub odwrotnie, ciepło zewnętrzne jest pobierane do pomieszczenia podczas pracy w trybie ogrzewania). Jednostka wewnętrzna znajduje się pomieszczeniu, z której dostarczane jest klimatyzowane powietrze. Obie jednostki są połączone wężami, przez które krąży chłodziwo. Klimatyzatory tego typu są szczególnie wygodne, ponieważ jednostkę wewnętrzną można zamontować niemal w każdym miejscu w pomieszczeniu; a w niektórych modelach jednostki wewnętrzne mają nietypową konstrukcję (patrz poniżej), która pozwala na organiczne dopasowanie takich urządzeń nawet do niestandardowych wnętrz. Zwracamy również uwagę, że systemy split mogą mieć prawie dowolną wydajność, wśród nich są modele zarówno na poziomie domowym, jak i przemysłowym, a instalacja takich klimatyzatorów jest stosunkowo prosta. Wszystko to przyczyn...iło się do ich popularności.

— System Multisplit. Rodzaj podzielonych systemów (patrz wyżej), w których na jednostkę zewnętrzną przypada kilka jednostek wewnętrznych. Taki układ pozwala na wykorzystanie jednego klimatyzatora do sterowania klimatem w kilku pomieszczeniach jednocześnie, przy czym instalacja takiego systemu jest łatwiejsza, a koszt tańszy niż przy zastosowaniu oddzielnych systemów typu split.

— Przenośny. Klimatyzatory w kształcie pojedynczej jednostki, zaprojektowane z myślą o możliwości częstego przemieszczania się z miejsca na miejsce; niektóre modele mają nawet do tego kółka. Do wymiany ciepła z otoczeniem zewnętrznym w takich urządzeniach stosuje się węże wentylacyjne, które wyprowadza się przez okno, drzwi, szyb wentylacyjny itp. Klimatyzator przenośny może być prawdziwym zbawieniem tam, gdzie nie ma możliwości zamontowania urządzenia stacjonarnego: nie wymaga skomplikowanych prac montażowych, wystarczy wymyślić, gdzie doprowadzić rurę wyrzutową. Dodatkowo taka jednostka może być przydatna w sytuacji, gdy zachodzi potrzeba schłodzenia kilku pomieszczeń jedno po drugim, a zamontowanie do tego celu stacjonarnego klimatyzatora (klimatyzatorów) jest utrudnione lub niemożliwe.

— Okienny. Klimatyzatory w kształcie pojedynczej jednostki, instalowane bezpośrednio w otworze okiennym - tak, aby jedna strona urządzenia znajdowała się w pomieszczeniu, a druga - na ulicy. Jest to jeden z pierwszych typów klimatyzatorów, który obecnie uważany jest za przestarzały i występuje niezwykle rzadko - głównie ze względu na złożoność montażu i bardzo ograniczony wybór jego miejsca. Ponadto taki montaż nieuchronnie zasłania część okna, co w niektórych przypadkach jest również poważną wadą.

— Monolityczny. Klimatyzatory stacjonarne w postaci pojedynczego urządzenia do montażu naściennego. Taka jednostka znajduje się wewnątrz pomieszczenia, na ścianie wychodzącej na zewnątrz, a wymianę ciepła zapewniają kanały powietrzne przechodzące przez ścianę, przez które powietrze z zewnątrz wpływa i wypływa z wymiennika. Taka konstrukcja pozwala na obejście się bez jednostek zewnętrznych, co jest bardzo wygodne w niektórych sytuacjach - np. gdy potrzebny jest klimatyzator do budynku zabytkowego lub do domu o ściśle określonej konstrukcji, która nie dopuszcza niepotrzebnych „zdobień” na fasadzie. Z drugiej strony jednostki monolityczne są drogie i mają ograniczone możliwości montażu.

Komplet elementów dostarczanych wraz z klimatyzatorem.

Parametr ten jest wskazywany tylko dla systemów typu split i multisplit (patrz „Rodzaj”) - inne typy klimatyzatorów wykonywane są jako pojedyncze jednostki i po prostu nie ma potrzeby określania dla nich wyposażenia. "Splity" mogą być dostarczane jako komplet lub jako oddzielne jednostki (zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne). Wśród tradycyjnych systemów dzielonych najpopularniejszy jest pierwszy wariant: najwygodniej jest kupić takie rozwiązanie w postaci gotowego zestawu a zakup osobnej jednostki jest wymagany głównie w przypadku zepsucia jednej z oryginalnych jednostek. Natomiast, komponenty klimatyzatorów typu multi-split są najczęściej sprzedawane osobno - ułatwia to montaż takiego systemu pod konkretną sytuację, po osobnym zakupie jednostki zewnętrznej i wymaganej liczby jednostek wewnętrznych.

Liczba jednostek wewnętrznych dostarczanych z klimatyzatorem.

Cechą wspólną systemów split i multi-split jest podział na jednostki zewnętrzne i wewnętrzne (patrz „Rodzaj”). Liczba modułów wewnętrznych w zestawie decyduje o tym, ile pomieszczeń klimatyzator będzie w stanie obsłużyć „po wyjęciu z pudełka”. Jednak w praktyce parametr ten w rzeczywistości jest raczej odniesieniem niż praktycznie istotnym. Zatem w kompletnym zestawie (patrz „Zestaw”) systemy typu split są z definicji dostarczane z jedną jednostką wewnętrzną. W multisplitach kompletny zestaw jest rzadki i zwykle zawiera dwie takie jednostki; zakłada się, że do zorganizowania bardziej rozbudowanego systemu wygodniej jest kupić jednostkę zewnętrzną i osobno zakupić dla niej wymaganą liczbę jednostek wewnętrznych. Poszczególne jednostki wewnętrzne systemów multisplit są również sprzedawane pojedynczo.

Pobór mocy przez klimatyzator w trybie chłodzenia i ogrzewania; dla modeli bez funkcji ogrzewania, jest podawany tylko jeden numer. Tego parametru nie należy mylić z efektywną wydajnością klimatyzatora. Efektywna moc to ilość ciepła, jaką urządzenie jest w stanie „przepompować” do otoczenia lub do pomieszczenia (więcej informacji można znaleźć w rozdziale „Moc w trybie chłodzenia”, „Moc w trybie ogrzewania”). W tym rozdziale wskazywana jest ilość energii elektrycznej zużywanej przez urządzenie z sieci.

We wszystkich klimatyzatorach pobór mocy jest kilkakrotnie niższy niż mocy efektywny - wynika to ze specyfiki działania takich jednostek. Przy tym urządzenia o tej samej wydajności mogą różnić się zużyciem energii. W takich przypadkach bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz przy ciągłym użytkowaniu różnica może szybko się zwrócić ze względu na mniejsze pobór mocy elektrycznej.

Również od tego niuansu zależą dwa punkty związane z elektrotechniką. Po pierwsze, pobór mocy wpływa na zapotrzebowanie na moc: modele do 3 - 3,5 kW można podłączać do zwykłego gniazdka, a przy wyższym zużyciu energii wymagane jest albo zasilanie bezpośrednio z panelu, albo połączenie trójfazowe (patrz poniżej). Po drugie, pobór mocy jest potrzebny do obliczenia obciążenia sieci i niezbędnych parametrów wyposażenia dodatkowego: stabilizatorów, generatorów awaryjnych, zasilaczy awaryjnych itp.

Moc cieplna klimatyzatora podczas pracy w trybie chłodzenia, czyli ilość energii cieplnej, którą urządzenie jest w stanie przekazać z pomieszczenia na zewnątrz podczas pracy w tym trybie.

Ogólnie moc chłodnicza do 2 kW dla nowoczesnych klimatyzatorów jest uważana za bardzo skromną, 2 - 3 kW - niską, 3 - 4 kW - średnią, 4 - 6 kW - powyżej średniej, a w najcięższych i najbardziej wydajnych modelach liczba ta może wynosić 6 - 8 kW , a nawet więcej . Co więcej, konwencjonalna jednostka BTU, pochodząca z Wielkiej Brytanii, może być używana do oznaczania mocy; w naszym katalogu 1 BTU odpowiada około 293 W, jednak dla wygody wyboru dopuszczane są pewne odstępstwa - np. kategoria 7000 BTU obejmuje jednostki o mocy od 1,8 do 2,3 kW. Również sprzedawane są klimatyzatory 9000, 12000 , 18000, 24000 BTU i więcej.

Jeśli chodzi o wybór według tego wskaźnika, najprostsza formuła jest następująca: co najmniej 100 W lub 1/3 BTU mocy cieplnej powinno przypadać na 1 m2 powierzchni pomieszczenia. Tak więc, aby oszacować maksymalną powierzchnię użytkową, moc w watac...h należy podzielić przez 100, a pojemność BTU należy pomnożyć przez trzy. Jednak wszystkie te obliczenia dotyczą tylko standardowych pomieszczeń mieszkalnych/biurowych o wysokości sufitu około 2,5 - 3 m. W przypadku innych warunków należy użyć bardziej złożonego wzoru, który jest sumą trzech parametrów: 1) Q1 - zysk ciepła samego pomieszczenia, obliczony przez pomnożenie powierzchni pomieszczenia przez wysokość sufitów i współczynnik przenikania ciepła (w zależności od warunków waha się od 30 do 40 W); 2) Q2 - zysk ciepła z pracujących urządzeń (średnio jedna trzecia całkowitej mocy wszystkich urządzeń elektrycznych); 3) Q3 - przyrost ciepła od każdej osoby (od 100 W podczas pracy siedzącej do 300 W podczas dużego wysiłku fizycznego). Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące takich obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach.

Szczególnym przypadkiem są sprzedawane oddzielnie jednostki zewnętrzne klimatyzatorów (patrz „Wyposażenie”). W tym przypadku moc w trybie chłodzenia to maksymalna moc cieplna jednostki wewnętrznej (oczywiście w tym samym trybie), którą można podłączyć do tej jednostki zewnętrznej. W przypadku systemów typu multisplit brany jest pod uwagę całkowity wskaźnik wszystkich jednostek wewnętrznych.

Moc dostarczana przez klimatyzator w trybie grzania. Jest wskazywana wedle ilości energii cieplnej, jaką klimatyzator jest w stanie „przepompować” ze środowiska zewnętrznego do pomieszczenia podczas pracy w tym trybie. Najskromniejsze nowoczesne jednostki mają moc grzewczą 2 - 3 kW a nawet mniej , w najbardziej wydajnych osiąga ona 6 - 8 kW i więcej .

Przy ocenie tej mocy stosuje się te same wzory, które są używane do obliczania mocy ogrzewania tradycyjnego. Tak więc do pełnego ogrzewania zwykłego pomieszczenia mieszkalnego lub biurowego (z sufitami o długości 2,5 - 3 m i normalnej izolacji termicznej) wymagana jest moc cieplna co najmniej 100 W. Istnieją również bardziej szczegółowe zasady obliczeń, które pozwalają wyliczyć charakterystyki niezbędne dla innych warunków. A jeśli chodzi o sprzedawanej osobno jednostce zewnętrznej (patrz „Wyposażenie”), to znaczenie tego parametru jest nieco inne - oznacza się nim maksymalną moc jednostki wewnętrznej, którą można podłączyć do tej jednostki zewnętrznej do pracy w trybie ogrzewania. W przypadku systemów typu multisplit brana jest pod uwagę całkowita moc wszystkich jednostek wewnętrznych.

Przypomnijmy, że większość klimatyzatorów nie jest przeznaczona do użytku jako pełnowartościowe systemy grzewcze. Jednak taka jednostka może być dobrym dodatkiem do głównego sys...temu grzewczego; może się również przydać w sezonie przejściowym, kiedy ogrzewanie już nie działa, lecz na zewnątrz jeszcze jest dość chłodno. Jednocześnie klimatyzatory są tańsze od grzejników elektrycznych: efektywna moc grzejnika jest równa zużyciu energii, a klimatyzator zużywa znacznie mniej energii niż „dostarcza” do ogrzewanego pomieszczenia.

Należy również pamiętać, że jednostka BTU (dokładniej BTU/godzina) może być również używana do oznaczania mocy skutecznej (w tym w trybie ogrzewania). To oznaczenie pochodzi z Wielkiej Brytanii, 1 BTU (BTU/h) początkowo odpowiada 0,293 W, a liczby w charakterystyce klimatyzatorów odpowiadają tysiącom BTU/h. Na przykład klimatyzator 7 BTU zapewni efektywną wydajność 7000 BTU/h., czyli około 2 kW. W praktyce takie oznaczenie jest wygodne, ponieważ za pomocą BTU można łatwo określić zalecaną powierzchnię standardowego pomieszczenia (w m2): wystarczy pomnożyć liczbę wskazaną w charakterystyce przez 3. Tak więc w naszym przykładzie mocy 7 BTU będzie odpowiadała powierzchnia 7 * 3 = 21 m2.

Ilość powietrza, które klimatyzator może przejść przez siebie w ciągu godziny.

Wskaźnik ten zależy od mocy i ogólnego poziomu urządzenia, lecz nie ma tutaj ścisłej zależności: modele o tej samej mocy skutecznej mogą różnić się prędkością cyrkulacji powietrza. W takich przypadkach należy przyjąć, że większa prędkość przyczynia się do równomiernego chłodzenia/ogrzewania powietrza i skraca czas potrzebny do wytworzenia danego mikroklimatu; z drugiej strony bardziej wydajne klimatyzatory zużywają więcej energii, są większe i/lub droższe.

Maksymalny i minimalny poziom hałasu wytwarzanego przez klimatyzator podczas pracy; w przypadku systemów typu split i multisplit (patrz „Rodzaj”), domyślnie jest wskazywany dla jednostki wewnętrznej, a dane dotyczące jednostki zewnętrznej mogą być wskazywane w uwagach.

Poziom hałasu podawany jest w decybelach; jest to jednostka nieliniowa, więc najłatwiejszym sposobem oceny tego parametru są tabele porównawcze – można je znaleźć w specjalnych źródłach. Należy zauważyć, że zgodnie z normami sanitarnymi maksymalny stały poziom hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych wynosi 40 dB w dzień i 30 dB w nocy; w przypadku biur wartość ta wynosi 50 dB, a w pomieszczeniach przemysłowych wyższe poziomy hałasu mogą być akceptowalne. Warto więc wybrać klimatyzator, biorąc pod uwagę to, gdzie i jak planujesz z niego korzystać.

Jeśli chodzi o konkretne wskaźniki, wśród najcichszych nowoczesnych klimatyzatorów spotykane są modele o minimalnych wskaźnikach 23 – 24 dB , 22 - 21 dB , a czasem nawet 20 dB lub mniej . Jednakże, również nie są rzadkie jednostki 31-31 dB i 33-34 dB ; taka głośność z reguły nie powoduje dyskomfortu w ciągu dnia, lecz w nocy nie jest już pożądana. Niemniej jednak w niektórych przypadkach „głośniejszy” klimatyzator może być najlepszym wyborem: redukcja hałasu wpływa na cenę, czas...ami jest to dość zauważalne, a jeśli urządzenie nie planuje się włączać w nocy, można nie przepłacać za dodatkową redukcję szumów.

Maksymalny poziom hałasu w decybelach (dB) wytwarzany przez klimatyzator zewnętrzny (zewnętrzny) podczas normalnej pracy.

W domowych systemach typu split poziom hałasu emitowanego przez jednostkę zewnętrzną zwykle mieści się w przedziale od 40 do 55 dB. Im niższy jest ten wskaźnik, tym ciszej pracuje urządzenie i tym wygodniej jest z niego korzystać. Normy sanitarne wymagają, aby poziom hałasu w budynkach mieszkalnych ze źródeł stałych nie był wyższy niż 40 dB w dzień i 30 dB w nocy, a w biurach hałas tła do 60 dB jest całkowicie dopuszczalny. Najłatwiejszym sposobem oszacowania konkretnych poziomów hałasu jest skorzystanie z tabel porównawczych. Zatem 40 dB to poziom cichej rozmowy lub telewizora przy średniej głośności, 50 dB to w przybliżeniu normalny ton ludzkiej mowy, a 60 dB to poziom głośnego głosu. Bardziej szczegółowe dane można znaleźć w specjalnych źródłach.

Należy pamiętać, że w pomieszczeniach zamkniętych poziom hałasu emitowanego przez jednostkę zewnętrzną będzie znacznie niższy niż na zewnątrz. Jeśli jednak hałas nie przeszkadza Ci podczas pracy klimatyzatora, nie oznacza to, że nie przeszkadza Twoim sąsiadom. Przy otwartych oknach jednostka zewnętrzna może stać się dość silnym źródłem hałasu. Dlatego w przypadku zasobów mieszkaniowych zaleca się preferowanie cichych modeli urządzeń klimatyzacyjnych.