Porównanie Cooper&Hunter Prima Plus CH-S12XN8 33 m² vs Cooper&Hunter Prima Plus CH-S12XN7 32 m²

Powierzchnia pomieszczenia zalecana do używania klimatyzatora w trybie głównym - w trybie chłodzenia.

Najczęściej parametr ten jest podawany według uproszczonego wzoru: na 1 m2 powierzchni pomieszczenia potrzeba około 100 W efektywnej mocy klimatyzatora. Na przykład, dla modelu o mocy chłodniczej 2200 W zalecana powierzchnia wynosiłaby 2200/100 = 22 m2. Jednak wyniki te mają znaczenie tylko dla standardowych warunków w pomieszczeniach mieszkalnych i biurowych: wysokość sufitu wynosi około 2,5 - 3 m, brak silnego przepływu ciepła itp. W przypadku bardziej specyficznych sytuacji istnieją bardziej szczegółowe wzory obliczeniowe, można je znaleźć w specjalnych źródłach. Cóż, w każdym razie, wybierając klimatyzator zgodnie z zalecaną powierzchnią, nie zaszkodzi uwzględnić zapas co najmniej 15-20%: da to dodatkową gwarancję w sytuacjach awaryjnych.

Zalecana powierzchnia do 15m2 dla współczesnego klimatyzatora uważana jest za bardzo małą, jednostki takie przeznaczone są do obsługi pojedynczych pomieszczeń o niewielkiej powierzchni. W przypadku przeciętnego pomieszczenia mieszkalnego, takiego jak sypialnia lub pokój dzienny, lepiej sprawdzi się model dla 20 m2 lub nawet 25 m2. Modele obsługujące powierzchnię większą niż30 m2 przeznaczone są co najmniej do mieszkań typu studio, a częściej do pomieszczeń biurowych i przemysłowych. A w...najpotężniejszych nowoczesnych jednostkach zalecana powierzchnia może wynosić od 150 do 175 m2, a nawet więcej.

Należy zauważyć, że w przypadku trybu ogrzewania stosowany jest ten sam ogólny wzór - „100 W na 1 m2”. Przy tym efektywna moc większości klimatyzatorów w tym trybie jest zauważalnie wyższa niż w trybie chłodzenia. Zatem ten punkt może być również użyty do wyboru urządzenia z funkcją ogrzewania: klimatyzator zdolny do chłodzenia pomieszczenia o określonej powierzchni prawie na pewno będzie w stanie je ogrzać (z zastrzeżeniem odpowiednich ograniczeń użytkowania - patrz „Tryby pracy ”).

Pobór mocy przez klimatyzator w trybie chłodzenia i ogrzewania; dla modeli bez funkcji ogrzewania, jest podawany tylko jeden numer. Tego parametru nie należy mylić z efektywną wydajnością klimatyzatora. Efektywna moc to ilość ciepła, jaką urządzenie jest w stanie „przepompować” do otoczenia lub do pomieszczenia (więcej informacji można znaleźć w rozdziale „Moc w trybie chłodzenia”, „Moc w trybie ogrzewania”). W tym rozdziale wskazywana jest ilość energii elektrycznej zużywanej przez urządzenie z sieci.

We wszystkich klimatyzatorach pobór mocy jest kilkakrotnie niższy niż mocy efektywny - wynika to ze specyfiki działania takich jednostek. Przy tym urządzenia o tej samej wydajności mogą różnić się zużyciem energii. W takich przypadkach bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz przy ciągłym użytkowaniu różnica może szybko się zwrócić ze względu na mniejsze pobór mocy elektrycznej.

Również od tego niuansu zależą dwa punkty związane z elektrotechniką. Po pierwsze, pobór mocy wpływa na zapotrzebowanie na moc: modele do 3 - 3,5 kW można podłączać do zwykłego gniazdka, a przy wyższym zużyciu energii wymagane jest albo zasilanie bezpośrednio z panelu, albo połączenie trójfazowe (patrz poniżej). Po drugie, pobór mocy jest potrzebny do obliczenia obciążenia sieci i niezbędnych parametrów wyposażenia dodatkowego: stabilizatorów, generatorów awaryjnych, zasilaczy awaryjnych itp.

Moc cieplna klimatyzatora podczas pracy w trybie chłodzenia, czyli ilość energii cieplnej, którą urządzenie jest w stanie przekazać z pomieszczenia na zewnątrz podczas pracy w tym trybie.

Ogólnie moc chłodnicza do 2 kW dla nowoczesnych klimatyzatorów jest uważana za bardzo skromną, 2 - 3 kW - niską, 3 - 4 kW - średnią, 4 - 6 kW - powyżej średniej, a w najcięższych i najbardziej wydajnych modelach liczba ta może wynosić 6 - 8 kW , a nawet więcej . Co więcej, konwencjonalna jednostka BTU, pochodząca z Wielkiej Brytanii, może być używana do oznaczania mocy; w naszym katalogu 1 BTU odpowiada około 293 W, jednak dla wygody wyboru dopuszczane są pewne odstępstwa - np. kategoria 7000 BTU obejmuje jednostki o mocy od 1,8 do 2,3 kW. Również sprzedawane są klimatyzatory 9000, 12000 , 18000, 24000 BTU i więcej.

Jeśli chodzi o wybór według tego wskaźnika, najprostsza formuła jest następująca: co najmniej 100 W lub 1/3 BTU mocy cieplnej powinno przypadać na 1 m2 powierzchni pomieszczenia. Tak więc, aby oszacować maksymalną powierzchnię użytkową, moc w watac...h należy podzielić przez 100, a pojemność BTU należy pomnożyć przez trzy. Jednak wszystkie te obliczenia dotyczą tylko standardowych pomieszczeń mieszkalnych/biurowych o wysokości sufitu około 2,5 - 3 m. W przypadku innych warunków należy użyć bardziej złożonego wzoru, który jest sumą trzech parametrów: 1) Q1 - zysk ciepła samego pomieszczenia, obliczony przez pomnożenie powierzchni pomieszczenia przez wysokość sufitów i współczynnik przenikania ciepła (w zależności od warunków waha się od 30 do 40 W); 2) Q2 - zysk ciepła z pracujących urządzeń (średnio jedna trzecia całkowitej mocy wszystkich urządzeń elektrycznych); 3) Q3 - przyrost ciepła od każdej osoby (od 100 W podczas pracy siedzącej do 300 W podczas dużego wysiłku fizycznego). Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące takich obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach.

Szczególnym przypadkiem są sprzedawane oddzielnie jednostki zewnętrzne klimatyzatorów (patrz „Wyposażenie”). W tym przypadku moc w trybie chłodzenia to maksymalna moc cieplna jednostki wewnętrznej (oczywiście w tym samym trybie), którą można podłączyć do tej jednostki zewnętrznej. W przypadku systemów typu multisplit brany jest pod uwagę całkowity wskaźnik wszystkich jednostek wewnętrznych.

Ilość powietrza, które klimatyzator może przejść przez siebie w ciągu godziny.

Wskaźnik ten zależy od mocy i ogólnego poziomu urządzenia, lecz nie ma tutaj ścisłej zależności: modele o tej samej mocy skutecznej mogą różnić się prędkością cyrkulacji powietrza. W takich przypadkach należy przyjąć, że większa prędkość przyczynia się do równomiernego chłodzenia/ogrzewania powietrza i skraca czas potrzebny do wytworzenia danego mikroklimatu; z drugiej strony bardziej wydajne klimatyzatory zużywają więcej energii, są większe i/lub droższe.

Szybkość usuwania wilgoci z powietrza, gdy klimatyzator pracuje w trybie osuszania.

Ilość nadmiaru wilgoci gromadzącej się w powietrzu zależy od wielu parametrów; istnieją specjalne formuły, a nawet programy obliczeniowe, które pozwalają obliczyć tę ilość dla danej sytuacji. Te metody obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach. Należy powiedzieć, że klimatyzatory nie są pełnowartościowymi osuszaczami , więc ich wydajność w tym trybie jest generalnie niska.

Maksymalny i minimalny poziom hałasu wytwarzanego przez klimatyzator podczas pracy; w przypadku systemów typu split i multisplit (patrz „Rodzaj”), domyślnie jest wskazywany dla jednostki wewnętrznej, a dane dotyczące jednostki zewnętrznej mogą być wskazywane w uwagach.

Poziom hałasu podawany jest w decybelach; jest to jednostka nieliniowa, więc najłatwiejszym sposobem oceny tego parametru są tabele porównawcze – można je znaleźć w specjalnych źródłach. Należy zauważyć, że zgodnie z normami sanitarnymi maksymalny stały poziom hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych wynosi 40 dB w dzień i 30 dB w nocy; w przypadku biur wartość ta wynosi 50 dB, a w pomieszczeniach przemysłowych wyższe poziomy hałasu mogą być akceptowalne. Warto więc wybrać klimatyzator, biorąc pod uwagę to, gdzie i jak planujesz z niego korzystać.

Jeśli chodzi o konkretne wskaźniki, wśród najcichszych nowoczesnych klimatyzatorów spotykane są modele o minimalnych wskaźnikach 23 – 24 dB , 22 - 21 dB , a czasem nawet 20 dB lub mniej . Jednakże, również nie są rzadkie jednostki 31-31 dB i 33-34 dB ; taka głośność z reguły nie powoduje dyskomfortu w ciągu dnia, lecz w nocy nie jest już pożądana. Niemniej jednak w niektórych przypadkach „głośniejszy” klimatyzator może być najlepszym wyborem: redukcja hałasu wpływa na cenę, czas...ami jest to dość zauważalne, a jeśli urządzenie nie planuje się włączać w nocy, można nie przepłacać za dodatkową redukcję szumów.

Maksymalny poziom hałasu w decybelach (dB) wytwarzany przez klimatyzator zewnętrzny (zewnętrzny) podczas normalnej pracy.

W domowych systemach typu split poziom hałasu emitowanego przez jednostkę zewnętrzną zwykle mieści się w przedziale od 40 do 55 dB. Im niższy jest ten wskaźnik, tym ciszej pracuje urządzenie i tym wygodniej jest z niego korzystać. Normy sanitarne wymagają, aby poziom hałasu w budynkach mieszkalnych ze źródeł stałych nie był wyższy niż 40 dB w dzień i 30 dB w nocy, a w biurach hałas tła do 60 dB jest całkowicie dopuszczalny. Najłatwiejszym sposobem oszacowania konkretnych poziomów hałasu jest skorzystanie z tabel porównawczych. Zatem 40 dB to poziom cichej rozmowy lub telewizora przy średniej głośności, 50 dB to w przybliżeniu normalny ton ludzkiej mowy, a 60 dB to poziom głośnego głosu. Bardziej szczegółowe dane można znaleźć w specjalnych źródłach.

Należy pamiętać, że w pomieszczeniach zamkniętych poziom hałasu emitowanego przez jednostkę zewnętrzną będzie znacznie niższy niż na zewnątrz. Jeśli jednak hałas nie przeszkadza Ci podczas pracy klimatyzatora, nie oznacza to, że nie przeszkadza Twoim sąsiadom. Przy otwartych oknach jednostka zewnętrzna może stać się dość silnym źródłem hałasu. Dlatego w przypadku zasobów mieszkaniowych zaleca się preferowanie cichych modeli urządzeń klimatyzacyjnych.

Współczynnik chłodzenia EER zapewniany przez klimatyzator. Obliczany jest jako stosunek użytecznej mocy roboczej klimatyzatora w trybie chłodzenia do zużycia energii elektrycznej. Na przykład urządzenie, które wytwarza 6 kW mocy roboczej w trybie chłodzenia i zużywa 2 kW w tym samym czasie, będzie miało EER 6/2 = 3.

Im wyższy wskaźnik ten, tym bardziej ekonomiczny jest klimatyzator i tym wyższą klasę efektywności energetycznej chłodzenia on posiada (patrz poniżej). Właściwie każda klasa ma swoje własne szczegółowe wymagania EER.

Należy zauważyć, że wskaźnik ten uznano za mało wiarygodny, a Unia Europejska wprowadziła inny, bliższy praktyce, współczynnik - SEER. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz "Sezonowy współczynnik chłodzenia SEER".

Współczynnik grzania COP zapewniany przez klimatyzator. Obliczany jest jako stosunek mocy cieplnej klimatyzatora w trybie ogrzewania do zużycia energii elektrycznej. Na przykład, jeśli urządzenie zużywa 2 kW i wytwarza 5 kW mocy cieplnej, wówczas współczynnik COP wyniesie 5/2 = 2,5.

Im wyższy wskaźnik ten, tym bardziej ekonomiczny jest klimatyzator i tym wyższą klasę efektywności energetycznej ogrzewania on posiada (patrz poniżej). Właściwie każda klasa ma swoje własne wymagania dotyczące COP.

Należy zauważyć, że wskaźniki COP są zwykle wyższe niż wskaźniki innego ważnego współczynnika - EER (patrz powyżej). Wynika to z właściwości technicznych klimatyzatorów.

Warto również wspomnieć, że od 2013 roku w Europie został wprowadzony do użytku doskonalszy i bardziej odpowiadający rzeczywistości współczynnik SCOP. Aby uzyskać więcej informacji, patrz „Sezonowy współczynnik ogrzewania SCOP”