Wydajność na wejściu
Ilość powietrza, jaką kompresor może obsłużyć w jednostce czasu; zwykle podawana jest w litrach na minutę. Wydajność, wraz z ciśnieniem (patrz niżej), jest jednym z najważniejszych parametrów: to właśnie ona decyduje o kompatybilności kompresora z jednym lub innym narzędziem pneumatycznym.
Warto wybierać model według tego wskaźnika w taki sposób, aby kompresor mógł zapewnić poprawne działanie wszystkich narzędzi, które mogą być podłączone jednocześnie. Zużycie powietrza jest zwykle określone w charakterystyce każdego narzędzia i dość łatwo jest obliczyć całkowite zapotrzebowanie. Jednak ze względu na cechy konstrukcyjne kompresor musi mieć pewien margines wydajności; konkretna wartość zależy od kilku niuansów.
Chodzi o to, że niektóre firmy podają dla swoich jednostek wydajność na wejściu (ile powietrza dostarcza się na narzędzie), a inne - na wyjściu (ile powietrza zasysa kompresor). Ponieważ żaden kompresor nie jest idealny, część powietrza jest nieuchronnie tracona podczas procesu sprężania, więc ilość na wyjściu będzie zawsze mniejsza niż na wejściu. W związku z tym, jeśli w specyfikacji podano wydajność na wyjściu, zalecany jest margines 10-20%, a jeśli na wejściu - 35-40%.
Istnieją również bardziej skomplikowane metody, które pozwalają dokładniej określić wymaganą wydajność, w zależności od cech konkretnych narzędzi; można je znaleźć w dedykowanych źródłach.
Moc
Moc silnika, zamontowanego w kompresorze. Nie jest to główny parametr przy ocenie sprawności urządzenia – tutaj decydującą rolę odgrywają osiągi i ciśnienie nominalne (patrz wyżej), a silnik dobierany jest w taki sposób, aby jego moc była wystarczająca do zapewnienia deklarowanej specyfikacji. Jednak wskaźnik ten nadal ma wartość praktyczną: w kompresorach z silnikiem elektrycznym (obecnie stanowią większość; patrz „Rodzaj silnika”) moc silnika określa całkowite zużycie energii przez urządzenie, a także wymagania dotyczące sieci elektrycznej, do której planuje się go podłączać (więcej szczegółów w punkcie „Napięcie sieci”). Ponadto musi być znana moc silnika (niezależnie od jego typu), aby obliczyć optymalną wartość osiągów według specjalnych formuł.
W przypadku silników spalinowych moc jest tradycyjnie wyrażana w koniach mechanicznych (KM); możesz przeliczyć ją na waty w ten sposób: 1 KM = 735 W.
Moc
Moc silnika spalinowego, zamontowanego w kompresorze o odpowiedniej konstrukcji (patrz „Rodzaj” wyżej), wyrażona w KM.
Aby zapoznać się z ogólnym znaczeniem mocy, patrz odpowiedni punkt niżej. Należy zauważyć, że w współczesnych urządzeniach uniwersalną jednostką mocy stosowaną we wszystkich typach silników są waty. Jednak do charakteryzowania silników spalinowych tradycyjnie używano i nadal stosuje się moc, a dla niektórych użytkowników wygodniej jest oszacować moc dokładnie według tego oznaczenia. Dlatego w przypadku modeli z silnikami spalinowymi często podawany jest ekwiwalent mocy w KM.
Przeliczanie watów na km i odwrotnie jest dość proste: 1 KM jest w przybliżeniu równy 735 watom.
Cechy konstrukcji
-
Przetwornica częstotliwości. Funkcja ta służy do automatycznego sterowania mocą silnika w kompresorze (patrz „Rodzaj silnika”), a raczej do dostosowania prędkości do aktualnego zużycia powietrza i utrzymywania stałego ciśnienia.
W jednostkach elektrycznych, oprócz zmniejszenia zużycia i eliminacji skoków prądu w sieci, takie systemy zapewniają maksymalnie stabilne ciśnienie powietrza na wyjściu, a energia jest zużywana bardziej racjonalnie. Jednocześnie przetwornice częstotliwości są drogie i zajmują sporo miejsca; a wymienione zalety dotyczą ciężkiego sprzętu klasy profesjonalnej. Dlatego funkcja ta występuje głównie wśród kompresorów przemysłowych o napięciu roboczym 400 V, opartych na silnikach spalinowych.
-
Osuszacz. Przeznaczenie takich urządzeń wynika z nazwy: są one przeznaczone do osuszania powietrza na wyjściu w kompresor, czyli do usuwania z niego nadmiaru wilgoci. Konieczność takiego postępowania wynika przede wszystkim z faktu, że wysoka wilgotność wpływa niekorzystnie na stan kompresora: prowadzi do osadzania się kondensatu, co z kolei sprzyja korozji i tworzeniu się różnych emulsji, które zanieczyszczają kanały i zwiększa zużycie całej jednostki.
-
Tandem. Urządzenia tandemowe to właściwie dwa kompresory na jednym zbiorniku, połączone równolegle. Pozwala to na włączenie obu kompresorów jednocześnie lub tylko jednego z nich - dz
...ięki temu można regulować moc i wydajność nawet w tych modelach, w których nie ma specjalnych regulatorów, takich jak przetwornica częstotliwości (patrz odpowiedni punkt).
Wśród wad są duża waga, nieporęczność i wysoki koszt. Ponadto praca w tandemie jest odpowiednia głównie dla potężnych jednostek o wysokiej wydajności - w przeciwnym razie poszczególne kompresory musiałyby być zbyt małe, a to nie ma sensu.
- Koła do transportu. Obecność specjalnych kół transportowych w konstrukcji kompresora. Nowoczesne kompresory mogą być ciężkie, co przy transporcie wymagałoby zaangażowania więcej niż jednej osoby; z kolei koła pozwalają na bezproblemowe przemieszczanie nawet dość ciężkich urządzeń siłą jednej, co najmniej dwóch osób.Poziom hałasu
Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez kompresor podczas pracy. Przy ocenie należy pamiętać, że decybel używany do oceny hałasu nie jest wartością bezwzględną. W praktyce oznacza to, że hałasy na przykład 20 dB i 40 dB różnią się poziomem nie o dwa razy, lecz o 100 - dokładnie ta krotność odpowiada różnicy 20 dB; dwukrotny wzrost odpowiada wzrostowi o 3 dB. Dlatego do oceny poziomu hałasu warto odnieść się przede wszystkim do tabel porównawczych. Dla wartości występujących we współczesnych kompresorach ta tabela wyglądałaby mniej więcej tak:
70 dB - głośne rozmowy w odległości ok. 1 m;
75 dB - krzyk;
80 dB - silnik motocyklowy z tłumikiem;
85 dB - głośny krzyk;
90 dB - wagon pociągu towarowego w odległości 5-7 m;
95 dB - hałas wewnątrz wagonu metra.
W każdym razie, im niższy poziom hałasu wytwarzanego przez urządzenie, tym wygodniejsze jego użytkowanie, tym mniej ono „bije w uszy" i zwiększa głośność całego zestawu działających narzędzi.
