Porównanie Stal KST-50 50 l vs Einhell TH-AC 240/50/10 OF 50 l

sieć (230 V)

Kryterium podziału kompresorów według tego parametru jest to, czy do normalnej pracy urządzenia potrzebny jest olej.

- Olejowy. Kompresory wykorzystujące olej podczas pracy charakteryzują się wysoką żywotnością silnika (ze względu na fakt, że tarcie w ich mechanizmie jest zmniejszone ze względu na obecność smaru) i niższym poziomem hałasu niż te bezolejowe. Z drugiej strony są znacznie trudniejsze w utrzymaniu i droższe w eksploatacji. Zapasy oleju należy okresowo uzupełniać; a podczas pracy taka jednostka powinna znajdować się na płaskiej poziomej powierzchni. Ponadto w powietrzu wylotowym znajdują się drobne kropelki oleju. Dlatego urządzenia na bazie oleju słabo nadają się do niektórych rodzajów prac - na przykład w przemyśle spożywczym, gdzie takie zanieczyszczenia są niedopuszczalne, wymagane będzie zastosowanie specjalnych filtrów dokładnego oczyszczania.

- Bezolejowe. Główną zaletą modeli bezolejowych jest czystość dostarczanego powietrza – nie zawiera kropel oleju i w większości przypadków nie wymaga dodatkowego oczyszczania. To sprawia, że te kompresory są idealne do zastosowań medycznych, produkcji żywności i malowania. Ponadto są prostsze w konstrukcji (odpowiednio w naprawie), nie potrzebują smarowania i mogą pracować w prawie każdej pozycji. Z drugiej strony wysokie tarcie części znacznie zwiększa zużycie, co przekłada się na żywotność.

Ilość powietrza, jaką kompresor może obsłużyć w jednostce czasu; zwykle podawana jest w litrach na minutę. Wydajność, wraz z ciśnieniem (patrz niżej), jest jednym z najważniejszych parametrów: to właśnie ona decyduje o kompatybilności kompresora z jednym lub innym narzędziem pneumatycznym.

Warto wybierać model według tego wskaźnika w taki sposób, aby kompresor mógł zapewnić poprawne działanie wszystkich narzędzi, które mogą być podłączone jednocześnie. Zużycie powietrza jest zwykle określone w charakterystyce każdego narzędzia i dość łatwo jest obliczyć całkowite zapotrzebowanie. Jednak ze względu na cechy konstrukcyjne kompresor musi mieć pewien margines wydajności; konkretna wartość zależy od kilku niuansów.

Chodzi o to, że niektóre firmy podają dla swoich jednostek wydajność na wejściu (ile powietrza dostarcza się na narzędzie), a inne - na wyjściu (ile powietrza zasysa kompresor). Ponieważ żaden kompresor nie jest idealny, część powietrza jest nieuchronnie tracona podczas procesu sprężania, więc ilość na wyjściu będzie zawsze mniejsza niż na wejściu. W związku z tym, jeśli w specyfikacji podano wydajność na wyjściu, zalecany jest margines 10-20%, a jeśli na wejściu - 35-40%.

Istnieją również bardziej skomplikowane metody, które pozwalają dokładniej określić wymaganą wydajność, w zależności od cech konkretnych narzędzi; można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalne ciśnienie generowane przez kompresor podczas pracy. Parametr ten, podobnie jak wyżej opisana wydajność, jest bardzo ważny przy doborze kompresora do konkretnego narzędzia pneumatycznego: konieczne jest, aby ciśnienie nominalne nie było niższe niż ciśnienie robocze narzędzia. Jednocześnie wysokie ciśnienie nie stanowi problemu - można je zredukować za pomocą odpowiedniego regulatora na reduktorze.

Większość nowoczesnych kompresorów ma ciśnienie 8 bar, co jest wystarczające dla większości narzędzi pneumatycznych. Jednostki 6 bar należą do poziomu podstawowego, ich głównym przeznaczeniem są prace malarskie, gdzie nie jest wymagane wysokie ciśnienie. Istnieją również warianty na 10 barów, a nawet więcej - z reguły należą one do modeli specjalistycznych i odpowiednio kosztują. Dlatego warto szukać agregatu wysokociśnieniowego tylko wtedy, gdy parametr ten jest krytyczny dla planowanej pracy (np. jeśli potrzebujesz kompresora do montażu opon).

Przy doborze w oparciu o ciśnienie nominalne, należy koniecznie wziąć pod uwagę, że maksymalne dopuszczalne ciśnienie w zbiorniku jest zwykle wskazywane jako nominalne. Rzeczywiste ciśnienie wytwarzane przez kompresor na wyjściu jest najczęściej nieco mniejsze, wynika to z pewnych cech konstrukcyjnych. Dla najpopularniejszych ciśnień nominalnych - 8 i 10 bar - rzeczywiste wartości są zwykle o 2 bary mniejsze, tj. 6 i 8 barów.

Prędkość obrotowa wału silnika kompresora podczas normalnej pracy. Parametr ten z reguły nie wpływa na wydajność jednostki - głównymi wskaźnikami są nadal wydajność i ciśnienie nominalne (patrz wyżej). Jednocześnie pozwala ocenić cechy konstrukcyjne kompresora i jego trwałość. Faktem jest, że wyższa prędkość obrotowa pozwala na zastosowanie dość prostych i niedrogich mechanizmów roboczych, lecz zwiększa zużycie części ruchomych i skraca żywotność. Dlatego model o niższej prędkości prawdopodobnie będzie kosztował więcej niż wersja „wysokoobrotowa”, ale będzie służył dłużej (przy pozostałych parametrach równych - wydajność, ciśnienie, typ napędu, konstrukcja; patrz wszystko powyżej).

Rezerwuary powietrza lub zbiorniki (więcej szczegółów w punkcie „Pojemność zbiornika”) do współczesnych kompresorów są zwykle wykonywane w kształcie zbliżonym do cylindrycznego i mogą mieć układ poziomy lub pionowy. Każdy wariant ma swoją własną charakterystykę:

— Poziomy. Takie zbiorniki wymagają dość dużo miejsca na podłodze (lub innej powierzchni), lecz ma to odwrotną stronę – powierzchnia górnej części zbiornika też jest dość duża, więc możliwe jest umieszczenie na niej mechanizmów z napędem paskowym. (patrz "Napęd"). Ponadto układ poziomy pozwala na zastosowanie zbiorników o niemal dowolnej pojemności, od małych do bardzo przestronnych, a same kompresory są bardzo stateczne - prawie niemożliwe jest przypadkowe przewrócenie takiego urządzenia. Dlatego ten wariant jest zdecydowanie najbardziej powszechny i występuje w przeważającej większości modeli.

— Pionowy. Główną przewagą takich zbiorników nad poziomymi jest stosunkowo niewielka ilość miejsca potrzebnego do instalacji. Z drugiej strony układ pionowy nakłada poważne ograniczenia na maksymalną pojemność zbiornika, a niewielka ilość miejsca u góry jest zwykle odpowiednia tylko dla systemów z napędem bezpośrednim (patrz wyżej). A stateczność takich konstrukcji jest nieco gorsza. Dlatego ten wariant nie uzyskał szerokiego rozpowszechnienia, a zakup kompresora pionowego może być uzasadniony w przypadku, gdy sytuacja nie pozwala na zastosowanie modelu poziomego.

— Brak. Modele dostarczane bez...zbiornika.

Główne zalety jednostek bezzbiornikowych to kompaktowość, niewielka waga i stosunkowo niski koszt. Co prawda strumień powietrza z nich okazuje się stosunkowo nierówny, lecz w wielu przypadkach nie jest to wadą; dodatkowo w konstrukcji można zastosować różne rozwiązania, które w pewnym stopniu kompensują tę wadę, a niektóre kompresory bez zbiornika są nawet pozycjonowane jako urządzenia do aerografii.

Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez kompresor podczas pracy. Przy ocenie należy pamiętać, że decybel używany do oceny hałasu nie jest wartością bezwzględną. W praktyce oznacza to, że hałasy na przykład 20 dB i 40 dB różnią się poziomem nie o dwa razy, lecz o 100 - dokładnie ta krotność odpowiada różnicy 20 dB; dwukrotny wzrost odpowiada wzrostowi o 3 dB. Dlatego do oceny poziomu hałasu warto odnieść się przede wszystkim do tabel porównawczych. Dla wartości występujących we współczesnych kompresorach ta tabela wyglądałaby mniej więcej tak:

70 dB - głośne rozmowy w odległości ok. 1 m;
75 dB - krzyk;
80 dB - silnik motocyklowy z tłumikiem;
85 dB - głośny krzyk;
90 dB - wagon pociągu towarowego w odległości 5-7 m;
95 dB - hałas wewnątrz wagonu metra.

W każdym razie, im niższy poziom hałasu wytwarzanego przez urządzenie, tym wygodniejsze jego użytkowanie, tym mniej ono „bije w uszy" i zwiększa głośność całego zestawu działających narzędzi.

Poziom ciśnienia akustycznego w decybelach w określonej odległości między źródłem hałasu a uchem operatora kompresora. Z uwagi na to, że w bezpośrednim sąsiedztwie kompresora nie pracują ludzie, parametr przyda się do oceny poziomu hałasu na odległość. Najczęściej jest mierzony w odległości 7 m od pracującej instalacji, rzadziej w odległości 1 m.