Wykonanie
—
Emaliowana. Najprostsza i najczęstsza odmiana powłoki. Emalia łączy w sobie niskie koszty i dobre wskaźniki wytrzymałości, a ponadto może być dostępna w prawie każdym kolorze. Z drugiej strony jego czyszczenie może wymagać znacznego wysiłku, a z czasem na takiej powierzchni pojawiają się rysy i odpryski.
—
Stal nierdzewna. Powierzchnie stalowe charakteryzują się solidnym wyglądem; dodatkowo są mocniejsze od emaliowanych, nie pojawiają się na nich pęknięcia i odpryski. Stal jest też dość łatwa w utrzymaniu czystości, jednak punkt ten jest prawie zniwelowany ze względu na trudności w utrzymaniu czystości – zanieczyszczenia pojawiają się łatwo, nawet odciski palców mogą zepsuć schludny wygląd. A do czyszczenia musisz użyć specjalnych środków - w przeciwnym razie możesz porysować piec.
—
Szklano-ceramiczna . Szkło ceramiczne jako materiał ogólnie wyróżnia się wysoką przewodnością cieplną w połączeniu z dobrą wytrzymałością i odpornością na ciepło. Udało się to zwłaszcza
Schott Ceram i
EuroKera - producenci tej samej ceramiki szklanej, którą producenci sprzętu gospodarstwa domowego instalują w swoich modelach. Pozwoliło to na stworzenie oryginalnych modeli elektrycznych powierzchni do gotowania, w których elementy grzejne znajdują się pod solidną „pokrywą" ze szkła ceramicznego, warto zauważyć, że
...właściwości tego materiału umożliwiają stosowanie go z palnikami indukcyjnymi(patrz poniżej). Takie „osłony” nie mają wystających części, a położenie grzałek jest oznaczone tylko liniami; dzięki temu można wygodnie przenosić naczynia między grzałkami, a czyszczenie takiej powierzchni jest tak proste, jak to tylko możliwe. Co prawda są też wady: szkło ceramiczne jest mniej wytrzymała od emalii czy stali, wymaga idealnie płaskich naczyń, a rozlanie płynu na płaskiej powierzchni obfituje w rozlewanie się na całej płycie i (nie tylko). Materiał ten jest również stosowany w płytach gazowych „gaz na szkle”; jest jednak bardziej obrazowy, ponieważ poza wytrzymałością nie ma kluczowych przewag nad szkłem hartowanym (patrz niżej), jednak kosztuje znacznie więcej.
— Szkło hartowane. Materiał stosowany w powierzchniach kuchennych w formacie „gaz na szkle": z niego wykonana jest powierzchnia, nad którą znajdują się palniki gazowe. Takie modele mają oryginalny wygląd, a samo szkło jest odporne na zarysowania i łatwe do czyszczenia. Jego wytrzymałość i odporność na nagrzewanie jest znacznie mniejsza niż ceramiki szklanej (to właśnie dlatego szkło hartowane nie jest stosowane w kuchenkach elektrycznych), jednak te momenty są z nawiązką rekompensowane niskim kosztem.
— Żeliwo. Oryginalny wariant występujący w niektórych modelach gazowych premium. W tym przypadku powierzchnia robocza wykonana jest z tego samego żeliwa co ruszty palnika, a same ruszty są w rzeczywistości występami na powierzchni żeliwnej. Nadaje to całej konstrukcji niezwykły, bardzo solidny wygląd, a także zwiększa jej niezawodność: konstrukcja kratownic jest taka, że nie uginają się one nawet pod najcięższymi naczyniami. Z drugiej strony czyszczenie takiej powierzchni może być dość pracochłonne (zarówno ze względu na specyfikę samego żeliwa, jak i ze względu na konieczność czyszczenia narożników między rusztami a powierzchnią), a ta opcja nie jest tania. Z tego powodu na rynku dostępnych jest tylko kilka modeli z powierzchnią żeliwną.Funkcje
—
Kontrola gazu. System bezpieczeństwa, który automatycznie odcina dopływ gazu w przypadku przypadkowego zgaśnięcia płomienia. Składa się z dwóch głównych elementów: termopary i urządzenia blokującego gaz. Gdy płomień gaśnie, termopara wysyła sygnał do urządzenia blokującego, które odcina dopływ gazu, zapobiegając wyciekowi gazu.
—
Automatyczny zapłon. System zapłonowy do palników gazowych wbudowanych bezpośrednio w płytę grzewczą. Najczęściej samozapłon wykorzystuje iskrę elektryczną, a urządzenie musi być podłączone do sieci, nawet jeśli wszystkie palniki na powierzchni są gazowe. Z drugiej strony funkcja ta znacznie ułatwia zapłon, dzięki czemu można zrezygnować z zapałek, zapalniczek i innych źródeł otwartego ognia. Warto powiedzieć, że systemy samozapłonu mogą działać na różne sposoby: w niektórych modelach zapłon jest uruchamiany natychmiast po obróceniu pokrętła otwierającego gaz, w innych trzeba w tym celu nacisnąć osobny przycisk.
—
Termosonda. Przyrząd do mierzenia temperatury potrawy i określania stopnia jej gotowości. Pomiary takie można przeprowadzić zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz. Termosondy zwykle komunikują się z płytą bezprzewodowo. Na podstawie pomiarów mierzonych przez termosondę panel automatycznie reguluje intensywność grzania lub utrzymuje wymaganą temperaturę wody. Termosonda przyda się również przy gotowaniu potraw metodą sous-
...vide.
— Automatyczne wyłączanie. System, który w razie potrzeby pozwala automatycznie wyłączyć podgrzewanie. Konkretny sposób działania automatycznego wyłączania może być różny: w niektórych modelach działa on zgodnie z zegarem ustawionym przez użytkownika (patrz poniżej), w innych — po osiągnięciu przez palnik temperatury krytycznej lub w przypadku, gdy nagrzewacz pracował przez długi czas bez interwencji użytkownika. Szczegóły dotyczące każdego modelu należy doprecyzować osobno. Jednak w każdym przypadku funkcja ta sprawia, że korzystanie z płyty kuchennej jest wygodniejsze, a nawet bezpieczniejsze. Należy pamiętać, że automatyczne wyłączanie prawie nie występuje w palnikach gazowych ze względów technicznych.
— Timer. Urządzenie, które odlicza określony czas (ustawiony przez użytkownika) i daje sygnał na koniec odliczania. Ponadto timer może również zapewniać automatyczne wyłączanie podgrzewania (patrz wyżej). Konkretne rodzaje timerów są różne - od najprostszych pokręteł mechanicznych po elementy elektroniczne z wyświetlaczami. Pierwszy wariant jest tańszy, lecz margines błędu w takim urządzeniu może sięgać kilku minut; urządzenia elektroniczne są droższe, ale znacznie dokładniejsze i bardziej naoczne. Tak czy inaczej, obecność timera może znacznie ułatwić życie użytkownika, pozbawiając go konieczności samodzielnego śledzenia czasu.
— Tryb pauzy. Możliwość „wstrzymania” wszystkich palników jednym naciśnięciem przycisku, a następnie wznowienia ich pracy poprzez naciśnięcie tego samego przycisku. W trybie pauzy palniki są faktycznie wyłączone, a podgrzewanie jest kontynuowane tylko ze względu na ciepło resztkowe; a po wyłączeniu pauzy przywracane są wszystkie wcześniej ustawione ustawienia pracy - moc, odliczanie timera itp. Funkcja ta może się przydać w przypadku, gdy musisz wyjść z kuchni na krótki czas - zwłaszcza jeśli przygotowane danie może się w każdej chwili spalić lub „uciec”, a nie masz pewności, jak długo potrwa nieobecność. Zwróć uwagę, że tryb pauzy ma zwykle limit czasu wynoszący kilka minut, po czym powierzchnia jest całkowicie wyłączana.
— Ochrona przed dziećmi. Możliwość zablokowania panelu sterowania urządzenia tak, aby obroty pokręteł i wciskanie przycisków nie wpływały na tryb jego pracy (często, gdy blokada jest włączona, pokrętła są na ogół zamocowane w stałej pozycji). Funkcja ta przydaje się przede wszystkim jako ochrona przed dziećmi: ciekawski maluch nie będzie w stanie włączyć płyty według własnego uznania ani zmienić jej trybu pracy. Blokadę zwykle usuwa się w taki sposób, aby mógł to zrobić dorosły, ale nie dziecko – na przykład poprzez wciskanie przycisków w określonej kolejności.
— Wskaźnik ciepła resztkowego. Wskaźnik sygnalizujący, że dana płyta grzewcza nadal jest ciepła. Z reguły reaguje na podgrzanie od 50 °C i więcej. Głównym przeznaczeniem takiego wskaźnika jest zapobieganie oparzeniom na skutek dotknięcia gorącego palnika, który jeszcze nie ostygł. Można go również używać przy włączonym palniku - w celu określenia, czy się rozgrzał, czy nie. Funkcja ta jest szczególnie istotna w przypadku palników żeliwnych (patrz wyżej), chociaż może być również przydatna w przypadku podgrzewaczy typu Hi-Light.
— Wbudowany okap. Obecność własnego wbudowanego okapu w konstrukcji płyty kuchennej. Z reguły wlot powietrza znajduje się na poziomie palników, jego rozmiar jest niewielki, a wydajność niska. W związku z tym wbudowany okap raczej nie będzie głównym systemem wentylacyjnym w kuchni, lecz jednocześnie może być dobrym dodatkiem do oddzielnie instalowanego okapu. Głównymi wadami płyt z tą funkcją są wysoki koszt i złożoność instalacji.
— Sterowanie okapem. Możliwość sterowania okapem kuchennym z poziomu płyty. Aby to zrobić, oba urządzenia muszą być zsynchronizowane za pośrednictwem jednego kanału łączności, okap włącza się, gdy palnik na płycie jest włączony i dostosowuje moc roboczą w zależności od tego, ile palników działa i z jaką mocą. Eliminuje to potrzebę ręcznego włączania i wyłączania okapu przez użytkownika; a parametry sterowania z reguły dobierane są w taki sposób, aby moc była wystarczająca nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Niektóre modele pozwalają nawet na dostosowanie konkretnej wydajności okapu w zależności od sytuacji. Warto jednak zauważyć, że różni producenci urządzeń kuchennych stosują do komunikacji różne technologie, które różnią się nawet zasadą działania: na przykład Con@Ctivity firmy Miele działa za pośrednictwem komunikacji radiowej, a Hob2Hood firmy Electrolux działa za pośrednictwem kanału na podczerwień. Dlatego jeśli planujesz korzystać z tej funkcji, warto zwrócić szczególną uwagę na kompatybilność powierzchni i okapu; a dla maksymalnej gwarancji warto wybierać spośród urządzeń tego samego producenta.
— Sterowanie przez Internet. Możliwość sterowania płytą przez internet. Aby połączyć się z siecią, zwykle używany jest wbudowany moduł Wi-Fi, a sama metoda sterowania może być różna: w niektórych modelach trzeba zainstalować firmową aplikację na smartfonie lub tablecie, w innych wystarczy otworzyć specjalną stronę w dowolnej przeglądarce. Tak czy inaczej, funkcja ta pozwala kontrolować płytę grzewczą i monitorować jej stan z dowolnego miejsca na świecie, gdzie jest Internet. Dzięki czemu możesz na przykład zostawić czajnik na płycie i uprzednio włączyć nagrzewanie w drodze do domu, aby gorąca woda była gotowa do czasu powrotu. A wyjeżdżając w długą podróż, możesz w każdej chwili sprawdzić, czy nie zapomniałeś wyłączyć płyty i, jeśli to konieczne, naprawić sytuację. Co prawda należy pamiętać, że taka funkcjonalność znacząco wpływa na koszt.Moc przyłączeniowa
Moc przyłączeniowa płyty to maksymalna moc elektryczna zużywana przez nią podczas pracy. Parametr ten jest podawany tylko dla modeli wyposażonych w co najmniej jeden palnik elektryczny. To właśnie grzejniki elektryczne są najbardziej „żarłoczne” pod względem zużycia energii; funkcje pomocnicze, takie jak samozapłon, wymagają niewielkiej mocy, wystarczy im zwykłe gniazdko.
Przede wszystkim od tego wskaźnika zależą wymagania dla sieci energetycznej: musi być w stanie zapewnić taką moc bez przeciążeń. Warto w tym miejscu zauważyć, że dla gniazd domowych limit mocy wynosi około 3 - 3,5 kW, przy większej mocy piec musi być podłączony do sieci 230 V według specjalnych zasad. Alternatywną opcją jest zastosowanie sieci trójfazowej 400 V: większość nowoczesnych płyt grzewczych z grzałkami elektrycznymi można podłączyć zarówno do 230 V, jak i 400 V, do wyboru.
