Porównanie Tangent Ampster BT II vs Teac AI-301DA

- Przedwzmacniacz. Przedwzmacniacze przeznaczone są do wstępnego przetwarzania słabego sygnału i jego wyjścia do poziomu wystarczającego do przesłania przez interfejs liniowy do wzmacniacza mocy (patrz poniżej). Takie modele są w stanie współpracować bezpośrednio z przetwornikami, mikrofonami i innymi podobnymi urządzeniami, mogą mieć dodatkowe funkcje korekcji dźwięku, pełnić rolę przełączników dla podłączonych źródeł sygnału itp., Jednak nie nadają się do wyprowadzenia dźwięku na głośniki pasywne lub słuchawki.

- Wzmacniacz mocy. Takie modele są zaprojektowane tak, aby odbierać sygnał przetwarzany przez przedwzmacniacz i wyprowadzać go do mocy wystarczającej do obsługi podłączonego zestawu głośnikowego. Mogą już współpracować z kolumnami pasywnymi, ale nie mogą obejść się bez przedwzmacniacza sygnału wejściowego. Warto jednak w tym miejscu zaznaczyć, że większość nowoczesnych gramofonów posiada wbudowane przedwzmacniacze i może współpracować bezpośrednio ze wzmacniaczami mocy.

- Wzmacniacz zintegrowany. Wzmacniacze łączące możliwości obu powyższych typów w jednym pakiecie. Główna zaleta takich modeli jest oczywista: zamiast dwóch specjalistycznych urządzeń można kupić jedno uniwersalne. Oszczędza to pieniądze, czas i miejsce na instalację, a także zmniejsza ryzyko zakłóceń - między przedwzmacniaczem a głównym wzmacniaczem nie ma zewnętrznych kabli połączeni...owych, a komponenty są zwykle optymalnie do siebie dopasowane. Z drugiej strony model zintegrowany daje mniej możliwości wyboru opcji do własnych upodobań: trzeba kupić urządzenie „takie, jakie jest”, bez możliwości osobnego doboru przedwzmacniacza i końcówki mocy.

- Wzmacniacz-procesor. Modele profesjonalne, zwykle przeznaczone do celów koncertowych, montowane w racku i często wykorzystujące złącza Euroblock jako wejścia główne (patrz poniżej). Pod względem ogólnego zastosowania procesory są podobne do końcówek mocy, jednak oprócz tych cech charakteryzują się również bogactwem ustawień, które ułatwiają pracę inżynierom dźwięku.

- Wzmacniacz do subwoofera. Specjalistyczne wzmacniacze mocy przeznaczone do głośników niskotonowych - subwooferów. W konstrukcji takich modeli zwrotnice są zwykle wyposażone w górną granicę dopuszczalnego zakresu na poziomie 150-200 Hz; Pozwala to na doprowadzenie do subwoofera tylko „natywnych” częstotliwości i ma pozytywny wpływ na jakość dźwięku. Ponadto wiele wzmacniaczy tego typu ma określone ustawienia, takie jak kontrola fazy.

Większość nowoczesnych wzmacniaczy ma transformatory toroidalne - z rdzeniem w kształcie toroidu, czyli pączka. Ten typ jest uważany za optymalny dla wzmacniaczy dowolnego poziomu, aż do Hi-End: tworzy minimum „dodatkowego” promieniowania elektromagnetycznego i odpowiednio zakłóceń. Jakiś czas temu szeroko stosowano również transformatory z rdzeniem elektrycznym, jednak są one uważane za przestarzałe i coraz rzadziej spotykane.

Zakres częstotliwości dźwięku, z którymi wzmacniacz może pracować. Im szerszy ten zakres – im pełniejszy ogólny obraz dźwięku, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną „obcięte” przez wzmacniacz na wyjściu. Należy jednak pamiętać, że zasięg dźwięku słyszanego przez osobę wynosi średnio od 16 Hz do 20 kHz; są pewne odstępstwa od tej normy, ale są one niewielkie. Jednocześnie nowoczesna technologia hi-fi i hi-end może mieć znacznie szerszy zasięg – najczęściej jest to swego rodzaju „efekt uboczny” high-endowych układów. Niektórzy producenci mogą wykorzystywać tę właściwość do celów reklamowych, ale sama w sobie nie ma ona praktycznej wartości.

Zwróć uwagę, że nawet w słyszalnym zakresie nie zawsze ma sens gonić za maksymalnym zasięgiem. Warto zastanowić się np. nad tym, że faktycznie słyszalny dźwięk nie może być lepszy, niż potrafią kolumny; dlatego w przypadku zestawu głośnikowego o niższym progu, powiedzmy 70 Hz, nie ma potrzeby szukania wzmacniacza z tym wskaźnikiem 16 Hz. Nie zapominaj też, że sam szeroki zakres częstotliwości wcale nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiąże się to z ogromną liczbą innych czynników.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał podczas pracy z obciążeniem o impedancji dynamicznej (impedancji) 8 omów. W naszym katalogu parametr ten jest wskazany dla trybu, w którym wszystkie kanały wzmacniacza pracują pod obciążeniem (patrz „Liczba kanałów”); w obecności nieużywanych kanałów moc nominalna może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionową można po prostu opisać jako najwyższą moc sygnału wyjściowego, przy której wzmacniacz jest w stanie pracować stabilnie przez długi czas (co najmniej godzinę) bez negatywnych konsekwencji. To są średnie liczby, ponieważ w praktyce sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć moc nominalną. Jednak to ona jest główną podstawą oceny ogólnej głośności dźwięku.

Wskaźnik ten określa również, które głośniki można podłączyć do wzmacniacza: ich moc znamionowa nie powinna być niższa niż moc wzmacniacza.

Zgodnie z prawami elektrodynamiki, przy różnej rezystancji obciążenia dynamicznego, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnik standardowe wartości to 8, 6, 4 i 2 omy, dla których wskazane są poziomy mocy.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał po podłączeniu do obciążenia o rezystancji dynamicznej (impedancji) 4 omów. Aby uzyskać więcej informacji na temat mocy znamionowej i jej związku z impedancją, zobacz Moc na kanał (8 Ω).

Sam stosunek sygnału do szumu jest stosunkiem poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez wzmacniacz do poziomu szumu obcego, który występuje podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom 70 - 80 dB we współczesnych wzmacniaczach można uznać za akceptowalny, 80 - 90 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu co najmniej 100 dB jest uważany za obowiązkowy.

Jeśli specyfikacje nie określają, dla którego wyjścia podawany jest stosunek sygnału do szumu, zwykle oznacza to jego wartość dla wejścia liniowego (patrz „RCA (par)”). To wystarczy, aby ocenić jakość urządzenia dla tego parametru. Jednak niektórzy producenci wskazują to również na inne wejścia – Main, Phono; zobacz poniżej szczegóły.

Wskaźnik ten opisuje ilość zniekształceń harmonicznych wprowadzanych przez wzmacniacz do przetwarzanego sygnału. Takie zniekształcenia niekoniecznie są odbierane jako szumy obce, ale w każdym razie pogarszają jakość dźwięku – na przykład mogą go bardziej przytłumić. Ich uniknięcie jest prawie niemożliwe, ale można je zredukować do poziomów niesłyszalnych dla ludzkiego ucha.

W konsekwencji całkowite zniekształcenia harmoniczne (harmoniczne) są jednym z głównych parametrów opisujących ogólną jakość dźwięku we wzmacniaczach Hi-Fi i Hi-End. Im jest niższy, tym czystszy dźwięk. Setki procenta są uważane za dobry wskaźnik dla nowoczesnych wzmacniaczy, a tysięczne i poniżej są doskonałe. Wyjątkiem są modele lampowe i hybrydowe, dla których dopuszczalne są dość wysokie współczynniki harmoniczne; więcej szczegółów patrz "Baza elementów".

- Euroblok. Analogowe wejście audio (zwykle liniowe) za pomocą złącza Euroblock. To złącze, używane głównie w profesjonalnym sprzęcie audio, wyróżnia się przyłączeniem do przewodu za pomocą zacisków. Jest to niezwykle wygodne podczas pracy z przewodami pozbawionymi izolacji (co jest często wymagane w profesjonalnym użytkowaniu): jednokrotne przykręcenie takiego przewodu do wtyczki i podłączenie/odłączenie wtyczki do złącza Euroblock jest znacznie łatwiejsze niż ciągłe odkręcanie/skręcanie zacisków. Ponadto połączenie to jest często zbalansowane (patrz „XLR (zbalansowane)” poniżej). Wejścia tego typu znajdują się głównie we wzmacniaczach w celach informacyjno-informacyjnych i koncertowych (patrz wyżej).

- Przedwzmacniacz. Dedykowane wejście do podłączenia gramofonów do wzmacniacza; często ma indeks wskazujący typ kompatybilnego przetwornika, na przykład „Phono MM” lub „Phono MM / MC” (więcej szczegółów w sekcji „Zaawansowane – Korektor Phono”). Pomimo rozpowszechnienia się formatów cyfrowych, takie odtwarzacze są nadal wysoko cenione przez audiofilów za ich wysoką jakość i wierność dźwięku i są często używane w systemach audio klasy premium. Jednak podłączenie „gramofonu” ma swoje osobliwości – w szczególności wymaga przedwzmacniacza gramofonowego (więcej szczegółów tam) – i standardowe wejścia się do tego nie nadają. Dlatego obecność złącza Phono jest obowiązkowa, jeśli chcesz podłączyć odtwarzacz bezpośrednio, bez zewnętrznego przedwzmacniacza gramofonowego.
...r> -USB B. Interfejs USB jest szeroko stosowany w technologii komputerowej dla różnych urządzeń peryferyjnych. Obecność wejścia typu B oznacza, że wzmacniacz można podłączyć do komputera jako zewnętrzne urządzenie sterowane (slave). Najczęściej przy takim połączeniu służy jako zewnętrzna karta dźwiękowa lub interfejs audio - zapewnia to wyższą jakość dźwięku i bardziej rozbudowane opcje dostosowywania niż w większości wbudowanych kart dźwiękowych, nawet tych drogich. Na tym jednak się nie kończy: w niektórych modelach za pośrednictwem USB typu B można zaktualizować oprogramowanie układowe lub zmienić specjalne parametry wzmacniacza.

- Koncentryczne S / P-DIF. Cyfrowe wejście audio, rodzaj interfejsu S / P-DIF oparty na konwencjonalnym sygnale elektrycznym (drugi typ, optyczny, opisany poniżej). Zwykle używa popularnej wtyczki typu RCA znanej jako „cinch”, jednak ma dość rygorystyczne wymagania dotyczące kabli. Przepustowość dowolnej wersji S/P-DIF jest wystarczająca nawet dla wysokiej jakości dźwięku wielokanałowego, a sama wersja koncentryczna jest prostsza, tańsza i bardziej niezawodna niż optyczna, ale bardziej podatna na zakłócenia.

- Optyczne. Wejście do przesyłania dźwięku w postaci cyfrowej za pomocą sygnałów świetlnych za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK; jedna z wersji standardu S/PDIF. Główną zaletą światłowodu nad tradycyjnymi kablami elektrycznymi jest całkowita odporność na zakłócenia elektryczne; jednocześnie jest droższy i wymaga dość ostrożnego obchodzenia się (w szczególności nie toleruje ostrych zakrętów).

- Zrównoważony cyfrowy ( AES/EBU). Interfejs AES / EBU jest używany w profesjonalnej dziedzinie do przesyłania dźwięku w formacie cyfrowym. Może używać kilku typów połączeń; w tym przypadku oznacza to przekazanie tzw. zbalansowana linia za pomocą złącza XLR. Zarówno zasada połączenia zbalansowanego, jak i samo złącze zostały szczegółowo opisane w rozdziale „XLR (zbalansowane)” poniżej – jednak w przypadku AES/EBU jest to sygnał cyfrowy, a nie analogowy.

- Port COM ( RS-232). Złącze służące do sterowania wzmacniaczem z komputera. Za jego pośrednictwem możesz zmienić ustawienia itp. i dość cienkie, a w niektórych modelach - nawet zaktualizować oprogramowanie. Zwykle do takich celów wymagane jest specjalne oprogramowanie, które może być dostarczone wraz ze wzmacniaczem.

- Wejście sterujące (IR). Złącze do zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Do takich celów można używać nie tylko czujników jako osobnego urządzenia, ale również elementów systemu kompatybilnych z pilotem - na przykład odtwarzaczy czy tunerów.

Ilość wejść liniowych w konstrukcji wzmacniacza z wykorzystaniem interfejsu RCA. W przeciwieństwie do wejścia głównego (patrz wyżej), które może współpracować z tymi samymi złączami, po podłączeniu do liniowego RCA sygnał przechodzi przez wszystkie etapy przetwarzania przewidziane we wzmacniaczu - na przykład regulacja balansu lub częstotliwości (patrz "Regulacje") itp. .P.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego złącza, zobacz „Wejście wzmacniacza (główne)”. W tym miejscu zwracamy uwagę, że przy użyciu RCA jako interfejsu liniowego para takich złączy jest liczona jako jedno wejście. Wynika to z faktu, że jednym kablem koncentrycznym może być przesyłany tylko jeden kanał, więc do pracy z dźwiękiem stereo potrzebna jest para.

Liczba wejść sygnałowych (dowolnego typu) określa, ile źródeł sygnału może być jednocześnie podłączonych do wzmacniacza. W związku z tym warto wybrać model na podstawie liczby wejść, biorąc pod uwagę przewidywaną liczbę takich źródeł: w końcu łatwiej je wszystkie połączyć i wybrać za pomocą pilota lub panelu sterującego wzmacniacza niż zawracać sobie głowę ponowne łączenie za każdym razem.