Porównanie Marantz PM7000N vs Marantz PM7005

Większość nowoczesnych wzmacniaczy ma transformatory toroidalne - z rdzeniem w kształcie toroidu, czyli pączka. Ten typ jest uważany za optymalny dla wzmacniaczy dowolnego poziomu, aż do Hi-End: tworzy minimum „dodatkowego” promieniowania elektromagnetycznego i odpowiednio zakłóceń. Jakiś czas temu szeroko stosowano również transformatory z rdzeniem elektrycznym, jednak są one uważane za przestarzałe i coraz rzadziej spotykane.

Zakres częstotliwości dźwięku, z którymi wzmacniacz może pracować. Im szerszy ten zakres – im pełniejszy ogólny obraz dźwięku, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną „obcięte” przez wzmacniacz na wyjściu. Należy jednak pamiętać, że zasięg dźwięku słyszanego przez osobę wynosi średnio od 16 Hz do 20 kHz; są pewne odstępstwa od tej normy, ale są one niewielkie. Jednocześnie nowoczesna technologia hi-fi i hi-end może mieć znacznie szerszy zasięg – najczęściej jest to swego rodzaju „efekt uboczny” high-endowych układów. Niektórzy producenci mogą wykorzystywać tę właściwość do celów reklamowych, ale sama w sobie nie ma ona praktycznej wartości.

Zwróć uwagę, że nawet w słyszalnym zakresie nie zawsze ma sens gonić za maksymalnym zasięgiem. Warto zastanowić się np. nad tym, że faktycznie słyszalny dźwięk nie może być lepszy, niż potrafią kolumny; dlatego w przypadku zestawu głośnikowego o niższym progu, powiedzmy 70 Hz, nie ma potrzeby szukania wzmacniacza z tym wskaźnikiem 16 Hz. Nie zapominaj też, że sam szeroki zakres częstotliwości wcale nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiąże się to z ogromną liczbą innych czynników.

Sam stosunek sygnału do szumu jest stosunkiem poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez wzmacniacz do poziomu szumu obcego, który występuje podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom 70 - 80 dB we współczesnych wzmacniaczach można uznać za akceptowalny, 80 - 90 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu co najmniej 100 dB jest uważany za obowiązkowy.

Jeśli specyfikacje nie określają, dla którego wyjścia podawany jest stosunek sygnału do szumu, zwykle oznacza to jego wartość dla wejścia liniowego (patrz „RCA (par)”). To wystarczy, aby ocenić jakość urządzenia dla tego parametru. Jednak niektórzy producenci wskazują to również na inne wejścia – Main, Phono; zobacz poniżej szczegóły.

stosunek sygnału do szumu, gdy wzmacniacz działa przez wejście Phono. Ten interfejs służy do podłączania gramofonów; jego cechy są opisane w sekcji Wejścia poniżej, a znaczenie dowolnego stosunku sygnału do szumu znajduje się w odpowiednim punkcie powyżej.

Czułość i impedancja dynamiczna wzmacniacza po doprowadzeniu sygnału do wejścia liniowego RCA.

Czułość dowolnego wejścia (poza optycznym) oznacza najniższe napięcie sygnału na tym wejściu, przy którym wzmacniacz jest w stanie dostarczyć normalne wartości mocy nominalnej (patrz „Moc na kanał (8Ω)”). Parametr ten określa przede wszystkim wymagania dotyczące źródła sygnału. Z jednej strony napięcie dostarczane przez to źródło nie może być niższe niż czułość wejściowa wzmacniacza, w przeciwnym razie wzmacniacz po prostu nie uzyska deklarowanych charakterystyk. Nie można jednak dopuścić do znacznego przepięcia, w przeciwnym razie dźwięk zacznie się zniekształcać. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru wzmacniacza pod kątem czułości są opisane w dedykowanych źródłach.

Dla każdego wejścia innego niż optyczne uważa się, że im wyższy wskaźnik ten, tym mniej zniekształceń jest wprowadzanych do sygnału przez wzmacniacz. Za minimalną impedancję wejściową we współczesnych modelach uważa się 10 kOm, a w urządzeniach high-end może osiągnąć kilkaset kOm.

- Euroblok. Analogowe wejście audio (zwykle liniowe) za pomocą złącza Euroblock. To złącze, używane głównie w profesjonalnym sprzęcie audio, wyróżnia się przyłączeniem do przewodu za pomocą zacisków. Jest to niezwykle wygodne podczas pracy z przewodami pozbawionymi izolacji (co jest często wymagane w profesjonalnym użytkowaniu): jednokrotne przykręcenie takiego przewodu do wtyczki i podłączenie/odłączenie wtyczki do złącza Euroblock jest znacznie łatwiejsze niż ciągłe odkręcanie/skręcanie zacisków. Ponadto połączenie to jest często zbalansowane (patrz „XLR (zbalansowane)” poniżej). Wejścia tego typu znajdują się głównie we wzmacniaczach w celach informacyjno-informacyjnych i koncertowych (patrz wyżej).

- Przedwzmacniacz. Dedykowane wejście do podłączenia gramofonów do wzmacniacza; często ma indeks wskazujący typ kompatybilnego przetwornika, na przykład „Phono MM” lub „Phono MM / MC” (więcej szczegółów w sekcji „Zaawansowane – Korektor Phono”). Pomimo rozpowszechnienia się formatów cyfrowych, takie odtwarzacze są nadal wysoko cenione przez audiofilów za ich wysoką jakość i wierność dźwięku i są często używane w systemach audio klasy premium. Jednak podłączenie „gramofonu” ma swoje osobliwości – w szczególności wymaga przedwzmacniacza gramofonowego (więcej szczegółów tam) – i standardowe wejścia się do tego nie nadają. Dlatego obecność złącza Phono jest obowiązkowa, jeśli chcesz podłączyć odtwarzacz bezpośrednio, bez zewnętrznego przedwzmacniacza gramofonowego.
...r> -USB B. Interfejs USB jest szeroko stosowany w technologii komputerowej dla różnych urządzeń peryferyjnych. Obecność wejścia typu B oznacza, że wzmacniacz można podłączyć do komputera jako zewnętrzne urządzenie sterowane (slave). Najczęściej przy takim połączeniu służy jako zewnętrzna karta dźwiękowa lub interfejs audio - zapewnia to wyższą jakość dźwięku i bardziej rozbudowane opcje dostosowywania niż w większości wbudowanych kart dźwiękowych, nawet tych drogich. Na tym jednak się nie kończy: w niektórych modelach za pośrednictwem USB typu B można zaktualizować oprogramowanie układowe lub zmienić specjalne parametry wzmacniacza.

- Koncentryczne S / P-DIF. Cyfrowe wejście audio, rodzaj interfejsu S / P-DIF oparty na konwencjonalnym sygnale elektrycznym (drugi typ, optyczny, opisany poniżej). Zwykle używa popularnej wtyczki typu RCA znanej jako „cinch”, jednak ma dość rygorystyczne wymagania dotyczące kabli. Przepustowość dowolnej wersji S/P-DIF jest wystarczająca nawet dla wysokiej jakości dźwięku wielokanałowego, a sama wersja koncentryczna jest prostsza, tańsza i bardziej niezawodna niż optyczna, ale bardziej podatna na zakłócenia.

- Optyczne. Wejście do przesyłania dźwięku w postaci cyfrowej za pomocą sygnałów świetlnych za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK; jedna z wersji standardu S/PDIF. Główną zaletą światłowodu nad tradycyjnymi kablami elektrycznymi jest całkowita odporność na zakłócenia elektryczne; jednocześnie jest droższy i wymaga dość ostrożnego obchodzenia się (w szczególności nie toleruje ostrych zakrętów).

- Zrównoważony cyfrowy ( AES/EBU). Interfejs AES / EBU jest używany w profesjonalnej dziedzinie do przesyłania dźwięku w formacie cyfrowym. Może używać kilku typów połączeń; w tym przypadku oznacza to przekazanie tzw. zbalansowana linia za pomocą złącza XLR. Zarówno zasada połączenia zbalansowanego, jak i samo złącze zostały szczegółowo opisane w rozdziale „XLR (zbalansowane)” poniżej – jednak w przypadku AES/EBU jest to sygnał cyfrowy, a nie analogowy.

- Port COM ( RS-232). Złącze służące do sterowania wzmacniaczem z komputera. Za jego pośrednictwem możesz zmienić ustawienia itp. i dość cienkie, a w niektórych modelach - nawet zaktualizować oprogramowanie. Zwykle do takich celów wymagane jest specjalne oprogramowanie, które może być dostarczone wraz ze wzmacniaczem.

- Wejście sterujące (IR). Złącze do zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Do takich celów można używać nie tylko czujników jako osobnego urządzenia, ale również elementów systemu kompatybilnych z pilotem - na przykład odtwarzaczy czy tunerów.

Ilość wejść liniowych w konstrukcji wzmacniacza z wykorzystaniem interfejsu RCA. W przeciwieństwie do wejścia głównego (patrz wyżej), które może współpracować z tymi samymi złączami, po podłączeniu do liniowego RCA sygnał przechodzi przez wszystkie etapy przetwarzania przewidziane we wzmacniaczu - na przykład regulacja balansu lub częstotliwości (patrz "Regulacje") itp. .P.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego złącza, zobacz „Wejście wzmacniacza (główne)”. W tym miejscu zwracamy uwagę, że przy użyciu RCA jako interfejsu liniowego para takich złączy jest liczona jako jedno wejście. Wynika to z faktu, że jednym kablem koncentrycznym może być przesyłany tylko jeden kanał, więc do pracy z dźwiękiem stereo potrzebna jest para.

Liczba wejść sygnałowych (dowolnego typu) określa, ile źródeł sygnału może być jednocześnie podłączonych do wzmacniacza. W związku z tym warto wybrać model na podstawie liczby wejść, biorąc pod uwagę przewidywaną liczbę takich źródeł: w końcu łatwiej je wszystkie połączyć i wybrać za pomocą pilota lub panelu sterującego wzmacniacza niż zawracać sobie głowę ponowne łączenie za każdym razem.

- Przedwzmacniacz (przedwzmacniacz). Urządzenie posiada osobne wyjście dla sygnału z przedwzmacniacza. W typie wzmacniaczy o tej samej nazwie (patrz „Typ”) takie wyjście jest z definicji dostępne i jest głównym, a czasem jedynym. W modelach zintegrowanych (patrz ibid.) wyjście przedwzmacniacza umożliwia podłączenie zewnętrznego wzmacniacza mocy i użycie go zamiast wewnętrznego. Funkcja ta może być przydatna na przykład do podłączenia mocniejszego głośnika zamiast oryginalnego lub do pracy w trybie Bi-amping. Warto dodać, że wyjście z przedwzmacniacza można zamontować również we wzmacniaczach mocy, pełniąc rolę „rozgałęźnika”.

- Do subwoofera. Obecność oddzielnego wyjścia dla subwoofera w konstrukcji wzmacniacza. Z reguły takie wyjście wykorzystuje złącze RCA (patrz „Wejście do wzmacniacza (główne)”), a sama funkcja jest realizowana dzięki zwrotnicy, która oddziela zakres niskich częstotliwości w sygnale i przekierowuje go na subwoofer Wyjście „własne” znacznie ułatwia podłączenie subwoofera: Nie wymaga żadnego dodatkowego sprzętu, wystarczy sam wzmacniacz. Zwykle zapewnia to możliwość pracy z dowolnym typem subwoofer - zarówno pasywnym, jak i aktywnym; jednak w pierwszym przypadku potrzebny będzie dodatkowy wzmacniacz zewnętrzny.

- Koncentryczne S / P-DIF. Obecność w konstrukcji wzmacniacza wyjścia elektrycznego typu S/PDIF z transmisją sygnału po kablu koncentrycznym. Więcej informacji na t...emat tego interfejsu można znaleźć w odpowiednim akapicie w p. „Wejścia”.

- Optyczne. Obecność w konstrukcji wzmacniacza wyjścia do przesyłania cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK. Więcej informacji na temat tego interfejsu można znaleźć w odpowiednim akapicie w p. „Wejścia”.

- Jack (6,35 mm). Obecność wyjść TRS w konstrukcji wzmacniacza. Wyjścia te to gniazda 6,35 mm i mogą wyglądać podobnie do odpowiedniego gniazda słuchawkowego (patrz poniżej). Jednak to podobieństwo jest mylące: TRS wytwarza dźwięk na zasadzie „jeden kanał na wtyczkę” (wzmacniacze informacyjne mogą być wyjątkiem). Ten typ aplikacji Jacka znajduje się głównie w profesjonalnych wzmacniaczach high-end.

- Speakon. Interfejs używany w profesjonalnym sprzęcie audio do podłączenia akustyki do wzmacniacza mocy. Jest szeroko stosowany w sprzęcie dużej mocy, w tym we wzmacniaczach koncertowych (patrz „Przeznaczenie”), ze względu na jego zwiększoną niezawodność i przydatność nawet do pracy z bardzo silnymi sygnałami audio. Ale w sprzęcie AGD jest rzadko używany.

- Wyjście sterujące (IR). Wyjście sterujące umożliwia używanie wbudowanego odbiornika podczerwieni wzmacniacza z pilotem do sterowania innymi komponentami systemu audio — na przykład odtwarzaczem DVD w innym pomieszczeniu, poza zasięgiem pilota. Przy takim schemacie działania wzmacniacz faktycznie pełni rolę czujnika zdalnego, odbierającego polecenia i przesyłającego je przez wyjście sterujące do innego urządzenia. Należy zauważyć, że sama obecność takich wejść i wyjść nie gwarantuje kompatybilności różnych urządzeń, zwłaszcza jeśli są produkowane przez różnych producentów; szczegóły udostępniania powinny być wyjaśnione w oficjalnej dokumentacji.

Rodzaj wtyczki używanej do podłączenia słuchawek do wzmacniacza.

- 3,5 mm (mini-jack). Najpopularniejsze złącze audio we współczesnej elektronice przenośnej, spotykane również wśród sprzętu stacjonarnego. Uważa się jednak, że nie jest tak odpowiedni dla dźwięku wysokiej jakości jak gniazdo 6,35 mm, ponieważ daje większą szansę na zakłócenia w punkcie połączenia. Z drugiej strony zdecydowana większość nowoczesnych słuchawek ze wszystkich kategorii cenowych jest produkowana pod tą wtyczką. Oznacza to, że obecność gniazda mini-Jack w większości przypadków pozwoli na podłączenie słuchawek bezpośrednio, bez użycia przejściówek – czyli w optymalny sposób.

- 6,35 mm (jack). Złącze to jest typowe głównie dla stacjonarnego sprzętu audio, m.in. profesjonalna ocena. Zapewnia lepszą jakość połączenia niż mini-Jack (w szczególności mniejszą rezystancję ze względu na większą powierzchnię styku), a także jest trwalszy i bardziej niezawodny. Jednocześnie warto zauważyć, że tylko niektóre modele słuchawek z wyższej półki wyposażone są w „natywną” wtyczkę pod takie złącze; a do podłączenia popularnego mini-jacka 3,5 mm wymagany jest adapter, który może mieć wpływ na jakość dźwięku.