Porównanie Marantz PM8006 vs Marantz PM7004

Większość nowoczesnych wzmacniaczy ma transformatory toroidalne - z rdzeniem w kształcie toroidu, czyli pączka. Ten typ jest uważany za optymalny dla wzmacniaczy dowolnego poziomu, aż do Hi-End: tworzy minimum „dodatkowego” promieniowania elektromagnetycznego i odpowiednio zakłóceń. Jakiś czas temu szeroko stosowano również transformatory z rdzeniem elektrycznym, jednak są one uważane za przestarzałe i coraz rzadziej spotykane.

Zakres częstotliwości dźwięku, z którymi wzmacniacz może pracować. Im szerszy ten zakres – im pełniejszy ogólny obraz dźwięku, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną „obcięte” przez wzmacniacz na wyjściu. Należy jednak pamiętać, że zasięg dźwięku słyszanego przez osobę wynosi średnio od 16 Hz do 20 kHz; są pewne odstępstwa od tej normy, ale są one niewielkie. Jednocześnie nowoczesna technologia hi-fi i hi-end może mieć znacznie szerszy zasięg – najczęściej jest to swego rodzaju „efekt uboczny” high-endowych układów. Niektórzy producenci mogą wykorzystywać tę właściwość do celów reklamowych, ale sama w sobie nie ma ona praktycznej wartości.

Zwróć uwagę, że nawet w słyszalnym zakresie nie zawsze ma sens gonić za maksymalnym zasięgiem. Warto zastanowić się np. nad tym, że faktycznie słyszalny dźwięk nie może być lepszy, niż potrafią kolumny; dlatego w przypadku zestawu głośnikowego o niższym progu, powiedzmy 70 Hz, nie ma potrzeby szukania wzmacniacza z tym wskaźnikiem 16 Hz. Nie zapominaj też, że sam szeroki zakres częstotliwości wcale nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiąże się to z ogromną liczbą innych czynników.

Sam stosunek sygnału do szumu jest stosunkiem poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez wzmacniacz do poziomu szumu obcego, który występuje podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom 70 - 80 dB we współczesnych wzmacniaczach można uznać za akceptowalny, 80 - 90 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu co najmniej 100 dB jest uważany za obowiązkowy.

Jeśli specyfikacje nie określają, dla którego wyjścia podawany jest stosunek sygnału do szumu, zwykle oznacza to jego wartość dla wejścia liniowego (patrz „RCA (par)”). To wystarczy, aby ocenić jakość urządzenia dla tego parametru. Jednak niektórzy producenci wskazują to również na inne wejścia – Main, Phono; zobacz poniżej szczegóły.

stosunek sygnału do szumu, gdy wzmacniacz działa przez wejście Phono. Ten interfejs służy do podłączania gramofonów; jego cechy są opisane w sekcji Wejścia poniżej, a znaczenie dowolnego stosunku sygnału do szumu znajduje się w odpowiednim punkcie powyżej.

Poziom sygnału i impedancja dynamiczna zapewniana przez urządzenie na wyjściu przedwzmacniacza (więcej szczegółów patrz „Wyjścia”).

Poziom sygnału nie może być niższy niż czułość wzmacniacza mocy (patrz „Rodzaj”), na który dostarczany jest sygnał – w przeciwnym razie wzmacniacz mocy nie będzie w stanie zapewnić normalnego poziomu sygnału już na swoich wyjściach.

Impedancja dynamiczna jest dokładnie taka sama jak impedancja wejściowa wyjścia REC - patrz odpowiedni punkt powyżej. Aby uzyskać więcej informacji na temat samego wyjścia, patrz „Wyjścia”.

Projekt wzmacniacza Liczba wyjść REC. To wyjście jest rodzajem interfejsu liniowego przeznaczonego do przesyłania dźwięku do urządzenia nagrywającego; jedną z jego cech jest stały poziom sygnału. Ponieważ złącza RCA są zwykle używane do podłączenia (patrz „Wejście do wzmacniacza (główne)”), jedno wyjście REC liczy się jako para złączy - jest to jedyny sposób zapewnienia transmisji dźwięku stereo.

- Regulacja niskich tonów. Obecność we wzmacniaczu osobnego regulatora poziomu niskich częstotliwości, innymi słowy głośności basu. Stosunek niskich i wysokich częstotliwości w dużej mierze determinuje ogólny obraz dźwięku; Optymalne opcje dla tego stosunku w różnych przypadkach będą różne i zależą od wielu czynników - od rodzaju odtwarzanego dźwięku po osobiste gusta słuchacza. W każdym razie regulacja niskich tonów daje dodatkową możliwość dostosowania brzmienia całego systemu. Często łączy się go z kontrolą wysokich tonów (patrz niżej); w rzeczywistości ta kombinacja jest najprostszą wersją korektora.

- Regulacja wysokich częstotliwości. Wzmacniacz posiada osobną regulację głośności dla wysokich częstotliwości. Znaczenie tej funkcji jest całkowicie podobne do opisanej powyżej regulacji basów, tyle że działa z innym pasmem częstotliwości.

- Regulacja salda. Obecność wzmacniacza do regulacji balansu między kanałami. To ustawienie jest używane w przypadku dźwięku stereo: zmieniając położenie elementu sterującego, można zwiększyć głośność jednego kanału i zmniejszyć ją w drugim. Z tego powodu warunkowe centrum odbieranego dźwięku jest przesunięte w kierunku głośnika, który brzmi głośniej. Funkcja ta może być bardzo przydatna do korygowania sceny dźwiękowej – na przykład, jeśli głośniki mają różne czułości, są źle ustawione lub sam sygnał nie jest zbalansowany....Jednocześnie regulator równowagi dodaje do projektu dodatkowe elementy, co zwiększa prawdopodobieństwo zakłóceń. Dlatego we wzmacniaczach z najwyższej półki może nie być w ogóle.

- Regulacja czułości wejściowej. Możliwość zmiany czułości wejściowej wzmacniacza; aby uzyskać szczegółowe informacje na temat tego parametru, patrz „Czułość wejściowa (wejście liniowe)”. W tym miejscu zauważamy, że sama regulacja może być przydatna podczas pracy z kilkoma źródłami dźwięku: pozwala w łatwy sposób przekonfigurować wzmacniacz dla każdego z tych źródeł, aby zapewnić pożądany poziom mocy wyjściowej i jednocześnie zapobiec zniekształceniom.

- Regulacja poziomu. Obecność we wzmacniaczu własnej kontroli poziomu, czyli systemu, który pozwala na zmianę głośności dźwięku (poprzez zmianę rzeczywistej mocy wyjściowej). We współczesnych wzmacniaczach domowych (patrz wyżej) ta regulacja jest wspólna dla wszystkich kanałów i odpowiada za samą głośność; czasami wygodniej jest używać sterowania na wzmacniaczu niż na innym komponencie w systemie audio. Ale w modelach koncertowych z reguły każdy kanał jest wyposażony we własny regulator, dzięki czemu istnieje wiele możliwości dostrojenia dźwięku do konkretnej sytuacji.

- Głośność. Funkcja ta umożliwia regulację tonu dźwięku przy niskim poziomie głośności. Jego konieczność wiąże się z tym, że ucho ludzkie odbiera dźwięk cichy inaczej niż głośny; z tego powodu nawet wysokiej jakości dźwięk przy niskiej głośności będzie wydawał się „rozmazany”, niewystarczająco wyraźny. Głośność koryguje ten szczegół, podbijając określone częstotliwości. Zwykle ten tryb jest włączany przez użytkownika według własnego uznania.

- Połączenie bezpośrednie ( By-pass/Bezpośrednie). Możliwość włączenia wzmacniacza w trybie By-pass/Direct. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że sygnał wysyłany jest bezpośrednio do stopni wzmocnienia, z pominięciem wszelkich dodatkowych elementów sterujących (ton, balans itp.). Wzmacniacze mocy (patrz „Typ”) z definicji używają właśnie takiego schematu pracy. W modelach integralnych bezpośrednie połączenie nie tylko minimalizuje zniekształcenia w przetwarzanym sygnale, ale również zapewnia dźwięk jak najbardziej zbliżony do oryginału, co pozwala wymagającym słuchaczom docenić umiejętności realizatorów dźwięku.

- Automatyczny wyłącznik. Funkcja ta zapewnia automatyczne wyłączenie wzmacniacza, jeśli przez określony czas na jego wejściu nie zostanie odebrany żaden sygnał. W ten sposób można uniknąć przestojów - na przykład, jeśli właściciel wyszedł w interesach, zapominając o wyłączeniu systemu audio. A biorąc pod uwagę, że wiele nowoczesnych wzmacniaczy, nawet „w stanie spoczynku” wymaga dużej ilości energii – oszczędności mogą okazać się dość znaczne. Warto wyjaśnić, że w tym przypadku zwykle nie mówimy o całkowitym wyłączeniu, ale o przełączeniu w tryb gotowości; ale zużycie energii (patrz niżej) w tym trybie jest zwykle tak nieznaczne, że w praktyce różnica jest prawie znikoma.

- Korektor gramofonowy MM. Wzmacniacz posiada przedwzmacniacz gramofonowy do współpracy z gramofonami wyposażonymi w p...rzetworniki typu MM (z ruchomym magnesem). Sam przedwzmacniacz gramofonowy jest obowiązkowym atrybutem modeli z wejściem Phono (patrz Wejścia); jej konieczność związana jest z tym, że sygnał z przetworników winylowych ma specyficzne właściwości i wymaga dodatkowej obróbki. Jednocześnie we współczesnych gramofonach do nagrywania można zastosować dwa rodzaje przetworników – wspomniany już MM plus MC (z ruchomą cewką), każdy z własną charakterystyką sygnału. Dlatego, aby Twój gramofon działał prawidłowo, i tak będziesz potrzebować odpowiedniego typu przedwzmacniacza gramofonowego. Taki sprzęt jest również dostępny jako osobne urządzenia, ale zwykle łatwiej i taniej kupić wzmacniacz z wbudowanym przedwzmacniaczem gramofonowym.

- Przedwzmacniacz gramofonowy MS. Wzmacniacz posiada przedwzmacniacz gramofonowy do współpracy z gramofonami wyposażonymi w przetworniki MC (ruchoma cewka). Aby uzyskać specyficzne informacje na temat tej funkcji, zobacz podpunkt „MM Phono Equalizer” powyżej.

- Ogranicznik. Obecność ogranicznika we wzmacniaczu - urządzenia ograniczającego zakres dynamiczny przetwarzanego sygnału. To urządzenie jest również nazywane „kompresorem audio” (ze względu na to, że „kompresuje” zakres dynamiczny). Mówiąc prościej, limiter zasadniczo zmniejsza różnicę między najcichszymi i najgłośniejszymi dźwiękami wytwarzanymi przez wzmacniacz. Funkcja ta może się przydać w każdej sytuacji, gdy masz do czynienia z nierówną głośnością dźwięku. Na przykład ogranicznik może sprawić, że wygodniej będzie słuchać symfonii z dużymi spadkami głośności - tak, aby słuchacz miał dostęp do najdrobniejszych niuansów dźwięku, a jednocześnie głośne fragmenty, jak mówią, nie uderzają w uszy. A w przypadku profesjonalnych koncertów obecność kompresora jest niemal obowiązkowa - w szczególności w celu skompensowania zmian głośności, które występują, gdy zmienia się odległość od mikrofonu do instrumentu akustycznego lub ust wokalisty. Oczywiście ogranicznik może być wykonany jako osobne urządzenie; jednak jego obecność w samym wzmacniaczu jest czasem wygodniejsza. Jednocześnie funkcja ta jest złożona i kosztowna, dlatego można ją znaleźć głównie w profesjonalnym sprzęcie i modelach konsumenckich z najwyższej półki.

- Podłączenie dodatkowego zestawu głośnikowego. Możliwość podłączenia dodatkowego zestawu głośników (jednego lub więcej) do wzmacniacza. Zauważ, że nie mówimy o pojedynczych głośnikach, a o zestawach przeznaczonych do pracy z dźwiękiem pełnometrażowym. Innymi słowy, jeśli taki wzmacniacz generuje dźwięk stereo na głównych wyjściach (patrz „Liczba kanałów”), to dodatkowy zestaw akustyki będzie mógł pracować w tym formacie. Modele z tą funkcją przeznaczone są przede wszystkim do sytuacji, gdy trzeba wyprowadzić dźwięk do kilku pomieszczeń, a sygnał może trafić albo do wszystkich zestawów naraz, albo tylko do jednego, według wyboru użytkownika. Do Bi-Wiring można również użyć dodatkowego zestawu złączy (patrz poniżej).

- Bi-okablowanie. Wzmacniacze z tą funkcją wykorzystują dwa oddzielne kanały wzmacniające - dla tonów niskich i wysokich - i są w stanie wyprowadzić każde pasmo częstotliwości przez oddzielny zestaw złączy. Dzięki temu możliwe jest doprowadzenie sygnałów LF i HF osobnymi przewodami i bezpośrednio do odpowiednich wyspecjalizowanych głośników zestawu głośnikowego - zamiast wyprowadzać do niego wspólny sygnał i dzielić go na częstotliwości za pomocą wbudowanej zwrotnicy głośnikowej . W praktyce oznacza to, że bi-wiring zmniejsza ryzyko zakłóceń i poprawia jakość dźwięku. Należy jednak pamiętać, że będzie to wymagało nie tylko wzmacniacza, ale także głośników z obsługą tej funkcji. Zwróć uwagę, że zwykle Bi-Wiring łączy się z opcją podłączenia dodatkowego zestawu głośnikowego opisanego powyżej.

- Sterowanie urządzeniami zewnętrznymi. Możliwość wykorzystania wzmacniacza jako urządzenia sterującego innymi elementami systemu audio – np. przedwzmacniaczem, gramofonem itp. Sterowanie odbywa się zwykle z uniwersalnego pilota dostarczonego ze wzmacniaczem, a sygnał sterujący przesyłany jest przez specjalne złącza - jest to znacznie wygodniejsze niż regulowanie każdego komponentu z osobna. Z drugiej strony budowa takich systemów jest możliwa tylko z urządzeń tego samego producenta – różne firmy stosują różne standardy sterowania, w większości niekompatybilne ze sobą.

- Bluetooth. Technologia komunikacji bezprzewodowej o zasięgu około 10 m (więcej wersji „dalekiego zasięgu” nie jest stosowana we wzmacniaczach), pierwotnie stworzona do bezpośredniego łączenia różnych urządzeń. Funkcjonalność takiego połączenia może być inna, ale w tym przypadku najczęściej przewidziana jest możliwość nadawania do wzmacniacza dźwięku z urządzenia zewnętrznego - na przykład smartfona lub laptopa. Jednak mogą być również zapewnione inne funkcje - na przykład zdalne sterowanie z gadżetu mobilnego za pośrednictwem specjalnej aplikacji.

- Powiadomienie awaryjne. Zdolność wzmacniacza do pracy w systemie ostrzegania o zagrożeniach, a raczej obecność specjalnych funkcji i narzędzi do pracy w takich systemach. Takie narzędzia mogą obejmować na przykład podłączenie do czujek pożarowych i automatyczne uruchamianie ostrzeżeń lub komunikatów ewakuacyjnych dla stref, w których czujki są wyzwalane; wybór rodzaju komunikatów w zależności od wyzwolonego czujnika; podłączenie mikrofonu powiadomień do „wejścia priorytetowego” i wyciszenie wszystkich innych kanałów, gdy z mikrofonu dochodzi dźwięk itp. Konkretny zestaw cech należy wyjaśniać osobno. Za te funkcje mogą odpowiadać również wyspecjalizowane jednostki systemu bezpieczeństwa, ale czasami wygodniej jest zastosować wzmacniacz z wbudowaną obsługą powiadamiania alarmowego.

Moc pobierana przez wzmacniacz podczas normalnej pracy. Niektórzy producenci mogą podawać średnie wartości mocy, inni - odczyty przy maksymalnym obciążeniu. Jednak w każdym przypadku parametr ten pozwala odpowiednio ocenić pobór mocy urządzenia i wymagania dotyczące podłączonego zasilacza.

Może się również przydać, jeśli masz wątpliwości co do dokładności podanych danych dotyczących mocy wyjściowej (patrz Moc na kanał (8 Ω)). Podstawową zasadą jest to, że łączna moc znamionowa dla wszystkich kanałów nie może być wyższa niż całkowity pobór mocy wzmacniacza. Ponadto istnieją specjalne formuły, które pozwalają uzyskać maksymalną możliwą moc znamionową, w zależności od zasilacza i typu wzmacniacza; można je znaleźć w dedykowanych źródłach.