Porównanie JBL VMA1240 vs Atoll IN100SE

- Koncert. Profesjonalne wzmacniacze przeznaczone do pracy na koncertach i innych podobnych imprezach. Ich główną zewnętrzną różnicą w stosunku do modeli domowych jest montaż w szafie; dla prawie wszystkich modeli koncertowych wymiary montażowe są podane w specyfikacji (patrz poniżej). Pod względem wydajności, główną różnicą jest duża moc, w niektórych modelach przekraczająca 1000 watów na kanał nawet przy obciążeniu 8 omów. Można również zauważyć dość powściągliwy design - tam, gdzie stosuje się tę technikę, wygląd nie ma większego znaczenia.

- Informacyjne. Wzmacniacze przeznaczone do stosowania w systemach nagłośnieniowych – dworce, lotniska, galerie handlowe itp. Jedną z cech tej aplikacji jest to, że głośniki pasywne mogą znajdować się w dużej odległości od wzmacniacza – dziesiątki, a nawet setki metrów. Powszechnym sposobem zapewnienia transmisji sygnału na tę odległość jest użycie transformatorów na wyjściu wzmacniacza i na wejściach głośnikowych. Takie połączenie „transformatorowe” można wykonać zgodnie ze standardami 100/70 V i 50/25 V; w rzeczywistości obecność wyjścia co najmniej jednego typu jest obowiązkowa dla wzmacniaczy mocy i wzmacniaczy zintegrowanych (patrz „Typ”) do tego celu. Jednak przedwzmacniacze mogą być również produkowane w celach informacyjnych. Należy również zauważyć, że niektóre modele mediów obsługują tylko jeden kanał audio; a wielokana...łowe często zapewniają możliwość szybkiego włączania i wyłączania poszczególnych kanałów - pozwala to organizować nadawanie w osobnych strefach.

- koncert/informacyjny. Urządzenia łączące możliwości dwóch typów wzmacniaczy wymienionych w nazwie (więcej szczegółów na temat każdego z nich, patrz wyżej). Prawie wszystkie są montowane w stojaku (jest to mniej powszechne wśród modeli czysto informacyjnych). Mogą być też jednokanałowe, a takich rozwiązań jest sporo.

Większość nowoczesnych wzmacniaczy ma transformatory toroidalne - z rdzeniem w kształcie toroidu, czyli pączka. Ten typ jest uważany za optymalny dla wzmacniaczy dowolnego poziomu, aż do Hi-End: tworzy minimum „dodatkowego” promieniowania elektromagnetycznego i odpowiednio zakłóceń. Jakiś czas temu szeroko stosowano również transformatory z rdzeniem elektrycznym, jednak są one uważane za przestarzałe i coraz rzadziej spotykane.

Całkowita pojemność kondensatorów zainstalowanych w zasilaczu wzmacniacza. Z reguły dla zwykłych miłośników wysokiej jakości dźwięku wskaźnik ten nie ma praktycznie znaczenia: pojemność dobierana jest w taki sposób, aby optymalnie (lub przynajmniej minimalnie) odpowiadała charakterystyce wzmacniacza. Jednak dla wymagających audiofilów, którzy zwracają uwagę na najdrobniejsze szczegóły elementów systemu audio, często zainteresują się również kondensatory.

Faktem jest, że są one ważną częścią obwodu prostownika - wygładzają wahania prądu, które powstają zarówno z powodu niedoskonałości samych prostowników, jak i różnych czynników zewnętrznych. Znając całkowitą pojemność kondensatorów, można ocenić wydajność ich pracy: im wyższy wskaźnik ten, tym stabilniej będzie działał zasilacz i tym mniejsze prawdopodobieństwo zniekształcenia dźwięku z powodu jego usterki. Istnieją specjalne formuły pozwalające na wyprowadzenie optymalnej pojemności kondensatorów w zależności od typu, mocy i innych parametrów wzmacniacza; można je znaleźć w specjalistycznych źródłach.

Maksymalna liczba kanałów, z którymi wzmacniacz może współpracować. Wybór tego parametru zależy przede wszystkim od zamierzonego formatu użytkowania urządzenia.

Większość nowoczesnych wzmacniaczy ma dwa kanały dla normalnego dźwięku stereo, co wystarcza do słuchania muzyki lub programów radiowych. Istnieją również modele przeznaczone do wielokanałowego dźwięku „surround”, ale są one zauważalnie mniej powszechne. Wynika to z faktu, że taki dźwięk jest najczęściej używany jako akompaniament do wysokiej jakości wideo - dlatego do przetwarzania zwykle używany jest odbiornik kina domowego, a nie oddzielny wzmacniacz audio.

Wśród topowych modeli mogą być wzmacniacze jednokanałowe – dają one maksymalne możliwości dostrojenia dźwięku, ale trzeba kupić kilka takich urządzeń, po jednym na kanał. Innym specyficznym typem są wzmacniacze, zaprojektowane w celu dodania pewnej liczby kanałów do istniejących; najpopularniejszym z nich jest 3-kanałowy, który może przekształcić istniejący system stereo w wielokanałowy.

Zakres częstotliwości dźwięku, z którymi wzmacniacz może pracować. Im szerszy ten zakres – im pełniejszy ogólny obraz dźwięku, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną „obcięte” przez wzmacniacz na wyjściu. Należy jednak pamiętać, że zasięg dźwięku słyszanego przez osobę wynosi średnio od 16 Hz do 20 kHz; są pewne odstępstwa od tej normy, ale są one niewielkie. Jednocześnie nowoczesna technologia hi-fi i hi-end może mieć znacznie szerszy zasięg – najczęściej jest to swego rodzaju „efekt uboczny” high-endowych układów. Niektórzy producenci mogą wykorzystywać tę właściwość do celów reklamowych, ale sama w sobie nie ma ona praktycznej wartości.

Zwróć uwagę, że nawet w słyszalnym zakresie nie zawsze ma sens gonić za maksymalnym zasięgiem. Warto zastanowić się np. nad tym, że faktycznie słyszalny dźwięk nie może być lepszy, niż potrafią kolumny; dlatego w przypadku zestawu głośnikowego o niższym progu, powiedzmy 70 Hz, nie ma potrzeby szukania wzmacniacza z tym wskaźnikiem 16 Hz. Nie zapominaj też, że sam szeroki zakres częstotliwości wcale nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiąże się to z ogromną liczbą innych czynników.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał podczas pracy z obciążeniem o impedancji dynamicznej (impedancji) 8 omów. W naszym katalogu parametr ten jest wskazany dla trybu, w którym wszystkie kanały wzmacniacza pracują pod obciążeniem (patrz „Liczba kanałów”); w obecności nieużywanych kanałów moc nominalna może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionową można po prostu opisać jako najwyższą moc sygnału wyjściowego, przy której wzmacniacz jest w stanie pracować stabilnie przez długi czas (co najmniej godzinę) bez negatywnych konsekwencji. To są średnie liczby, ponieważ w praktyce sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć moc nominalną. Jednak to ona jest główną podstawą oceny ogólnej głośności dźwięku.

Wskaźnik ten określa również, które głośniki można podłączyć do wzmacniacza: ich moc znamionowa nie powinna być niższa niż moc wzmacniacza.

Zgodnie z prawami elektrodynamiki, przy różnej rezystancji obciążenia dynamicznego, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnik standardowe wartości to 8, 6, 4 i 2 omy, dla których wskazane są poziomy mocy.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał po podłączeniu do obciążenia o rezystancji dynamicznej (impedancji) 4 omów. Aby uzyskać więcej informacji na temat mocy znamionowej i jej związku z impedancją, zobacz Moc na kanał (8 Ω).

Znamionowa moc wzmacniacza dostarczana na kanał przy podłączeniu akustyki zgodnie ze standardem 70/100 V.

Standard ten wykorzystywany jest do komunikacji z głośnikami wysokoimpedancyjnymi znajdującymi się w dużej odległości od wzmacniacza mocy – w szczególności w systemach nagłośnieniowych i systemach ostrzegania o zagrożeniu. W rzeczywistości większość modeli z wyjściami 70/100 V odnosi się do wzmacniaczy informacyjnych lub koncertowych (patrz „Przeznaczenie”).

Moc znamionowa, patrz Moc na kanał (8 Ω).

Sam stosunek sygnału do szumu jest stosunkiem poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez wzmacniacz do poziomu szumu obcego, który występuje podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom 70 - 80 dB we współczesnych wzmacniaczach można uznać za akceptowalny, 80 - 90 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu co najmniej 100 dB jest uważany za obowiązkowy.

Jeśli specyfikacje nie określają, dla którego wyjścia podawany jest stosunek sygnału do szumu, zwykle oznacza to jego wartość dla wejścia liniowego (patrz „RCA (par)”). To wystarczy, aby ocenić jakość urządzenia dla tego parametru. Jednak niektórzy producenci wskazują to również na inne wejścia – Main, Phono; zobacz poniżej szczegóły.