Porównanie Pioneer VSX-935 vs Pioneer VSX-934

Przetwornik cyfrowo-analogowy (DAC) jest niezbędnym elementem każdego systemu przeznaczonego do odtwarzania dźwięku cyfrowego. DAC to moduł elektroniczny, który przetwarza informacje dźwiękowe na impulsy podawane do głośników. Techniczne cechy takiej konwersji są takie, że im wyższa częstotliwość próbkowania, tym wyższa jakość sygnału na wyjściu DAC, tym mniej jest on zniekształcony podczas konwersji. Najpopularniejsza obecnie opcja w odbiornikach to 192 kHz - odpowiada to bardzo wysokiej jakości dźwięku (DVD-Audio) i jednocześnie pozwala uniknąć niepotrzebnego wzrostu kosztów urządzeń.

Możliwość symulacji dźwięku wielokanałowego (np. 5.1) w tradycyjnych dwukanałowych słuchawkach. W tym celu zwykle stosuje się dekoder Dolby Headphone, który przetwarza dźwięk w taki sposób, że dźwięk słyszany w słuchawkach odbierany jest jako wielokanałowy – w szczególności można znacznie dokładniej określić szacunkowe położenie jego źródeł. A biorąc pod uwagę, że nowoczesne słuchawki Hi-Fi tej klasy pod względem jakości dźwięku nie ustępują akustyce (i są znacznie tańsze), funkcja ta może przydać się nawet wymagającym audiofilom.

Odbiornik audio obsługuje eARC, ulepszoną wersję kanału zwrotnego audio (ARC) używanego z połączeniami HDMI (patrz poniżej).

Sam kanał zwrotny audio pozwala na „podmianę” wyjścia HDMI amplitunera z wejściem HDMI telewizora lub innego urządzenia zewnętrznego - w ten sposób to urządzenie zamienia się w źródło sygnału audio, a amplituner zaczyna działać jako odbiornik. Taka funkcjonalność jest przeznaczona głównie dla tych przypadków, w których telewizor odbiera sygnał nie z odbiornika, ale z innego źródła (wbudowany tuner, odtwarzacz multimedialny, pendrive itp.), jednak ścieżka dźwiękowa musi być precyzyjnie wyprowadzana na zewnętrzną akustykę przez odbiornik. Bez ARC wymagałoby to skorzystania z dodatkowego połączenia (na przykład przez interfejs optyczny), natomiast zwrotny kanał audio pozwala obejść się bez zbędnych przewodów: ten sam kabel HDMI służy do przesyłania obrazu / dźwięku z odbiornika do TV oraz do przesyłania dźwięku z telewizora do odbiornika. Przewagą ARC nad tradycyjnymi interfejsami audio jest również większa przepustowość, a także możliwość korzystania z funkcji CEC (sterowanie podłączonymi urządzeniami z jednej konsoli).

W szczególności eARC został wprowadzony jednocześnie ze standardem HDMI 2.1 i otrzymał szereg ulepszeń w porównaniu z konwencjonalnym ARC. Oto najważniejsze:

- Do 40 razy większa przepustowość, umożliwiająca nieskompresowany dźwięk przestrzenny 5.1 i 7.1, a także dźwięk HD i zo...rientowane obiektowo wielokanałowe kodeki Dolby Atmos i DTS:X (patrz Dekodery).
Technologia Lip Sync Correct eliminuje brak synchronizacji między obrazem a dźwiękiem.
- Zastrzeżony protokół do automatycznego wykrywania formatów audio obsługiwanych przez oba podłączone urządzenia i wybierania najlepszej opcji.

Oczywiście, aby korzystać z eARC, musi być on obsługiwany zarówno przez odbiornik, jak i telewizor, do którego jest podłączony.

Zdolność odbiornika do pracy z sygnałem wideo o ultrawysokiej rozdzielczości - Ultra HD. Dostępne są różne wersje. Najpopularniejsze to 4K i 8K. Rozdzielczość takiego wideo jest odpowiednio 4 i 8 razy wyższa niż Full HD, co pozwala osiągnąć jeszcze większą klarowność obrazu i stopień szczegółowości (w porównaniu do FullHD). Jednak do oglądania potrzebny będzie również telewizor/projektor 4K lub 8K. A koszt takich systemów (w szczególności 8K) może być drogi.

Obsługa odbiornika dla technologii HDR; klauzula ta może również wyjaśniać konkretny obsługiwany format HDR.

HDR to skrót od High Dynamic Range. Technologia ta pozwala rozszerzyć zakres jasności wyświetlanych jednocześnie na ekranie; Mówiąc najprościej, widz zobaczy jaśniejsze biele i ciemniejsze czernie. W praktyce oznacza to znaczną poprawę jakości kolorów: kolory są żywsze i jednocześnie wierniejsze niż bez HDR. Funkcja ta wymaga jednak nie tylko odbiornika, ale także telewizora/projektora, który obsługuje odpowiedni format HDR i treści w tym formacie nagrywane.

Jeśli chodzi o konkretne formaty, najpopularniejszymi obecnie opcjami są Basic HDR10, Advanced HDR10+ i High-end Dolby Vision. Oto ich cechy:

- HDR10. Historycznie pierwszy konsumencki format HDR, mniej zaawansowany niż opcje opisane poniżej, ale niezwykle rozpowszechniony. W szczególności HDR10 jest obsługiwany przez prawie wszystkie usługi przesyłania strumieniowego, które ogólnie dostarczają treści HDR, i jest również powszechny w przypadku płyt Blu-ray. Pozwala pracować z głębią kolorów 10 bitów (stąd nazwa). Jednocześnie urządzenia tego formatu są również kompatybilne z treściami w HDR10+, choć jego jakość będzie ograniczona możliwościami oryginalnego HDR10.

- HDR10+. Ulepszona wersja HDR10. Przy tej samej głębi kolorów (10 bitów) wykorzystuje tzw. metadane dynamiczne, co umożliwia przesyłanie informacji o...głębi kolorów nie tylko dla grup kilku klatek, ale również dla pojedynczych klatek. Dzięki temu uzyskuje się dodatkową poprawę odwzorowania kolorów.

- Dolby Vision. Zaawansowany standard stosowany w szczególności w profesjonalnej kinematografii. Pozwala osiągnąć 12-bitową głębię kolorów, wykorzystuje opisane powyżej dynamiczne metadane, a także umożliwia transmisję dwóch wersji obrazu jednocześnie w jednym strumieniu wideo - HDR i normalny (SDR). Jednocześnie Dolby Vision opiera się na tej samej technologii, co HDR10, dlatego w nowoczesnym sprzęcie wideo format ten jest zwykle łączony z HDR10 lub HDR10+.

Możliwość wyprowadzania przez odbiornik sygnału wideo w formacie 3D - czyli obrazu „wolumetrycznego”, który ma trzy pełne wymiary (w tym głębokość). Ponieważ 3D służy do dzielenia „obrazu” obrazu na dwie części (dla lewego i prawego oka), format takiego sygnału różni się od zwykłego dwuwymiarowego i nie każdy model jest w stanie z nim pracować. Należy również pamiętać, że oglądanie treści 3D wymaga nie tylko odbiornika, ale także telewizora (lub innego urządzenia odtwarzającego) z odpowiednimi możliwościami ekranu.

Możliwość wykorzystania odbiornika do jednoczesnej transmisji sygnałów z różnych źródeł na ekrany i zestawy głośnikowe zlokalizowane w różnych miejscach (strefach). Na przykład w dużym domu można jednocześnie przesyłać strumieniowo film z odtwarzacza Blu-ray na ekran w dużym pokoju, program telewizyjny do telewizora w kuchni i program radiowy na zestawy głośnikowe w bibliotece. Innym przypadkiem zastosowania Multi-Zone są centra rozrywki z kilkoma różnymi rodzajami pomieszczeń (na przykład kino, kolejka i kawiarnia).

Wskaźnik ten określa ilość zewnętrznego szumu, który towarzyszy dźwiękowi wychodzącemu ze wzmacniacza odbiornika. Jest to wygodne, ponieważ uwzględnia prawie wszystkie możliwe znaczące dźwięki - zarówno generowane przez samo urządzenie, jak i spowodowane przyczynami zewnętrznymi. Im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym niższy poziom hałasu w porównaniu z sygnałem głównym, tym czystszy będzie dźwięk wzmacniacza. Odczyt 70-80 dB jest uważany za normalny dla większości elektroniki użytkowej, ale w amplitunerach, które zwykle są urządzeniami klasy premium, można go nazwać zadowalającym. W najbardziej zaawansowanych modelach wskaźnik ten może znacznie przekroczyć 100 dB.

Najmniejsza impedancja zestawu głośnikowego, z jaką wzmacniacz jest w stanie normalnie pracować. Impedancja nominalna akustyki, określana również terminem „impedancja”, jest jednym z kluczowych parametrów przy doborze elementów systemu audio: do normalnej pracy konieczne jest, aby impedancja akustyki odpowiadała charakterystyce wzmacniacza. Jeśli impedancja głośników jest wyższa, głośność dźwięku znacznie się zmniejszy, jeśli mniej, pojawią się w nim zniekształcenia, a w najgorszym przypadku możliwe są nawet przeciążenia i przebicia. Dlatego właśnie minimalna rezystancja jest zwykle wskazywana w charakterystyce odbiorników – w końcu podłączenie obciążenia o zbyt niskiej impedancji jest obarczone poważniejszymi konsekwencjami niż zbyt wysokiej.