Porównanie Sony PlayStation Portal vs Sony PlayStation Vita

Oficjalny rok wydania konsoli do gier. Z reguły wskazuje na to data oficjalnego wejścia do sprzedaży. Informacje te pozwalają określić „wiek” urządzenia - a tym samym jego funkcjonalność (w pewnym zakresie), w tym w ramach własnej platformy. Na przykład różnica w nazwie między Xbox One S i Xbox One X nie jest szczególnie oczywista; ale wiedząc, że pierwszy został wydany w 2016 roku, a drugi w 2017 roku, można jednoznacznie określić, który model będzie nowszy i bardziej zaawansowany. W związku z tym nowe pozycje na 2020 i 2019 będą jeszcze lepsze.

Dodatkowe elementy dostarczane w zestawie oprócz samej konsoli. Ta kategoria nie obejmuje joysticków - ich obecność i ilość są wskazywane osobno (patrz poniżej).

- Gra jest wliczona w cenę. Gra (lub kilka gier jednocześnie) na konsolę - zwykle na oddzielnym nośniku, takim jak DVD, ale mogą być dostępne inne opcje (na przykład klucz licencyjny do pobrania oficjalnej wersji). Konkretne gry dostarczone w zestawie mogą się różnić nawet dla tego samego modelu, ten punkt nie zaszkodzi wyjaśnić osobno. W każdym razie gry kompletne mają jednak wspólne cechy: są wstępnie zoptymalizowane pod kątem danej konsoli, a często mają za zadanie zademonstrować użytkownikowi wszystkie zaawansowane możliwości urządzenia (np. sterowanie za pomocą kontrolera ruchu opisanego poniżej lub okulary VR). Koszt gry jest wliczony w cenę zestawu, ale zwykle jest ona znacznie tańsza niż ta sama gra sprzedawana oddzielnie.

- Kontroler ruchu. Kontroler do gier, który pozwala kontrolować rozgrywkę nie poprzez naciskanie przycisków i odchylanie dźwigni, ale poprzez poruszanie użytkownika. Pozwala to na rozegranie wielu gier przy użyciu tych samych ruchów, co w świecie rzeczywistym - na przykład machanie ręką, trzymając w niej kontroler, aby zasymulować rzut piłką do kręgli lub uderzenie rakietą tenisową. Konstrukcja i zasada działania takich urządzeń mogą być różne. Tak więc kontroler do Nintendo Wii trzymany jest w dłoni lub w specjalnym adapterze (np. symulującym pistolet lub karabin). Microsoft Kinect to kamera, która monitoruje pozycję ciała gracza i odpowiednio steruje grą. Podobnie działa Sony PlayStation Move - tyle że oprócz aparatu korzysta z zewnętrznego manipulatora z jasną kulką markerową. W każdym razie kontroler ruchu jest w stanie znacznie urozmaicić rozgrywkę. Najlepiej kupić go od razu z konsolą - jest to co najmniej łatwiejsze i szybsze, a często nawet tańsze.

- Aparat cyfrowy.... Funkcje aparatu cyfrowego różnią się w zależności od obudowy konsoli (patrz wyżej). Tak więc w modelach przenośnych jest to zwykle „wizjer” umieszczony nad ekranem lub z tyłu; czasami zapewnione są jednocześnie dwie kamery. W grach taki sprzęt można wykorzystać w szczególności do rozpoznawania gracza po twarzy, do pracy z technologiami rozszerzonej rzeczywistości, do automatycznego dostosowywania ekranu 3D do pozycji głowy użytkownika itp. Ponadto wiele przenośnych konsol z tą funkcją pozwala na opcje korzystania z aparatu „nie do gry” - podobnie jak w smartfonie lub tablecie: do komunikacji wideo, transmisji do sieci, robienia zdjęć i filmów itp. Specyficzna funkcjonalność w obu przypadkach może być inna. Jeśli chodzi o modele stacjonarne, tutaj aparat cyfrowy jest zwykle wykonywany jako oddzielne urządzenie i jest najczęściej używany do obsługi kontrolera ruchu (patrz wyżej) lub technologii wirtualnej rzeczywistości (patrz poniżej). Jednocześnie zauważamy, że Microsoft Kinect nie jest uważany za aparat cyfrowy - to w pełni funkcjonalny kontroler ruchu, który działa bez dodatkowego wyposażenia. Ale kamera używana w konsolach PlayStation działa tylko z kontrolerem PS Move i systemem PS VR, więc należy go do tej kategorii.

- kask VR. Kask lub okulary wirtualnej rzeczywistości - akcesorium wzmacniające efekt zanurzenia w grze. W takim kasku użytkownik może obracać i przechylać głowę, badając wirtualną przestrzeń tak, jakby patrzył na nią w realnym świecie - system czujników odpowiednio zmienia obraz przed jego oczami. W ten sposób osiągany jest maksymalny „efekt obecności”, a rozgrywka staje się bardziej urozmaicona i ciekawsza. Na przykład w symulatorze wyścigowym lub akrobacyjnym wygodnie jest kontrolować otoczenie za pomocą kasku, a w strzelankach i „grach przygodowych” można nawet rozejrzeć się za rogiem z wyciągniętą głową. Modele z akcesoriami VR mogą być sprzedawane bez nich, ale zestaw konsoli i kasku jest zwykle tańszy niż kask i konsola osobno (nie wspominając o tym, że kupowanie wszystkiego naraz jest wygodniejsze i szybsze). Należy pamiętać, że kask VR do prawidłowej pracy może wymagać aparatu cyfrowego (w szczególności taki system jest używany w konsolach PlayStation); w takich przypadkach, jeśli nie ma kamery „w domu”, przydatne będzie wyjaśnienie jego obecności w zestawie.

Oprócz tych opisanych powyżej, opakowanie może zawierać inne opcjonalne akcesoria.

Przekątna własnego wyświetlacza konsoli. Wyświetlacz jest z definicji stosowany w modelach podręcznych i tabletach do gier (patrz „Współczynnik kształtu”); w modelach stacjonarnych ten element wyposażenia jest dość rzadki i zwykle jest instalowany nie w samej konsoli, ale na standardowych kontrolerach (które czasami mogą nawet działać jako oddzielne urządzenia).

Im większy rozmiar wyświetlacza - tym odpowiednio większy całkowity rozmiar obrazu, który użytkownik widzi na ekranie. Warto jednak rozważyć 2 punkty. Po pierwsze, zwiększenie rozmiaru wyświetlacza odpowiednio wpływa na wymiary samej konsoli, dlatego nawet w zaawansowanych tabletach nie przekracza 7". Po drugie, jakość obrazu zależy nie tylko od wielkości wyświetlacza, ale także na jego rozdzielczości (patrz poniżej). Ponadto, przy tej samej rozdzielczości, obraz na większym ekranie będzie mniej wyraźny i bardziej „ziarnisty” ze względu na większy rozmiar piksela.

Rozdzielczość własnego wyświetlacza konsoli. Parametr ten w dużej mierze decyduje o jakości obrazu: im wyższa rozdzielczość (przy tej samej przekątnej) — tym bardziej równomierny i wygładzony będzie „obrazek", tym mniej widoczne będą poszczególne punkty, z których się składa. Tutaj jednak należy wziąć pod uwagę, że odpowiednia rozdzielczość grafiki powinna być zapewniona i w samych grach. Idealnie byłoby, gdyby była taka sama jak na wyświetlaczu - w przeciwnym razie obraz byłby albo zbyt szorstki, „ziarnisty" (jeśli rozdzielczość gry jest mniejsza niż na ekranie), albo płytki i mętny (jeśli rozdzielczość gry jest większa). Jednak większość platform dla modeli przenośnych ma pewne wymagania dotyczące ekranów, a producenci, nawet nieoficjalni, zwykle starają się ich przestrzegać.

Obecność w konstrukcji konsoli ekranu dotykowego — jak te stosowane w nowoczesnych smartfonach i tabletach; w rzeczywistości tablety do gier (patrz "Współczynnik kształtu") są z definicji wyposażone w takie ekrany. Ekran dotykowy znacznie rozszerza możliwości sterowania — w niektórych grach najwygodniej jest kontrolować proces za pomocą dotyku na ekranie, a ogólnie rzecz biorąc jako kontroler jest dość uniwersalny. Ponadto funkcja ta może okazać się bardzo przydatna podczas korzystania z dodatkowych funkcji innych niż gry (na przykład podczas surfowania po Internecie).

— LAN (Local Area Network). Najbardziej rozpowszechniony i faktycznie dominujący obecnie interfejs do przewodowego łączenia różnych urządzeń elektronicznych z sieciami komputerowymi. Umożliwia pracę z lokalnymi zasobami, a także dostęp do Internetu. W przypadku konsol do gier takie połączenie można wykorzystać do gier sieciowych, do pracy z wyspecjalizowanymi usługami gier, przechowywania w chmurze, aktualizacji oprogramowania układowego, a nawet do pełnowartościowego surfowania po sieci i / lub odtwarzania muzyki i wideo z zasobów lokalnych lub stron internetowych; określone możliwości sieciowe różnią się w zależności od modelu. Należy pamiętać, że interfejs LAN jest instalowany wyłącznie w konsolach stacjonarnych (patrz „Współczynnik kształtu") - w przypadku urządzeń przenośnych jest on słabo dostosowany z wielu powodów.

— Wi-Fi 4 (802.11n). W konsolach do gier technologia bezprzewodowa Wi-Fi jest używana głównie do uzyskiwania dostępu do Internetu. Sposoby korzystania z takiego połączenia mogą być różne: gry wieloosobowe, dostęp do zastrzeżonych usług gier, sieci społecznościowych, pełnoprawne surfowanie po Internecie, aktualizacja gier lub oprogramowania układowego itp. Ta metoda połączenia jest wygodniejsza niż przewodowa, ponieważ eliminuje kłopoty z kablami; a w przypadku modeli przenośnych (patrz „Współczynnik kształtu”) jest to właściwie jedyny możliwy. W szczególności standard Wi-Fi 4 (802.11n) zapewnia szybkość przesyłania...danych do 300 Mb/s i wykorzystuje dwa pasma - 2,4 GHz i 5 GHz. Ta ostatnia zapewnia kompatybilność zarówno ze starszymi (Wi-Fi 802.11 b / g), jak i późniejszymi (Wi-Fi 5). Wspomniana prędkość jest uważana za stosunkowo niską, ale w przypadku większości zadań jest więcej niż wystarczająca.

— Wi-Fi 5 (802.11ac). Kolejna, po opisanym powyżej Wi-Fi 4, wersja technologii Wi-Fi. Wykorzystuje pasmo 5 GHz i zapewnia szybkość transmisji danych powyżej 1 Gb/s (w przyszłości - do 6 Gb/s). Ta prędkość nie tylko upraszcza przesyłanie dużych ilości danych (na przykład pobieranie gier lub aktualizacji do nich), ale także zmniejsza opóźnienia w grach online. Aby zapewnić zgodność z wcześniejszymi standardami Wi-Fi korzystającymi z pasma 2,4 GHz, oprócz Wi-Fi 5 może być również obsługiwany Wi-Fi 4.

— Wi-Fi 6 (802.11ax). Wykorzystuje zakresy od 1 do 7 GHz - czyli jest w stanie pracować na standardowych częstotliwościach 2,4 GHz i 5 GHz (w tym ze sprzętem wcześniejszych standardów) oraz w innych pasmach częstotliwości. Maksymalny transfer danych wzrósł do 10 Gbps, ale główną zaletą Wi-Fi 6 nie było nawet to, a dalsza optymalizacja jednoczesnej pracy kilku urządzeń na tym samym kanale (poprawa rozwiązań technicznych stosowanych w Wi-Fi 5 i WiGig). To sprawia, że Wi-Fi 6 zapewnia najmniejszy z obecnych standardów spadek prędkości przy zatłoczonym kanale.

— Wi-Fi 6E (802.11ax). Standard Wi-Fi 6E nosi techniczną nazwę 802.11ax. Jednak w przeciwieństwie do bazowego Wi-Fi 6, który nosi podobną nazwę, wykorzystuje nieobciążone pasmo 6 GHz. Łącznie standard wykorzystuje 14 różnych pasm częstotliwości, oferując wysoką przepustowość w najbardziej zatłoczonych miejscach z dużą liczbą aktywnych połączeń. Jest także wstecznie kompatybilny z poprzednimi wersjami.

— Wi-Fi 7 (802.11be). Podobnie jak w poprzednim standardzie Wi-Fi 6E, technologia wspiera pracę w trzech zakresach częstotliwości: 2,4 GHz, 5 GHz i 6 GHz. Szerokość kanału w Wi-Fi 7 została zwiększona ze 160 MHz do 320 MHz, co pozwala na przesyłanie większych ilości danych. IEEE 802.11be wykorzystuje modulację 4096-QAM, która pozwala również zmieścić większą liczbę symboli w jednostce transmisji danych. Maksymalna prędkość transmisji danych standardu sięga 46 Gbit/s. W przypadku konsol na całkiem użyteczną nowość wygląda technologia MLO (Multi-Link Operation), dzięki której można agregować kilka kanałów w różnych zakresach. To znacznie zmniejsza opóźnienia w transferze danych, zapewniając niski i stabilny ping w grach. Przy podłączaniu wielu urządzeń klienckich nad minimalizacją opóźnień czuwa technologia Multi-RU (Multiple Resource Unit).

— Bluetooth. Interfejs bezprzewodowy przeznaczony do bezpośredniego połączenia między różnymi urządzeniami; bardzo wszechstronny i może być używany do różnych celów. W konsolach do gier Bluetooth wykorzystuje łączenie kontrolerów bezprzewodowych, słuchawek i zestawów słuchawkowych oraz udostępnianie plików innym gadżetom (takim jak laptop lub tablet); specyficzne możliwości tego interfejsu różnią się w zależności od modelu. Bluetooth korzysta z zasięgu radiowego i ma zasięg około 10 m, podczas gdy może utrzymywać połączenie nawet przez ściany (o ile w tym przypadku zasięg nie zostanie zmniejszony).

— Chip NFC. NFC (Near Field Communication) to technologia komunikacji bezprzewodowej krótkiego zasięgu, rzędu kilku centymetrów. Potencjalnie ma dość rozbudowane możliwości, ale dziś najczęściej używany jest jako narzędzie pomocnicze przy łączeniu się przez Wi-Fi czy Bluetooth. Jeśli w obu podłączonych urządzeniach znajduje się chip NFC, to zamiast wyszukiwać, łączyć, autoryzować i wykonywać inne czynności, wystarczy zbliżyć te urządzenia do siebie i zaakceptować połączenie. Zdecydowana większość konsol do gier z chipem NFC to konsole przenośne (patrz „Współczynnik kształtu").

Obecność w konstrukcji konsoli slotu na karty pamięci. Konkretne przeznaczenie tych kart może się różnić. W niektórych modelach (głównie przenośnych, patrz "Współczynnik kształtu"), oprócz własnej wbudowanej pamięci masowej służą one do przechowywania różnych informacji, a czasami są jedynym sposobem na przechowywanie różnorodnych informacji; w innych są przeznaczone tylko do nagrywania zapisanych gier. Ponadto formaty używanych kart również się różnią; najczęściej obecnie stosowane są SD i microSD, a Platforma PlayStation (patrz wyżej) współpracuje z zastrzeżonym formatem MemoryStick.

Oprócz rozszerzenia własnej pamięci wymienne karty mogą być również używane do wymiany informacji z innymi urządzeniami: na przykład możesz zapisać nowe gry na karcie za pomocą czytnika kart laptopa, a następnie zainstalować je w konsoli.

Pojemność standardowego akumulatora przenośnej konsoli lub tabletu do gier (patrz "Współczynnik kształtu"). Teoretycznie im większa pojemność — tym więcej energii może zgromadzić akumulator i tym dłużej urządzenie będzie działać na jednym ładowaniu. Jednak w praktyce żywotność akumulatora zależy od wielu innych czynników, począwszy od przekątnej i rodzaju wyświetlacza kończąc na rodzaju obsługiwanych gier. Dlatego pojemność akumulatora ma raczej wartość informacyjną i jest dość słabo związana z konkretnymi wskaźnikami — lepiej jest je określić według oficjalnych specyfikacji (lub innych źródeł, na przykład opinii użytkowników).