Porównanie Blackview Tab 8 128 GB vs Oscal Pad 70 128 GB

Maksymalna jasność w nitach zapewniana przez ekran tabletu.

Im jaśniejszy wyświetlacz, tym bardziej czytelny obraz pozostaje na nim w intensywnym świetle otoczenia. Również wysoka jasność jest ważna dla prawidłowego wyświetlania treści HDR. Jednak duży margines tego wskaźnika wpływa na koszt i zużycie energii ekranu. Producenci mogą określić standardowe, maksymalne i szczytowe wartości jasności. Jednocześnie nie można postawić znaku równości między maksymalną a szczytową jasnością. Pierwsza wskazuje na zdolność ekranu do wytworzenia określonej jasności na całym swoim obszarze, natomiast szczytowa – na ograniczonym obszarze i przez krótki czas (głównie dla treści HDR).

Rodzaj pamięci RAM (RAM) zainstalowanej w tablecie.

Wszystkie nowoczesne urządzenia wykorzystują pamięć RAM w formacie LPDDR ( LPDDR4, LPDDR4x, LPDDR5, LPDDR5x). Oprócz miniaturowych rozmiarów różni się od konwencjonalnej pamięci RAM komputera obsługą specjalnych formatów przesyłania danych (16- i 32-bitowe magistrale pamięci). Ale wersje takiej pamięci mogą być różne:

- LPDDR3. Najwcześniejsza obecna generacja LPDDR została wprowadzona w 2012 roku i jest wdrażana w urządzeniach od 2013 roku. Standardowo pracuje z prędkością do 1600 MT/s (megatransakcji na sekundę) i częstotliwościami do 933 MHz; Wersja „ulepszona” obsługuje prędkości do 2133 MT/s. Obecnie standard ten jest rzadko spotykany, głównie wśród przestarzałych urządzeń.

- LPDDR4. Następca LPDDR3, oficjalnie wprowadzony na rynek w sierpniu 2014 roku (mimo że pierwsze zmiany sprzętowe ukazały się pod koniec 2013 roku). Prędkość robocza w porównaniu do poprzednika została podwojona – do 3200 MT/s; częstotliwość zwiększona do 1600 MHz; a zużycie energii zmniejszono o 40%. Ponadto zmienił się format przesyłania danych - w szczególności zamiast jednej magistrali 32-bitowej zastosowano dwie magistrale 16-bitowe, a do standardu wprowadzono pewne usprawnienia bezpieczeństwa. - LPDDR4x. Ulepszona wersja LPDDR4 o zmniejszonym poborze prądu - w standardzie zastos...owano napięcie 0,6 V zamiast 1,1 V. Dodatkowo wprowadzono pewne udoskonalenia w tego typu pamięci RAM mające na celu zwiększenie prędkości (osiąga 4266 MT/s) i ogólną optymalizację działania – np. tryb jednokanałowy dla niewymagających aplikacji. Dzięki takim cechom ta wersja pamięci stała się zauważalnie bardziej rozpowszechniona niż oryginalny LPDDR4.

- LPDDR5. Dalszy rozwój „mobilnej” pamięci RAM, oficjalnie ogłoszony na początku 2019 roku. Prędkość robocza w tej wersji została zwiększona do 6400 MT/s, wprowadzono różnicowy format sygnału w celu poprawy odporności na zakłócenia i błędy oraz wprowadzono dynamiczną kontrolę częstotliwości i napięcia w celu zmniejszenia zużycia energii.

- LPDDR5x. Bardziej energooszczędna i szybsza wersja pamięci RAM LPDDR5. Zwiększono w nim prędkość przesyłania danych do 8533 MT/s, a wskaźnik szczytowej przepustowości zwiększono do 8,5 Gbit/s. Liczba banków pamięci na kanał w LPDDR5x wynosi zawsze 16.

Specyfikacja określa przede wszystkim szybkość pamięci, a co za tym idzie, wydajność urządzenia jako całości (szczególnie podczas pracy z dużą ilością danych lub aplikacjami wymagającymi dużej ilości zasobów). Obecnie istnieją dwie podstawowe specyfikacje – eMMC (wbudowana karta pamięci multimedialnej) i UFS (uniwersalna pamięć flash); każdy z nich ma kilka wersji. Ogólnie rzecz biorąc, najszybsze i najbardziej zaawansowane obecnie dyski to dyski z UFS 3.1 i UFS 4.0, ale odpowiednio kosztują i dlatego są używane głównie w tabletach premium. Bardziej szczegółowy opis tych standardów wygląda następująco:

- eMMC. Jeden z najprostszych i najbardziej dostępnych standardów pamięci półprzewodnikowej - na przykład z tej specyfikacji korzysta większość dysków flash. W tabletach i innych przenośnych gadżetach standard ten był powszechnie akceptowany do 2016 r., kiedy rozpoczęło się wprowadzanie UFS; jednak nawet teraz jest często spotykany - głównie ze względu na niski koszt i niskie zużycie energii. Prędkości eMMC są zauważalnie niższe niż UFS. Tym samym w aktualnej wersji eMMC 5.1A (2019) prędkość odczytu wynosi do 400 MB/s, a wcześniejsza i bardziej popularna wersja eMMC 5.1 zapewnia do 250 MB/s w trybie odczytu, do 125 MB /s w trybie zapisu sekwencyjnego i tylko do 7,16 MB/s przy zapisie losowym (czyli w trybie aplikacji).

— UFS. Standard dysków półprzewodnikowych stworzony jako szybszy i bard...ziej zaawansowany następca eMMC. Oprócz zwiększonych szybkości wymiany danych, w UFS zmieniono także format działania – jest on w pełni duplex, czyli odczyt i zapis mogą odbywać się jednocześnie (podczas gdy w eMMC procesy te odbywały się po kolei). Znacząco poprawiono także wydajność w trybie losowego odczytu i zapisu, co pozytywnie wpływa na jakość pracy z aplikacjami. Konkretne prędkości wymiany danych i funkcje operacyjne zależą od wersji UFS. Obecnie na rynku można znaleźć następujące opcje:

• 2.0. Najwcześniejsza wersja; został wydany jeszcze w 2013 roku. Zapewnia prędkość przesyłu danych do 600 MB/s na linię i do 1,2 GB/s na dwie linie, co jest maksymalną dostępną w tej wersji. Nowsza wersja 2.1 ma te same wskaźniki, ale została uzupełniona o szereg ważnych innowacji. Dlatego w tabletach bardzo rzadko stosuje się pamięć UFS 2.0.
• 2.1. Pierwsza wersja, która stała się powszechna; ukazał się w 2016 roku. Pod względem szybkości nie różni się od opisanej powyżej wersji 2.0, a główne różnice polegają na pewnych ulepszeniach. W szczególności w UFS 2.1 wprowadzono wskaźnik stanu („kondycji”) dysku, możliwość zdalnej aktualizacji oprogramowania układowego, a także szereg rozwiązań mających na celu zwiększenie ogólnej niezawodności.
• 2.2. Opracowanie standardu UFS 2.x, zaprezentowane latem 2020 roku. Kluczowym ulepszeniem jest wprowadzenie funkcji WriteBooster (pierwotnie wprowadzonej w UFS 3.1); Ta funkcja pozwala znacznie zwiększyć prędkość zapisu, a co za tym idzie, ogólną wydajność w zadaniach takich jak uruchamianie aplikacji.
• 3.0. Wersja wydana w 2018 roku i zaimplementowana sprzętowo rok później. Zwiększono przepustowość do 2,9 GB/s na dwie linie (1,45 GB/s na jedną), wprowadzono nowe wersje protokołu elektronicznego M-PHY (warstwa fizyczna) i bazującego na nim UniPro, niezawodność przetwarzania danych oraz rozszerzono zakres temperatur pracy sterowników (w teorii może wynosić od -40°C do 105°C).
• 3.1. Następca standardu UFS 3.0, oficjalnie wprowadzonego na początku 2020 roku. Pozycjonowana jako specyfikacja stworzona specjalnie dla urządzeń mobilnych o wysokiej wydajności i mająca na celu zwiększenie prędkości przy jednoczesnej minimalizacji zużycia energii. Aby to osiągnąć, w UFS 3.1 wprowadzono szereg innowacji: nieulotną pamięć podręczną Write Booster przyspieszającą pisanie; specjalny tryb oszczędzania energii DeepSleep dla stosunkowo prostych i niedrogich systemów; a także funkcję Performance Throttling Notification, która umożliwia przetwornicy wysyłanie sygnałów o przegrzaniu do układu sterowania. Ponadto standard ten może dodatkowo zapewniać obsługę rozszerzenia HPB, co zwiększa prędkość odczytu.
• 4,0. UFS 4.0 podwoił przepustowość na linię (23,2 Gb/s na linię) i poprawił efektywność energetyczną o około 46% (w porównaniu z poprzednią specyfikacją 3.1). Moduły pamięci UFS 4.0 zapewniają maksymalną prędkość odczytu do 4200 MB/s, prędkość zapisu do 2800 MB/s.

Rozdzielczość i maksymalna liczba klatek na sekundę, zapewniana przez główny aparat przy nagrywaniu wideo w Full HD (1080p) z normalną prędkością, bez zwolnionego tempa (jeśli jest dostępne).

Standardowa rozdzielczość dla tego formatu to 1920x1080. Zwróć uwagę, że może to być maksymalna rozdzielczość nagrywania lub jeden ze stosunkowo prostych wariantów, uzupełniający bardziej zaawansowane standardy (takie jak UltraHD 4K). Jednocześnie Full HD jest obecnie uważane za dość przyzwoitą rozdzielczość, a jednocześnie może być obsługiwane nawet przez dość proste i niedrogie tablety.

Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, przy normalnym nagrywaniu są tak naprawdę dwie wartości — Full HD 30 kl./s oraz Full HD 60 kl./s. Wyższa liczba klatek na sekundę pozwala uzyskać bardzo płynne wyświetlanie dynamicznych scen – nawet szybko poruszające się obiekty w kadrze są widoczne tak wyraźnie, jak to możliwe, prawie bez rozmycia. Natomiast niska prędkość nagrywania ma również swoje zalety — pozwala na zmniejszenie rozmiaru nagrywanych materiałów. Dlatego tablety obsługujące 60 kl./s mogą mieć możliwość zmniejszenia liczby klatek na sekundę do 30 kl./s. Jednakże prędkości powyżej 60 kl./s są już używane do nagrywania wideo w zwolnionym tempie (slow-mo); zobacz "Slow-mo", aby uzyskać więcej informacji na ten temat.

Możliwość odtwarzania pełnego dźwięku stereo przez własne głośniki tabletu. Do tego zadania muszą być co najmniej dwa głośniki. To komplikuje konstrukcję i zwiększa jej koszt, ale ma pozytywny wpływ na jakość dźwięku: dźwięk jest bardziej wyrazisty i szczegółowy niż przy użyciu pojedynczego głośnika, sprawia wrażenie przestrzenności, a także ma większą głośność.

Ta pozycja jest wskazywana, jeśli tablet jest wyposażony w zaawansowane głośniki, które są zauważalnie lepsze od konwencjonalnych. Taka informacja dodatkowo podkreśla wysoki poziom urządzenia. W tym przypadku specyfikacja zwykle nie zawiera pełnej nazwy głośników, a jedynie nazwę marki, która przyczyniła się do skonfigurowania brzmienia.

Moc, z którą tablet ładuje się w trybie normalnym.

Z praktycznego punktu widzenia im wyższa moc ładowania, tym mniej czasu ono zajmuje (przy tej samej pojemności baterii). Jednak parametr ten nie wpływa bezpośrednio na kompatybilność z ładowarkami: współczesne urządzenia mogą współpracować z ładowarkami zarówno o większej, jak i mniejszej mocy. W pierwszym przypadku kontroler baterii automatycznie ograniczy prąd ładowania, a w drugim ładowanie zajmie po prostu więcej czasu. W związku z tym standardowa ładowarka może mieć mniejszą moc. A szukając ładowarki innej firmy, należy skupić się na dopuszczalnej mocy ładowania wskazanej w specyfikacji - da to maksymalną gwarancję przed ewentualnymi awariami.

Obecność w zestawie etui chroniącego urządzenie podczas przechowywania i transportu. Etui z zestawu mogą mieć różne kształty; jedną z najpopularniejszych opcji jest akcesorium ze składaną klapką, która zakrywa ekran, a w niektórych przypadkach klapkę można złożyć w podstawkę. Jednak wielu użytkowników woli kupować etui według własnego uznania, nie zdając się na wybór producenta, więc ta opcja wyposażenia nie jest szczególnie popularna.

Etui na tablet jest chronione przed wstrząsami i upadkami. Cechą charakterystyczną urządzeń z zabezpieczeniem przeciwwstrząsowym jest trwała, masywna obudowa, często posiadająca na końcach zderzaki wykonane z elastycznego materiału. Stopień odporności na wstrząsy może być różny, ale nawet najbardziej skromne modele z reguły z łatwością wytrzymają upadek z wysokości około 1 m; Bardziej szczegółowe informacje można znaleźć w dokumentacji producenta. Należy pamiętać, że obecność ochrony przeciwwstrząsowej znacząco wpływa na koszt, a do codziennego użytku zwykle wystarcza etui ochronne na zwykły tablet. Przede wszystkim ci, którzy stale znajdują się w warunkach o podwyższonym ryzyku „wypadków”, powinni zwrócić uwagę na modele odporne na uderzenia: budowniczowie, ratownicy, personel wojskowy itp.

Nierzadko takie tablety mają dodatkowo standard ochrony MIL-STD-810. Początkowo jest to zestaw specyfikacji ustalających określone poziomy ochrony sprzętu elektrycznego przed czynnikami środowiskowymi. Norma została opracowana w celu testowania sprzętu wojskowego dla armii amerykańskiej w celu zapewnienia jego funkcjonalności w różnych niesprzyjających warunkach. Stawia ona przed podmiotami badań dość rygorystyczne wymagania: sprawdzany jest poziom odporności produktu na uderzenia podczas upadków i wstrząsów, przeprowadzane są badania wibracyjne, sprawdzane jest działanie urządzenia w szerokim zakresie temperatur,...w deszczu, w mgła, pod wpływem piasku, kurzu itp. Jednak oznaczenie MIL-STD-810 w produktach „cywilnych” nie zawsze oznacza najwyższy stopień ochrony. Wynika to z braku ścisłych przepisów dotyczących testowania. Dlatego najsprytniejsi dostawcy testują testowane gadżety według dosłownie jednego lub dwóch punktów programu z obszernej listy i często celowo nie ujawniają, które testy przeszły pomyślnie. W związku z tym konkretne cechy takiej ochrony pozostają niezawodnie nieznane. Norma obowiązuje od 1962 roku. Każda nowa wersja jest oznaczona na końcu literą alfabetu łacińskiego. Im dalsza litera w alfabecie, tym nowocześniejsza jest wersja certyfikatu. Od 2008 roku wszędzie obowiązuje specyfikacja MIL-STD-810G, a w 2019 roku zatwierdzono nową edycję normy MIL-STD-810H.

Podstawowy materiał użyty do obudowy tabletu.

- Tworzywo sztuczne. Obudowy z tworzywa sztucznego są niedrogie, lekkie i wystarczająco wytrzymałe do codziennego użytku. Warto również zauważyć, że istnieje wiele odmian tego materiału, a jakość plastiku użytego do obudowy zwykle zależy bezpośrednio od półki cenowej tabletu. Jedną z jednoznacznych wad tej opcji jest niska odporność na zarysowania; dodatkowo, jeśli plastik jest błyszczący, od razu pojawiają się na nim odciski i plamy.

- Metal. Najczęściej w obudowach tabletów metal odnosi się do stopu aluminium. Jedną z kluczowych zalet tego materiału jest wytrzymałość. Ponadto metal doskonale chroni tablet przed zarysowaniami i nadaje urządzeniu solidność - zarówno w wyglądzie, jak i w dotyku w dłoniach. Waży trochę więcej niż plastik, ale często właśnie ten szczegół zapewnia wspomnianą już solidność. Zdecydowaną wadą metalowych obudów jest dość wysoki koszt.

- Szkło. Z reguły w tym przypadku ma się na myśli tylny panel wykonany ze specjalnego szkła o wysokiej wytrzymałości, uzupełniony metalową ramą na końcach. Materiały te bardzo dobrze wyglądają i dobrze leżą w dłoni, ale kosztują. Ponadto szkło, nawet hartowane, nie wytrzymuje dobrze uderzeń i może pęknąć przy upuszczeniu lub innych „uciążliwościach” (chociaż do tego uderzenie musi być dość mocne). Dlatego ta opcja jest dostępna tylko w niektórych modelach z najwyższej półki.