Porównanie Teclast T50 Pro 256 GB vs Blackview Tab 16 256 GB

System operacyjny (OS), na którym pracuje tablet.

Najpopularniejszymi systemami operacyjnymi we współczesnych tabletach są systemy operacyjne, takie jak Android w różnych wersjach, iPadOS (współczesna wersja iOS), a także Windows 10 i Windows 11. Oto bardziej szczegółowy opis różnych wariantów:

— Android. Bezpłatny system operacyjny typu Open Source od Google. Używany przez prawie wszystkich współczesnych producentów z wyjątkiem Apple. Jest prezentowany na rynku w wielu wersjach — w szczególności stanem na obecnie popularne są następujące wersje: Android 10 Q, Android 10 Go Edition, Android 11 R, 11 Go Edition, Android 12, Android 12 Go Edition, Android 13, Android 13 Go Edition, Android 14, Android 15. Należy wziąć pod uwagę, że w momencie premiery na urządzeniu mogła być zainstalowana jedna wersja systemu operacyjnego, a w momencie sprzedaży mogła być ona zaktualizowana do bardziej nowoczesnej. Funkcjonalnie ten system operacyjny wyróżnia się przede wszystkim pełnowartościową wielozadaniowością i obsz...ernym zestawem dostępnych aplikacji - pod tymi dwoma względami przewyższa zarówno iOS, jak i Windows. Z drugiej strony generalnie jakość aplikacji na Androidzie jest nieco niższa niż w iOS, a sam system przeznaczony jest głównie do zastosowań rozrywkowych (w przeciwieństwie do Windows). Początkowo Android ma ścisłą integrację z usługami Google - sklepem z aplikacjami i innymi treściami Google Play, pocztą Gmail, przechowywaniem w chmurze Dysku Google itp.; jednakże mogą istnieć wyjątki od tej zasady. Zwróćmy uwagę, że najnowsze wersje tego systemu operacyjnego można znaleźć na rynku zarówno w oryginalnej formie, jak i w jednej z dwóch określonych edycji:

• Go Edition. Modyfikacja Androida przeznaczona do niedrogich gadżetów ze „słabym” sprzętem. Zarówno sam system operacyjny, jak i standardowe aplikacje (Assistant, Gmail itp.) w tej edycji zostały przeprojektowane w taki sposób, aby zapewnić niezawodne działanie nawet przy niewielkiej mocy obliczeniowej. Jednocześnie programiści starali się w jak największym stopniu zachować funkcjonalność pełnowartościowego Androida - niemniej jednak niektóre konkretne funkcje w Go Edition okazały się niedostępne (na przykład standardowe mapy nie obsługują nawigacji zakręt po zakręcie).
• HMS. Wersja Androida bez usług Google, używana w urządzeniach Huawei. Ze względu na sankcje USA wobec Chin firma ta nie może w pełni współpracować z Google - w szczególności korzystać z usług Google (Google Mobile Services - GMS) w swoich gadżetach na Androida. Jako zamiennik wprowadzono HMS - Huawei Mobile Services. Usługi te obejmują identyfikator użytkownika Huawei ID, sklep z aplikacjami AppGallery, markowe odpowiedniki podstawowych usług Google (asystent, przeglądarka, pamięć w chmurze, muzyka/wideo itp.) oraz narzędzia programistyczne.

Jeśli chodzi o poszczególne wersje Androida, oto główne cechy opcji, które są aktualne w naszych czasach:

• 7.0. Wydana w sierpniu 2016 r. W tej wersji po raz pierwszy pojawił się tryb wielu okien - możliwość wyświetlenia dwóch okien z dwiema różnymi aplikacjami na jednym ekranie - oraz tryb wirtualnej rzeczywistości.
• 7.1. Aktualizacja wersji 7.0, wydana pod koniec 2016 roku. Wprowadzono szereg drobnych usprawnień związanych z wyglądem i użytecznością.
• 8.0. Ważna aktualizacja, która ukazała się późnym latem 2017 roku. Najbardziej godne uwagi innowacje to wielozadaniowość formatu „obrazu w obrazie” podczas oglądania wideo, kompatybilność z Bluetooth 5, obsługa aplikacji VoIP (telefonii internetowej) na poziomie systemu oraz możliwość grupowania powiadomień w kanały. Jest to również pierwsza wersja Androida z edycją Go (patrz wyżej).
• 8.1. Aktualizacja wydana pod koniec 2017 roku. Z punktu widzenia użytkownika ta wersja jest prawie taka sama jak oryginalna 8.0, główne innowacje dotyczą drobnych usprawnień i poprawek błędów.
• 9.0. Aktualizacja wprowadzona w sierpniu 2018 r. Jedną z najbardziej zauważalnych zmian jest wygląd zewnętrzny, z przeprojektowanym designem i ulepszonymi opcjami dostosowywania. Ponadto, zamiast trzech standardowych przycisków, na pasku nawigacji domyślnie wyświetlany jest tylko jeden („Strona główna”), przycisk „Wstecz” pojawia się tylko wtedy, gdy ma to znaczenie, a lista otwartych aplikacji jest wyświetlana po przesunięciu przycisku „Strona główna” w prawo. Inne ważne innowacje obejmują optymalizację zużycia energii w tle w oparciu o rzeczywistą częstotliwość korzystania z aplikacji, kompatybilność z dodatkowymi typami uwierzytelniania biometrycznego (oprócz odcisku palca) oraz możliwość jednoczesnego korzystania z wielu kamer jednocześnie przez jedną aplikację.
• 10. Wersja wydana we wrześniu 2019 roku. W tej wersji wprowadzono rozszerzony zestaw gestów pełnoekranowych (z możliwością optymalizacji w poszczególnych aplikacjach - w szczególności wyłączanie gestów na niektórych obszarach ekranu w celu uniknięcia konfliktów), „ciemny” tryb wyświetlania na poziomie systemu, szereg ważnych aktualizacji bezpieczeństwa (w tym osobny standard szyfrowania dla słabych urządzeń, które nie obsługują formatu AES na poziomie sprzętowym), pełne obsługa dla komunikacji 5G oraz ulepszone możliwości pracy z rozszerzoną rzeczywistością. Dodatkowo zaimplementowano szereg rozwiązań optymalizujących pracę nad składanymi gadżetami z elastycznymi ekranami.
• 11. Kolejna duża aktualizacja Androida, wydana jesienią 2020 roku. Najbardziej godne uwagi innowacje w tej wersji dotyczą wiadomości i powiadomień. Tak więc w powiadomieniach stworzono osobną kategorię „Rozmowy” dla wiadomości i stało się możliwe wyświetlanie różnych korespondencji w postaci „bąbelka” na górze dowolnej uruchomionej aplikacji (funkcja Bubbles). Funkcjonalność trybu „Nie przeszkadzać” została rozszerzona – teraz możesz dodawać do niego wyjątki dla indywidualnej korespondencji. Inne ważne innowacje to narzędzie systemowe do nagrywania wideo z ekranu (w tym naprawianie punktów dotykowych), pojedyncze centrum sterowania dla komponentów inteligentnego domu, szybkie przełączanie między urządzeniami odtwarzającymi (głośnik telefonu, słuchawki bezprzewodowe, Smart TV itp.), wbudowana obsługa Android Auto, a także zaawansowane opcje zarządzania dostępem poszczególnych aplikacji do określonych danych.

— iPadOS. System operacyjny firmy Apple stworzony na bazie systemu iOS, zadebiutował po raz pierwszy w połowie 2019 r. i jest dedykowany do dużych ekranów tabletów Apple. Jest używany wyłącznie na urządzeniach Apple i ma dobry stopień optymalizacji pod kątem konkretnych podzespołów. Różnice w porównaniu z wersją mobilną systemu operacyjnego iOS to: gęstsze rozmieszczenie ikon na pulpicie (format 6x5), ulepszona wielozadaniowość, specjalne gesty do pracy z tekstami, rozszerzona funkcjonalność menedżera plików oraz przeglądarki. W szczególności Safari otwiera pełnowartościowe wersje stron internetowych, a nie mobilnych.

— Windows. System operacyjny opracowany przez Microsoft, pierwotnie stworzony dla komputerów stacjonarnych i laptopów, jednak obecnie używany również w tabletach. Takie tablety są uważane głównie za urządzenia profesjonalne i biznesowe, świetnie nadają się w szczególności do nauki i regularnej pracy z dokumentami. Obecnie za aktualną uważana jest jedenasta wersja systemu operacyjnego firmy Microsoft, która zadebiutowała w 2021 roku. Z jakościowych ulepszeń w systemie przerobiono pasek zadań, który teraz znajduje się na środku dolnej krawędzi pulpitu, wprowadzono nowe menu widżetów, zmieniono rozmiar i położenie okien (Snap), zaprzyjaźniono z systemem operacyjnym Android Aplikacje. System pozostaje przywilejem tabletów do pracy i nauki przy wsparciu programów biurowych i specjalistycznych napisanych dla Windows.

— Harmony OS. Uniwersalny system operacyjny firmy Huawei, znany również jako Hongmeng. Zapewnia pracę szerokiej gamy urządzeń: gadżetów z ekosystemu „inteligentnego” domu, smartwatchy, smartfonów i tabletów. Zwłaszcza w tabletowej lidze gadżetów system Harmony OS jest rodzajem dodatku do Androida bez usług Google. Sklep z aplikacjami dla urządzeń Harmony OS nazywa się AppGallery.

We współczesnych tabletach można znaleźć również inne systemy operacyjne oprócz tych opisanych powyżej. Są to jednak bardzo rzadkie i specyficzne systemy, które nie są specjalnie rozpowszechnione.

Maksymalna jasność w nitach zapewniana przez ekran tabletu.

Im jaśniejszy wyświetlacz, tym bardziej czytelny obraz pozostaje na nim w intensywnym świetle otoczenia. Również wysoka jasność jest ważna dla prawidłowego wyświetlania treści HDR. Jednak duży margines tego wskaźnika wpływa na koszt i zużycie energii ekranu. Producenci mogą określić standardowe, maksymalne i szczytowe wartości jasności. Jednocześnie nie można postawić znaku równości między maksymalną a szczytową jasnością. Pierwsza wskazuje na zdolność ekranu do wytworzenia określonej jasności na całym swoim obszarze, natomiast szczytowa – na ograniczonym obszarze i przez krótki czas (głównie dla treści HDR).

Dany parametr pokazuje, jak dużą część przedniego panelu tabletu zajmuje wyświetlacz. Im wyższy stosunek wyświetlacza do obudowy, tym cieńsze ramki i bardziej kompaktowy tablet (o tej samej przekątnej), tym bardziej elegancki i estetyczny wygląd. Wskaźnik ten jest również ważny podczas trzymania tabletu dwoma rękami na raz (na przykład w grach): href="/list/30/pr-50736/">cienkie ramki lub wcale bezramkowe modele pozwalają sięgać dalej palcami bez odrywania rąk od urządzenia.

Certyfikacja wyświetlacza tabletu w zakresie bezpiecznego poziomu promieniowania niebieskiego światła i migotania panelu. Certyfikat TÜV Rheinland potwierdza, że ekran jest wygodny dla oczu.

TÜV Rheinland to duży międzynarodowy koncern z siedzibą w Kolonii w Niemczech, świadczący szeroki zakres usług audytorskich. Specjaliści firmy opracowali i zatwierdzili szereg testów na zgodność wyświetlaczy urządzeń mobilnych, monitorów i telewizorów z wymaganym poziomem ochrony oczu przed szkodliwym wpływem promieniowania wyświetlaczy na wzrok użytkownika po drugiej stronie ekranu. Autorytatywna opinia TÜV Rheinland jest szanowana w środowisku technologicznym. Certyfikaty tego organu są wydawane pomyślnie przetestowanej elektronice za wdrożenie technologii filtrowania niebieskiego światła i tłumienia migotania ekranu.

Nazwa modelu procesora zamontowanego w tablecie.

Procesor jest „sercem” urządzenia. To on jest odpowiedzialny za wykonywanie wszystkich operacji obliczeniowych niezbędnych do normalnej pracy tabletu i w dużej mierze decyduje o ogólnej wydajności. Znając nazwę konkretnego modelu procesora, można łatwo wyszukać szczegółowe informacje na jego temat, m.in. porównać z innymi modelami.

Najpopularniejsze obecnie układy to Qualcomm(w szczególności topowe rozwiązania z serii Snapdragon 800 i Snapdragon 8), MediaTek(procesory klasy budżetowej i średniej) MediaTek Helio oraz linia zaawansowanych chipsetów MediaTek Dimensity ze wsparciem 5G), a wśród tabletów z systemem Windows często spotykane są procesory Intel(głównie rodzina Intel Core). Dość rzadkością są autorskie procesory Kirin od Huawei i Honor.

Częstotliwość taktowania procesora zainstalowanego w tablecie to w rzeczywistości maksymalna liczba operacji wykonywanych przez jeden rdzeń procesora na sekundę. Wskaźnik ten jest ważny dla wydajności systemu, ale samo w sobie wysokie taktowanie nie gwarantuje szybkości. Rzeczywista prędkość procesora zależy również od jego architektury, liczby rdzeni i wielu innych funkcji, a ogólna prędkość urządzenia zależy również od ilości pamięci RAM zainstalowanej w systemie operacyjnym itp. Dlatego nierzadko wydajne, zaawansowane tablety mają niższą częstotliwość taktowania procesora niż skromniejsze modele.

Model karty graficznej zainstalowanej w tablecie. Karta graficzna w takich urządzeniach nie jest oddzielnym urządzeniem, ale częścią procesora; jednak nadal ma wyraźną specjalizację i jest odpowiedzialna za grafikę.

W związku z tym możliwości graficzne tabletu zależą bezpośrednio od specyfikacji akceleratora graficznego. Teoretycznie, znając nazwę, można znaleźć szczegółowe cechy karty graficznej, recenzje, wyniki testów i inne informacje oraz ocenić, czy jest ona odpowiednia dla Ciebie. Jednocześnie w większości przypadków nie ma potrzeby zagłębiania się w takie szczegóły - wszystkie elementy systemu, w tym karta graficzna, są zwykle dobierane w taki sposób, aby odpowiadały ogólnej klasie tabletu i niezbędnym do tej klasy możliwościom.

Rodzaj pamięci RAM (RAM) zainstalowanej w tablecie.

Wszystkie nowoczesne urządzenia wykorzystują pamięć RAM w formacie LPDDR ( LPDDR4, LPDDR4x, LPDDR5, LPDDR5x). Oprócz miniaturowych rozmiarów różni się od konwencjonalnej pamięci RAM komputera obsługą specjalnych formatów przesyłania danych (16- i 32-bitowe magistrale pamięci). Ale wersje takiej pamięci mogą być różne:

- LPDDR3. Najwcześniejsza obecna generacja LPDDR została wprowadzona w 2012 roku i jest wdrażana w urządzeniach od 2013 roku. Standardowo pracuje z prędkością do 1600 MT/s (megatransakcji na sekundę) i częstotliwościami do 933 MHz; Wersja „ulepszona” obsługuje prędkości do 2133 MT/s. Obecnie standard ten jest rzadko spotykany, głównie wśród przestarzałych urządzeń.

- LPDDR4. Następca LPDDR3, oficjalnie wprowadzony na rynek w sierpniu 2014 roku (mimo że pierwsze zmiany sprzętowe ukazały się pod koniec 2013 roku). Prędkość robocza w porównaniu do poprzednika została podwojona – do 3200 MT/s; częstotliwość zwiększona do 1600 MHz; a zużycie energii zmniejszono o 40%. Ponadto zmienił się format przesyłania danych - w szczególności zamiast jednej magistrali 32-bitowej zastosowano dwie magistrale 16-bitowe, a do standardu wprowadzono pewne usprawnienia bezpieczeństwa. - LPDDR4x. Ulepszona wersja LPDDR4 o zmniejszonym poborze prądu - w standardzie zastosowano...napięcie 0,6 V zamiast 1,1 V. Dodatkowo wprowadzono pewne udoskonalenia w tego typu pamięci RAM mające na celu zwiększenie prędkości (osiąga 4266 MT/s) i ogólną optymalizację działania – np. tryb jednokanałowy dla niewymagających aplikacji. Dzięki takim cechom ta wersja pamięci stała się zauważalnie bardziej rozpowszechniona niż oryginalny LPDDR4.

- LPDDR5. Dalszy rozwój „mobilnej” pamięci RAM, oficjalnie ogłoszony na początku 2019 roku. Prędkość robocza w tej wersji została zwiększona do 6400 MT/s, wprowadzono różnicowy format sygnału w celu poprawy odporności na zakłócenia i błędy oraz wprowadzono dynamiczną kontrolę częstotliwości i napięcia w celu zmniejszenia zużycia energii.

- LPDDR5x. Bardziej energooszczędna i szybsza wersja pamięci RAM LPDDR5. Zwiększono w nim prędkość przesyłania danych do 8533 MT/s, a wskaźnik szczytowej przepustowości zwiększono do 8,5 Gbit/s. Liczba banków pamięci na kanał w LPDDR5x wynosi zawsze 16.

Specyfikacja określa przede wszystkim szybkość pamięci, a co za tym idzie, wydajność urządzenia jako całości (szczególnie podczas pracy z dużą ilością danych lub aplikacjami wymagającymi dużej ilości zasobów). Obecnie istnieją dwie podstawowe specyfikacje – eMMC (wbudowana karta pamięci multimedialnej) i UFS (uniwersalna pamięć flash); każdy z nich ma kilka wersji. Ogólnie rzecz biorąc, najszybsze i najbardziej zaawansowane obecnie dyski to dyski z UFS 3.1 i UFS 4.0, ale odpowiednio kosztują i dlatego są używane głównie w tabletach premium. Bardziej szczegółowy opis tych standardów wygląda następująco:

- eMMC. Jeden z najprostszych i najbardziej dostępnych standardów pamięci półprzewodnikowej - na przykład z tej specyfikacji korzysta większość dysków flash. W tabletach i innych przenośnych gadżetach standard ten był powszechnie akceptowany do 2016 r., kiedy rozpoczęło się wprowadzanie UFS; jednak nawet teraz jest często spotykany - głównie ze względu na niski koszt i niskie zużycie energii. Prędkości eMMC są zauważalnie niższe niż UFS. Tym samym w aktualnej wersji eMMC 5.1A (2019) prędkość odczytu wynosi do 400 MB/s, a wcześniejsza i bardziej popularna wersja eMMC 5.1 zapewnia do 250 MB/s w trybie odczytu, do 125 MB /s w trybie zapisu sekwencyjnego i tylko do 7,16 MB/s przy zapisie losowym (czyli w trybie aplikacji).

— UFS. Standard dysków półprzewodnikowych stworzony jako szybszy i bardziej...zaawansowany następca eMMC. Oprócz zwiększonych szybkości wymiany danych, w UFS zmieniono także format działania – jest on w pełni duplex, czyli odczyt i zapis mogą odbywać się jednocześnie (podczas gdy w eMMC procesy te odbywały się po kolei). Znacząco poprawiono także wydajność w trybie losowego odczytu i zapisu, co pozytywnie wpływa na jakość pracy z aplikacjami. Konkretne prędkości wymiany danych i funkcje operacyjne zależą od wersji UFS. Obecnie na rynku można znaleźć następujące opcje:

• 2.0. Najwcześniejsza wersja; został wydany jeszcze w 2013 roku. Zapewnia prędkość przesyłu danych do 600 MB/s na linię i do 1,2 GB/s na dwie linie, co jest maksymalną dostępną w tej wersji. Nowsza wersja 2.1 ma te same wskaźniki, ale została uzupełniona o szereg ważnych innowacji. Dlatego w tabletach bardzo rzadko stosuje się pamięć UFS 2.0.
• 2.1. Pierwsza wersja, która stała się powszechna; ukazał się w 2016 roku. Pod względem szybkości nie różni się od opisanej powyżej wersji 2.0, a główne różnice polegają na pewnych ulepszeniach. W szczególności w UFS 2.1 wprowadzono wskaźnik stanu („kondycji”) dysku, możliwość zdalnej aktualizacji oprogramowania układowego, a także szereg rozwiązań mających na celu zwiększenie ogólnej niezawodności.
• 2.2. Opracowanie standardu UFS 2.x, zaprezentowane latem 2020 roku. Kluczowym ulepszeniem jest wprowadzenie funkcji WriteBooster (pierwotnie wprowadzonej w UFS 3.1); Ta funkcja pozwala znacznie zwiększyć prędkość zapisu, a co za tym idzie, ogólną wydajność w zadaniach takich jak uruchamianie aplikacji.
• 3.0. Wersja wydana w 2018 roku i zaimplementowana sprzętowo rok później. Zwiększono przepustowość do 2,9 GB/s na dwie linie (1,45 GB/s na jedną), wprowadzono nowe wersje protokołu elektronicznego M-PHY (warstwa fizyczna) i bazującego na nim UniPro, niezawodność przetwarzania danych oraz rozszerzono zakres temperatur pracy sterowników (w teorii może wynosić od -40°C do 105°C).
• 3.1. Następca standardu UFS 3.0, oficjalnie wprowadzonego na początku 2020 roku. Pozycjonowana jako specyfikacja stworzona specjalnie dla urządzeń mobilnych o wysokiej wydajności i mająca na celu zwiększenie prędkości przy jednoczesnej minimalizacji zużycia energii. Aby to osiągnąć, w UFS 3.1 wprowadzono szereg innowacji: nieulotną pamięć podręczną Write Booster przyspieszającą pisanie; specjalny tryb oszczędzania energii DeepSleep dla stosunkowo prostych i niedrogich systemów; a także funkcję Performance Throttling Notification, która umożliwia przetwornicy wysyłanie sygnałów o przegrzaniu do układu sterowania. Ponadto standard ten może dodatkowo zapewniać obsługę rozszerzenia HPB, co zwiększa prędkość odczytu.
• 4,0. UFS 4.0 podwoił przepustowość na linię (23,2 Gb/s na linię) i poprawił efektywność energetyczną o około 46% (w porównaniu z poprzednią specyfikacją 3.1). Moduły pamięci UFS 4.0 zapewniają maksymalną prędkość odczytu do 4200 MB/s, prędkość zapisu do 2800 MB/s.