Porównanie Sony NW-A306 vs Sony NW-ZX2

— Audio. Odtwarzacze MP3 w pierwotnym, najbardziej tradycyjnym znaczeniu to urządzenia przeznaczone do odtwarzania muzyki i innych plików audio. Istnieją modele bez wyświetlacza, lecz wiele odtwarzaczy audio jest wyposażonych w ekrany i może pracować z dodatkowymi formatami plików — takich jak TXT do wyświetlania tekstów piosenek lub JPG do przeglądania okładek albumów, a nawet zdjęć. Natomiast odtwarzacz w nich jest przeznaczony tylko do pracy z dźwiękiem i nie pozwala na odtwarzanie wideo.

— Odtwarzacz multimedialny. Ta odmiana obejmuje wszystkie odtwarzacze, które mogą odtwarzać wideo. Konkretna specyfikacja takich modeli może się znacznie różnić – od przenośnych gadżetów z wyświetlaczami 1,5”-2” i obsługą specyficznych formatów po duże urządzenia 4-5”, które mogą pracować z nieprzekonwertowanymi plikami. W każdym razie, jeśli potrzebujesz odtwarzacza kieszonkowego z możliwością nie tylko słuchania muzyki, ale i oglądania filmów – warto wybierać spośród takich modeli.

— Odtwarzacz Hi-Fi. Specyficzna odmiana odtwarzaczy audio (patrz wyżej), zaprojektowana w celu maksymalizacji jakości odtwarzanego dźwięku. Wykorzystuje wysokiej klasy komponenty i zaawansowane obwody przetwarzania sygnału; z tego powodu takie urządzenia są znacznie droższe od konwencjonalnych odtwarzaczy audio, ale pod względem jakości dźwięku dorównują s...tacjonarnym systemom klasy Hi-Fi. Dla takich modeli niemal obowiązkowa jest obsługa przynajmniej jednego formatu bezstratnego jak FLAC czy APE i tylko w takich urządzeniach możliwa jest praca w trybie DAC (patrz „Funkcje/możliwości”). Ponadto konstrukcja może przewidywać specjalizowane interfejsy – np. zbalansowany lub optyczny (patrz „Wyjścia”). Dzięki temu urządzenia tego typu mogą być przydatne zarówno dla wymagających audiofilów, jak i tych, którzy zawodowo zajmują się dźwiękiem.

Ilość pamięci wbudowanej zainstalowanej w odtwarzaczu.

Parametr ten bezpośrednio zależy od tego, ile muzyki i innych treści można przechowywać w urządzeniu bez użycia kart pamięci (zwłaszcza, że niektóre modele w ogóle nie obsługują takich kart). Dla porównania: rozmiar jednego pliku MP3 zwykle nie przekracza 20 MB, ta sama kompozycja w formacie bezstratnym ma 3-4 razy większy rozmiar, film w standardowej jakości zajmuje średnio od 700 MB do 2,5 GB, w HD 720p - w górę do 5 - 6 GB. Zatem pod względem przechowywania danych im więcej wbudowanej pamięci, tym lepiej. Z drugiej strony cena odtwarzacza zależy bezpośrednio od pojemności pamięci. W związku z tym niektóre modele dostępne są w kilku modyfikacjach, różniących się ilością pamięci oraz ceną.

Przy wyborze należy pamiętać, że część pamięci nieuchronnie będzie zajęta przez oprogramowanie układowe i wstępnie zainstalowane aplikacje; czasami ta część okazuje się dość znacząca - na przykład w modelach z systemem operacyjnym na pokładzie (patrz wyżej) można zajmować kilka gigabajtów. Zauważamy również, że karty pamięci pod względem objętości gigabajtów są tańsze niż dyski wbudowane, a z praktycznego punktu widzenia w większości przypadków nie są im gorsze. Warto więc przede wszystkim poszukać odtwarzacza z dużą ilością pamięci wbudowanej, jeśli ten model nie współpracuje z kartami pamięci.

Teraz na rynku pojawiają się odtwarzacze z taką pojemnością pamięci: do 8 GB, 16 GB..., 32 GB, 64 GB i więcej. Istnieją jednak również modele bez wbudowanej pamięci, przeznaczone tylko do użytku z kartami pamięci.

Częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Częstotliwość próbkowania i głębia bitowa to dwie kluczowe cechy cyfrowego sygnału audio; im są wyższe, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne znaczenie tego parametru można opisać następująco: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była niższa niż w odtwarzanym pliku. W przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe, nawet jeśli format audio jest natywnie obsługiwany przez odtwarzacz. (Swoistym wyjątkiem jest sygnał DSD, więcej szczegółów w rozdziale „Obsługa formatów audio”).

Zwróć uwagę, że większość popularnych formatów audio używa częstotliwości próbkowania 44,1 kHz i gwarantuje, że będzie obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze przenośne. Tak więc parametr ten dotyczy głównie modeli Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi formatami audio.

Szerokość bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Głębia bitowa wraz z częstotliwością próbkowania jest jedną z kluczowych cech cyfrowego sygnału audio; im wyższy, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne, w tym przypadku znaczenie tego parametru można opisać w następujący sposób: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby głębia bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była mniejsza niż głębokość bitowa odtwarzanego dźwięku cyfrowego, w przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe.

Warto zauważyć, że głębia bitowa używana w większości popularnych formatów muzycznych, takich jak MP3, jest obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Tak więc parametr ten dotyczy głównie odtwarzaczy Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi standardami dźwięku.

Zakres częstotliwości audio, które odtwarzacz może odtworzyć. Im szerszy zakres, tym pełniejszy obraz dźwiękowy, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że urządzenie „odetnie” część pasma. Jednocześnie przy wyborze tego parametru należy wziąć pod uwagę kilka punktów.

Po pierwsze, przeciętne ludzkie ucho może słyszeć dźwięki od około 16 Hz do 20 kHz; odchylenia od tych liczb są niewielkie, a wraz z wiekiem zakres ten zawęża się jeszcze bardziej. W praktyce oznacza to, że dla normalnej słyszalności wystarczy tylko wypełnić tę lukę. A szersze granice wskazane w charakterystyce odtwarzacza będą bardziej chwytem marketingowym niż naprawdę ważnym momentem. Po drugie, nie zapominaj, że o jakości dźwięku decyduje nie tylko zasięg, ale także szereg innych cech odtwarzacza - stosunek sygnału do szumu, pasmo przenoszenia itp .; dlatego sam szeroki zakres nie gwarantuje przyjemnego dźwięku. I po trzecie, cechy słyszalnego dźwięku również w dużej mierze zależą od użytych słuchawek i ich zakresu częstotliwości: wszystkie zalety odtwarzacza o szerokim zakresie częstotliwości mogą zostać zniweczone, jeśli częstotliwości zostaną „odcięte” przez słuchawki.

Im wyższa moc, tym głośniejszy dźwięk można uzyskać w słuchawkach, przy czym wszystkie inne rzeczy są takie same. Dodatkowo wyższa moc pozwala na podłączenie do urządzenia słuchawek o wyższej impedancji (choć nie ma tu sztywnej zależności, a modele o tej samej mocy wyjściowej mogą mieć różne ograniczenia impedancji słuchawek). Jednak w przypadku zwykłych (nie Hi-Fi) odtwarzaczy parametr ten ma raczej charakter referencyjny niż praktyczny: z reguły moc wzmacniacza w takich modelach wystarczy, by „wstrząsnąć” większością konsumentów. słuchawki klasy. Jednak w przypadku modeli urządzeń Hi-Fi (patrz „Rodzaj”) moc wyjściowa ma kluczowe znaczenie: decyduje o kompatybilności z „uszami” klasy studyjnej o wysokiej impedancji. Szczegółową pomoc w tej kwestii można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Formaty plików dźwiękowych, z którymi odtwarzacz może współpracować.

- MP3. Najsłynniejszy z dzisiejszych cyfrowych formatów audio; jest obsługiwany przez prawie wszystkie odtwarzacze kompaktowe, nazwa MP3 stała się nawet dla nich nazwą domową. Zapewnia tzw. kompresja stratna, gdy niektóre częstotliwości dźwięku są tracone. Jednak po skompresowaniu dźwięk jest przetwarzany w taki sposób, że większość częstotliwości „zanika”, których utrata jest niezauważalna dla ludzkiego ucha. W rezultacie jakość dźwięku może być dość wysoka i możliwe jest jednoznaczne odróżnienie wysokiej jakości MP3 od formatu bezstratnego tylko na sprzęcie Hi-Fi.

-WAV. Kolejny popularny standard audio pierwotnie opracowany do przechowywania dźwięku na komputerze PC. Z technicznego punktu widzenia może być używany do przechowywania dźwięku w różnych formatach, ale najczęściej jest używany do nieskompresowanego dźwięku. Z tego powodu jakość dźwięku może być dość wysoka, a do jego przetworzenia nie jest wymagana żadna specjalna moc obliczeniowa. Minusem tego jest duża ilość plików audio - wielokrotnie więcej niż MP3.

- WMA. Format audio, kiedyś stworzony specjalnie dla systemu operacyjnego Windows. Domyślnie używa kompresji stratnej (chociaż istnieje bezstratna wersja kodeka WMA). Format WMA jest szczególnie przydatny do pracy przy niskich przepływnościach, w tych warunkach zapewnia lepszą jakość niż MP3 i zajmuje mniej miejs...ca. Z drugiej strony format ten jest znacznie mniej popularny w cyfrowym dźwięku wysokiej jakości.

- AAC. Format zaprojektowany jako potencjalny następca MP3. Zapewnia również kompresję stratną (patrz wyżej), ale zapewnia lepszą jakość przy tym samym rozmiarze pliku; ta różnica jest szczególnie widoczna przy niskich przepływnościach. Aktywnie promowany przez Apple w iPodach; niemniej jednak jest zauważalnie gorszy od MP3 pod względem rozpowszechnienia, chociaż jest obsługiwany przez znaczną liczbę odtwarzaczy.

- OGG. Stratny cyfrowy format audio jest jedną z potencjalnych alternatyw dla MP3. Jedną z kluczowych cech OGG jest to, że podczas kodowania dźwięku szybkość transmisji stale się zmienia; jednocześnie na fragmentach, w których nie ma dźwięku, bitrate spada prawie do zera (w przeciwieństwie do MP3, gdzie strumień danych płynie stale, również w obszarach całkowitej ciszy). Pozwala to na osiągnięcie niewielkich rozmiarów plików przy zachowaniu jakości dźwięku. Należy również pamiętać, że format OGG jest oprogramowaniem typu open source i nie jest ograniczony patentami.

- FLAC. Jeden z formatów wykorzystujących bezstratną kompresję dźwięku (bezstratną). Dzięki tej kompresji zachowane są wszystkie szczegóły oryginalnego dźwięku, dlatego lossless formaty są szczególnie cenione przez wyrafinowanych melomanów i audiofilów. Minusem tej jakości są duże rozmiary plików. W szczególności FLAC jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych nowoczesnych formatów bezstratnych. Wynika to w dużej mierze z tego, że standard ten nie jest szczególnie wymagający pod względem mocy obliczeniowej odtwarzacza. Dzięki temu jego obsługę można zaimplementować nawet w stosunkowo prostych i niedrogich odtwarzaczach (w przeciwieństwie do innego popularnego formatu - APE, patrz niżej). Z drugiej strony pliki FLAC są bardziej obszerne niż pliki APE.

- aPE. Jeden z popularnych formatów bezstratnej kompresji dźwięku. W porównaniu z innym powszechnym standardem - FLAC (patrz wyżej) - APE pozwala uzyskać mniejsze rozmiary plików przy tej samej jakości. Z drugiej strony do odtwarzania takich plików potrzebna jest elektronika o dość dużej mocy obliczeniowej, dlatego kompatybilność z APE jest stosunkowo rzadka w odtwarzaczach kompaktowych.

- DSD. Specyficzny cyfrowy format audio wykorzystujący tzw. Modulacja sigma-delta (w przeciwieństwie do modulacji impulsowej stosowanej w większości innych formatów). Ta modulacja zapewnia bardzo wysoką częstotliwość próbkowania 2822,4 kHz; jednak nie można go porównać ze zwykłą częstotliwością próbkowania (patrz wyżej): w tym przypadku jest to specyficzny format sygnału. Jego właściwości są takie, że obsługa DSD może być zapewniona, nawet jeśli DAC odtwarzacza formalnie ma znacznie niższą częstotliwość próbkowania. Ogólnie ten format jest uważany za profesjonalny, jego obsługa znajduje się głównie w modelach Hi-Fi (patrz „Rodzaj”).

- DXD. Profesjonalny format audio pierwotnie stworzony do edycji plików DSD (patrz wyżej) – ze względów technicznych oryginalny DSD słabo nadaje się do edycji. DXD wykorzystuje 24-bitową (8-bitową wyższą niż Audio CD) i 352,8 kHz częstotliwość próbkowania (8-krotnie wyższą niż Audio CD). Podobnie jak oryginalny DSD, można go znaleźć głównie w odtwarzaczach Hi-Fi.

- AIFF. Format audio opracowany przez Apple dla komputerów Mac i laptopów Macbook; rodzaj „jabłkowego” analogu opisanego powyżej WAV, również w większości przypadków używanego do nieskompresowanego dźwięku.

- słyszalny. Zastrzeżony format pliku używany przez tytułowy internetowy sklep z książkami audio. Jedną z funkcji tego formatu jest to, że odtwarzanie plików jest dostępne tylko po wprowadzeniu loginu i hasła do sklepu internetowego Audible; dlatego obsługa tego standardu zwykle oznacza posiadanie programu klienckiego umożliwiającego dostęp do sklepu.

Ta lista nie jest wyczerpująca, we współczesnych odtwarzaczach (zwłaszcza w najwyższej kategorii) mogą być obsługiwane inne typy plików audio.

Formaty plików inne niż audio, które odtwarzacz jest w stanie obsłużyć.

- AVI. Jeden z najpopularniejszych obecnie formatów plików wideo, stosowany jest zarówno w urządzeniach przenośnych, jak i w stacjonarnym sprzęcie wideo. Technicznie jest to kontener, to znaczy może zawierać dane przetwarzane przez różne kodeki; do odtwarzania wymagane jest, aby urządzenie obsługiwało nie tylko format AVI, ale także odpowiedni kodek.

- MP4. Pliki wideo przy użyciu kontenera MPEG-4. MP4 był kiedyś jednym z najpopularniejszych formatów dla przenośnych odtwarzaczy, o tym formacie zwykle mówi się, gdy mówimy o „przekonwertowanym wideo” na odtwarzacz multimedialny lub smartfon.

-MPEG-4. Inna nazwa opisanego powyżej MP4.

- MKV. Kontener wideo stworzony jako alternatywa open source dla powyższych standardów AVI i podobnych. Bardzo przydatny przy tworzeniu plików wideo z kilkoma osadzonymi strumieniami wideo, audio i/lub napisów, dzięki czemu jest szeroko rozpowszechniony i wciąż ewoluuje.

- MOV. Format pliku wideo (kontener) pierwotnie opracowany przez Apple dla odtwarzaczy oprogramowania QuickTime

- ASF. Markowy format firmy Microsoft zaprojektowany specjalnie do przesyłania strumieniowego treści.

- SWF. Format, w którym nagrywane są animacje w oparciu o technologię flash.

-JPEG. Jeden z najpopularniejszych współczesnych formatów plików graficznych, jest standa...rdem dla fotografii cyfrowej. Zwróć uwagę, że obsługa grafiki, w tym. JPEG, może być dostarczany nawet w odtwarzaczach z bardzo miniaturowymi ekranami - do wyświetlania okładek albumów.

-PNG. Popularny format plików graficznych. W szczególności jest szeroko rozpowszechniony w Internecie - ze względu na możliwość uzyskania dobrej jakości przy niewielkich rozmiarach plików.

- GIF. Kolejny popularny format plików graficznych. Godny uwagi ze względu na możliwość tworzenia animowanych obrazów.

- BMP. Jeden z najpopularniejszych formatów graficznych. Jednak ze względu na dość dużą liczbę plików jest mniej powszechny niż powyższe standardy.

- TXT. Pliki tylko tekstowe, bez formatowania (z wyjątkiem akapitów). Obsługa tego formatu może być zapewniona nawet w odtwarzaczach z bardzo małymi ekranami - do przeglądania tekstów.

Ta lista nie jest wyczerpująca, inne formaty plików mogą być obsługiwane we współczesnych odtwarzaczach kompaktowych.

Kodeki i dodatkowe technologie przetwarzania dźwięku obsługiwane przez odtwarzacz podłączony przez Bluetooth. Początkowo transmisja dźwięku poprzez Bluetooth wiąże się z dość mocną kompresją sygnału, co może znacznie zepsuć wrażenia ze słuchania muzyki. Aby wyeliminować tę wadę, stosuje się różne technologie, w szczególności aptX, aptX HD, aptX Low Latency, aptX Adaptive, AAC, LDAC, LHDC. Oczywiście, aby skorzystać z którejkolwiek technologii, musi ona być obsługiwana nie tylko przez odtwarzacz, ale także przez urządzenie Bluetooth, z którym jest używana. Oto główne cechy każdej opcji:

- aptX. Kodek Bluetooth zaprojektowany w celu znacznej poprawy jakości dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. Zdaniem twórców pozwala to uzyskać jakość porównywalną z Audio CD (16-bit/44,1 kHz). Korzyści z aptX są najbardziej zauważalne podczas słuchania treści wysokiej jakości (takich jak formaty bezstratne), ale nawet w przypadku zwykłego pliku MP3 może zapewnić zauważalną poprawę dźwięku.

- aptX HD. Opracowanie i udoskonalenie oryginalnego aptX, umożliwiające uzyskanie czystości dźwięku porównywalnej z dźwiękiem Hi-Res (24-bity/48 kHz). Podobnie jak w oryginale, zalety aptX HD są zauważalne głównie w przypadku wysokiej jakości dźwięku, choć kodek ten nie będzie nie na miejscu dla MP3.

- aptX Niskie opóźnienie. Specyficzna wersja aptX opisana powyżej, zaprojektowana nie tyle w celu poprawy jakości dźwięku, ile w celu zmniejszenia opóźnień w transmisji sygnału. Tak...ie opóźnienia nieuchronnie występują podczas pracy przez Bluetooth; Nie są one krytyczne przy słuchaniu muzyki, jednak podczas oglądania wideo może wystąpić zauważalna desynchronizacja pomiędzy obrazem i dźwiękiem. Kodek aptX LL eliminuje to zjawisko, zmniejszając opóźnienie do 32 ms – różnica niezauważalna dla ludzkiej percepcji.

- aptX Adaptacyjny. Dalszy rozwój aptX; w rzeczywistości łączy możliwości aptX HD i aptX Low Latency, ale nie ogranicza się do tego. Jedną z głównych cech tego standardu jest tzw. adaptacyjna przepływność: kodek automatycznie dostosowuje rzeczywistą szybkość przesyłania danych w oparciu o charakterystykę nadawanej treści i obciążenie wykorzystywanych częstotliwości. Pomaga to w szczególności zmniejszyć zużycie energii i zwiększyć niezawodność komunikacji; a specjalne algorytmy pozwalają na nadawanie dźwięku o jakości porównywalnej do aptX HD (24 bity/48 kHz), przy wykorzystaniu znacznie mniejszej ilości przesyłanych danych.

- AAC Kodek Bluetooth używany głównie w przenośnych gadżetach Apple. Pod względem możliwości zauważalnie ustępuje bardziej zaawansowanym standardom, takim jak aptX czy LDAC: jakość dźwięku przy użyciu AAC jest porównywalna z przeciętnym plikiem MP3. Jednak do słuchania tych samych plików MP3 wystarczy; różnica staje się zauważalna dopiero w bardziej zaawansowanych formatach.

— LDAC. Opatentowany kodek Bluetooth firmy Sony. Przewyższa nawet aptX HD pod względem szerokości pasma i potencjalnej jakości dźwięku, zapewniając wydajność na poziomie Hi-Res dźwięku 24-bit/96 kHz; Istnieje nawet opinia, że jest to maksymalna jakość, jaką można zapewnić w transmisji bezprzewodowej – dalsza poprawa będzie po prostu niezauważalna dla ludzkiego ucha.

- LHDC. LHDC (kodek audio High-Definition o niskim opóźnieniu) to kodek o wysokiej rozdzielczości i niskim opóźnieniu opracowany przez Hi-Res Wireless Audio Alliance i Savitech. Kodek ten jest również znany jako HWA (bezprzewodowy dźwięk Hi-Res). Przy zastosowaniu LHDC transmisja sygnału odbywa się z szybkością transmisji do 900 kbps, głębią bitową do 24 bitów i częstotliwością próbkowania do 96 kHz. Zapewnia to stabilne i niezawodne połączenie przy zmniejszonych opóźnieniach. Kodek jest optymalnie dostosowany do wysokiej klasy słuchawek bezprzewodowych i zaawansowanych cyfrowych formatów audio.