Porównanie Marantz CD6007 vs Marantz HD-CD1

Liczba płyt obsługiwanych przez wbudowaną zmieniarkę odtwarzacza.

W tym przypadku zmieniacze zawierają dowolne urządzenia, które pozwalają na zainstalowanie w odtwarzaczu kilku płyt jednocześnie. Możliwości takich modeli mogą nawet obejmować tworzenie list odtwarzania z utworów na różnych płytach i automatyczne przełączanie między tymi ostatnimi podczas odtwarzania. Zmieniarki mogą mieć różne konstrukcje: „karuzela” z kilkoma wgłębieniami, kaseta z płytami ułożona w stos itp. Nawet dwa oddzielne gniazda w jednym odtwarzaczu w tym przypadku również odnoszą się do zmieniacza.

Wygoda „wielokrotnego ładowania” jest oczywista – pozwala zachować w gotowości kilka razy więcej muzyki niż w odtwarzaczu jednopłytowym. Jednocześnie zmieniacz znacznie komplikuje konstrukcję urządzenia, a to nie tylko wpływa na koszt, ale także zwiększa prawdopodobieństwo zakłóceń. Dlatego funkcja ta jest rzadko spotykana w high-endowych odtwarzaczach CD, a nawet wtedy najczęściej – w postaci wspomnianych osobnych slotów na płyty.

Model przetwornika cyfrowo-analogowego (DAC) zainstalowanego w odtwarzaczu CD.

DAC to jedna z najważniejszych części każdego nowoczesnego odtwarzacza CD. To właśnie ten moduł odpowiada za konwersję danych cyfrowych zapisanych na dysku optycznym na analogowy sygnał audio dostarczany do urządzenia zewnętrznego (wzmacniacz, głośniki itp.). W związku z tym charakterystyka i ogólna jakość przetwornika cyfrowo-analogowego w dużej mierze determinują ogólną jakość dźwięku. Znając model DAC, można znaleźć szczegółowe dane na jego temat - charakterystykę, recenzje, wyniki testów itp. - i oceń, jak możliwości konwertera spełniają Twoje wymagania.

Obecność wbudowanego wzmacniacza mocy w konstrukcji odtwarzacza CD.

Funkcja ta pozwala na podłączenie do odtwarzacza głośników pasywnych bez użycia zewnętrznych wzmacniaczy, które zajmują dodatkową przestrzeń i często są bardzo drogie. Ponadto niektóre z tych modeli łączą złącza dla pasywnej akustyki z wyjściami RCA (patrz poniżej) i mogą jednocześnie współpracować z aktywnymi i pasywnymi głośnikami (na przykład tworząc wielostrefowe). Z drugiej strony, kupując taki model, użytkownik nie może sam wybrać „wzmacniacza” – musi polegać na wyborze producenta; jednak wbudowane wzmacniacze są również uważane za mniej zaawansowane niż zewnętrzne. Dlatego dla miłośników najwyższej jakości dźwięku, którzy wolą samodzielnie dobierać wszystkie elementy systemu audio, obecność wbudowanego wzmacniacza może okazać się wadą, a nie zaletą.

Formaty plików dźwiękowych, które odtwarzacz jest w stanie obsłużyć. Ta lista zawiera popularne formaty MP3, WMA, AAC, OGG, WAV, FLAC, ale nie jest wyczerpująca.

- MP3. Najsłynniejszy z dzisiejszych cyfrowych formatów audio; obsługiwane przez prawie wszystkie urządzenia. Zapewnia tzw. kompresja stratna, gdy niektóre częstotliwości dźwięku są tracone. Jednak po skompresowaniu dźwięk jest przetwarzany w taki sposób, że większość częstotliwości „zanika”, których utrata jest niezauważalna dla ludzkiego ucha.

- WMA. Format audio, kiedyś stworzony specjalnie dla systemu operacyjnego Windows. Domyślnie używa kompresji stratnej. Format WMA jest szczególnie przydatny do pracy przy niskich przepływnościach, w tych warunkach zapewnia lepszą jakość niż MP3 i zajmuje mniej miejsca. Z drugiej strony format ten jest znacznie mniej popularny w cyfrowym dźwięku wysokiej jakości.

-WAV. Kolejny popularny standard audio pierwotnie opracowany do przechowywania dźwięku na komputerze PC. Z technicznego punktu widzenia może być używany do przechowywania dźwięku w różnych formatach, ale najczęściej jest używany do nieskompresowanego dźwięku. Z tego powodu jakość dźwięku może być dość wysoka, a do jego przetworzenia nie jest wymagana żadna specjalna moc obl...iczeniowa. Minusem tego jest duża ilość plików audio - wielokrotnie więcej niż MP3.

- AAC. Format zaprojektowany jako potencjalny następca MP3. Zapewnia również kompresję stratną (patrz wyżej), ale zapewnia lepszą jakość przy tym samym rozmiarze pliku; ta różnica jest szczególnie widoczna przy niskich przepływnościach. Aktywnie promowany przez Apple; niemniej jednak jest zauważalnie gorszy od MP3 pod względem rozpowszechnienia.

- OGG. Stratny cyfrowy format audio jest jedną z potencjalnych alternatyw dla MP3. Jedną z kluczowych cech OGG jest to, że podczas kodowania dźwięku szybkość transmisji stale się zmienia; jednocześnie na fragmentach, w których nie ma dźwięku, bitrate spada prawie do zera (w przeciwieństwie do MP3, gdzie strumień danych płynie stale, również w obszarach całkowitej ciszy). Pozwala to na osiągnięcie niewielkich rozmiarów plików przy zachowaniu jakości dźwięku. Należy również pamiętać, że format OGG jest oprogramowaniem typu open source i nie jest ograniczony patentami.

- FLAC. Jeden z formatów wykorzystujących bezstratną kompresję dźwięku (bezstratną). Dzięki tej kompresji zachowane są wszystkie szczegóły oryginalnego dźwięku, dlatego lossless formaty są szczególnie cenione przez wyrafinowanych melomanów i audiofilów. Minusem tej jakości są duże rozmiary plików. W szczególności FLAC jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych nowoczesnych formatów bezstratnych. Wynika to w dużej mierze z tego, że standard ten nie jest szczególnie wymagający pod względem mocy obliczeniowej odtwarzacza. Dzięki temu jego obsługę można zaimplementować nawet w stosunkowo prostych i niedrogich odtwarzaczach (w przeciwieństwie do innego popularnego formatu - APE, patrz niżej). Z drugiej strony pliki FLAC są bardziej obszerne niż pliki APE.

- aPE. Jeden z popularnych formatów bezstratnej kompresji dźwięku. W porównaniu z innym powszechnym standardem - FLAC (patrz wyżej) - APE pozwala uzyskać mniejsze rozmiary plików przy tej samej jakości. Z drugiej strony do odtwarzania takich plików potrzebna jest elektronika o dość dużej mocy obliczeniowej, dlatego kompatybilność z APE jest stosunkowo rzadka w odtwarzaczach kompaktowych.

Ta lista

Przewodowe i bezprzewodowe interfejsy do podłączania urządzeń zewnętrznych, przewidziane w konstrukcji odtwarzacza CD.

- AirPlay. Technologia przesyłania danych multimedialnych przez bezprzewodowe połączenie Wi-Fi (patrz poniżej). Opracowany przez Apple i szeroko stosowany w urządzeniach przenośnych, w szczególności iPod touch, iPhone i iPad, ale jest również dostępny dla urządzeń innych producentów. Umożliwia przesyłanie plików audio do kompatybilnych urządzeń (w trybie strumieniowego przesyłania dźwięku, patrz „Odtwarzanie”, aby uzyskać szczegółowe informacje), a także obrazów, danych tekstowych, a nawet wideo. Obecność AirPlay w odtwarzaczu CD umożliwi podłączenie do niego urządzeń obsługujących tę technologię w celu bezpośredniego odtwarzania, a także wyświetlanie informacji o plikach na ekranie - nazwę utworu, nazwisko wykonawcy itp. .

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy, który może służyć do dwóch celów: połączenia z sieciami komputerowymi (w tym Internetem) oraz bezpośredniej komunikacji ze smartfonami, tabletami i innymi urządzeniami zewnętrznymi. Pierwsza opcja jest wygodna do realizacji funkcji sieciowych - strumieniowe przesyłanie dźwięku, radio internetowe(patrz „Odtwarzanie”), AirPlay (patrz wyżej), DLNA(patrz poniżej). Połączenie z sieciami komputerowymi może odbywać się również za p...ośrednictwem przewodowego interfejsu LAN(patrz niżej), jednak Wi-Fi jest wygodniejsze ze względu na brak przewodów i możliwość pracy przez przeszkody (w tym ściany) w odległości kilkudziesięciu metrów. A połączenie z urządzeniami zewnętrznymi można zapewnić przede wszystkim do zdalnego sterowania odtwarzaczem.

- Bluetooth. Technologia bezprzewodowa zaprojektowana do bezpośredniej komunikacji między różnymi urządzeniami. Zapewnia odległość do 10 m (w szczególnych przypadkach - i więcej, ale ta opcja nie dotyczy odtwarzaczy CD). Określone możliwości Bluetooth różnią się w zależności od protokołów obsługiwanych przez urządzenie. W przypadku gramofonów funkcja ta jest zwykle wykorzystywana do przesyłania dźwięku do słuchawek bezprzewodowych lub głośników Bluetooth; takie połączenie jest wygodne ze względu na brak przewodu, ale jakość dźwięku może być zauważalnie niższa niż w przypadku połączenia przewodowego. Można również zapewnić odwrotną opcję - nadawanie dźwięku ze smartfona, tabletu itp. do odtwarzania przez odtwarzacz i podłączoną do niego akustykę; ale ten przypadek użycia, podobnie jak inne, jest niezwykle rzadki.

- LAN. Standardowy interfejs służący do przewodowego połączenia z sieciami komputerowymi - zarówno do sieci LAN (z dostępem do Internetu lub bez), jak i bezpośrednio do dostawców Internetu. W związku z tym obecność takiego złącza w odtwarzaczu CD oznacza obsługę funkcji sieciowych - na przykład DLNA lub radia internetowego (patrz „Komunikacja”); określone możliwości sieciowe zależą od modelu.

- RS-232. Jest to również port COM. Specjalistyczne złącze służące do podłączenia odtwarzacza do komputera i sterowania jego ustawieniami z poziomu komputera. Takie sterowanie może być bardziej urozmaicone, a jednocześnie prostsze i bardziej przejrzyste niż praca ze standardowym panelem lub pilotem.

- DLNA. Technologia służąca do integracji różnych urządzeń elektronicznych w jedną sieć cyfrową z możliwością bezpośredniej wymiany treści. Urządzenia, dla których deklarowane jest wsparcie dla tego standardu mogą skutecznie komunikować się niezależnie od producenta. Odtwarzacz CD DLNA może na przykład odtwarzać muzykę z dysku twardego komputera w sąsiednim pokoju. Połączenie z siecią może odbywać się zarówno przewodowo (LAN) jak i bezprzewodowo (Wi-Fi); obie opcje zostały opisane powyżej.

- USB (typ A). To złącze służy do podłączania różnych urządzeń peryferyjnych do urządzenia zgodnie ze standardem USB. W przypadku odtwarzaczy CD najczęściej mówimy o „pamięci flash” i innych zewnętrznych nośnikach danych: po podłączeniu ich do USB typu A możliwe jest bezpośrednie odtwarzanie treści zapisanych na takim nośniku. Z reguły to złącze jest instalowane na przednim panelu odtwarzacza, a w niektórych modelach może być więcej niż jedno złącze.

- USB (typ B). Ten interfejs umożliwia podłączenie odtwarzacza CD do komputera jako urządzenia peryferyjnego. Takie połączenie może dawać bardzo różnorodne możliwości: odtwarzanie dźwięku z komputera PC przez odtwarzacz i podłączoną do niego akustykę, sterowanie ustawieniami odtwarzacza przez program serwisowy, aktualizację oprogramowania itp. (konkretny zestaw możliwości zależy od modelu) .

- Czytnik kart. Gniazdo do odczytu kart pamięci jest najczęściej najpopularniejszym współczesnym formatem SD, choć teoretycznie można by przewidzieć inne opcje. Funkcja ta umożliwia odtwarzanie muzyki bezpośrednio z kart pamięci. Takie nośniki są wygodne, ponieważ czytniki kart są instalowane w prawie wszystkich nowoczesnych laptopach, wielu tabletach, smartfonach (choć na mniejsze karty) itp. Należy jednak pamiętać, że nawet wśród kart SD istnieje kilka generacji niekompatybilnych ze sobą; dlatego przed użyciem czytnika kart należy zdecydowanie wyjaśnić, do jakich kart jest przeznaczony.

- Podłączenie iPoda / iPhone'a. Obecność specjalnych funkcji w odtwarzaczu CD do pracy z urządzeniami przenośnymi Apple - iPodami, smartfonami iPhone, a w większości przypadków także tabletami iPad. Takie funkcje mogą obejmować, na przykład, przełączanie utworów w odtwarzaczu i sterowanie listami odtwarzania z pilota odtwarzacza; w każdym razie znacznie ułatwiają życie tym, którzy chcieliby słuchać muzyki z „jabłkowej” technologii. Należy pamiętać, że w przypadku odtwarzaczy CD taki sprzęt jest zwykle podłączony nie do specjalnej stacji dokującej, ale do wspólnego portu USB typu A ogólnego przeznaczenia (patrz wyżej), do którego urządzenie jest podłączone za pomocą specjalnego kabla. Sporadycznie pojawiają się modele wyposażone w zewnętrzne stacje dokujące (które jednak najczęściej łączą się również przez USB).

Częstotliwość, przy której przetwornik cyfrowo-analogowy (DAC) w odtwarzaczu CD jest dyskredytowany.

DAC to niezbędny element każdego cyfrowego systemu audio. Taki przetwornik to moduł elektroniczny, który przetwarza informacje dźwiękowe na impulsy analogowe podawane do głośników poprzez stopnie wzmocnienia. Techniczne cechy takiej konwersji są takie, że im wyższa częstotliwość próbkowania, tym wyższa jakość sygnału na wyjściu DAC, tym mniej jest on zniekształcony podczas konwersji. A w przypadku odtwarzaczy CD wskaźnik ten również nie może być niższy niż częstotliwość próbkowania odtwarzanego dźwięku cyfrowego – inaczej urządzenie po prostu nie będzie w stanie „przetrawić” danych cyfrowych z nośnika. Tak więc wskaźnik 92 - 96 kHz pozwala słuchać CD-Audio (częstotliwość próbkowania 44,1 kHz), ale w przypadku DVD potrzebujesz co najmniej 192 kHz. W najbardziej zaawansowanych przetwornikach cyfrowo-analogowych częstotliwość próbkowania może wynosić 384 kHz. Ta ostatnia jest jednak rzadka: w większości przypadków wysoka częstotliwość nie jest krytycznie potrzebna, a taka elektronika nie jest tania.

Kolejny wskaźnik, który określa ogólną jakość audio DAC. Aby uzyskać więcej informacji na temat konwertera, zobacz „Częstotliwość próbkowania DAC”; tutaj zwracamy uwagę, że głębia bitowa jest standardowo wyrażana w bitach, a im jest wyższa, tym dokładniej sygnał na wyjściu DAC odpowiada oryginalnemu sygnałowi i tym mniej zniekształceń jest do niego wprowadzanych. W przypadku odtwarzaczy CD, minimum niezbędne i jednocześnie uważane jest za całkiem wystarczający wskaźnik 24 bitów ; wyższe wartości - 32 bity - są rzadkością, wyłącznie w technologii premium.

Całkowite zniekształcenia harmoniczne (harmoniczne) na wyjściu odtwarzacza CD.

Parametr ten, wraz z opisanym powyżej stosunkiem sygnału do szumu, charakteryzuje ogólną jakość dźwięku odtwarzacza. Oblicza się ją, dzieląc całkowitą ilość harmonicznych przez wartość sygnału podstawowego przy częstotliwości dźwięku 1 kHz i wyraża się w procentach. Znaczne poziomy harmonicznych prowadzą do degradacji dźwięku – od ogólnego poczucia „chropowatości” i „nadmiernej gęstości” dźwięku do pojawienia się wyraźnie słyszalnych zakłóceń; odpowiednio, im mniejsze zniekształcenie harmoniczne, tym lepiej. W stosunkowo niedrogich odtwarzaczach CD liczba ta mierzona jest w dziesiątych częściach procenta, w topowych modelach nie może przekraczać kilku tysięcznych procenta.

Wyjścia przewidziane w konstrukcji odtwarzacza CD (oprócz złączy analogowych do podłączenia akustyki ogólnego przeznaczenia - są one opisane w osobnych punktach poniżej).

- Koaksjalny S / P-DIF. Cyfrowy interfejs audio. Umożliwia pracę z dźwiękiem wielokanałowym do formatu 7.1 włącznie. Technicznie elektryczna odmiana S / P-DIF; różni się od opisanej poniżej wersji optycznej z jednej strony większą wrażliwością na zakłócenia elektromagnetyczne, z drugiej mniej delikatnym kablem połączeniowym. Zauważ, że ten interfejs wykorzystuje złącza RCA i kabel koncentryczny (stąd nazwa). Jednak w przeciwieństwie do „konwencjonalnych” analogowych RCA (patrz niżej), w tym przypadku wszystkie kanały audio są przesyłane jednym kablem, a sam kabel musi być ekranowany - przy podłączeniu zwykłym przewodem istnieje duże prawdopodobieństwo zniekształceń z powodu zakłócenia zewnętrzne.

- Optyczne. Modyfikacja standardu S/P-DIF (patrz wyżej), zakładająca transmisję sygnału po światłowodzie TOSLINK. Identyczne z interfejsem koncentrycznym w możliwościach transmisji dźwięku, połączenie optyczne jest całkowicie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co pozwala na bardzo wysoką wierność sygnału. Wadę tego połączenia można nazwać kruchością kabla - nie pozwala na ostre zgięcia i silny nacisk, co może prowadzić do uszkodzenia włókna.

- Zrównoważony cyfrowy (AES / EBU). Sam w sobie standard AES/EBU może wyko...rzystywać różne interfejsy połączeń, jednak w sprzęcie audio zwykle stosuje się złącza XLR. Jednak w przeciwieństwie do „zwykłego” wyjścia XLR (patrz poniżej), ten interfejs przesyła dźwięk w formacie cyfrowym, a nie analogowym. Wspólną cechą tych standardów jest połączenie zbalansowane, które dzięki charakterystyce samego kabla zapewnia tłumienie zakłóceń, korzystnie wpływa na jakość dźwięku i jednocześnie pozwala na stosowanie dość długich przewodów. AES/EBU jest uważany za profesjonalny interfejs; takie wyjście może być przydatne na przykład do podłączenia odtwarzacza CD do wysokiej jakości zewnętrznego wzmacniacza.

- Cyngiel. Wyjście serwisowe służące do włączania innych elementów systemu audio (np. wzmacniacza) jednocześnie z odtwarzaczem CD. W momencie włączenia odtwarzacza wyjście to wysyła sygnał na wejście sterowanego urządzenia i „budzi” je, eliminując konieczność naciskania przez użytkownika zbędnych przycisków. Jest to szczególnie przydatne, gdy sterowane urządzenie znajduje się w trudno dostępnym miejscu.

- Słuchawki. Wyjście do podłączenia konwencjonalnych słuchawek audio. Nie ma jednego standardu dla takiego złącza, ale zdecydowana większość zarówno graczy, jak i słuchawki korzysta z jednej z odmian złączy typu Jack – pełnowymiarowych 6,35 mm lub mini-Jack 3,5 mm. Jednocześnie w stacjonarnym sprzęcie audio, w tym odtwarzaczach CD, dość często spotyka się pełnowymiarową wersję, ale w słuchawkach bardzo popularne są wtyki 3,5 mm – można je podłączyć zarówno do „rodzimego” gniazda, jak i do Gniazdo 6,35 mm, poprzez najprostszy adapter (wiele modeli wyposażonych nawet w takie adaptery). Tak czy inaczej, możliwość słuchania muzyki przez słuchawki przyda się w przypadkach, gdy głośne dźwięki są niepożądane – na przykład później, gdy inni śpią lub gdy w domu jest małe dziecko.

- Do subwoofera. Osobne wyjście do podłączenia aktywnego subwoofera - specjalistycznego subwoofera z własnym wbudowanym wzmacniaczem. Konieczność użycia subwooferów wynika z faktu, że głośniki ogólnego przeznaczenia nie radzą sobie dobrze z niskimi częstotliwościami, a także z niektórymi cechami akustycznymi tych częstotliwości. A specjalne wyjście dla takiego głośnika znacznie upraszcza połączenie: na to wyjście podawany jest przefiltrowany sygnał o niskiej częstotliwości, co pozwala obejść się bez zwrotnic i innego sprzętu zewnętrznego (jedynym wyjątkiem jest pasywny subwoofer, dla którego zewnętrzny wzmacniacz jest wymagane do takiego połączenia).

- Wyjście sterujące (IR). Wyjście pomocnicze stosowane w systemach zdalnego sterowania. Dzięki temu złączu wbudowany odbiornik podczerwieni odtwarzacza CD może być używany do sterowania innymi komponentami systemu audio z pilota - na przykład wzmacniaczem w innym pomieszczeniu, poza zasięgiem pilota. W rzeczywistości odtwarzacz w takich przypadkach pełni rolę czujnika zdalnego, odbierającego polecenia i przesyłającego je poprzez wyjście sterujące do innego urządzenia. Należy pamiętać, że sama obecność wejść i wyjść sterujących nie gwarantuje kompatybilności różnych urządzeń, zwłaszcza jeśli są produkowane przez różnych producentów; niuanse udostępniania należy wyjaśnić zgodnie z oficjalną dokumentacją.

- BNC. Sam BNC jest złączem koncentrycznym; podobny rozmiarem do RCA, ale inny wymiarami wewnętrznymi i cechami montażowymi. W odtwarzaczach CD złącze z takim wyjściem może służyć zarówno do wyprowadzania dźwięku cyfrowego podobnego do koncentrycznego SP-DIF, jak i do pracy ze specjalnym sprzętem do synchronizacji cyfrowych impulsów dźwiękowych. Konkretny przypadek użycia powinien zostać wyjaśniony osobno, oba są jednocześnie. Zauważ, że w drugim przypadku wyjście BNC odpowiada za przełączanie sygnałów zegara odbieranych przez odtwarzacz CD z zewnętrznego generatora zegara na inne urządzenia w systemie audio. Więcej informacji na temat synchronizacji znajduje się w p. „Wejścia - BNC”.

- Moc wyjściowa. To wyjście to złącze zasilania montowane bezpośrednio na korpusie odtwarzacza. Z takiego złącza można zasilać inny element systemu audio - na przykład zewnętrzny wzmacniacz lub aktywną akustykę; w niektórych przypadkach jest to wygodniejsze niż oddzielne podłączanie takich komponentów do sieci. Należy pamiętać, że złącza zasilania zwykle różnią się od standardowych gniazd 230 V i nie są kompatybilne z wtyczkami do takich gniazd.