Porównanie ColorWay CW-CHS041PD vs ColorWay CW-CHS040PD

Wśród współczesnych ładowarek (do domu i biura) znajdują się zarówno klasyczne modele sieciowe, jak i urządzenia bezprzewodowe (w postaci podstawek lub platform), a także stacje dokujące do systemów Android i Apple. Urządzenia samochodowe z kolei dzielą się na tradycyjne ładowarki samochodowe przewodowe (m.in. rozdzielacze gniazda zapalniczki – patrz o nich „Gniazda zapalniczki”) i bezprzewodowe. Oto bardziej szczegółowy opis tych opcji:

- Ładowarka sieciowa. Klasyczne ładowarki przewodowe podłączane do gniazdka. Nieco mniej wygodne i funkcjonalne niż stacje dokujące, jednak znacznie bardziej kompaktowe i w większości nadają się do podróży, ponieważ zajmują minimum miejsca w bagażu. W porównaniu do ładowarek bezprzewodowych modele przewodowe są zauważalnie tańsze, kompatybilne z większą liczbą urządzeń, a często też działają znacznie szybciej. Ponadto w takich urządzeniach łatwiej jest wdrożyć specjalne wydajne technologie szybkiego ładowania. W połączeniu z nową technologią produkcji GaN można je również zmniejszyć.

- Ładowarka sieciowa GaN. Ładowarki GaN, które mogą pomieścić „kilka ładowarek” w jednej kompaktowej obudowie. Zamiast tradycyjnego krzemu w ich półprzewodnikach stosuje się azotek galu o zwiększonej przewodności napięcia.... Ładowarki GaN ładują gadżety w przyspieszonym tempie przez wszystkie dostępne porty. Kolejną istotną przewagą nad tradycyjnymi ładowarkami jest zmniejszenie rozmiaru jednostki ładującej bez utraty mocy.

- Ładowarka samochodowa. Urządzenia przeznaczone do przewodowego ładowania gadżetów z własnych sieci pojazdów. Z reguły używają standardowego gniazda zapalniczki i są przeznaczone do samochodów i innych podobnych pojazdów z sieciami 12 V, jednak istnieją również modele kompatybilne z 24-woltowymi sieciami ciężarówek, autobusów itp.; te detale należy wyjaśnić osobno.

- Bezprzewodowa ładowarka. Urządzenia do bezprzewodowego ładowania gadżetów z gniazdek – zazwyczaj z wykorzystaniem technologii Qi. Oczywiście sama ładowarka musi być podłączona do gniazdka za pomocą kabla, jednak energia jest przekazywana do ładowanego urządzenia dosłownie „przez powietrze”. Efektywny zasięg takiej transmisji jest niewielki, dlatego tego typu ładowarki tradycyjnie wykonuje się w postaci platform lub podstawek, na których trzeba bezpośrednio umieścić ładowane gadżety. Niemniej jednak bezprzewodowy sposób pracy jest jak najbardziej przyjazny dla użytkownika, a poza tym nie zużywa złączy; niektóre kompaktowe gadżety (na przykład inteligentne zegarki) są na ogół ładowane tylko w ten sposób. Główne wady tego formatu to wysoki koszt ładowarek i ograniczona kompatybilność (ładowanie bezprzewodowe obsługiwane jest przez stosunkowo niewielką liczbę gadżetów, w większości dość drogich). Ponadto ładowarki bezprzewodowe są mniej wydajne od ładowarek przewodowych, co wydłuża czas zabiegu i zużycie energii przez urządzenie. W związku z tym niektóre modele są wyposażone w porty do ładowania przewodowego.
Jeśli chodzi o różnice między platformami a podstawkami, pierwszy kształt jest bardziej uniwersalny i wraz z ładowanym urządzeniem zajmuje mniej miejsca – gadżet leży płasko na platformie. Platforma jest dobrym rozwiązaniem dla urządzenia przenośnego. Podstawka z kolei zakłada pochyloną, niemal pionową pozycję gadżetu - pozwala to widzieć wyświetlacz nawet podczas ładowania. Takie ładowarki jednak są bardziej nieporęczne niż platformy i zaprojektowane raczej do użytku stacjonarnego.

- Bezprzewodowa ładowarka samochodowa. Całkiem specyficzna odmiana: urządzenia do ładowania bezprzewodowego zasilane z własnej sieci pojazdu. Najczęściej są one przeznaczone do standardowego gniazda zapalniczki o napięciu 12 V, chociaż technicznie całkiem możliwe jest zapewnienie kompatybilności z 24-woltowymi sieciami ciężarówek, autobusów i innych ciężkich pojazdów. Cechy ładowania bezprzewodowego zostały szczegółowo opisane powyżej, jednak tutaj zauważamy, że jazda samochodem wiąże się z różnymi wstrząsami i uderzeniami; dlatego takie urządzenia są wykonane w formie uchwytów, a nie podstawek/platform. Taki uchwyt może zapewnić mocowanie do deski rozdzielczej oraz możliwość korzystania z telefonu podczas ładowania (np. jako nawigatora).

- Wyłącznie do smartwatcha. Ładowarki zaprojektowane do użytku wyłącznie ze smartwatchami i innymi gadżetami do noszenia (takimi jak bransoletki fitness). Mówiąc dokładniej, chodzi o gadżety obsługujące wyłącznie bezprzewodowy format pracy. W związku z tym możliwości ładowarki z tej kategorii ograniczają się do obszaru ładowania smartwatcha (zwykle tylko jednego), a w konstrukcji nie ma złączy do ładowania przewodowego. Zwracamy również uwagę, że ładowarki tego typu są najczęściej produkowane do konkretnego modelu lub linii gadżetów na nadgarstek, a kompatybilność z urządzeniami innych firm w takich przypadkach nie jest gwarantowana.

- Stacja dokująca Android. Stacje dokujące przeznaczone do ładowania gadżetów z systemem Android. Sama stacja dokująca może być opisana jako podstawka z funkcją przewodowego ładowania. Gadżet na takiej konstrukcji jest instalowany pionowo lub prawie pionowo, ze złączem w dół; na samej podstawce znajduje się wtyczka zasilania, która nie tylko ładuje zainstalowane urządzenie, jednak również pełni funkcję zatrzasku. Ta wtyczka może być w formacie microUSB lub USB C - oba te złącza są używane w nowoczesnych gadżetach z Androidem. Warto też zauważyć, że niektóre stacje dokujące z tej kategorii mają wąską specjalizację i są wykonywane pod konkretne modele urządzeń (lub urządzenia tego samego producenta). Zdarzają się jednak również rozwiązania uniwersalne, gdzie kompatybilność jest ograniczona rodzajem złącza i przekątną ekranu (a ograniczenie przekątnej może być dość spore – np. do 10,1”).
Generalnie stacje dokujące są przeznaczone do montażu stacjonarnego w jednym miejscu. Są zauważalnie gorsze od klasycznych ładowarek pod względem łatwości transportu, jednak upraszczają przechowywanie gadżetów i mogą być przydatne w niektórych przypadkach ich praktycznego zastosowania – na przykład podczas oglądania filmu z tabletu.

- Stacja dokująca Apple Lightning. Stacje dokujące przeznaczone do ładowania gadżetów Apple i wyposażone w złącze Lightning (stosowane w urządzeniach przenośnych Apple od 2012 roku). Więcej informacji o stacjach dokujących w ogóle, patrz wyżej, wszystko to dotyczy również tego przypadku – z poprawką, że w przypadku urządzeń Apple kompatybilność ze stacją dokującą jest zwykle ograniczona jedynie przekątną urządzenia.

Maksymalna moc, jaką ładowarka jest w stanie dostarczyć do jednego ładowanego gadżetu (dla modeli z 1 złączem lub z 1 platformą bezprzewodową - rzeczywista moc ładowania). Podkreślamy, że w przypadku urządzeń bezprzewodowych podawana jest tutaj moc w formacie bezprzewodowym (nawet jeśli konstrukcja ma port USB o większej mocy). W ładowarkach przewodowych z reguły wskazywane jest zasilanie na złączu USB o najwyższym prądzie wyjściowym lub przy wsparciu najmocniejszej technologii szybkiego ładowania.

Najniższa wartość tego wskaźnika w naszych czasach to w rzeczywistości 5 W. Inne popularne opcje to 10 W, 12 W, 15 W, a najmocniejsze modele mają 18 W lub więcej do ładowania laptopów (aż do 100 W).

Większa moc wyjściowa przyspiesza proces ładowania; w przypadku urządzeń bezprzewodowych wartość powyżej 10 W sugeruje już obecność szybkiego ładowania. Jednocześnie z tym parametrem wiąże się szereg niuansów. Po pierwsze, odpowiednia moc musi być obsługiwana nie tylko przez ładowarkę, ale także przez ładowany gadżet - w przeciwnym razie szybkość procesu będzie ograniczona charakterystyką gadżetu. Po drugie, aby wykorzystać wszystkie możliwości ładowarki, może być konieczna obsługa nie tylko odpowiedniej mocy ładowania, ale także określonej tech...nologii szybkiego ładowania (patrz „Szybkie ładowanie”). Po trzecie, w ładowarce z kilkoma złączami ładowania maksymalną moc na urządzenie można osiągnąć tylko wtedy, gdy inne porty nie są używane.

Całkowita moc dostarczana przez urządzenie podczas jednoczesnego ładowania jak maksymalnej liczby gadżetów. Parametr ten jest wskazywany tylko dla modeli zaprojektowanych do pracy z kilkoma gadżetami; w przypadku ładowarki 1-gniazdowej lub platformy bezprzewodowej moc robocza jest podawana w punkcie „Moc na 1 urządzenie”.

Oceniając parametr ten, należy wziąć pod uwagę dwa punkty. Po pierwsze, gdy ładowarka jest w pełni obciążona, moc każdego pojedynczego portu i/lub platformy bezprzewodowej może być niższa niż maksymalna możliwa wartość. Na przykład niektóre modele z 2 portami USB 2 A i 1 A (10 W i 5 W), gdy oba porty działają jednocześnie, mogą dostarczyć tylko 5 W na każdy, czyli łącznie tylko 10 W (właśnie ta liczba jest wskazywana w niniejszym punkcie). Po drugie, rozkład mocy na poszczególne złącza może być różny – w zależności od prądu na każdym porcie i obsługiwanych technologii szybkiego ładowania; te detale najlepiej wyjaśnia oficjalna dokumentacja.

Technologia szybkiego ładowania obsługiwana przez urządzenie.

Samo szybkie ładowanie, jak sama nazwa wskazuje, skraca czas ładowania w porównaniu do standardowej procedury. W tym celu stosuje się zwiększoną siłę napięcia i/lub prądu, a także specjalną „inteligentną” kontrolę procesu. Ale możliwości i cechy takiego ładowania mogą być różne, w zależności od konkretnej technologii zastosowanej w urządzeniu. Ta sama technologia powinna być obsługiwana przez ładowarkę - to jedyny sposób, aby zagwarantować w 100% poprawne działanie. Co prawda, niektóre rodzaje szybkiego ładowania są ze sobą kompatybilne - jednak ten punkt należy wyjaśnić osobno, a kompatybilność nie zawsze jest kompletna.

Obecnie najbardziej rozpowszechnionymi technologiami są: Quick Charge w różnych wersjach (3.0, 4.0, 5.0), Power Delivery (w wersji 3.0 i 3.1), Pump Express, Samsung Adaptive Fast Charging, Huawei Fast Charge Protocol, Huawei SuperCharge Protocol, OPPO VOOC, OnePlus Dash Charge. Oto krótki opis każdego typu:

- Quick Charge (1.0, 2.0, 3.0, 4.0, 5.0). Technologia stworzona przez Qualcomm i w...ykorzystywana w gadżetach z procesorami tej firmy. Im nowsza wersja, tym bardziej zaawansowana technologia: na przykład Quick Charge 2.0 ma 3 opcje stałego napięcia, a wersja 3.0 ma płynną regulację w zakresie od 3,6 do 20 V. Najczęściej gadżety z nowszą wersją Quick Charge są kompatybilne ze starszymi urządzeniami ładującymi, jednak do pełnego wykorzystania pożądane jest całkowita zgodność.
Zauważamy również, że niektóre wersje Quick Charge stały się podstawą dla niektórych innych technologii. Jednak należy osobno wyjaśnić wzajemną kompatybilność ładowarek i gadżetów z obsługą tych technologii.

- Pump Express. Markowa technologia firmy MediaTek, stosowana w urządzeniach przenośnych z procesorami tej marki. Dostępna również w kilku wersjach, z ulepszeniami i dodatkami w miarę rozwoju.

- Power Delivery. Natywna technologia szybkiego ładowania dla złącza USB C. Wykorzystywana przez wiele marek, znajduje się głównie w ładowarkach i gadżetach wyposażonych w tego typu złącze. Jest prezentowana w kilku wersjach.

- Samsung Adaptive Fast Charging. Markowa technologia szybkiego ładowania firmy Samsung. Stosowana jest bez większych zmian od 2015 roku, w świetle czego na tle nowszych standardów prezentuje się raczej skromnie. Niemniej jednak jest w stanie zapewnić dobrą prędkość, zwłaszcza do 50% ładunku.

- Huawei FastCharge Protocol. Jedna z firmowych technologii Huawei. Pod względem cech formalnych jest podobna do Quick Charge 2.0, jednak jest używana zarówno z Qualcomm, jak i innymi markami procesorów mobilnych, więc kompatybilność nie jest gwarantowana. Ogólnie jest uważana za przestarzałą i jest stopniowo zastępowana przez bardziej zaawansowane standardy, takie jak SuperCharge Protocol.

- Huawei SuperCharge Protocol. Kolejna markowa technologia firmy Huawei, wprowadzona w 2016 roku; na rok 2021 jest dostępna w kilku wersjach. W niektórych urządzeniach moc takiego ładowania przekracza 60 V - nie rekord, jednak bardzo solidny wskaźnik.

- Oppo VOOC. Technologia firmy OPPO stosowana zarówno w markowych smartfonach, jak i w sprzęcie innych marek. Dostępna w kilku wersjach; najnowsza (na rok 2021) wersja SuperVOOC jest przeznaczona dla baterii 2-ogniwowych i jest czasami określana jako osobna technologia - pod tytułem Oppo SuperVOOC Flash Charge.

- OnePlus Dash Charge. Stosunkowo stary markowy standard firmy OnePlus. Ciekawą cechą jest to, że w niektórych gadżetach wydajność Dash Charge prawie nie zależy od wykorzystania ekranu: gdy wyświetlacz jest włączony, bateria ładuje się prawie tak samo, jak gdy jest wyłączony. Technicznie jest to licencjonowana wersja VOOC firmy OPPO, jednak te technologie nie są kompatybilne. Od 2018 r. technologia Dash Charge jest stopniowo zastępowana przez Warp Charge, jednak w sprzedawanych oddzielnie ładowarkach ta nowsza technologia jest rzadko stosowana.

Ponadto na rynku można znaleźć ładowarki z obsługą rzadszych i bardziej specyficznych formatów pracy; specyfikę tych formatów można wyjaśnić za pomocą dedykowanych źródeł.

Złącze używane do podłączenia kabla zasilającego do ładowarki. Parametr ten jest wskazywany głównie dla modeli bezprzewodowych, w tym samochodowych (patrz „Rodzaj”), ale ma również znaczenie dla innych odmian - w szczególności oddzielnych stacji dokujących.

Ogólnie rzecz biorąc, przy wyborze parametr ten nie odgrywa decydującej roli: zestaw koniecznie zawiera zasilacz sieciowy z odpowiednią wtyczką. Jednak informacje o złączu mogą być przydatne podczas szukania zapasowego lub zastępczego źródła zasilania. Dostępne opcje to:

- USB C. Jedna z miniaturowych wersji złącza USB; od podobnego pod wieloma względami microUSB różni się przede wszystkim odwracalną konstrukcją (która umożliwia podłączenie wtyczki z dowolnej strony), a także mniejszymi wymiarami. Jest uniwersalnym standardem; w praktyce oznacza to, że w razie potrzeby ładowarkę można zasilać z „nienatywnego” adaptera za pomocą kabla USB C – najważniejsze, żeby ta przejściówka mogła zapewnić wystarczającą moc.

- microUSB. Kolejna mniejsza wersja złącza USB, wcześniejsza niż opisane powyżej USB C. Jest uważane za mniej doskonałe, a zatem znacznie rzadziej używane jako złącze zasilania ładowarek bezprzewodowych; jedną z kluczowych różnic jest jednostronna konstrukcja złącza, która jest mniej wygodna w podłączeniu. MicroUSB jest również powszechnym standardem i pozwala na stosowanie źródeł zasilania innych firm.

- Lightning. Zastrzeżone 8-pinowe złącze używane w urządzeniach Apple....Jednak wśród ładowarek są też urządzenia firm trzecich z takim złączem zasilania. Znaczenie tego projektu polega na tym, że w razie potrzeby ładowarkę można zasilać za pomocą zastrzeżonego kabla Apple, a urządzenie Apple można ładować bezprzewodowo.

- Markowe. Ta kategoria obejmuje wszystkie złącza niezwiązane z opisanymi powyżej. Mogą to być albo zastrzeżone interfejsy konkretnej firmy, albo powszechne, ale jednocześnie rzadkie standardy. Jednym z najpopularniejszych typów takiej wtyczki jest cylindryczna wtyczka zasilania DC (choć niekoniecznie identyczna pod względem wielkości i konstrukcji). Jednak w każdym przypadku taka metoda połączenia nie pozwala na korzystanie z zasilaczy firm trzecich, a zatem nie jest szczególnie popularna.