Porównanie ColorWay CW-CHS040PD vs Canyon CNE-CHA08

Liczba złączy USB C przewidziana w konstrukcji ładowarki.

USB C to stosunkowo nowy typ złącza; ma wymiary nieco większe niż microUSB i ma odwracalną konstrukcję, która umożliwia włożenie wtyczki z dowolnej strony. Jednocześnie, mimo niewielkich rozmiarów, w takich portach ładowania można realizować dość zaawansowane możliwości - w szczególności wysoki pobór mocy i wiele technologii szybkiego ładowania. Z drugiej strony, konkretnie w ładowarkach do gadżetów, złącza tego typu są zauważalnie rzadsze niż pełnowymiarowe USB (USB A) i w mniejszych ilościach - jedno, rzadziej dwa a nawet trzy porty USB C. Wynika to z faktu, że do podłączania ładowanych gadżetów zwykle służy kabel, przy wymiennych kablach wygodniej jest korzystać ze zwykłych portów USB, a zainstalowanie takich portów w ładowarce (nawet kompaktowej) nie jest trudne. Tak więc w praktyce sensowne jest szukanie konkretnego urządzenia z USB C, głównie jeśli ma się już odpowiedni przewód (lub gadżet z odpowiednią wtyczką).

Maksymalny prąd, jaki urządzenie jest w stanie dostarczyć na wyjście ładowania. Jest to jeden z kluczowych parametrów każdej ładowarki, bezpośrednio determinuje jej moc, a tym samym wydajność z niektórymi bateriami. Punkty te są opisane bardziej szczegółowo w punkcie „Moc” poniżej, ale tutaj zauważamy, że jeśli w tym punkcie wskazano kilka wartości, oznacza to, że konstrukcja przewiduje kilka złączy o różnych charakterystykach prądowych (lub kilka grup złączy, każdy z własną liczbą amperów na port).

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to przy ładowaniu z USB (stosowanego w większości nowoczesnych ładowarek) maksymalny prąd do 1 A uważany jest za bardzo skromny, 1,5 A — za niski, 2 A, 2,1 A i 2,4 A — wartości średnie, a w najmocniejszych ładowarkach wartość ta może wynosić 3 A, 3,4 A, a nawet 5 A.

Maksymalna moc, jaką ładowarka jest w stanie dostarczyć do jednego ładowanego gadżetu (dla modeli z 1 złączem lub z 1 platformą bezprzewodową - rzeczywista moc ładowania). Podkreślamy, że w przypadku urządzeń bezprzewodowych podawana jest tutaj moc w formacie bezprzewodowym (nawet jeśli konstrukcja ma port USB o większej mocy). W ładowarkach przewodowych z reguły wskazywane jest zasilanie na złączu USB o najwyższym prądzie wyjściowym lub przy wsparciu najmocniejszej technologii szybkiego ładowania.

Najniższa wartość tego wskaźnika w naszych czasach to w rzeczywistości 5 W. Inne popularne opcje to 10 W, 12 W, 15 W, a najmocniejsze modele mają 18 W lub więcej do ładowania laptopów (aż do 100 W).

Większa moc wyjściowa przyspiesza proces ładowania; w przypadku urządzeń bezprzewodowych wartość powyżej 10 W sugeruje już obecność szybkiego ładowania. Jednocześnie z tym parametrem wiąże się szereg niuansów. Po pierwsze, odpowiednia moc musi być obsługiwana nie tylko przez ładowarkę, ale także przez ładowany gadżet - w przeciwnym razie szybkość procesu będzie ograniczona charakterystyką gadżetu. Po drugie, aby wykorzystać wszystkie możliwości ładowarki, może być konieczna obsługa nie tylko odpowiedniej mocy ładowania, ale także określonej tech...nologii szybkiego ładowania (patrz „Szybkie ładowanie”). Po trzecie, w ładowarce z kilkoma złączami ładowania maksymalną moc na urządzenie można osiągnąć tylko wtedy, gdy inne porty nie są używane.

Całkowita moc dostarczana przez urządzenie podczas jednoczesnego ładowania jak maksymalnej liczby gadżetów. Parametr ten jest wskazywany tylko dla modeli zaprojektowanych do pracy z kilkoma gadżetami; w przypadku ładowarki 1-gniazdowej lub platformy bezprzewodowej moc robocza jest podawana w punkcie „Moc na 1 urządzenie”.

Oceniając parametr ten, należy wziąć pod uwagę dwa punkty. Po pierwsze, gdy ładowarka jest w pełni obciążona, moc każdego pojedynczego portu i/lub platformy bezprzewodowej może być niższa niż maksymalna możliwa wartość. Na przykład niektóre modele z 2 portami USB 2 A i 1 A (10 W i 5 W), gdy oba porty działają jednocześnie, mogą dostarczyć tylko 5 W na każdy, czyli łącznie tylko 10 W (właśnie ta liczba jest wskazywana w niniejszym punkcie). Po drugie, rozkład mocy na poszczególne złącza może być różny – w zależności od prądu na każdym porcie i obsługiwanych technologii szybkiego ładowania; te detale najlepiej wyjaśnia oficjalna dokumentacja.

Technologia szybkiego ładowania obsługiwana przez urządzenie.

Samo szybkie ładowanie, jak sama nazwa wskazuje, skraca czas ładowania w porównaniu do standardowej procedury. W tym celu stosuje się zwiększoną siłę napięcia i/lub prądu, a także specjalną „inteligentną” kontrolę procesu. Ale możliwości i cechy takiego ładowania mogą być różne, w zależności od konkretnej technologii zastosowanej w urządzeniu. Ta sama technologia powinna być obsługiwana przez ładowarkę - to jedyny sposób, aby zagwarantować w 100% poprawne działanie. Co prawda, niektóre rodzaje szybkiego ładowania są ze sobą kompatybilne - jednak ten punkt należy wyjaśnić osobno, a kompatybilność nie zawsze jest kompletna.

Obecnie najbardziej rozpowszechnionymi technologiami są: Quick Charge w różnych wersjach (3.0, 4.0, 5.0), Power Delivery (w wersji 3.0 i 3.1), Pump Express, Samsung Adaptive Fast Charging, Huawei Fast Charge Protocol, Huawei SuperCharge Protocol, OPPO VOOC, OnePlus Dash Charge. Oto krótki opis każdego typu:

- Quick Charge (1.0, 2.0, 3.0, 4.0, 5.0). Technologia stworzona przez Qualcomm i w...ykorzystywana w gadżetach z procesorami tej firmy. Im nowsza wersja, tym bardziej zaawansowana technologia: na przykład Quick Charge 2.0 ma 3 opcje stałego napięcia, a wersja 3.0 ma płynną regulację w zakresie od 3,6 do 20 V. Najczęściej gadżety z nowszą wersją Quick Charge są kompatybilne ze starszymi urządzeniami ładującymi, jednak do pełnego wykorzystania pożądane jest całkowita zgodność.
Zauważamy również, że niektóre wersje Quick Charge stały się podstawą dla niektórych innych technologii. Jednak należy osobno wyjaśnić wzajemną kompatybilność ładowarek i gadżetów z obsługą tych technologii.

- Pump Express. Markowa technologia firmy MediaTek, stosowana w urządzeniach przenośnych z procesorami tej marki. Dostępna również w kilku wersjach, z ulepszeniami i dodatkami w miarę rozwoju.

- Power Delivery. Natywna technologia szybkiego ładowania dla złącza USB C. Wykorzystywana przez wiele marek, znajduje się głównie w ładowarkach i gadżetach wyposażonych w tego typu złącze. Jest prezentowana w kilku wersjach.

- Samsung Adaptive Fast Charging. Markowa technologia szybkiego ładowania firmy Samsung. Stosowana jest bez większych zmian od 2015 roku, w świetle czego na tle nowszych standardów prezentuje się raczej skromnie. Niemniej jednak jest w stanie zapewnić dobrą prędkość, zwłaszcza do 50% ładunku.

- Huawei FastCharge Protocol. Jedna z firmowych technologii Huawei. Pod względem cech formalnych jest podobna do Quick Charge 2.0, jednak jest używana zarówno z Qualcomm, jak i innymi markami procesorów mobilnych, więc kompatybilność nie jest gwarantowana. Ogólnie jest uważana za przestarzałą i jest stopniowo zastępowana przez bardziej zaawansowane standardy, takie jak SuperCharge Protocol.

- Huawei SuperCharge Protocol. Kolejna markowa technologia firmy Huawei, wprowadzona w 2016 roku; na rok 2021 jest dostępna w kilku wersjach. W niektórych urządzeniach moc takiego ładowania przekracza 60 V - nie rekord, jednak bardzo solidny wskaźnik.

- Oppo VOOC. Technologia firmy OPPO stosowana zarówno w markowych smartfonach, jak i w sprzęcie innych marek. Dostępna w kilku wersjach; najnowsza (na rok 2021) wersja SuperVOOC jest przeznaczona dla baterii 2-ogniwowych i jest czasami określana jako osobna technologia - pod tytułem Oppo SuperVOOC Flash Charge.

- OnePlus Dash Charge. Stosunkowo stary markowy standard firmy OnePlus. Ciekawą cechą jest to, że w niektórych gadżetach wydajność Dash Charge prawie nie zależy od wykorzystania ekranu: gdy wyświetlacz jest włączony, bateria ładuje się prawie tak samo, jak gdy jest wyłączony. Technicznie jest to licencjonowana wersja VOOC firmy OPPO, jednak te technologie nie są kompatybilne. Od 2018 r. technologia Dash Charge jest stopniowo zastępowana przez Warp Charge, jednak w sprzedawanych oddzielnie ładowarkach ta nowsza technologia jest rzadko stosowana.

Ponadto na rynku można znaleźć ładowarki z obsługą rzadszych i bardziej specyficznych formatów pracy; specyfikę tych formatów można wyjaśnić za pomocą dedykowanych źródeł.

— Wskaźnik ładowania. Wskaźnik wskazujący pracę ładowarki; w niektórych modelach dostarcza również dodatkowych informacji o trybach pracy, usterkach itp. Najczęściej taki wskaźnik świetlny ma postać osobnego światła lub dobrze widocznego układu podświetlenia. Dodatkowych informacji można uzyskać zmieniając kolor podświetlenia, migając itp. Jednak nawet bez tych funkcji wskaźnik ładowania zapewnia dodatkową wygodę podczas użytkowania. W szczególności pozwala określić, czy ładowarka jest zasilana i czy działa normalnie - może to być przydatne przy diagnozowaniu różnych problemów. Możliwe jest również niestandardowe zastosowanie podświetlenia - np. jako lampki nocnej, która ułatwia poruszanie się po nieoświetlonym pomieszczeniu (zwłaszcza, że w nocy często ładuje się gadżety).

— Wyświetlacz. Własny wyświetlacz na obudowie ładowarki. Zwykle jest to najprostszy ekran składający się z kilku znaków, jednak nawet na nim można wyświetlić różne dodatkowe informacje ułatwiające życie użytkownikowi: aktualne wartości napięcia i prądu, stan szybkiego ładowania, kody błędów itp. To jednak komplikuje konstrukcję, ale w praktyce takie informacje rzadko są wymagane; dlatego produkowanych jest bardzo niewiele ładowarek z wyświetlaczami.

— Odpinany kabel zasilający ładowarki. Odpinany kabel do podłączenia ładowarki do sieci. Samo podłączenie do gniazdka osobnym przewodem (zarówno odpinanym, jak i nieodpinanym) jest rzadko stosowane w ładowarkach - głównie w urządzeniach, d...la których konstrukcja typu „wtyk na obudowie” nie jest odpowiednia (są to przede wszystkim modele bezprzewodowe oraz ładowarki przewodowe z dużą ilością złączy i odpowiednimi wymiarami). W szczególności odłączana konstrukcja jest wygodna na dwa sposoby: po pierwsze, przewód można wyjąć i złożyć kompaktowo w celu przechowywania i transportu, a po drugie, jeśli kabel jest uszkodzony, można go po prostu wymienić, nie ma potrzeby naprawiania lub chodzenie do serwisu. Wady obejmują zwiększone prawdopodobieństwo zgubienia kabla, a także nieco niższą niezawodność niż w przypadku konstrukcji nieodpinanej (ta ostatnia staje się jednak zauważalna tylko przy częstych podłączeniach/odłączeniach, które powodują zużycie złącza).

— Nieodpinany kabel zasilający ładowarki. Kabel służący do podłączenia ładowarki do sieci, zamocowany na sztywno do urządzenia i nie można go odłączyć. Jest znacznie mniej powszechny niż opisany powyżej odpinany, ponieważ w razie potrzeby mniej wygodne jest kompaktowe złożenie urządzenia; jeśli przewód jest uszkodzony, najprawdopodobniej będziesz musiał zanieść ładowarkę do serwisu. Natomiast taki przewód można zgubić tylko razem z samą ładowarką.

Obecność kabla w zestawie z ładowarką lub konkretnego typu dołączonego kabla (w tym wbudowany kabel).

„Tylko” obecność kabla jest podawana głównie dla urządzeń bezprzewodowych (patrz „Rodzaj”) — w takich przypadkach chodzi o kabel zasilający samej ładowarki. W przypadku modeli przewodowych zwykle określa się typ złączy na przewodzie (przewodach) z zestawu do ładowania gadżetów. Jednocześnie gniazdo USB służy domyślnie do podłączenia samej ładowarki, więc ta wtyczka może nie być wymieniona w opisie przewodu. Z drugiej strony mogą być takie złącza:

- USB C. Miniaturowa wersja złącza USB, która stopniowo wypiera microUSB we współczesnych urządzeniach przenośnych. Ma wygodną odwracalną konstrukcję wtyczki, a także może zapewniać zaawansowane opcje zasilania niedostępne w przypadku microUSB. Zauważ również, że USB C może być używany w kablu nie tylko do połączenia z gadżetem, ale także do połączenia z samą ładowarką (wraz z tradycyjnym USB); więc w sprzedaży można znaleźć odpowiednie kable, takie jak „USB C — microUSB”, „USB C — Lightning” itp.

- microUSB. Uniwersalne złącze, które jest niezwykle popularne w różnego rodzaju przenośnych gadżetach; dopiero stosunkowo niedawno zaczęło ustępować bardziej zaawansowanemu USB C (od którego różni się jednostronną konstrukcją i mniejszą mocą zasilania).

- Lightning. Uniwersalne złącze używane wyłącznie w urządzeniach przenośnych Apple. Podobnie jak USB C, ma odwracalny układ, ale nieco inną konstrukcję.

Długość kabla dostarczonego w zestawie lub zapewnionego w konstrukcji ładowarki. W przypadku modeli bezprzewodowych podana jest tutaj długość kabla zasilającego samej ładowarki, w przypadku modeli przewodowych - długość „przewodu” do ładowania gadżetów.

W każdym razie dłuższy kabel daje większą swobodę ruchów, ale jest niewygodny na krótkich dystansach. Zwracamy również uwagę, że ładowanie ma być stosowane w bezpośrednim sąsiedztwie gniazdek, dzięki czemu przewodów dłuższych niż 2 m praktycznie nie ma wśród takich urządzeń. Długość powyżej 1,5 m jest uważana za znaczną, od 1 do 1,5 m — średnią, od 0,5 do 1 m — małą, a w niektórych modelach są przewody krótsze niż 0,5 m.