Porównanie Cambridge Duo vs Cambridge Solo

Rodzaj przetworników („głowic”), do których przeznaczony jest przedwzmacniacz gramofonowy

- MM. Przetworniki z ruchomym magnesem: Rysik wibruje magnesem stałym, poruszając się wzdłuż torów, wytwarzając prąd w nieruchomych cewkach. Wśród głównych zalet takich urządzeń jest prostota i stosunkowo niska cena. Zapewniają dość wysoki poziom sygnału wyjściowego, co z kolei upraszcza konstrukcję i obniża koszt przedwzmacniaczy gramofonowych. Co prawda wkładki MM jako całość są nieco gorsze od MC pod względem jakości dźwięku i niezawodności; jednak te momenty są w dużej mierze subiektywne, ponadto bezpośrednio zależą od półki cenowej „głowy”. Zwróć uwagę, że niektóre typy przystawek MC (modele o wysokim poziomie sygnału wyjściowego) można w tym celu podłączyć do przedwzmacniaczy gramofonowych.

- MC. Przetworniki wykorzystujące obwód z ruchomą cewką - jest podłączony do igły i podczas pracy wibruje względem nieruchomych magnesów, dzięki czemu powstaje prąd sygnałowy. Mówi się, że te przetworniki są lepsze od wkładek MM pod względem jakości dźwięku; jednocześnie są zauważalnie bardziej skomplikowane i droższe. Co więcej, to ostatnie dotyczy również przedwzmacniaczy gramofonowych: są trudne do zaprojektowania i wymagają dużego wzmocnienia, ponieważ poziom sygnału wyjściowego z przetworników MC jest zwykle niski - nie więcej niż 0,5 mV (są też wyjątki, ale niezwykle rzadkie).

- MM / MC. Przedwzma...cniacze gramofonowe, które mogą współpracować zarówno z głowicami MM, jak i MC; wybór odbywa się zwykle ręcznie za pomocą przełącznika. Szczegółowe informacje na temat cech obu typów przetworników znajdziesz w odpowiednich punktach. Tutaj zauważamy, że takie uniwersalne korektory są wygodne, jednak często są gorsze od modeli specjalistycznych pod względem wydajności.

Zakres częstotliwości dźwięku odtwarzanych przez przedwzmacniacz gramofonowy. Oceniając parametr ten warto mieć na uwadze kilka ważnych punktów. Po pierwsze, w tym przypadku brane jest pod uwagę nie całe pasmo, a zakres, w którym nierównomierność pasma przenoszenia przedwzmacniacza gramofonowego (wg standardu RIAA) nie przekracza wartości określonej przez producenta. Po drugie, ucho ludzkie jest w stanie odbierać dźwięk tylko w zakresie 16 - 20 000 Hz (u niektórych osób - do 22 000 Hz). W idealnym przypadku system audio powinien pokryć cały ten zakres – w przeciwnym razie część niskich i/lub wysokich częstotliwości może zostać odcięta; ale z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać szerszego zakresu. Niemniej jednak istnieją przedwzmacniacze gramofonowe o dość solidnym brzmieniu, np. 5 – 35 000 Hz. Te cechy są zwykle „efektem ubocznym” wysokiej jakości obwodów audio i są wskazywane przez producenta w celach reklamowych.

Kolejnym punktem do rozważenia przy wyborze jest zakres częstotliwości innych komponentów systemu audio. Na przykład, nie warto szukać przedwzmacniacza gramofonowego z niższym progiem 16 Hz w zasadzie, jeśli wzmacniacz mocy obsługuje tylko częstotliwości od 40 Hz i wyższe.

Jako przypis do tego punktu można wskazać nierówności RIAA występujące w tym zakresie częstotliwości. W większości modeli waha się od ± 1 do ± 6 dB; im niższa wartość, tym gładsze pasmo przenoszenia i lepszy dźwięk.

Stosunek sygnału do szumu zapewniany przez przedwzmacniacz gramofonowy podczas pracy z wkładką typu MC (patrz „Przeznaczenie”).

Parametr ten opisuje zależność między średnim poziomem sygnału wyjściowego a średnim poziomem szumów urządzenia. Im jest wyższy, tym wyraźniejszy dźwięk, tym mniej zewnętrznych zakłóceń. Z drugiej strony, warto pamiętać, że ogólna jakość dźwięku zapewniana przez przedwzmacniacz gramofonowy zależy od wielu innych parametrów. W rezultacie zaawansowany model o wysokiej jakości dźwięku może mieć niższy stosunek sygnału do szumu niż urządzenie z niższej półki.

Należy zauważyć, że obwody do wkładek MC zwykle dają niższy stosunek sygnału do szumu niż do MM; wynika to z cech technicznych obu.

Współczynnik zniekształceń harmonicznych zapewniany przez przedwzmacniacz gramofonowy podczas pracy z przetwornikiem typu MC (patrz „Przeznaczenie”).

Im niższy wskaźnik ten, tym mniejsze zniekształcenia daje przedwzmacniacz gramofonowy, tym bardziej niezawodny jest sygnał na wyjściu. Takich zniekształceń nie da się całkowicie uniknąć, ale można je zredukować do poziomu, który nie jest postrzegany przez człowieka. Dlatego uważa się, że poziom harmonicznych 0,5% i niższy nie jest już słyszalny nawet przez „wprawne ucho”. Należy jednak pamiętać, że na jakość słyszalnego dźwięku wpływają również zniekształcenia pochodzące z innych elementów systemu audio. Dlatego zniekształcenia harmoniczne przedwzmacniacza gramofonowego powinny być nie tylko poniżej 0,5%, ale jak najniższe. Za dobry wskaźnik uważa się wartości w setnych częściach procenta, doskonałe - w tysięcznych i poniżej.

Współczynnik wzmocnienia zapewniany przez przedwzmacniacz gramofonowy podczas pracy z przetwornikiem typu MC (patrz „Przeznaczenie”).

Parametr ten opisuje, jak bardzo wzrasta poziom sygnału na wyjściu przedwzmacniacza gramofonowego w stosunku do poziomu wejściowego. Tradycyjnie zapisuje się go w decybelach; Możesz przekonwertować decybele na „czasy” za pomocą specjalnych formuł lub tabel. Znając wzmocnienie, możesz oszacować rzeczywisty poziom wyjściowy podczas korzystania z konkretnej przystawki. Np. jeśli charakterystyka wskazuje 74 dB (5010x), a przetwornik daje 0,5 mV, to w efekcie poziom sygnału na wyjściu przedwzmacniacza gramofonowego bez dodatkowej regulacji wyniesie 0,5*5010 = 1005 mV, czyli więcej wystarczy do bezpośredniego podłączenia do wzmacniacza mocy (minimalny poziom to 150 mV). Jednocześnie zauważamy, że wśród przedwzmacniaczy gramofonowych MC są modele o dość niskim wzmocnieniu, przeznaczone do konkretnych formatów aplikacji – np. do pracy jako przedwzmacniacz dla przedwzmacniacza gramofonowego MM.

Pojemność wejściowa przedwzmacniacza gramofonowego przy pracy z przetwornikiem typu MC (patrz „Przeznaczenie”).

Ten parametr określa kompatybilność z konkretnym przetwornikiem. Zasada doboru w tym przypadku jest następująca: całkowita pojemność przedwzmacniacza gramofonowego i przewodów łączących musi odpowiadać pojemności wkładki, w skrajnych przypadkach przynajmniej jej nie przekraczać (w przeciwnym razie dźwięk wyraźnie się pogorszy). Aby uprościć tę zgodność, może być przewidziana regulacja pojemności wejściowej (patrz „Regulacje”).

Czułość wejściowa przedwzmacniacza gramofonowego podczas pracy z przetwornikiem typu MC (patrz „Przeznaczenie”).

Czułość wejściowa to najniższy poziom średniej kwadratowej (RMS) sygnału na wejściu, przy którym przedwzmacniacz jest w stanie normalnie „odbierać” ten sygnał, prawidłowo go przetwarzać i wzmacniać. W związku z tym kompatybilność z przetwornikiem zależy bezpośrednio od tego wskaźnika: poziom sygnału z „głowy” nie powinien być niższy niż czułość wejściowa przedwzmacniacza gramofonowego. W przeciwnym razie do normalnej pracy mogą być wymagane transformatory podwyższające napięcie lub inny podobny sprzęt.

Zauważ, że większość przetworników MC ma poziom sygnału kilka razy niższy niż MM; w związku z tym przedwzmacniacze gramofonowe mają dla nich wysoką czułość - w dziesiątych częściach miliwolta. Istnieją jednak również modele o wyższym „progu percepcji” – ponad 100 mW.

Impedancja wejściowa przedwzmacniacza gramofonowego podczas pracy z przetwornikiem typu MC (patrz „Przeznaczenie”).

Impedancja wejściowa to rezystancja prądu zmiennego na wejściu Phono. To jeden z parametrów decydujących o kompatybilności przedwzmacniacza gramofonowego z konkretną przystawką. Ogólna zasada jest taka, że impedancja wejściowa korektora musi być większa niż impedancja wyjściowa przetwornika. A najpopularniejszy wzór do dokładnych obliczeń to „10:1”: impedancja wejściowa musi być 10 razy większa niż impedancja wyjściowa „głowy”. Jednak w niektórych sytuacjach inny stosunek impedancji może być również optymalny; punkty te są opisane bardziej szczegółowo w dedykowanych źródłach.

Istnieją modele ze zmienną impedancją wejściową, patrz „Regulacja” w celu uzyskania szczegółowych informacji.

- RCA. Najczęściej w tym przypadku chodzi o wyjście liniowe w postaci pary złączy RCA („tulipan”) – po jednym na każdy kanał stereo. To wyjście jest przeznaczone do przesyłania dźwięku na poziomie liniowym do innych elementów systemu, takich jak odbiornik audio lub aktywne głośniki. Samo złącze RCA jest uważane za standardowe dla interfejsu liniowego, wejścia tego typu znajdują się w większości stacjonarnych urządzeń audio.

- XLR. Inny rodzaj wyjścia liniowego (patrz „RCA” powyżej), w tym przypadku zbudowany na złączach XLR. Główną zaletą tego interfejsu jest to, że zapewnia tzw. zbalansowane połączenie, które umożliwia pracę z długimi kablami bez pogorszenia jakości dźwięku. Ponadto same złącza zapewniają szczelne połączenie i są wyposażone w zatrzaski dla dodatkowej niezawodności. Z drugiej strony są zauważalnie większe od tych samych RCA, dlatego są stosowane głównie w profesjonalnych przedwzmacniaczach gramofonowych, dla których wspomniane zalety są kluczowe.

- USB (typ B). Wyjście do podłączenia przedwzmacniacza gramofonowego do sprzętu komputerowego. Obecność tego złącza pozwala na digitalizację utworów muzycznych z płyt gramofonowych i innych nośników (na przykład z taśmy i szpul) i przechowywanie ich w pamięci komputera w celu dalszego przetwarzania lub przeniesienia na przykład do smartfona / odtwarzacza MP3.

- Koncentryczne S / P-DIF. Wyjście...audio do przesyłania dźwięku w postaci cyfrowej przez złącze RCA. Tego złącza nie należy mylić ze „zwykłym” liniowym RCA - w tym przypadku stosuje się jedno gniazdo i zasadniczo inny format transmisji sygnału, pożądane jest również posiadanie specjalnego kabla ekranowanego. Interfejs koncentryczny pod względem możliwości jest podobny do optycznego i różni się od niego z jednej strony większą wrażliwością na zakłócenia, z drugiej trwalszym i bezpretensjonalnym kablem.

- Optyczne. Inny typ cyfrowego wyjścia audio wykorzystujący, jak sama nazwa wskazuje, kabel światłowodowy. Główną zaletą takiego połączenia jest całkowita odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. Z drugiej strony sam kabel jest dość delikatny i wymaga ostrożnego obchodzenia się.

- Słuchawki. Dedykowane gniazdo słuchawkowe bezpośrednio do przedwzmacniacza gramofonowego. Zwykle używa mini-jacka 3,5 mm lub jacka 6,35 mm. Zwróć uwagę, że bezpośrednie połączenie słuchawek w tym przypadku jest przewidziane nie tyle do zwykłego słuchania muzyki, co do zadań specjalnych. Na przykład DJ grający na planie lub inżynier dźwięku nagrywający muzykę z płyty na urządzenie zewnętrzne za pomocą słuchawek może stale monitorować dźwięk dochodzący do wyjść przedwzmacniacza gramofonowego.

- Cyngiel. Wyjście serwisowe, które pozwala wykorzystać przedwzmacniacz gramofonowy do automatycznego włączania innych komponentów systemu audio W momencie „wybudzenia” korektor wysyła przez to wyjście sygnał sterujący, a urządzenia z podłączonymi do niego wejściami wyzwalającymi włączają się automatycznie. Eliminuje to potrzebę dołączania każdego komponentu osobno.