Pojemność zbiornika cieczy przewidziana w konstrukcji rozpylacza. Należy pamiętać, że parametr ten można określić nawet dla rozpylaczy typu Squank (patrz „Rodzaj napełnienia”): chociaż pracują ze zbiornikiem zewnętrznym, pewna ilość „gnojowicy” może zmieścić się w samym parowniku.
Im większy zbiornik, tym więcej płynu możesz przechowywać w elektronicznym papierosie i tym rzadziej trzeba go uzupełniać. Z drugiej strony pojemne zbiorniki mają odpowiednie wymiary, a zbyt duży zbiornik byłby niewygodny, a nawet jedna długa sesja wapowania zużywa stosunkowo mało płynu. W rezultacie objętość
ponad 6 ml jest już uważana za dość dużą dla waporyzatorów, a w najmniejszych modelach liczba
ta nie przekracza 2 ml.
Zwracamy również uwagę, że przy wyborze pojemności zbiornika producenci zwykle biorą pod uwagę rezystancję cewki, moc akumulatora (jeśli jest w zestawie) oraz inne parametry, które wpływają na przewidywane zużycie płynu. Nie ma tu sztywnej zależności, jednak generalnie mocniejsze atomizery są zwykle wyposażone w większe zbiorniki.
Ilość pojedynczych cewek grzejnych przewidzianych dla atomizera.
Najprostsza wersja konstrukcji przewiduje tylko
1 spiralę, jednak najbardziej popularne są rozpylacze na
2 spirale : łatwiej w nich uzyskać intensywną i nasyconą parę (jednak do wydajnej pracy wymagany jest wyższy zasilacz, a zużycie płynów jest wyższe). Warto jednak zauważyć, że nie ma sztywnego powiązania między poziomem atomizera a liczbą grzałek: są między innymi zaawansowane modele z jedną wężownicą, a niedrogie rozwiązania z dwiema.
Jest też większa liczba spiral – trzy, a nawet cztery, ale takie rozwiązania są dość drogie, trudne w utrzymaniu i „żarłoczne” pod względem energochłonności, dlatego nie są one powszechne.
