Porównanie Hohem iSteady Pro 2 vs Hohem XG1

- Dla smartfona. Uchwyt do używania smartfona jako aparatu. Najczęściej jest to rodzaj „imadła”, w którym korpus aparatu jest mocno zaciśnięty. Takie „wadki” mają zwykle dość szeroki zakres regulacji szerokości „siedziska”, co pozwala na zastosowanie steadicamów tego typu z większością nowoczesnych smartfonów, niezależnie od przekątnej. Niektóre modele mogą nawet współpracować z kompaktowymi aparatami cyfrowymi.

- Do aparatu. Nasadki zaprojektowane do użytku z pełnowymiarowymi lustrzankami jednoobiektywowymi i lustrzankami (MILC). Te aparaty są dość duże i mają mocowanie śrubowe do statywu; wszystkie te cechy są brane pod uwagę przy projektowaniu steadicamu.

- Do kamery sportowej. Steadicamy przeznaczone do kamer sportowych - aparaty kompaktowe używane głównie do fotografowania dynamicznych scen, takich jak sport, „jazdy” (narty, kolarstwo) itp. Urządzenia takie z założenia przeznaczone są do użytku w dość ekstremalnych aktywnościach, m.in. surfing, narciarstwo alpejskie, paralotniarstwo itp. Specyfika różnych steadicamów może się jednak różnić, więc przed zakupem nie zaszkodzi wyjaśnić ten punkt osobno.
Należy zauważyć, że zamiast ogólnej nazwy „dla kamery sportowej” w charakterystyce steadicamu można podać nazwy konkretnych modeli kamer akcji, dla których przeznaczone jest urządzenie.

- Uchwyt do telefonu(jak ekran). Możliwość używania smartfona jako własnego ekranu steadicamu. W takim przypadku kamera urządzenia nie jest używana: filmowanie odbywa się albo na wbudowanej kamerze steadicamu, albo na dołączonej do niej kamerze akcji. Zwróć uwagę, że smartfon może służyć nie tylko jako wizjer, ale także do sterowania aparatem; określone możliwości zależą od modelu steadicamu.

- Kontrola ostrości (Follow Focus). Urządzenie pozwalające na skupienie obiektywu na zainstalowanej kamerze z elementów sterujących steadicamu. Znacznie upraszcza korzystanie z obiektywów z ręcznym ustawianiem ostrości.

- Rękojeść dwuręczna. Uchwyt oburęczny pozwala na zwiększenie zwrotności, stabilności i precyzji ruchu.

- Płytka szybkiego montażu. Ten element umożliwia szybką instalację i demontaż kamery z gimbala bez korzystania z narzędzi innych firm.

- Statyw. Obecność w zestawie steadicamu małego statywu, który umożliwia korzystanie z urządzeń w pozycji stacjonarnej, umieszczając je na płaskiej, twardej powierzchni. W większości statyw w steadicamie jest zdejmowany.

- Zdalne sterowanie. Obecność w opakowaniu małego pilota do steadicamu. Wygodne do filmowania z ręki, gdy urządzenie jest zainstalowane z dużej odległośc...i, na przykład w samochodzie.

Maksymalna waga, dla której zaprojektowano steadicam.

W rzeczywistości jest to największa waga aparatu wraz ze wszystkimi akcesoriami dozwolonymi dla danego modelu.

Zakres obrotu obsługiwany przez gimbal.

W tym przypadku oznacza to obracanie kamery w prawo lub w lewo, bez pochylania do przodu i do tyłu.

Pojemność akumulatora zastosowanej w gimbalu.

W teorii większa pojemność pozwala na dłuższą pracę bez ładowania, ale w praktyce autonomia gimbala zależy również od jego poboru mocy. Tak więc tylko modele o podobnej wydajności można porównywać ze sobą według tego wskaźnika; a przy wyborze lepiej skupić się nie na pojemności, ale na bezpośrednio deklarowanym czasie pracy na ładowaniu.

Maksymalny czas, w którym urządzenie będzie pracowało stabilnie. Warto wziąć pod uwagę, że producent naprawdę wskazuje maksymalny czas, który nie odpowiada rzeczywistym wskaźnikom ze względu na warunki i intensywność użytkowania.

Możliwość obsługi steadicamu w trybie powerbank - zewnętrzna akumulator do różnych urządzeń przenośnych. Dzięki temu urządzenie może dzielić się swoją energią z telefonem, którego ładowanie jest już uzależnione, a proces filmowania jeszcze się nie zakończył.

- Pad. Zazwyczaj pad ma postać przycisku, który może poruszać się lub przechylać w różnych kierunkach. Za jego pomocą użytkownik może kontrolować położenie kamery zamontowanej na gimbalu – czyli przechylać ją i obracać na boki.

- Guziki. Obecność oddzielnych przycisków do obracania aparatu w jednym lub drugim kierunku. W porównaniu ze sterowaniem joystickiem jest to rozwiązanie mniej wygodne i wygodne.

— Timelapse. Nagrywanie wideo w trybie poklatkowym wiąże się z bardzo niską liczbą klatek (jedna klatka co kilka sekund, a nawet minut). W gotowym filmie uzyskuje się efekt szybkiego ruchu (na przykład dzień od wschodu do zachodu słońca mieści się w zaledwie kilka minut). Jest to jednak ogólna zasada Time Lapse; ale konkretne sposoby jego realizacji mogą się różnić w zależności od konkretnego modelu stabilizatora.

- Tryb selfie. Osobny tryb do robienia selfie (autoportretów). Funkcja ta może być realizowana na różne sposoby, w zależności od przeznaczenia urządzenia. Ma na celu sfilmowanie siebie i najbliższego otoczenia operatora.

- Tryb sportowy. Tryb jest przeznaczony do wysokiej jakości fotografowania dynamicznych scen w ruchu. W trybie sportowym stabilizator automatycznie kompensuje odchylenia kadru od punktu odniesienia, podczas gdy silnik pracuje z najwyższą możliwą prędkością.

- Autopanorama. W tym trybie fotografowania kamera podłączona do urządzenia automatycznie obraca się wokół własnej osi, wykonując serię ujęć, z których gotowy obraz panoramiczny jest następnie „sklejany”. Najczęściej funkcja ta polega na tworzeniu panoram poziomych, jednak można również zapewnić ruch kamery w płaszczyźnie pionowej.

— Tryb śledzenia. Automatyczne śledzenie okreś...lonego obiektu poprzez skierowanie aparatu tak, aby cel fotografowania znajdował się stale na środku obrazu lub przynajmniej w kadrze. Temat śledzenia ustala operator steadicamu.

— Tryb inwersji. Ten tryb pozwala na odwrócenie urządzenia do góry nogami, zachowując wszystkie jego funkcje i położenie kamery. Przyda się podczas strzelania z nietypowych kątów (na przykład z ziemi).