Porównanie HTC Vive Cosmos vs Oculus Rift DK2

Rozdzielczość wyświetlaczy wbudowanych w okulary z takim wyposażeniem, czyli modele do PC/konsoli, jak również urządzenia samodzielne (patrz „Przeznaczenie”).

Im wyższa rozdzielczość, tym bardziej wygładzony i szczegółowy obraz dają okulary, przy pozostałych warunkach równych. Dzięki rozwojowi technologii w naszych czasach modele z ekranami Full HD (1920x1080) i jeszcze wyższymi rozdzielczościami nie są rzadkością. Parametr ten jednak znacząco wpływa na koszt okularów. Ponadto warto pamiętać, że do pełnej pracy z wyświetlaczami o wysokiej rozdzielczości potrzebna jest mocna karta graficzna, która potrafi odtworzyć odpowiednią zawartość. W przypadku okularów do PC i konsoli stawia to odpowiednie wymagania do urządzeń zewnętrznych, a w modelach autonomicznych trzeba stosować zaawansowane zintegrowane karty graficzne (co dodatkowo wpływa na koszt).

Kąt widzenia zapewniane przez okulary wirtualnej rzeczywistości, czyli kątowy rozmiar przestrzeni, która wpada w pole widzenia użytkownika. Z reguły w charakterystyce wskazuje się poziomy rozmiar tej przestrzeni; jeśli jednak potrzebujesz najdokładniejszych informacji, ten szczegół należy wyjaśnić osobno.

Im szerszy kąt widzenia, tym więcej przestrzeni do gry użytkownik może zobaczyć bez odwracania głowy, tym silniejszy efekt zanurzenia i tym mniej prawdopodobne jest, że na obraz wpłynie efekt „widzenia tunelowego”. Zbyt szeroki kąt widzenia jednak nie ma sensu, biorąc pod uwagę cechy ludzkiego oka. Ogólnie za szeroki kąt widzenia uważa się kąt wynoszący 100° lub więcej. Przy tym istnieją modele, w których wskaźnik ten wynosi 30° lub nawet mniej – są to z reguły specyficzne urządzenia (np. gogle do pilotowania dronów i gogle rozszerzonej rzeczywistości), gdzie takie cechy są całkiem uzasadnione biorąc pod uwagę ogólna funkcjonalność.

Częstotliwość odświeżania obsługiwana przez wbudowane ekrany okularów to po prostu maksymalna liczba klatek na sekundę, jaką ekrany są w stanie zapewnić.

Przypominamy, że ekrany są dostarczane w modelach do PC/konsoli oraz w urządzeniach autonomicznych (patrz „Przeznaczenie”). Od tego wskaźnika zależy bezpośrednio jakość obrazu: przy pozostałych warunkach równych, wyższa liczba klatek na sekundę zapewnia płynniejszy obraz, bez szarpnięć i z dobrą szczegółowością w dynamicznych scenach. Drugą stroną tych zalet jest wzrost ceny.

Należy również pamiętać, że w niektórych przypadkach rzeczywista liczba klatek na sekundę nie będzie ograniczona możliwościami okularów, ale właściwościami urządzenia zewnętrznego lub właściwościami odtwarzanych treści. Na przykład stosunkowo słaba karta graficzna komputera stacjonarnego może nie poradzić sobie z sygnałem o wysokiej szybkości klatek lub w grze może zostać ustawiona określona częstotliwość, która nie zakłada zwiększenia. Nie należy więc gonić za dużymi wartościami i wystarczą okulary z częstotliwością 90 kl./s.

Obecność w okularach czujnika reagującego na zbliżanie się do twarzy użytkownika.

Podobny czujnik służy do automatycznego przełączania między trybem pracy a trybem czuwania: na przykład, gdy użytkownik zdejmuje okulary, czujnik wyłącza wbudowane ekrany (lub telefon, jeśli jest podłączony do okularów za pomocą złącza), oszczędzając energię baterii i zasoby sprzętu, a po założeniu włącza okulary dla pełnej funkcjonalności.

Możliwość przesuwania soczewek okularów do przodu i do tyłu, zmieniając w ten sposób ich położenie względem ekranu i oczu użytkownika. Konkretne znaczenie tej funkcji może być różne: może regulować kąt widzenia (tak, aby ekran mieścił się całkowicie w polu widzenia i jednocześnie nie był zbyt mały), pełnić rolę korekcji dioptrii (co jest ważne dla użytkowników noszących okulary) lub ustawiania ostrości, regulować rozstaw soczewek (patrz poniżej) itp. Te niuanse należy wyjaśnić osobno. Jednak w żadnym przypadku funkcja ta nie będzie zbyteczna - ułatwia dopasowanie okularów do osobistych cech użytkownika.

Okulary posiadają co najmniej jedno złącze USB A. Jest to pełnowymiarowe złącze USB, tego samego typu co standardowe porty USB w komputerach i laptopach. Ale jego funkcje mogą się różnić w zależności od funkcjonalności okularów (patrz „Przeznaczenie”). Tak więc w modelach do PC i konsoli USB jest jednym ze złączy używanych w połączeniu z interfejsem wideo, takim jak HDMI lub DisplayPort: przez złącze wideo jest przesyłany obraz, a przez złącze USB — dane z czujników na okularach, niezbędne do zmiany obrazu i stworzenia „efektu zanurzenia”. W samodzielnych urządzeniach USB A służy do podłączania różnych dodatkowych akcesoriów — na przykład pendrive'ów z aplikacjami lub inną zawartością. Możliwe jest również wykorzystanie tego złącza do ładowania akumulatora, chociaż ten sposób użytkowania w ogóle nie jest dla niego typowy.

Obecność złącza microUSB w okularach. Jest to najpopularniejsza z mniejszych wersji złącza USB, szeroko stosowana przede wszystkim w urządzeniach przenośnych. Jednak z wielu powodów ten interfejs jest rzadko spotykany w okularach VR — w pojedynczych modelach okularów do smartfona, a także w niektórych samodzielnych urządzeniach (patrz „Przeznaczenie”). W obu przypadkach przewidziano je głównie do ładowania wbudowanego akumulatora (okulary do smartfonów też mogą mieć takie zasilanie – np. żeby działały wbudowane słuchawki Bluetooth).

Okulary posiadają wejście DisplayPort; tutaj może się również wskazywać wersja tego interfejsu.

DisplayPort to obecnie jeden z najpopularniejszych cyfrowych interfejsów wideo o wysokiej rozdzielczości (możliwa jest jednak również transmisja dźwięku). Jest to szczególnie powszechne w urządzeniach komputerowych i jest w rzeczywistości standardem w komputerach stacjonarnych i laptopach Apple. W ten typ wejścia są wyposażone tylko okulary do komputerów i dekoderów (patrz „Przeznaczenie”) — służy do odbierania sygnału wideo (i sygnału audio, jeśli to konieczne) z urządzenia zewnętrznego. Jeśli chodzi o wersje DisplayPort, opcje tutaj mogą wyglądać następująco:

— v.1.2. Najwcześniejsza (2010 r.) współczesna, ale jednocześnie bardziej niż funkcjonalna wersja. W pełni obsługuje wideo w jakości do 5K (30 kl./s), a z pewnymi ograniczeniami — do 8K.
— v.1.3. Aktualizacja wydana w 2014 roku. Zaprezentowała możliwość pełnoprawnej pracy z rozdzielczościami 8K przy 30 kl./s, a przy 4K i 5K — odpowiednio przy 120 i 60 kl./s.
— v.1.4. Aktualizacja z 2016 roku, w której przepustowość została dodatkowo zwiększona – do obsługi wideo 5K przy 240 kl./s i 8K – przy 120 kl./s. Ponadto istnieje kompatybilność z technologią HDR 10, która poprawia odwzorowanie barw i ogólną jakość obrazu.

Obecność wejścia HDMI w okularach; tutaj może również się wskazywać wersja tego interfejsu.

HDMI jest obecnie najpopularniejszym interfejsem do transmisji wideo w wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku; jest szeroko stosowany zarówno w komputerach, jak i sprzęcie wideo. W okularach VR ten typ złącza odpowiada za odbiór sygnałów wideo i audio z urządzenia zewnętrznego; odpowiednio, tylko modele do PC/konsoli mają takie złącze (patrz „Przeznaczenie”). Co do wersji HDMI, opcje mogą wyglądać następująco:

— v.1.4. Najwcześniejszy z aktualnych standardów, próbka z 2009 r. (z późniejszymi aktualizacjami). Umożliwia pracę z wideo Full HD z częstotliwością odświeżania do 120 kl./s, ale w przypadku treści 4K prędkość jest ograniczona do 24 kl./s.

— v.2.0. Standard wprowadzony w 2013 roku. Znany również jako HDMI UHD, dzięki pełnej obsłudze UltraHD 4K (do 60 klatek na sekundę). W kolejnych aktualizacjach tego standardu dodano obsługę HDR.

— v.2.1. Wersja wprowadzona na rynek w 2017 roku. Pozwala na osiągnięcie częstotliwości odświeżania 120 kl./s nawet w rozdzielczościach standardu 8K, nie mówiąc już o skromniejszych. Pełne wykorzystanie wymaga kabli HDMI Ultra High Speed, ale starsze wersje są dostępne ze zwykłymi kablami.