Porównanie Dahua DH-XVR5104C-S2 vs Dahua DH-DVR3108H

Rodzaj kamer zależy przede wszystkim od rodzaju kamer, z którymi współpracuje rejestrator.

- DVR. Urządzenia tego typu mogą współpracować tylko z tradycyjnymi kamerami monitorującymi, które przesyłają wideo w formacie analogowym (zwykle za pośrednictwem interfejsu BNC, patrz niżej). Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanych opcji, takie kamery wciąż cieszą się dużą popularnością ze względu na prostotę, niski koszt i niezawodność transmisji wideo. Sam rejestrator może posiadać interfejs sieciowy LAN i pracować jako urządzenie sieciowe, ale nie jest kompatybilny z kamerami IP.

- NVR. Rejestratory typu NVR przeznaczone są do współpracy z kamerami IP podłączonymi poprzez lokalną sieć komputerową. Kamery te są bardziej zaawansowane niż tradycyjne kamery analogowe, obsługują bardziej zaawansowane funkcje. Główną wadą NVR jest dość duże obciążenie sprzętu sieciowego podczas przesyłania strumieniowego wideo; może to prowadzić do zakłóceń i zakłóceń, zwłaszcza gdy w sieci jest dużo innego ruchu.

- HVR (HDVR). Urządzenia hybrydowe łączące możliwości DVR i NVR oraz zdolne do współpracy zarówno z kamerami analogowymi, jak i IP. Rozszerza to możliwości budowania sieci nadzoru, pozwalając łączyć zalety obu typów kamer i wzajemnie kompensować wady. Jednak taki sprzęt nie jest tani.

Możliwości podłączenia kamer dostępnych w rejestratorze.

W przypadku rejestratorów analogowych i cyfrowych rejestratorów NVR (patrz „Rodzaj”) wszystko jest w tym przypadku proste: liczba kanałów wideo odpowiada największej liczbie wejściowych sygnałów wideo, które można podłączyć do urządzenia. Taki sygnał może pochodzić zarówno z kamery, jak i urządzenia pośredniczącego - np. quadratora, który łączy obraz z 4 kamer. Ale w hybrydowych rejestratorach HVR znaczenie tego paragrafu jest bardziej szczegółowe. Dla takich rejestratorów podana jest tutaj maksymalna liczba sygnałów wejściowych, z jaką urządzenie może pracować w trybie „tylko AHD” (czyli tylko kamery analogowe, brak kamer IP). Dane dotyczące trybu hybrydowego (AHD + IP), a także do użytku wyłącznie z kamerami IP, są podane dla takich rejestratorów osobno (patrz niżej).

Duża liczba kanałów ( 32 kanały, 64 kanały a nawet 128 kanałów) pozwala na stworzenie rozbudowanego systemu monitoringu wizyjnego opartego na rejestratorze bez użycia dodatkowego wyposażenia (np. samych kwadratorów). Z drugiej strony ta cecha znacząco wpływa na cenę, a na domowe warunki w zupełności wystarczą rejestratory na 4, 8 czy 16 kamer.

Ilość kamer obsługiwanych przez rejestrator podczas pracy w trybie hybrydowym – czyli przy wykorzystaniu zarówno tradycyjnych (AHD) jak i sieciowych kamer IP. Aby uzyskać więcej informacji na temat rejestratorów hybrydowych, zobacz „Rodzaj”. I w tym punkcie pierwsza liczba wskazuje liczbę konwencjonalnych kamer, druga - urządzenia IP: na przykład wpis „4 + 2” wskazuje, że ten model może jednocześnie odbierać sygnał z 4 konwencjonalnych i 2 kamer IP.

Należy również zauważyć, że niektóre rejestratory hybrydowe dopuszczają różne proporcje między liczbą kamer różnych typów (dla tej samej całkowitej liczby kamer). Na przykład model 12-kanałowy może mieć tryby hybrydowe 6 + 6, 8 + 4 i 10 + 2. W takich przypadkach klauzula ta uwzględnia reżim z największą liczbą kamer AHD; dla modelu opisanego w naszym przykładzie ta pozycja będzie napisana "10 + 2".

Warto również wspomnieć, że przy pracy tylko z kamerami IP, hybrydowy rejestrator może obsłużyć większą liczbę kanałów wideo niż w trybie hybrydowym – np. w modelu w formacie „2+8” liczba obsługiwanych tylko kamer sieciowych może osiągnąć 16. Ta informacja jest określona w Zobacz tylko IP.

Liczba kamer (kanałów wideo) obsługiwanych przez rejestrator hybrydowy (patrz „Rodzaj”) tylko przy współpracy z kamerami IP.

Najczęściej liczba ta odpowiada całkowitej liczbie kanałów dostępnych w trybie hybrydowym (w przypadku łączenia kamer IP z tradycyjnymi, tzw. kamerami AHD). Np. dla rejestratora z trybem hybrydowym „8 + 2” (łącznie 10) liczba kamer w trybie „tylko IP” wynosi zwykle również 10. Są jednak wyjątki: niektóre modele pracują w trybie czysto sieciowym są w stanie pracować z większą liczbą kamer niż w hybrydzie. Na przykład ten sam hybrydowy format „8 + 2” można połączyć z równoczesną obsługą tylko 16 lub nawet 24 kamer sieciowych.

- Obsługa PTZ. Kompatybilność rejestratora z kamerami posiadającymi funkcję PTZ - „pan, tilt, zoom”, czyli możliwość obracania i pochylania obiektywu, a także powiększania/pomniejszania obrazu. Obsługa PTZ umożliwia sterowanie tymi funkcjami za pośrednictwem rejestratora DVR. W kamerach analogowych do ich obsługi wykorzystywany jest port RS-485 (patrz „Złącza dodatkowe”).

- Odpowiedź na ruch. Funkcja pozwalająca rejestratorowi na rozpoznanie ruchu w kadrze. Konkretne sposoby korzystania z tej funkcji mogą być różne: automatyczne rozpoczęcie nagrywania, ustawienie znacznika czasu (jeśli wideo jest nagrywane w sposób ciągły), przekazanie sygnału do wyjścia alarmowego, powiadomienie operatora itp. Należy pamiętać, że czujniki ruchu można zainstalować w same kamery monitorujące; jednak obecność tej funkcji w rejestratorze eliminuje potrzebę konkretnego wyszukiwania takich kamer (które zwykle są drogie).

- Rozpoznawanie twarzy. Termin ten oznacza zaawansowane możliwości pracy z twarzami osób w kadrze. Rejestratory z tą funkcją z reguły są w stanie nie tylko określić obecność twarzy w kadrze, jednak także rozpoznać jej charakterystyczne możliwości, zapisać powstałe „portrety” i porównać je z bazą zapisaną w pamięci. Ta ostatnia z kolei pozwala na identyfikację osób i otwiera całą gamę dodatkowych możliwości. Konkretny zestaw takich cech należy określić os...obno, oto kilka przykładów. Tak więc w wielu modelach system rozpoznawania twarzy pozwala na szybkie wyszukanie osoby w archiwum wideo, eliminując potrzebę osobistego przeglądania przez użytkownika dużej ilości materiałów wideo. Za pomocą takiego systemu można rejestrować czas przybycia i wyjścia pracowników do pracy, a także automatycznie zapisywać informacje o wizytach osób trzecich. Zamek na kartę-klucz można uzupełnić o rozpoznawanie twarzy – a napastnik nie będzie w stanie otworzyć takiego zamka, nawet jeśli zdobędzie kartę. Dostępne są również bardziej złożone i zaawansowane funkcje – na przykład tworzenie grup pracowników z różnymi uprawnieniami dostępu, z ograniczeniem dostępu i/lub sygnałem alarmowym, gdy osoba postronna pojawi się w zabronionym dla niego obszarze.

- PoC jedzenie. Analog do opisanej powyżej technologii PoE, stosowanej w tradycyjnych kamerach do monitoringu (tzw. AHD). Umożliwia zasilanie takiej kamery z rejestratora przez ten sam kabel koncentryczny, który służy do transmisji sygnału wideo; znacznie upraszcza to połączenie oraz zwiększa niezawodność i bezpieczeństwo całego systemu. Tak więc przy montażu kamery wystarczy położyć tylko jeden przewód, natomiast do jej działania nie są potrzebne akumulatorki/akumulatory, które mogą usiąść w najbardziej nieodpowiednim momencie.

- Wi-Fi. W rejestratorach wbudowany moduł Wi-Fi najczęściej wykorzystywany jest do dwóch zadań: do współpracy z kamerami IP obsługującymi takie połączenie oraz do podłączenia samego rejestratora do sieci lokalnej (lub nawet Internetu) poprzez router bezprzewodowy / punkt dostępu. A w modelach z aplikacją mobilną (patrz poniżej) Wi-Fi może być również używany do bezpośredniej komunikacji z gadżetem sterującym. W każdym razie takie połączenie pozwala obejść się bez majstrowania przy przewodach i złączach. Wady tej funkcji można przypisać jedynie niewielkiemu wzrostowi ceny w porównaniu z analogami bez Wi-Fi, jednak ten szczegół jest często prawie niezauważalny na tle całkowitego kosztu samych rejestratorów.
Ponadto charakterystyka może określać konkretny obsługiwany standard komunikacji — zwykle Wi-Fi 4 (802.11n) lub Wi-Fi 5 (802.11ac). W tym przypadku różnice między nimi często nie są fundamentalne: nowoczesne moduły Wi-Fi z reguły obsługują kilka standardów jednocześnie, więc nie ma problemów z kompatybilnością, a prędkość połączenia jest zwykle więcej niż wystarczająca do pracy zgodnie z przeznaczeniem .

- Wi-Fi gotowy. Oznaczenie to oznacza, że rejestrator nie posiada wbudowanego modułu Wi-Fi (patrz wyżej), jednak może korzystać z takiego połączenia, gdy podłączony jest adapter zewnętrzny (zwykle nie zawarty w standardowym pakiecie). Teoretycznie taka konfiguracja powinna zapewnić dodatkową wygodę: użytkownik może sam wybrać, czy potrzebuje funkcjonalności Wi-Fi w tym konkretnym rejestratorze, a w razie wątpliwości można kupić samo urządzenie bez przepłacania za możliwości bezprzewodowe, a adapter dokupić później jeśli zajdzie taka potrzeba... Jednak w praktyce modele z obsługą Wi-Fi są obecnie niezwykle rzadkie: większość kupujących, nawet planując system monitoringu, ustala, czy potrzebuje połączenia bezprzewodowego, a wbudowane moduły Wi-Fi nie są bardzo drogie, zwłaszcza w porównaniu do całkowity koszt rejestratorów.

- Mobilna aplikacja. Możliwość współpracy z rejestratorem poprzez aplikację mobilną zainstalowaną na smartfonie, tablecie lub innym podobnym gadżecie. W takim przypadku określone formaty połączenia z gadżetem sterującym mogą być różne: bezpośrednie połączenie przez Wi-Fi, praca przez sieć lokalną lub nawet zdalny dostęp przez Internet z dowolnego miejsca na świecie; dość często obsługiwanych jest kilka opcji jednocześnie. Wszystkie te szczegóły należy doprecyzować osobno, podobnie jak konkretną funkcjonalność zastosowania mobilnej. Jednak z reguły ta funkcjonalność jest dość rozbudowana, zapewnia dostęp, jeśli nie do wszystkich, to przynajmniej do najważniejszych funkcji rejestratora. Tak więc ze smartfona / tabletu można oglądać nagrania i transmisje na żywo z kamer, kopiować (a czasem usuwać) nagrania, zmieniać wiele ustawień itp. Aplikacje sterujące są zwykle wydawane zarówno na iOS, jak i na Androida, więc można je zainstalować na prawie dowolny nowoczesny gadżet mobilny klasy konsumenckiej.

- Obsługa dla modemów USB. Możliwość wykorzystania modemu zewnętrznego podłączonego przez USB do przesyłania danych w standardzie mobilnym 3G lub 4G. Daje to niezależność od przewodów i pozwala na użytkowanie rejestratora nawet tam, gdzie nie ma przewodowych sieci komputerowych - oczywiście, jeśli jest zasięg. Modele z tą funkcją zazwyczaj posiadają interfejsy przewodowe, a wsparcie dla modemu 3G/4G pełni rolę failover – opcja backupu w przypadku problemów z połączeniem głównym. Należy pamiętać, że konkretny typ obsługiwanej sieci komórkowej zależy głównie od używanego modemu (zgodność rejestratora z różnymi modelami nie zaszkodzi wyjaśnić osobno, jednak najczęściej nie ma z tym problemów).

- Zdalne sterowanie. Obecność pilota w zestawie z rejestratorem. Często wygodniej jest sterować urządzeniem z pilota niż z komputera przez sieć lub z własnego panelu sterowania.

Liczba wejść BNC przewidziana w konstrukcji rejestratora.

BNC to złącze bagnetowe do kabla koncentrycznego, używane m.in. do analogowej transmisji sygnału wideo w profesjonalnym sprzęcie. W rejestratorach wejścia z takimi złączami służą do podłączenia kamer analogowych Im więcej złączy, tym więcej kamer analogowych można jednocześnie podłączyć bezpośrednio do rejestratora; a w urządzeniach DVR (patrz „Typ”) liczba wejść BNC odpowiada liczbie kanałów.

Liczba wyjść BNC przewidziana w konstrukcji rejestratora.

BNC to złącze bagnetowe do kabla koncentrycznego, używane m.in. do analogowej transmisji sygnału wideo w profesjonalnym sprzęcie. Wyjścia z takimi złączami są przeznaczone do przesyłania sygnału wideo do innych elementów systemu monitoringu - np. monitorów.

Wyjścia BNC znajdują się we wszystkich typach nowoczesnych rejestratorów (patrz wyżej). Jednocześnie w urządzeniach typu DVR ich liczba z reguły odpowiada liczbie wejść BNC, co pozwala na przełączanie sygnału z każdej kamery poprzez własne wyjście. W NVR najczęściej instalowane jest tylko jedno złącze, które jest przeznaczone do przeglądania zarejestrowanych materiałów, a nie obrazów z kamer. Ta sama opcja jest popularna w rejestratorach HVR, chociaż są wśród nich modele podobne do rejestratorów.

Fizyczny interfejs do zarządzania i monitorowania różnych aspektów systemu nadzoru wideo. Z reguły złącze RS-485 stosowane jest w rejestratorach do sterowania kamerami PTZ, podłączania klawiatur, przełączników matrycowych i innego podobnego sprzętu.

Standardy (kodeki) używane przez rejestrator do kompresji nagranego wideo.

Parametr ten ma znaczenie podczas przeglądania zarejestrowanych materiałów na innym urządzeniu – np. media center, do którego włożony jest „pamięć flash” z plikami z rejestratora. Do normalnego oglądania konieczne jest, aby odtwarzacz obsługiwał odpowiedni kodek - w przeciwnym razie wideo będzie wyświetlane ze zniekształceniami lub w ogóle nie będzie działać. Szczegóły techniczne dla różnych standardów można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Pamiętaj, że jeśli planujesz przeglądać materiały na komputerze, możesz zignorować parametr ten: większość nowoczesnych systemów operacyjnych ma rozbudowane wbudowane zestawy kodeków, a w przypadku braku wymaganego kodeka możesz go łatwo znaleźć w Internecie.