Porównanie Shift Whit3 vs Airoh Aviator 2.2

- Szybko odpinany wizjer. Możliwość szybkiego zdjęcia daszka kasku, w większości przypadków - bez użycia specjalnych narzędzi. Taka okazja może się przydać np. do oczyszczenia z brudu, wymiany przezroczystego szkła na przyciemniane lub odwrotnie.

- Pokrycie przeciwmgielna. Obecność specjalnej powłoki na daszku kasku, która zapobiega parowaniu motocykla przed oddychaniem. Funkcja ta przyda się przede wszystkim w chłodne dni (przy wysokich temperaturach powietrza szkło praktycznie się nie poci). Jest to szczególnie ważne w przypadku kasków zamkniętych (całeczki i enduro, patrz Typ), ale można je również znaleźć w kaskach otwartych. Należy pamiętać, że takie pokrycie nie stanowi 100% gwarancji przed zaparowaniem, ale prawdopodobieństwo tego zjawiska jest znacznie zmniejszone.

- osłona przeciwsłoneczna. Osłona przeciwsłoneczna w postaci dodatkowych zacienionych gogli, które w razie potrzeby można opuszczać i podnosić - zwykle za pomocą małej dźwigni lub przycisku z boku kasku. Tego urządzenia nie należy mylić z przyciemnianym szkłem (patrz „Wizjer” powyżej): osłona przeciwsłoneczna jest dostarczana jako dodatek do głównej osłony i zakrywa tylko oczy. Opuszczając i podnosząc takie okulary można „włączyć” i „wyłączyć” dodatkowe zaciemnienie. W tym przypadku główny wizjer jest najczęściej wykonany przezroczyście, dzięki czemu kask można wygodnie używać w nocy...– wystarczy podnieść wbudowane okulary i spojrzeć przez przezroczyste szkło. Jednak osłona przeciwsłoneczna może być również łączona z przyciemnianym szkłem; tę opcję docenią osoby o wrażliwych oczach, które nie tolerują dobrze światła słonecznego i wymagają zwiększonego przyciemnienia. Wadą tej cechy jest zauważalny wzrost kosztów kasku.

- Ochrona przed promieniowaniem UV. Dostępność ochrony UV w szkle i/lub osłonie przeciwsłonecznej kasku (patrz wyżej). Intensywne światło ultrafioletowe jest szkodliwe dla oczu, prowadzi do szybkiego zmęczenia, pogorszenia widzenia, a czasem nawet chorób oczu. Co więcej, takie promieniowanie może być dość intensywne nie tylko przy słonecznej, ale nawet pochmurnej pogodzie; ponadto ilość promieniowania ultrafioletowego wzrasta na obszarach górskich wraz ze wzrostem wysokości. Co prawda przy krótkotrwałej ekspozycji opisane efekty są ledwo zauważalne, jednak nawet w przypadku krótkich podróży przyda się ochrona przed promieniowaniem UV. A jeśli zamierzasz podróżować „daleko i długo” – funkcja ta jest bardzo pożądana. Należy pamiętać, że w razie potrzeby ochronę przed promieniowaniem UV można zapewnić za pomocą oddzielnych okularów (motocyklowych lub zwykłych), jednak nie wszystkie kaski umożliwiają korzystanie z takich okularów.

- Wbudowana wentylacja. System wentylacji zwykle wygląda jak dziury w skorupie - wlatujący do nich strumień powietrza „rozdmuchuje” wewnętrzną przestrzeń kasku. Zapewnia to nie tylko komfort (szczególnie w czasie upałów), ale także zmniejsza ilość wilgoci gromadzącej się wewnątrz: głowa motocyklisty poci się mniej niż w całkowicie zamkniętym kasku, a uwolniony pot szybko odparowuje i jest wydmuchiwany do wentylacji. Jednocześnie w wielu modelach możliwe jest całkowite lub częściowe zablokowanie wentylacji – np. w zimną lub deszczową pogodę.

- Przecinak oddechu. Najczęściej spotykane w kaskach zamkniętych (całki, modularne, enduro - patrz "Typ"). W takich modelach jest to swego rodzaju wizjer, który zakrywa nos i usta motocyklisty - dzięki czemu wydychane powietrze jest odprowadzane do dolnej części kasku, a wizjer nie zaparowuje. Również czasami maski odcinane nazywane są dodatkowymi maskami, które są wyposażone w otwarte hełmy, ale to nie do końca prawda - takie maski mają nieco inne przeznaczenie, mają głównie za zadanie chronić usta i nos przed kurzem, drobnymi zanieczyszczeniami, owadami itp.

Materiał skorupy to zewnętrzna twarda skorupa kasku.

- Termoplastyczny. Materiał używany głównie w tanich kaskach motocyklowych; najpopularniejsza opcja w tej kategorii. Tworzywo termoplastyczne (najczęściej poliwęglan) wyróżnia się niskim kosztem i ma dość wystarczającą, choć niezbyt wysoką charakterystykę wytrzymałościową, ale jest dość ciężki, a ponadto „starzeje się” z powodu ekstremalnych temperatur i ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe; zaleca się wymianę takich hełmów co 5 lat.

- Żywica termiczna. Pod względem podstawowych właściwości materiał ten jest podobny do opisanego powyżej tworzywa sztucznego; jednocześnie jest mocniejszy i trwalszy, jednak kosztuje nieco więcej, co odpowiednio wpływa na cenę kasków.

- Włókno szklane (włókno szklane). W tym przypadku nie mówimy o czystym włóknie szklanym, ale o włóknie szklanym - kompozycie składającym się z włókna szklanego i plastikowej podstawy. Dość wytrzymały i niezawodny, ale jednocześnie dość ciężki materiał, stosowany głównie w kaskach średniej klasy.

- Węgiel. To także włókno węglowe - materiał kompozytowy, który łączy włókno węglowe i bazę żywicy polimerowej. Takie połączenie pozwala na lekkość, a jednocześnie niezwykle wysoką wytrzymałość, ale ma to swoją cenę. Dlatego skorupa z włókna węglowego jest zwykle znakiem rozpoznawczym kas...ku klasy premium.

- Włókno szklane / Kevlar. Powyższe włókno szklane uzupełnione kompozytem na bazie innego włókna – Kevlaru. Kevlar niewiele ustępuje wytrzymałością karbonowi, jest natomiast tańszy, a taki materiał waży znacznie mniej niż włókno szklane, co odczuwalnie wpływa na wagę całego kasku. W takim przypadku materiały są zwykle ułożone warstwami.

- Węgiel / włókno szklane. Hełmy częściowo wykonane z węgla, częściowo z włókna szklanego; ta skorupa ma zwykle "łuszczącą się" konstrukcję. Cechy każdego z tych materiałów, patrz wyżej, a ich połączenie pozwala połączyć zalety i częściowo zrekompensować wady. Tak więc takie łączone kaski są tańsze niż czysto węglowe, a pod względem wytrzymałości nie mogą być od nich gorsze. Co prawda włókno szklane jest ciężkim materiałem, co odpowiednio wpływa na wagę; jednak te kaski są nadal dość lekkie.

- Węgiel / Kevlar. Kaski łączące w konstrukcji karbon i kevlar - zwykle w postaci warstw tworzących skorupę. Oba te materiały są szczegółowo opisane powyżej, a ich połączenie jest niezwykle kosztowne i tańsze niż czysty węgiel. Jednocześnie takie kaski są nadal drogie i ważą nieco więcej niż karbonowe.

Certyfikat bezpieczeństwa lub certyfikaty, z którymi kask jest zgodny. Obecnie w kaskach motocyklowych występują głównie następujące rodzaje certyfikatów:

- EKG 22.05. Europejski system certyfikacji, który przewiduje bardzo surowe wymagania dotyczące testowania bezpieczeństwa wśród norm krajowych i międzynarodowych (chyba, że wymagania w ACU mogą być jeszcze bardziej rygorystyczne). Zgodnie z ECE 22.05 każda partia kasków musi zostać skontrolowana przed wysłaniem do sprzedaży (do tego celu wybiera się kilka egzemplarzy testowych), a sama kontrola jest dość rygorystyczna i jest przeprowadzana z uwzględnieniem faktu, że głowy motocyklistów mogą mieć różne rozmiary i wagi. Kaski certyfikowane zgodnie z tym standardem są używane nawet w profesjonalnym sporcie motorowym (choć oczywiście mogą być certyfikowane produkty o różnym poziomie i przeznaczeniu).

- Snell. Znany również jako SMF. Standard opracowany i używany w Stanach Zjednoczonych; pojawił się w połowie lat 50. XX wieku, od tego czasu jest regularnie ulepszany i dopracowywany. Wymagania Snella są łagodniejsze niż te z ECE 22.05, ale bardziej rygorystyczne niż w DOT: produkty muszą być poddawane stałej kontroli jakości, a test uwzględnia możliwą różnicę w rozmiarach głowy (choć różnica w wadze nie jest brana pod uwagę).

- KROPKA. Standard opracowany przez Departament Transportu Stanów Zjednoczonych w 1972 roku i od tego czasu...pozostaje w dużej mierze niezmieniony. Zapewnia bardzo łagodne warunki zarówno do samego badania, jak i kontroli wyników. Czyli kontrola jest przeprowadzana tylko dla standardowego rozmiaru i wagi głowy, robi to sam producent i ustala również, czy jego produkty spełniają wymagania DOT, a kontrola Ministerstwa Transportu ogranicza się do okresowych testów wyrywkowych. Jednak nawet mając to na uwadze, posiadanie DOT jest znacznie lepsze niż brak certyfikatu.

- ACU. Standard opracowany i utrzymywany przez Auto-Cycle Union, organizację publiczną reprezentującą interesy społeczności motocyklowej. Zapewnia dwie główne opcje etykietowania — ACU Gold i ACU Silver; jednak druga opcja jest niezwykle rzadka z wielu powodów i zwykle używa się górnego, „złotego” oznaczenia. Aby otrzymać certyfikat ACU Gold, kask musi nie tylko spełniać pewne ogólnie przyjęte normy (opisane powyżej Snell 2005 lub ECE 22.05, brytyjskie BSI Typ A itp.), ale również przejść testy zgodnie z zasadami ACU, które wiążą się z dodatkowymi kontrolami. Dzięki temu etykieta ACU Gold odpowiada bardzo wysokiemu poziomowi bezpieczeństwa. Zauważ, że jakiś czas temu ten system był w centrum skandalu: krążyły plotki, że naklejki ACU Gold są sprzedawane za darmo i można je znaleźć nawet na kaskach niskiej jakości, które nie przeszły (i nie mogą przejść) oficjalnego testu. Jednak organizacja ACU podjęła kroki, aby zaradzić tej sytuacji, a sprzedawcy działający w dobrej wierze nie idą na takie oszustwo. Jeśli jednak masz jakiekolwiek wątpliwości, możesz sprawdzić w oficjalnych źródłach (np. na stronie internetowej ACU w Internecie), czy wybrany kask odpowiada deklarowanemu dla niego poziomowi bezpieczeństwa.

Kraj pochodzenia jest zwykle uważany za kraj pochodzenia marki – „ojczyznę” firmy sprzedającej kaski. Jednocześnie faktyczne miejsce wydania może nie pokrywać się z deklarowanym krajem produkcji, ale nie jest to krytyczne - o jakości produktu decyduje raczej reputacja marki (i dokładność kontroli jakości) niż kraj faktycznej produkcji.