Porównanie Onkyo TX-8220 vs Onkyo TX-8150

Znamionowa moc akustyczna dostarczana przez odbiornik audio na kanał podczas pracy z obciążeniem o impedancji dynamicznej (impedancji) 8 omów. W naszym katalogu parametr ten jest wskazany dla trybu, w którym oba kanały odbiornika pracują pod obciążeniem; podczas pracy na jednym kanale moc nominalna może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionową można po prostu opisać jako najwyższą średnią moc sygnału wyjściowego, przy której wzmacniacz jest w stanie pracować stabilnie przez długi czas (co najmniej godzinę) bez negatywnych konsekwencji. To są średnie liczby, ponieważ w praktyce sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć wartość średnią. Kluczowym parametrem jest jednak nadal moc nominalna (średnia) – od niej bezpośrednio zależy ogólna głośność dźwięku.

Wskaźnik ten określa również, które głośniki można podłączyć do urządzenia: ich moc znamionowa nie powinna być niższa niż moc odbiornika.

Zgodnie z prawami elektrodynamiki, przy różnej rezystancji obciążenia dynamicznego, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnikach standardem są 8, 6, 4 i 2 omy; Ta ostatnia opcja jest jednak rzadka, dlatego w odbiornikach audio moc z reguły nie jest w ogóle wskazana. Jeśli chodzi o konkretne wartości dla 8 omów, wskaźnik do 50 W jest uważany za stosunkowo niski, 50 - 100 W...to średnia, a przy ponad 100 W możemy mówić o dużej mocy.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez odbiornik audio na kanał po podłączeniu do obciążenia o impedancji dynamicznej (impedancji) 6 omów. Parametr ten jest zwykle wskazywany, gdy odbiornik pracuje w trybie dwukanałowym (stereo); przy użyciu tylko jednego kanału moc może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionowa to najwyższa średnia (RMS) moc sygnału na wyjściu, przy której odbiornik może pracować przez długi czas bez awarii i usterek. Średnia moc jest brana, ponieważ sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć wartość średnią. Jednak kluczowym parametrem nadal jest moc nominalna (średnia). Określa dwa punkty - ogólną głośność dźwięku i kompatybilność z tymi lub innymi pasywnymi głośnikami. Im wyższa moc odbiornika, tym głośniejszy dźwięk może dostarczyć; jednocześnie moc ta nie powinna przekraczać mocy znamionowej głośników - w przeciwnym razie możliwe są przeciążenia, a nawet uszkodzenie sprzętu.

Jeśli chodzi o rezystancję, zgodnie z prawami elektrodynamiki o różnej impedancji obciążenia, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnikach standardem są 8, 6, 4 i 2 omy; Ta ostatnia opcja jest jednak rzadka, dlatego w odbiornikach audio moc z reguły nie jest w ogóle wskazana.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez odbiornik audio na kanał po podłączeniu do obciążenia o rezystancji dynamicznej (impedancji) 4 omów. Parametr ten jest zwykle wskazywany, gdy odbiornik pracuje w trybie dwukanałowym (stereo); przy użyciu tylko jednego kanału moc może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionowa to najwyższa średnia (RMS) moc sygnału na wyjściu, przy której odbiornik może pracować przez długi czas bez awarii i usterek. Średnia moc jest brana, ponieważ sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć wartość średnią. Jednak kluczowym parametrem nadal jest moc nominalna (średnia). Określa dwa punkty - ogólną głośność dźwięku i kompatybilność z tymi lub innymi pasywnymi głośnikami. Im wyższa moc odbiornika, tym głośniejszy dźwięk może dostarczyć; jednocześnie moc ta nie powinna przekraczać mocy znamionowej głośników - w przeciwnym razie możliwe są przeciążenia, a nawet uszkodzenie sprzętu.

Zgodnie z prawami elektrodynamiki, przy różnej impedancji obciążenia, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnikach standardem są 8, 6, 4 i 2 omy; Ta ostatnia opcja jest jednak rzadka, dlatego w odbiornikach audio moc z reguły nie jest w ogóle wskazana. W odniesieniu do konkretnych wskaźników mocy przy obciążeniu 4 omów wartości do 100 W są uważane za stosunkowo małe dla nowoczesnych odbiorników, odpowie...dnio powyżej 100 W za wysokie.

Stosunek sygnału do szumu dla działania odbiornika audio przez wejście liniowe RCA (patrz poniżej).

Dowolny stosunek sygnału do szumu opisuje stosunek poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez urządzenie do poziomu szumu obcego, który pojawia się podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom do 90 dB we współczesnych odbiornikach można uznać za akceptowalny, 90 - 100 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu wynoszący 100 dB lub więcej jest uważany za obowiązkowy.

Stosunek sygnału do szumu dla obsługi odbiornika audio przez wejście Phono. To wejście służy do podłączenia gramofonów; patrz „Wejścia”, aby uzyskać szczegółowe informacje. Wartość tego parametru została szczegółowo opisana w rozdziale „Stosunek sygnału do szumu (RCA)”.

Częstotliwość próbkowania przetwornika audio D/A zawartego w konstrukcji odbiornika audio.

Przetwornik cyfrowo-analogowy (DAC) jest niezbędnym elementem każdego systemu przeznaczonego do odtwarzania dźwięku cyfrowego. DAC to moduł elektroniczny, który przetwarza informacje dźwiękowe na impulsy podawane do głośników. Techniczne cechy takiej konwersji są takie, że im wyższa częstotliwość próbkowania, tym wyższa jakość sygnału na wyjściu DAC, tym mniej jest on zniekształcony podczas konwersji. Najpopularniejsza obecnie opcja w odbiornikach to 192 kHz - odpowiada to bardzo wysokiej jakości dźwięku (DVD-Audio) i jednocześnie pozwala uniknąć niepotrzebnego wzrostu kosztów urządzeń.

Formaty plików audio, które odbiornik jest w stanie obsłużyć. Należą do nich stratny skompresowany (MP3, WMA, itd), lossless skompresowane (FLAC, APE, etc.) i nieskompresowane formaty (DSD, dxd, etc.).

Ogólnie kompresja służy do zmniejszania rozmiaru plików audio. Kompresja stratna (najczęstsza opcja) odcina niektóre częstotliwości audio (głównie te, które są słabo odbierane przez ucho), więc takie pliki zajmują najmniej miejsca. Dzięki kompresji bezstratnej zachowane są wszystkie oryginalne częstotliwości; To format preferowany przez wielu miłośników dźwięku wysokiej jakości, ale takie pliki zajmują dużo miejsca, a różnica między kompresją konwencjonalną a bezstratną staje się wyraźnie widoczna dopiero na wysokiej jakości sprzęcie. Z kolei formaty nieskompresowane przeznaczone są przede wszystkim do profesjonalnej pracy audio; do ich pełnej odtwarzania wymagany jest sprzęt audio Hi-End, a pojemności takich materiałów są bardzo duże. Niemniej jednak takie standardy są dość popularne wśród wyrafinowanych audiofilów.

Oddzielnie należy wspomnieć o nieskompresowanym formacie DSD. Ten standard i jego bezpośrednie pochodne DSF i DFF wykorzystują kodowanie z wykorzystaniem tzw. modulacji gęstości impulsów. Jest uważany za bardziej zaawansowaną niż tradycyjna modulacja częstotliwości impulsów i pozwala na większą wierność dźwięku, wyższy stosunek sygnału do szumu...i mniej zakłóceń przy stosunkowo prostej podstawie elementu.

Zestaw usług przesyłania strumieniowego obsługiwanych przez amplituner.

Usługi przesyłania strumieniowego (streamingu) służą do transmisji treści (w tym przypadku głównie muzyki) za pośrednictwem sieci Internet. Przy takiej transmisji pliki audio nie są zapisywane w amplitunerze, ale odtwarzane bezpośrednio z odpowiedniego zasobu w Internecie; obecnie takich zasobów jest wiele, różniących się zakresem muzyki i warunkami dostępu. W każdym razie główne zalety przesyłania strumieniowego online obejmują szeroki wybór treści i niemal natychmiastowy dostęp do żądanego utworu; niektóre usługi mogą także działać jak radio, automatycznie dobierając muzykę zgodnie z preferencjami producenta. Najważniejsze zasoby to Spotify, TIDAL, Qobuz, Amazon Music.

- AirPlay. Technologia przesyłania danych multimedialnych przez połączenie bezprzewodowe ( Wi-Fi). Opracowany przez Apple, jest przeznaczony głównie do nadawania treści z różnych urządzeń „Apple” (przede wszystkim przenośnych gadżetów) na kompatybilne urządzenia zewnętrzne. Umożliwia przesyłanie plików audio (w trybie strumieniowego przesyłania dźwięku, patrz „Tuner i odtwarzanie”), a także obrazów, danych tekstowych, a nawet wideo. Obecność AirPlay w odbiorniku audio pozwoli na podłączenie do niego technologii Apple z tą technologią - do bezpośredniego odtwarzania.

- AirPlay 2. Druga wersja powyższej technologii AirPlay, wydana w 2018 roku. Jedną z głównych innowacji wprowadzonych w tej aktualizacji jest obsługa formatu „multiroom” - możliwość jednoczesnego nadawania kilku oddzielnych sygnałów audio do różnych kompatybilnych urządzeń zainstalowanych w różnych lokalizacjach. Tym samym można np. włączyć muzykę na akustyce w salonie do treningu z iPhonem, w kuchni – relaksującą melodię z iPoda itp. Dodatkowo AirPlay 2 otrzymał szereg innych usprawnień – poprawiony buforowanie, możliwość przesyłania strumieniowego do akustyki stereo, a także obsługa sterowania głosem przez Siri.

- Chromecasta. Oryginalna nazwa to Google Cast. Technologia przesyłania treści na urządzenia zewnętrzne opracowana przez Google. Umożliwia transmisję...sygnału audio z komputera PC lub urządzenia mobilnego do odbiornika, transmisja odbywa się standardowo przez Wi-Fi, natomiast odbiornik i źródło sygnału muszą znajdować się w tej samej sieci Wi-Fi (z wyjątkiem odtwarzaczy multimedialnych Chromecast). Technologia Chromecast obsługuje dwa tryby – rzeczywisty przekaz za pomocą specjalnych aplikacji (dostępnych dla systemów Windows, macOS, Android i iOS) oraz „odbicie lustrzane” treści otwieranych w przeglądarce Google Chrome. Jednak druga opcja nie dotyczy odbiorników audio, biorąc pod uwagę specyfikę ich zastosowania.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy, pierwotnie używany do budowy sieci komputerowych, ale od niedawna obsługuje również bezpośrednie połączenie między urządzeniami. W odbiornikach audio może być używany w różnych formatach: do funkcji sieciowych (strumieniowanie dźwięku, radio internetowe, DLNA itp.), do nadawania treści przez AirPlay lub Chromecast (patrz wyżej) oraz do podłączenia smartfona jako pilota. Alternatywną opcją łączenia się z sieciami jest przewodowy interfejs LAN(patrz poniżej), ale Wi-Fi jest wygodniejsze ze względu na brak przewodów i możliwość pracy przez przeszkody, w tym ściany. Dodatkowo wspomniane AirPlay i Chromecast działają standardowo za pośrednictwem kanału bezprzewodowego.

- LAN. Złącze do przewodowego połączenia z sieciami komputerowymi - „LAN” i/lub Internet. Samo w sobie takie połączenie jest mniej wygodne niż Wi-Fi (patrz wyżej) ze względu na konieczność ciągnięcia przewodów, jednak obsługa LAN jest nieco tańsza, a połączenie okazuje się szybsze i bardziej niezawodne (zwłaszcza gdy Wi-Fi kanały są mocno obciążone).

- Bluetooth. Technologia bezpośredniej komunikacji bezprzewodowej między różnymi urządzeniami w odległości kilku metrów. Może być używany do różnych celów, ale głównym zastosowaniem Bluetooth w odbiornikach audio jest transmisja audio. Jednocześnie, w zależności od modelu, dźwięk może być przesyłany zarówno do odbiornika (ze smartfona, tabletu itp.), jak i z odbiornika do bezprzewodowej akustyki lub słuchawek Bluetooth. Uważa się, że transmisja bezprzewodowa pogarsza jakość dźwięku, ale ten punkt jest korygowany w wielu urządzeniach wykorzystujących różne zaawansowane technologie, takie jak aptX. Inne zastosowania Bluetooth obejmują zdalne sterowanie z zewnętrznego gadżetu i wymianę plików między takim gadżetem a wbudowaną pamięcią odbiornika audio.

- chip NFC. Technologia NFC służy do komunikacji bezprzewodowej na krótkich dystansach (do 10 cm). Potencjalnie ma wiele zastosowań, ale w odbiornikach audio najczęściej wykorzystywany jest jako pomocniczy, aby uprościć połączenie przez Wi-Fi lub Bluetooth. Jeśli w smartfonie lub innym gadżecie znajduje się NFC, wystarczy przenieść go do układu NFC odbiornika - a urządzenia automatycznie „rozpoznają” się nawzajem; następnie, w zależności od ustawień, połączą się automatycznie lub po potwierdzeniu przez użytkownika. Dodatkowo mogą być dostarczone dodatkowe „chipy” – np. jeśli w tym momencie na smartfonie była odtwarzana muzyka, zacznie ją nadawać do odbiornika.

- DLNA. Technologia służąca do integracji różnych urządzeń elektronicznych w jedną sieć cyfrową z możliwością bezpośredniej wymiany treści. Urządzenia, dla których deklarowane jest wsparcie dla tego standardu mogą skutecznie komunikować się niezależnie od producenta. Odbiornik audio z DLNA jest w stanie np. odtwarzać muzykę bezpośrednio z dysku twardego komputera w sąsiednim pokoju lub ze smartfona w rękach użytkownika. Połączenie z siecią może odbywać się zarówno przewodowo (LAN) jak i bezprzewodowo (Wi-Fi).

- USB A. Klasyczne złącze USB, znane większości użytkowników komputerów i laptopów. W odbiornikach audio służy przede wszystkim jako wejście do bezpośredniego odtwarzania muzyki z dysków flash i innych urządzeń pamięci masowej, czasami także do aktualizacji oprogramowania układowego i wymiany plików między zewnętrznym urządzeniem pamięci masowej a pamięcią wbudowaną. Możliwe są również inne zastosowania: na przykład niektóre modele mają wyjście typu A do przesyłania sygnału cyfrowego do zewnętrznego przetwornika cyfrowo-analogowego.

- USB B. Ten typ złącza USB ma niemal kwadratowy kształt, który zauważalnie różni się od popularnego USB A. Najczęstszym sposobem jego wykorzystania jest podłączenie go do komputera jako urządzenia peryferyjnego do sterowania odbiornikiem audio z PC. Istnieją jednak inne możliwości – w szczególności wykorzystanie tego złącza jako wejścia dla cyfrowego sygnału audio.

- Czytnik kart. Czytnik kart pamięci - najczęściej różnych odmian SD, choć nie zaszkodzi osobno doprecyzować konkretne typy kompatybilnych kart, a także możliwości pracy z nimi. Ogólnie funkcja ta jest podobna do USB typu A (patrz „Wejścia”). Najczęściej służy do bezpośredniego odtwarzania z kart pamięci, ale możliwe są też inne zastosowania – np. kopiowanie muzyki z laptopa na wbudowany dysk odbiornika za pośrednictwem karty pamięci.

- radio internetowe. Możliwość „odbierania” internetowych stacji radiowych za pomocą odbiornika. Takie transmisje są podobne do konwencjonalnych transmisji radiowych, jednak są realizowane nie na antenie, ale za pośrednictwem sieci WWW; takie nadawanie jest realizowane przez wiele dużych stacji radiowych, istnieje również wiele wyspecjalizowanych kanałów sieciowych. Jedną z kluczowych zalet radia internetowego jest brak ograniczeń zasięgu, co pozwala słuchać audycji niemal z każdego miejsca na świecie i zapewnia szeroki wybór. A dla większej wygody mogą istnieć narzędzia do wyszukiwania i sortowania stacji internetowych (według gatunku, języka, popularności itp.).