Porównanie Hubsan Zino Pro vs Xiaomi Fimi X8 SE

Maksymalny czas lotu quadkoptera na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. Wskaźnik ten jest raczej przybliżony, ponieważ najczęściej wskazuje się na idealne warunki; w praktyce czas lotu może okazać się krótszy niż podano. Niemniej jednak, według tych danych, całkiem możliwe jest oszacowanie ogólnych możliwości śmigłowca i porównanie go z innymi modelami - dłuższy deklarowany czas lotu i w praktyce oznacza zwykle większą autonomię.

Należy pamiętać, że w przypadku nowoczesnych śmigłowców czas lotu wynoszący 20 minut lub więcej jest uważany za dobry wskaźnik, a w najbardziej „długich” modelach może osiągnąć 40 minut.

Najwyższa prędkość, jaką może rozwinąć quadkopter w locie poziomym. Należy pamiętać, że w większości przypadków parametr ten jest wskazany dla optymalnych warunków pracy: pełne naładowanie akumulatora, niska temperatura powietrza, minimalna waga itp. Niemniej jednak całkiem możliwe jest skupienie się na tym zarówno przy wyborze, jak i porównywaniu ze sobą różnych modeli.

Należy zauważyć, że kwadrokoptery jako klasa technologii zostały pierwotnie opracowane jako stabilne i zwrotne platformy powietrzne, a nie jako pojazdy o dużej prędkości. Dlatego też należy szukać szczególnie szybkiego kwadrokoptera tylko wtedy, gdy umiejętność szybkiego przemieszczania się z miejsca na miejsce jest dla Ciebie krytycznie ważna (na przykład, jeśli urządzenie zostało zakupione do nagrywania wideo szybko poruszających się obiektów na dużych obszarach).

Fizyczny rozmiar elementu światłoczułego aparatu. Mierzona po przekątnej, często wskazywana w ułamkach cala - np. 1/2,3" lub 1/2,3" (odpowiednio druga kostka będzie większa od pierwszej). Zauważ, że w takich oznaczeniach nie używamy „zwykłego” cala (2,54 cm), ale tzw. „Vidicon”, który jest o jedną trzecią mniejszy i ma około 17 mm. To po części hołd dla tradycji wywodzącej się z kineskopów telewizyjnych – „vidikonów” (poprzedników współczesnych matryc), po części chwyt marketingowy, który daje klientom wrażenie, że matryce są większe niż są w rzeczywistości.

Tak czy inaczej, przy równej rozdzielczości (liczbie megapikseli), większa matryca oznacza większy rozmiar każdego pojedynczego piksela; odpowiednio na dużych matrycach więcej światła pada na każdy piksel, co oznacza, że takie matryce mają wyższą światłoczułość i niższy poziom szumów, szczególnie podczas fotografowania w warunkach słabego oświetlenia. Z drugiej strony wzrost przekątnej czujnika nieuchronnie prowadzi do wzrostu jego kosztu.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę obsługiwana przez kamerę samolotu przy nagrywania w jakości HD (720p).

HD 720p to pierwszy standard wideo wysokiej rozdzielczości. Wyraźnie gorszy od formatów Full HD i 4K pod względem wydajności, niemniej jednak zapewnia całkiem dobre szczegóły bez znacznych wymagań dotyczących aparatu i mocy obliczeniowej. Dlatego obsługa HD można znaleźć nawet w stosunkowo niedrogich helikopterach. A w modelach z wyższej półki może być zapewniony jako dodatek do bardziej zaawansowanych standardów.

W dronach kamery HD zwykle używają klasycznej rozdzielczości 1280x720; inne, bardziej szczegółowe opcje prawie nie istnieją. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, im wyższa, tym płynniejsze jest wideo, tym mniej ruchu jest rozmyte w klatce. Ogólnie wartości do 24 kl./s można nazwać minimalnymi, od 24 do 30 kl./s - średnimi, od 30 do 60 kl./s - wysokimi, a prędkości powyżej 60 kl./s są wykorzystywane głównie do filmów HD w zwolnionym tempie.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę obsługiwana przez kamerę samolotu przy nagrywania w rozdzielczości Full HD (1080p).

Tradycyjna rozdzielczość takiego filmu to 1920x1080; to jest to, co jest najczęściej używane w dronach, chociaż czasami pojawiają się bardziej szczegółowe opcje - na przykład 1280x1080. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dalekie od najbardziej zaawansowanego, ale więcej niż przyzwoitego standardu wideo w wysokiej rozdzielczości, taki obraz zapewnia wystarczającą szczegółowość w większości przypadków i dobrze wygląda nawet na dużym ekranie telewizora - 32" lub więcej. Jednocześnie , osiągnąć wysoką liczbę klatek na sekundę w rozdzielczości Full HD Jest to stosunkowo proste i zajmuje mniej miejsca niż treści o wyższej rozdzielczości, więc nagrywanie w rozdzielczości Full HD można wykonywać nawet samolotami obsługującymi bardziej zaawansowane formaty wideo, takie jak 4K.

Jeśli chodzi o samą liczbę klatek na sekundę, im wyższa, tym płynniejsze jest wideo, tym mniej ruchu jest rozmyty w klatce. Z drugiej strony szybkość strzelania bezpośrednio wpływa na wymagania dotyczące mocy „wypychania” i objętości gotowych plików. Ogólnie wartości do 24 kl./s można nazwać minimalnymi, od 24 do 30 kl./s - średnimi, od 30 do 60 kl./s - wysokimi, a prędkości powyżej 60 kl./s są wykorzystywane głównie w zwolnionym tempie Full HD.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę obsługiwane przez kamerę helikoptera (wbudowaną lub dołączoną) podczas fotografowania w standardzie Quad HD.

Ten standard jest pośredni między Full HD (patrz wyżej) a UltraHD 4K (patrz poniżej); W nowoczesnych kamerach dronowych rozmiar ramki Quad HD może wynosić od 2560 do 2720 px w poziomie i od 1440 do 1530 px w pionie. W niektórych sytuacjach takie wideo okazuje się najlepszą opcją: daje lepsze szczegóły niż Full HD, a jednocześnie nie wymaga tak potężnego „wypełnienia” i pojemnych dysków jak 4K.

Jeśli chodzi o rzeczywistą liczbę klatek na sekundę, im jest ona wyższa, tym płynniejszy jest film, tym mniej rozmycia ruchu w klatce. Z drugiej strony prędkość fotografowania bezpośrednio wpływa na wymagania dotyczące mocy „wypełnienia” i objętości gotowych plików. Ogólnie wartości do 24 kl./s można nazwać minimalnymi, od 24 do 30 kl./s – średnio, od 30 do 60 kl./s – wysokimi. Prędkości powyżej 60 kl./s są wykorzystywane głównie do filmowania w zwolnionym tempie, jednak z wielu powodów to w standardzie QuadHD rzadko zapewnia się taką możliwość: stosunkowo proste urządzenia wymagałyby do tego zbyt mocnego i drogiego wypełnienia , a w zaawansowanych śmigłowcach, gdzie koszt elektroniki nie jest szczególnie istotny, producenci wolą używać nagrywania w zwolnionym tempie w wyższych rozdzielczościach.

Kąt widzenia zapewniany przez standardową kamerę quadkoptera; dla optyki z regulowanym zoomem z reguły brana jest pod uwagę wartość maksymalna.

Kąt widzenia to kąt między liniami łączącymi środek soczewki z dwoma przeciwległymi skrajnymi punktami widzialnego obrazu. Zwykle mierzone po przekątnej w poprzek ramki, ale mogą być wyjątki. Jeśli chodzi o konkretne wartości tego parametru, we współczesnych śmigłowcach mogą one wynosić od 55 - 60 ° do 180 °, a nawet więcej. Jednocześnie szerszy kąt (przy pozostałych warunkach równych) pozwala jednocześnie zmieścić w ramie więcej miejsca; a węższy zajmuje mniej miejsca, ale przedmioty wpadające w kadr wyglądają na większe, łatwiej na nich dostrzec poszczególne drobne detale. Dlatego wybierając parametr ten warto zastanowić się, co jest dla Ciebie ważniejsze: szerokie pokrycie czy dodatkowy efekt powiększenia.

- Funkcja powrotu do domu. Dzięki tej funkcji quadkopter może automatycznie powrócić do punktu startowego. Specyficzne niuanse tej funkcji mogą się różnić. Tak więc niektóre modele wracają „do domu” na polecenie użytkownika, inne są w stanie zrobić to samodzielnie – np. w przypadku utraty sygnału z pilota lub krytycznego obniżenia poziomu naładowania baterii; w wielu urządzeniach obie opcje są dostępne jednocześnie. Należy również pamiętać, że funkcja ta występuje nawet w modelach, które nie mają modułu GPS (patrz „Czujniki”) - śmigłowiec może orientować się w przestrzeni w inny sposób (za pomocą czujników bezwładnościowych, sygnału z pilota itp.) .

- Tryb podążaj za mną. Tryb, który pozwala kwadrokopterowi stale podążać za użytkownikiem z niewielkiej odległości – niczym „osobisty dron”. Sposób wdrożenia takiego trybu i wymagany do niego sprzęt może być inny: niektóre modele śledzą kierunek do nadajnika i siłę sygnału z niego, inne stale odbierają dane z modułu GPS smartfona lub innego gadżetu i śledzą te współrzędne itp. Tak czy inaczej, taki tryb może być przydatny nie tylko do rozrywki, ale także do całkiem praktycznych celów - na przykład do używania kwadrokoptera jako „komory powietrznej”, która jest stale blisko operatora, a jednocześnie nie nie zajmują rąk.

- Dronie (dystans). Początkowo termin „dronie” odnosi się do selfie (zdjęcia lub wideo) w...ykonanego z drona. Ten tryb jest przeznaczony głównie do takich zadań. A jego istota polega na tym, że śmigłowiec płynnie oddala się od pewnego obiektu po danej trajektorii, utrzymując ten obiekt w centrum kadru. Klasyczny wariant latania w trybie Dronie to oddalanie się najpierw poziomo, potem poziomo i w górę; jednak w niektórych modelach trajektorię drona można dodatkowo dostosować. Sterowanie ramką może odbywać się również na różne sposoby – od prostego celowania w określony punkt, a kończąc na zaznaczeniu obiektu na ekranie z dalszym „inteligentnym” śledzeniem tego obiektu. Tak czy inaczej, mimo całej swojej prostoty, ta technika nagrywania pozwala tworzyć całkiem interesujące filmy: na przykład w ten sposób możesz najpierw uchwycić grupę ludzi w jednym filmie, a następnie piękno krajobraz wokół nich.

- Rakieta (powiększenie). Tryb lotu, w którym śmigłowiec płynnie wznosi się na określoną wysokość po ściśle pionowej trajektorii. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej Dronie, używa się go głównie podczas kręcenia wideo: najpierw kręcimy pewną scenę w zbliżeniu, a gdy idziemy w górę, kamera obejmuje coraz większy obszar wokół tej sceny. Z reguły w trybie Rocket można ustawić wysokość, po osiągnięciu której urządzenie się zatrzyma.

- „Tryb orbity” (latanie po okręgu). Tryb pozwalający na wystrzelenie samolotu na orbicie kołowej wokół określonego punktu. Wykorzystywany jest również głównie do filmowania wideo: w takich przypadkach kamera pozostaje stale skierowana na dany obiekt, ale kąt i tło, dzięki ruchowi drona, ulegają ciągłym zmianom. W ustawieniach „orbita” z reguły można ustawić jego promień, wysokość i kierunek ruchu, a także kąt kamery.

- Helix (lot spiralny). Kolejny tryb używany jako technika artystyczna do nagrywania filmów. W tym trybie śmigłowiec trzymając dany obiekt na środku kadru, porusza się wokół niego po spirali, stopniowo oddalając się i zwiększając wysokość. Pozwala to uzyskać maksymalną różnorodność widoków i kątów pokrycia.

Zwróć uwagę, że tryby Dronie, Rocket, Helix i Orbit pierwotnie pojawiły się jako część zastrzeżonego zestawu narzędzi QuickShot w dronach DJI z serii Mavic. Jednak później podobne funkcje wprowadzili inni producenci, więc teraz nazwy te są używane jako rzeczowniki pospolite.

- Plan lotu(Punkty trasy). Możliwość ustawienia kwadrokoptera na konkretną trasę lotu, na podstawie punktów kontrolnych. Funkcja ta jest bardzo podobna do flyby za pomocą punktów GPS (patrz wyżej), jednak jest wykonywana inaczej, bez korzystania z nawigacji GPS. Jedną z najpopularniejszych wariantów jest budowanie trasy w aplikacji na smartfona, za pomocą której sterujemy helikopterem; po uruchomieniu programu smartfon wysyła do urządzenia sekwencję poleceń odpowiadającą trasie. Ogólnie rzecz biorąc, tryb Waypoints nie jest tak dokładny jak Flyby GPS i oferuje mniej wariantów. Dlatego funkcja ta służy głównie do celów rozrywkowych; jeśli w dronie znajduje się kamera, może się przydać do robienia selfie lub prostych klipów wideo.

- Leć nad punktami GPS. Tryb pozwalający na wystrzelenie kwadrokoptera po określonej trasie - wstępne ustawienie auta na oddzielne punkty trasy (według współrzędnych GPS) oraz kolejność ich przejazdu. Dodatkowo mogą być dostarczone dodatkowe ustawienia - na przykład prędkość i wysokość na niektórych odcinkach trasy. Funkcja ta jest pod wieloma względami podobna do trybu Waypoints (patrz poniżej), ale można ją znaleźć głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki. Jednocześnie zastosowanie GPS zapewnia większą dokładność, co umożliwia wykorzystanie drona do celów zawodowych. Na przykład, jeśli wyznaczysz w ten sposób trasę do zdjęć lotniczych, operator może w pełni skoncentrować się na pracy z kamerą bez rozpraszania się sterowaniem helikopterem.

- Tryb akrobatyczny. Specjalny tryb do wykonywania akrobacji. Pamiętaj, że specyficzne znaczenie tego trybu może się różnić w zależności od poziomu i przeznaczenia drona. Tak więc w najprostszych modelach rozrywkowych zwykle dostarczane są automatyczne programy, które pozwalają wykonywać określone akrobacje dosłownie „za naciśnięciem przycisku”. A w zaawansowanych pojazdach w trybie akrobacyjnym system stabilizacji jest wyłączony, a dron jest bardzo czuły na polecenia operatora; wymaga to dużej precyzji w sterowaniu, ale daje maksymalną kontrolę nad lotem.

Dodatkowe czujniki przewidziane w konstrukcji quadkoptera.

- Wysokości. Czujnik, który określa wysokość lotu pojazdu. Takie czujniki mogą wykorzystywać barometryczną lub ultradźwiękową zasadę działania. W pierwszym przypadku wysokość mierzy się różnicą ciśnienia atmosferycznego między aktualnym punktem a punktem początkowym (czyli czujnik określa wysokość względem poziomu początkowego); w drugim czujnik działa podobnie jak sonar, wysyłając sygnał do ziemi i mierząc czas jego powrotu. Czujniki barometryczne nie są zbyt dokładne, ale dobrze sprawdzają się na dużych wysokościach – dziesiątki i setki metrów; ultradźwiękowe - wręcz przeciwnie, pozwalają na dokładne manewrowanie w locie na niskim poziomie, ale tracą wydajność podczas wznoszenia. Jednak w niektórych zaawansowanych modelach obie opcje mogą być dostępne jednocześnie. Dane z czujnika wysokości mogą być zarówno wykorzystywane przez quadkopter „samodzielnie” (na przykład podczas zawisu lub automatycznego powrotu), jak i przesyłane do operatora na pilocie lub smartfonie.

- Optyczne. Czujnik, który pozwala kwadrokopterowi „widzieć” otoczenie w określonych kierunkach. Jedną z najprostszych wersji takiego czujnika jest kamera skierowana w dół, która pozwala urządzeniu „skopiować” powierzchnię, pod którą leci. Dzięki temu samochód może np. poruszać się w zamkniętych pomieszczeniach, do których nie dociera sygnał z satelitów GPS. Oprócz...takiej kamery, "oczy" mogą być również umieszczone po różnych stronach maszyny. Zwróć uwagę, że czujniki optyczne mają pewne ograniczenia w ich stosowaniu – np. tracą skuteczność na ciemnych, błyszczących lub jednolitych (bez widocznych szczegółów) powierzchniach, a także przy dużych prędkościach.

- moduł GPS. Czujnik odbierający sygnały z satelitów nawigacyjnych (GPS, w niektórych modelach także GLONASS) i określający aktualne współrzędne geograficzne samochodu. Konkretne sposoby wykorzystania danych o pozycji mogą się różnić: powrót do domu, przelot nad punktami (patrz poniżej), zapisywanie trasy lotu i tak dalej.

- żyroskop. Czujnik wykrywający kierunek, kąt i prędkość pojazdu wzdłuż określonej osi. Nowoczesne technologie umożliwiają tworzenie pełnoprawnych żyroskopów trójosiowych o bardzo kompaktowych wymiarach i to właśnie w takie moduły są zwykle wyposażone quadkoptery. W oparciu o żyroskopy zwykle działają systemy automatycznej stabilizacji, które przywracają auto do pozycji poziomej po podmuchu wiatru, zderzeniu z przeszkodą itp. Jednocześnie taki sprzęt wpływa na koszt samolotu, a w niektórych przypadkach (na przykład podczas akrobacji) automatyczna stabilizacja jest bardziej utrudnieniem niż użyteczną funkcją. Dlatego niektóre budżetowe, a także zaawansowane quadkoptery akrobacyjne nie są wyposażone w żyroskopy.