Porównanie LG HN1616NK3/HU121.U33 12 kW vs Nibe MONOBLOCK BASIC 12 11 kW

- Urządzenie wewnętrzna (moduł hydrauliczny). Część wewnętrzna pompy ciepła. Z definicji jest ona zawarta w dostawie jednostek „grunt-woda” (patrz „Źródło”) – urządzenie wewnętrzna w tym przypadku jest rzeczywistą pompą ciepła, wyprowadzone są tylko kolektor i rury łączące. Ale modele lotnicze mogą nie mieć tego modułu.

- Blok zewnętrzny. Część pompy ciepła zlokalizowana na zewnątrz budynku. Praktycznie nie stosowany w modelach naziemnych, jest jednak praktycznie obowiązkowym elementem kompletnego zestawu dla jednostek powietrze-woda - z reguły urządzenie zewnętrzna zawiera również kolektor do odprowadzania ciepła. Istnieją jednak powietrzne pompy ciepła, które można montować w pomieszczeniach, z nawiewem i wywiewem powietrza poprzez kanały wentylacyjne – jednak w przypadku takich modeli w opakowaniu wskazana jest tylko urządzenie wewnętrzna, choć zazwyczaj urządzenie można zamontować na zewnątrz. Są też modele monoblokowe, które łączą jednostkę wewnętrzną i zewnętrzną w jednej obudowie.

- Podgrzewacz wody. Własne urządzenie do podgrzewania wody i dostarczania jej do systemu CWU; patrz „Podgrzewacz wody”, aby uzyskać szczegółowe informacje. Obecność własnego podgrzewacza wody z jednej strony upraszcza instalację pompy i eliminuje konieczność zakupu dodatkowego sprzętu; z drugiej strony kupując taką pompę trzeba liczyć się...z wyborem producenta, natomiast zewnętrzny podgrzewacz wody można dokupić osobno.

- Ogrzewanie i chłodzenie. Pompy ciepła, które pompują ciepło w dwóch kierunkach. Główną funkcją ogrzewania jest zwykle obieg wodny ogrzewania podłogowego lub ogrzewania grzejnikowego, a do chłodzenia takie urządzenia mogą zastąpić klimakonwektory. Warto zauważyć, że modele z tym trybem mogą być używane na przykład tylko do ogrzewania, na przykład, jeśli system chłodzenia już istnieje, co ogólnie uprości instalację komunikacji.

- Tylko ogrzewanie. Istnieją pompy ciepła, które pracują tylko w trybie ogrzewania, ważne jest, aby pomieszczenie było już wyposażone w system klimatyzacji i nie jest wymagane chłodzenie.

Największa moc cieplna generowana przez pompę ciepła – czyli ilość ciepła, którą jest w stanie „wypompować” na zewnątrz do systemu grzewczego i/lub CWU.

Moc cieplna jest najważniejszą cechą pompy ciepła - bezpośrednio decyduje o jej sprawności i zdolności do dostarczenia wymaganej ilości ciepła. Należy pamiętać, że wskaźnik ten jest wskazany dla optymalnych warunków pracy - w szczególności dość wysokiej temperatury zewnętrznej. W praktyce takie warunki są rzadkie, więc rzeczywista moc jest zwykle zauważalnie niższa od maksymalnej; należy to wziąć pod uwagę przy wyborze. Istnieją specjalne wzory do obliczania optymalnej wartości maksymalnej mocy cieplnej w zależności od konkretnej sytuacji.

Moc cieplna – innymi słowy ilość ciepła – generowana przez pompę ciepła przy temperaturze źródła (powietrza lub gleby – patrz wyżej) około 0°C. Wskaźnik ten jest bardziej opisowy i bliższy rzeczywistości niż maksymalna moc cieplna (patrz wyżej), dlatego często jest wskazywany w charakterystyce jako główny.

Wymagana moc grzewcza zależy od powierzchni i niektórych cech pomieszczenia, zapotrzebowania na ciepłą wodę i wielu innych czynników; do jego obliczeń w dedykowanych źródłach można znaleźć odpowiednie formuły.

Maksymalna moc cieplna dostarczana przez pompę w trybie chłodzenia.

Przy tej operacji pompa pracuje w odwrotnym cyklu - odprowadzając nadmiar ciepła z pomieszczenia do otoczenia, czyli w rzeczywistości pełni rolę klimatyzatora. Wymagana wydajność chłodnicza zależy od powierzchni budynku, właściwości jego izolacji termicznej i kilku innych czynników; sposoby jej obliczania można znaleźć w dedykowanych źródłach. W tym miejscu zauważamy, że konwencjonalne urządzenia grzewcze (grzejniki, ogrzewanie podłogowe) nie nadają się do chłodzenia, w tym celu należy użyć specjalnego sprzętu (na przykład klimakonwektorów).

Energia elektryczna pobierana przez pompę ciepła podczas pracy wyłącznie w celu pompowania ciepła, bez stosowania podgrzewacza wstępnego (jeśli jest dostępny, patrz poniżej). Stosunek mocy cieplnej do poboru mocy określa współczynnik cieplny COP (patrz poniżej), a tym samym ogólną sprawność urządzenia. Ponadto całkowite zużycie energii (i odpowiednio rachunki za energię elektryczną) zależy od tego wskaźnika, a także od niektórych wymagań dotyczących zasilania i podłączenia - na przykład modele zasilane napięciem 230 V i moc powyżej 5 kW nie mogą pracować z gniazdka i wymagają specjalnego formatu połączenia z siecią.

Moc grzałki wstępnej zainstalowanej w urządzeniu (jeśli taka funkcja jest dostępna).

Elementem grzejnym jest grzałka elektryczna w postaci rurki z żarnikiem w środku. Taka grzałka pełni rolę pomocniczą, znajduje zastosowanie, gdy moc cieplna samej pompy jest niewystarczająca - na przykład, gdy temperatura zewnętrzna znacznie spada. Główną zaletą elementów grzejnych jest właśnie to, że ich wydajność nie zależy od warunków zewnętrznych. Główną wadą jest wysokie zużycie energii: jeśli pompa ciepła jest w stanie „pompować” znacznie więcej energii cieplnej niż zużywa energię elektryczną, wówczas moc cieplna elementu grzejnego jest w przybliżeniu równa zużytej. Dlatego charakterystyka wskazuje ogólnie moc elementu grzejnego, bez określenia, o co chodzi: wskazana liczba odpowiada zarówno mocy grzewczej, jak i zużyciu energii. Parametry te są zbliżone do parametrów samej pompy ciepła; więcej szczegółów patrz powyżej.

Najniższa temperatura otoczenia (powietrza lub gruntu, patrz „Źródło”), przy której pompa ciepła może bezpiecznie i wydajnie wykonywać swoje funkcje. Sprawność przy minimalnej temperaturze oczywiście wyraźnie spada, ale urządzenie nadal może służyć jako źródło ciepła.

Minimalne dane eksploatacyjne t służą do oceny przydatności pompy w zimnych porach roku.

Najwyższa temperatura, do której pompa jest w stanie podgrzać czynnik grzewczy. Warto zauważyć, że takie wskaźniki można osiągnąć przy dość wysokiej temperaturze powietrza lub gruntu. A ponieważ pompy ciepła są używane w zimnych porach roku, rzeczywista maksymalna temperatura jest zwykle niższa niż teoretycznie osiągalna. Niemniej jednak parametr ten pozwala ocenić możliwości jednostki lub jej przydatność do określonych zadań.