Porównanie Electrolux Rainbow EAFR-150T vs Gorenje BVX S BVX 150 STS

Rodzaj łożyska zamontowanego w wentylatorze.

Łożysko to część, która mocuje obracającą się część wentylatora do części nieruchomej i zmniejsza tarcie między tymi częściami. Według typu dane te mogą wyglądać następująco:

- Slajdy. Działanie takich łożysk opiera się na tarciu pomiędzy dwoma współpracującymi, to znaczy bezpośrednio dociśniętymi do siebie na całej powierzchni, powierzchniami. Powierzchnie te są jednak stosunkowo słabe w kontakcie ze sobą - pomiędzy nimi znajduje się warstwa smaru zmniejszająca tarcie. Ponadto w celu zmniejszenia oporów części cierne są zwykle starannie polerowane i wykonane z materiałów przeciwciernych. Główną zaletą łożysk ślizgowych jest prostota konstrukcji i wynikający z niej niski koszt, jednak takie części są mniej trwałe niż łożyska toczne i generują więcej hałasu.

- Toczenie. Zasada działania łożyska tocznego polega na tym, że pomiędzy jego ruchomymi i nieruchomymi częściami umieszczony jest zestaw kulek, które podczas ruchu toczą się do wewnątrz. W porównaniu z łożyskami ślizgowymi takie części są znacznie trwalsze i generują mniej hałasu podczas pracy. Z drugiej strony wentylatory z takim sprzętem są znacznie droższe.

Parametr ten opisuje ilość powietrza, jaką wentylator jest w stanie przepuścić w ciągu godziny podczas pracy w trybie wywiewu (patrz „Typ”). Jest to jedna z kluczowych cech każdego wentylatora wyciągowego - charakteryzuje ogólną wydajność i przydatność urządzenia do konkretnego pomieszczenia.

Wybierając wentylator dla maksymalnej wydajności, należy wziąć pod uwagę dwa główne wskaźniki - objętość pomieszczenia i częstotliwość wymiany powietrza. Objętość można znaleźć, mnożąc powierzchnię pomieszczenia przez wysokość sufitów: na przykład dla pokoju o powierzchni 12 m2 w mieszkaniu o standardowych sufitach 2,5 m wskaźnik ten wyniesie 12x2,5=30 m3. Współczynnik wymiany powietrza określa, ile razy na godzinę powietrze w zamkniętej przestrzeni musi być całkowicie wymienione, aby wentylacja była wystarczająco skuteczna. Ta wielość jest różna dla różnych typów pomieszczeń: w szczególności dla kuchni 6 - 8, dla łazienki - 8 - 10 itd. Bardziej szczegółowe wartości można znaleźć w specjalistycznych źródłach, w szczególności w normach sanitarnych. Minimalną wymaganą wydajność wentylatora oblicza się, mnożąc objętość powietrza przez jego współczynnik wymiany. Na przykład, jeśli mamy łazienkę o powierzchni 4 m2 z tym samym sufitem 2,5 m, wówczas objętość powietrza w niej wyniesie 4x2=10 m2; Biorąc pod uwagę, że minimalny współczynnik wymiany powietrza dla łazienek to 7, do tego pomieszczenia potrzebujemy wentylatora o wydajności co najmniej 70 m3/h.

Nominalna prędkość wentylatora podczas pracy.

RPM to jeden z czynników wpływających na wydajność, a tym samym na ogólną sprawność wentylatora. Jednocześnie nie jest to jedyny czynnik, ponieważ wiele zależy również od konstrukcji łopatek, ich liczby, średnicy wirnika itp. Dlatego wentylatory o tej samej prędkości mogą znacznie różnić się możliwościami, a warto zwrócić uwagę przede wszystkim na wydajność.

Jednocześnie prędkość obrotowa nadal ma pewną praktyczną wartość. Z jednej strony szybsze wentylatory wytwarzają więcej hałasu; tę wadę można w pewnym stopniu zrekompensować konstruktywnymi sztuczkami, ale one z kolei mają zauważalny wpływ na cenę. Z drugiej strony, aby zapewnić wymagany poziom wydajności, wolniejsze wentylatory muszą albo mieć większe wirniki (co odpowiednio wpływa na wymiary, a w większości przypadków na rozmiar instalacji), albo ponownie zastosować poprawki konstrukcyjne, które wpływają na cenę. ...

Poziom hałasu, generowany przez wentylator podczas normalnej pracy.

Im niższy poziom hałasu, tym wygodniejsze korzystanie z wentylatora, tym lepiej sprawdza się on w pomieszczeniach, w których pożądane jest zachowanie ciszy. Ponadto istnieją pewne wymagania zapisane w normach sanitarnych (na przykład w przypadku pomieszczeń mieszkalnych dopuszczalny jest stały poziom hałasu do 40 dB w ciągu dnia i do 30 dB w nocy).

Wybierając według określonych wartości, zapisanych w specyfikacji, należy pamiętać, że decybel używany do pomiaru poziomu hałasu nie jest wielkością liniową: np. 2-krotny wzrost mocy dźwięku odpowiada zwiększeniu o 3 dB, 10 razy — o 10 dB, 100 razy — o 20 dB. Dlatego do oceny poziomu hałasu najprościej jest odwołać się do tabel porównawczych, w których rejestrowana jest zgodność określonych wartości w decybelach z różnymi rzeczywistymi źródłami dźwięku. W większości współczesnych wentylatorów poziom hałasu wynosi od 20 do 60 dB, oto najprostsza tabela z wyjaśnieniami:

20 — 25 dB - słaby słyszalny dźwięk porównywalny z szeptem w odległości 1 – 2 m;
25 — 30 dB — zrozumiały szept z niewielkiej odległości, tykanie zegara ściennego;
35 dB - przytłumiona rozmowa;
40 — 45 dB — normalna ludzka mowa;
50 — 55 dB — rozmowa podniesionym głosem, hałas w przestrzeni biurowej;
60 dB — głośna rozmowa w odległości kilku metrów.

Należy zauważyć, że modele o poziomie hałasu większym...niż 50 dB są rzadko spotykane; z reguły są to urządzenia klasy „przemysłowej” z zasilaniem 400 V i dużą średnicą montażową (patrz wyżej), nieprzeznaczone do pomieszczeń mieszkalnych.

Kraj wymieniony jako producent wentylatora. Należy pamiętać, że w większości przypadków ten punkt wskazuje kraj pochodzenia marki, pod którą urządzenie jest wydawane. Kraj ten może nie pokrywać się ani z miejscem produkcji poszczególnych podzespołów, ani nawet z końcowym miejscem montażu, a często takie informacje to tylko chwyt marketingowy, grający na narodowych stereotypach – np. wiele osób uważa niemiecką technologię za bardziej wiarygodną niż Chiński. Jednocześnie stereotypy te stopniowo tracą na aktualności – w szczególności ze względu na wspomniane przeniesienie produkcji; i sensowne jest kierowanie się wyborem raczej na recenzje prawdziwych nabywców i reputację konkretnej marki, niż na jej narodowość.

Obecnie na rynku reprezentowane są następujące kraje producenckie: Niemcy, Hiszpania, Włochy, Chiny, Łotwa, Litwa, Norwegia, Polska, Szwecja.

Wielkość ozdobnego panelu wentylatora na wysokość.

Więcej informacji na temat cech takich paneli w różnych typach wentylatorów można znaleźć w rozdziale „Średnica panelu dekoracyjnego”. Ten sam rozmiar jest wskazany w przypadkach, gdy panele mają kształt kwadratu lub prostokąta (patrz „Kształt części zewnętrznej”).

Rozmiar ozdobnego panelu wentylatora o grubości.

Wskaźnik ten opisuje, jak bardzo taki panel wystaje ponad powierzchnię ściany lub sufitu, na którym zainstalowany jest wentylator. Więcej informacji na temat ogólnych cech paneli dekoracyjnych w różnych typach wentylatorów można znaleźć w rozdziale „Średnica panelu dekoracyjnego”.

- Plastikowy. Panele plastikowe są łatwe w obróbce na etapie produkcji i niedrogie. Jednocześnie plastik jest dość trwały i praktyczny. Takim powierzchniom można nadać niemal dowolny odcień i kolorystykę, dzięki czemu istnieje duża różnorodność wentylatorów wyciągowych z plastikowym panelem przednim. Wady tego materiału to być może stosunkowo niska wytrzymałość i wrażliwość na zarysowania. Jednak w praktyce takie problemy są rzadko spotykane ze względu na specyfikę rozmieszczenia wentylatorów wyciągowych - rzadko mają z nimi bezpośredni kontakt.

- Stal nierdzewna. Stal nierdzewna to materiał o wysokiej wytrzymałości, który jest odporny na zarysowania i wygląda stylowo i bogato. Panel ze stali nierdzewnej zwiększa niezawodność obudowy wentylatora wyciągowego i pozwala harmonijnie wpasować się w nowoczesne wnętrze. Istnieją opcje projektowe, takie jak pełna blacha ze stali nierdzewnej i panele z ozdobnymi perforacjami. Panele metalowe są zwykle drogie, więc w naszych czasach jest stosunkowo niewiele takich produktów. Zdecydowana większość z nich należy do klasy premium i przeznaczona jest do wnętrz o odpowiednim poziomie.

- Szkło. Szklane panele są wyróżniającym się elementem konstrukcyjnym wentylatorów wyciągowych. Materiał ten jest łatwy w czyszczeniu i nie ulega zarysowaniom, posiada błyszczący połysk lub dyskretną matową strukturę. Szklane panele w wentylatorach wywiewnych można malować na różne kolory, co pozwala na dobranie odpowiedniego modelu do konc...epcji aranżacji pomieszczenia. Okulary na przedni panel są często hartowane - nie ma co się martwić o kruchość tego materiału.

- Drzewo. Dość rzadki materiał do celów wyłącznie dekoracyjnych. Takie panele harmonijnie łączą się z wnętrzami utrzymanymi w określonym stylu – na przykład z drewnianymi ścianami, pokojami w stylu „eko”, łazienkami czy saunami. Jednak z praktycznego punktu widzenia nie mają one przewagi nad tymi samymi plastikowymi, ale są zauważalnie droższe. Drewniane panele frontowe to dziś raczej egzotyka, przeznaczona dla pryncypialnych zwolenników naturalnych materiałów.

- Pleksiglas. Bardziej zaawansowany i trwały analog plastiku. Pleksiglas ma zwykle półprzezroczyste błyszczące wykończenie z charakterystycznym połyskiem w świetle. Z reguły takie panele są monofoniczne, bez żadnych specjalnych „ozdobników” w projekcie. Najlepiej komponują się z minimalistycznymi wnętrzami lokali. Tę opcję można znaleźć w modelach mocnego poziomu średniego i najwyższej klasy.

— Aluminium. Materiał ten można przypisać pewnej klasie średniej: aluminium jest lekkie, ma wysoką wytrzymałość, charakteryzuje się trwałością i odpornością na korozję. Ponadto aluminium można łatwo polerować na etapie produkcji, co upraszcza proces wytwarzania paneli aluminiowych. Wentylatory wyciągowe z takim panelem przednim wyglądają stylowo i drogo.

Głębokość montażu wentylatora przy standardowym sposobie montażu.

Parametr ten opisuje, jak głęboko wewnątrz kanału znajduje się urządzenie podczas instalacji (lub jego poszczególne części w przypadku modeli napowietrznych, patrz „Typ”). Znając głębokość montażu, można ocenić przydatność wybranego modelu do konkretnego miejsca montażu: płaski odcinek na samym początku kanału nie może mieć mniejszej długości niż głębokość montażu wybranego wentylatora.

Najmniejsza wartość tego parametru jest typowa dla niektórych modeli wentylatorów sufitowych: w nich główna część konstrukcji znajduje się na zewnątrz, a instalacja wymaga zwykle tylko 2 - 3 centymetrów. A przede wszystkim miejsca zajmują jednostki ukryte (patrz "Typ").