Porównanie Akai LPK-25 Wireless vs Nektar Impact GX49

Całkowita liczba klawiszy na klawiaturze.

Im więcej klawiszy jest przewidzianych w konstrukcji - im szerszy zakres własnego instrumentu, tym więcej dźwięków można na nim zagrać bez uciekania się do przenoszenia lub transpozycji oktaw. Z drugiej strony ta cecha bezpośrednio wpływa na wielkość i koszt, a szeroki asortyment nie jest tak często wymagany. Dlatego 88- klawiszowe instrumenty pasujące do pełnowymiarowej klawiatury klasycznego fortepianu są dość rzadkie. Ale kompaktowe modele z zaledwie 25 klawiszami(2 oktawy) są wręcz przeciwnie: do tych celów, do których używane są klawiatury MIDI, często jest to wystarczające. Inne popularne opcje to 49 klawiszy (4 oktawy) i 61 klawiszy (5 oktaw); Klucze 32 i 37 są nieco mniej powszechne.

Rozmiar w tym przypadku oznacza rozmiar klawiszy w szerokości - długość praktycznie nie wpływa na proces gry.

- Pełnowymiarowe. Klawisze o standardowej szerokości, jak tradycyjna klawiatura fortepianowa. Przejście na taką klawiaturę z innego instrumentu ze standardowymi klawiszami nie sprawia żadnych problemów; Pamiętaj też, że ta konkretna opcja jest zalecana w przypadku złożonych gier. Z drugiej strony pełnowymiarowa klawiatura może zająć sporo miejsca.

- Mały. Klawisze o zmniejszonej szerokości. Warto zwrócić uwagę na tę opcję przede wszystkim, jeśli miejsca na zainstalowanie klawiatury jest mało, a kompaktowość ma decydujące znaczenie: małe klawisze pozwalają zmniejszyć gabaryty urządzenia. Dodatkowo klawisze te mogą przydać się osobom o małych dłoniach. Ale w przypadku złożonych imprez są gorsze niż pełnowymiarowe.

Obecność funkcji aftertouch na klawiaturze. Istotą tej funkcji jest monitorowanie siły nacisku na klawisz po jego naciśnięciu. W praktyce oznacza to, że w modelach z aftertouchem można sterować dźwiękiem nie tylko siłą i szybkością naciśnięcia klawisza, ale także poprzez zmianę nacisku na nim po naciśnięciu; daje to dodatkowe możliwości i pozwala na zastosowanie różnych specyficznych technik gry. Konkretne sposoby zmiany dźwięku, „związane” z aftertouch, mogą być różne, w zależności od ustawionych ustawień syntezy: na przykład podczas nagrywania partii gitary można powiązać z tą funkcją niewielką zmianę wysokości tonu i symulować naciąganie struny, podczas nagrywania saksofonu można zmieniać głośność nut itp.

Stosunkowo niedrogie modele wykorzystują wspólny czujnik do śledzenia aftertouch, który monitoruje średnie ciśnienie na wszystkich wciśniętych klawiszach; w bardziej zaawansowanych dla każdego klawisza montowane są osobne czujniki.

Obecność kontrolera Pitch Bend w klawiaturze.

Ten kontroler zwykle ma postać małego koła lub dźwigni, która zmienia nieznacznie wysokość brzmiącej nuty, gdy ją poruszasz. Pozwala to na zastosowanie określonych technik gry – na przykład symulowanie zginania strun na gitarze.

Obecność kontrolera modulacji na klawiaturze.

Ten kontroler pozwala na nieznaczną zmianę głośności brzmiącej nuty. Służy głównie do uzyskania charakterystycznego „drgającego” dźwięku, który można wykorzystać zarówno jako technikę artystyczną, jak i imitację wykonania na żywo na konkretnym instrumencie.

Obecność funkcji transpozycji na klawiaturze - przełączanie dźwięku na inny klawisz. Po transponowaniu tonacja wszystkich klawiszy jest jednocześnie podnoszona lub obniżana o określoną liczbę półtonów. Funkcja ta jest przydatna we wszystkich przypadkach, gdy melodia nauczona w jednym klawiszu musi być zagrana w innej tonacji – na przykład, jeśli oryginalna melodia jest za wysoka lub za niska dla wokalisty, jeśli akompaniament zewnętrzny ma inną tonację, jeśli musisz przełączać się między klawiszami w trakcie utworu itp. W takich sytuacjach, po transpozycji dźwięku, możesz zagrać melodię w nowej tonacji, używając tych samych znanych klawiszy bez ponownego jej uczenia.

Arpeggiator w klawiaturze.

Nazwa tej funkcji pochodzi od „arpeggio” - techniki grania akordów, w której nuty nie są grane od razu, ale po kolei. W związku z tym arpeggiator to funkcja, która pozwala grać zagrany akord w technice arpeggio: muzyk naciska wszystkie klawisze naraz, a klawiatura gra je po kolei. Efekt ten można również osiągnąć ręcznie, ale w niektórych przypadkach arpeggiator jest wygodniejszy: odtwarza nuty z precyzyjnie określoną prędkością i interwałem, może im towarzyszyć różnymi efektami i daje inne dodatkowe możliwości. Te możliwości różnią się w zależności od modelu, ale niektóre instrumenty pozwalają tworzyć całe utwory za pomocą arpeggiatora, naciskając tylko sekwencję akordów.

Obecność funkcji kontroli transportu na klawiaturze.

W tym przypadku zwykle mówimy o wsparciu dla standardu MIDI Machine Control, przeznaczonego do sterowania zewnętrznymi urządzeniami nagrywającymi i odtwarzającymi. Ta obsługa skutecznie zamienia klawiaturę w zewnętrzny pilot, umożliwiając wydawanie z niej poleceń „Odtwarzaj”, „Zatrzymaj”, „Wstrzymaj”, „Przewiń” (do przodu i do tyłu) oraz „Nagraj”. W tym celu projekt przewiduje osobny panel z zestawem odpowiednich przycisków.

Liczba regulatorów-enkoderów przewidziana w konstrukcji klawiatury.

Takie pokrętło wygląda jak pokrętło, za pomocą którego można sterować różnymi funkcjami urządzenia, do którego podłączona jest klawiatura – np. obracać wirtualne pokrętła w programie do nagrywania i obróbki dźwięku. Jednocześnie zauważamy, że pełnowartościowy enkoder może obracać się o 360 ° i obracać pod dowolnym kątem w dowolnym kierunku, jednak klawiatury mogą również zawierać pokrętła z ograniczonym sektorem obrotu - można je również nazwać enkoderami. Żadna z tych wariantów nie ma jednoznacznej przewagi: w niektórych przypadkach nieograniczony sektor toczenia jest wygodniejszy, w innych - ograniczony.