Porównanie Studiologic SL88 Studio vs M-AUDIO Keystation 88 II

Rodzaj mechaniki zastosowanej w klawiszach na klawiaturze.

- Młot. Najbardziej zaawansowany rodzaj mechaniki: Zapewnia powiązanie siły nacisku z dynamiką dźwięku, a także charakterystyczną reakcję dotykową - taką samą jak w klasycznym pianoforte z młotkami (stąd nazwa). Innymi słowy, te klawisze zapewniają wrażenie jak najbardziej zbliżone do tradycyjnego pianina. Mechanizm młoteczkowy nie jest jednak tani, dlatego jest używany głównie w profesjonalnych klawiaturach z najwyższej półki.

- Aktywny (dynamiczny). Klawiatury nazywane są klawiaturami aktywnymi, które zapewniają powiązanie między siłą nacisku a dynamiką dźwięku, ale nie zapewniają reakcji dotykowej charakterystycznej dla opisanych powyżej klawiatur młoteczkowych. Innymi słowy, im szybciej i mocniej wciśniesz klawisz, tym ostrzejszy i głośniejszy będzie dźwięk, jednak odporność na nacisk jest niska, a przejście np. z tradycyjnego pianina na taką klawiaturę zwykle wymaga trochę przyzwyczajenia do (więcej szczegółów w sekcji „Sztywność”). Jednocześnie klawisze aktywne pozwalają na wykorzystanie wszystkich podstawowych technik sterowania dynamiką dźwięku i są znacznie tańsze od tych samych młoteczkowych, dzięki czemu są szeroko stosowane we współczesnych klawiaturach MIDI.

- Pasywny. Najprostszy rodzaj mechaniki: każdy klawisz tylko „włącza i wyłącza” własną nutę, dynamika dźwięku nie zależ...y od siły i szybkości wciskania. Klawiatury pasywne są bardzo niedrogie, ale to w rzeczywistości ich jedyna zaleta; z muzycznego punktu widzenia są bardzo niewygodne, na takim instrumencie można grać tylko najprostsze melodie (lub partie instrumentów, w których dźwięk nie poddaje się dynamicznym zmianom). W efekcie tego typu mechanika jest wykorzystywana niezwykle rzadko i tylko w najprostszych klawiaturach niedrogich.

Sztywność klawiszy na klawiaturze to opór, jaki wywierają po naciśnięciu.

- Nieważone. Bardzo niska sztywność: klawisze dosłownie „wypadają” pod palce. Znaleziony głównie w klawiaturach klasy podstawowej; Dzieje się tak dlatego, że nieobciążona mechanika jest niedroga, ale słaba odporność na nacisk utrudnia dobór optymalnej siły docisku i kontrolę dynamiki dźwięku.

- Semi ważony. Klawiatury o średnim oporze - nie tak wysokim jak na klawiszach ważonych, ale zauważalnie większym niż na klawiszach nieważonych. Ta opcja jest uważana za optymalną dla aktywnych klawiatur (patrz „Mechanika”): przy niskich kosztach zapewnia dość dobrą responsywność i przy minimalnych umiejętnościach pozwala dokładnie kontrolować siłę nacisku.

- ważona. Klawiatury o wysokiej wytrzymałości porównywalnej z pianinem klasycznym. Zwróć uwagę, że w tym przypadku zaletą jest duża siła: pozwala to, aby reakcja klawiatury była jak najbardziej zbliżona do klasycznego fortepianu i ułatwia kontrolowanie ciśnienia i dynamiki dźwięku. Właściwie wszystkie modele młoteczkowe są ważone z definicji (patrz "Mechanika"), ale wśród klawiatur aktywnych ta opcja jest rzadkością - ze względu na złożoność i wysoki koszt.

Obecność funkcji aftertouch na klawiaturze. Istotą tej funkcji jest monitorowanie siły nacisku na klawisz po jego naciśnięciu. W praktyce oznacza to, że w modelach z aftertouchem można sterować dźwiękiem nie tylko siłą i szybkością naciśnięcia klawisza, ale także poprzez zmianę nacisku na nim po naciśnięciu; daje to dodatkowe możliwości i pozwala na zastosowanie różnych specyficznych technik gry. Konkretne sposoby zmiany dźwięku, „związane” z aftertouch, mogą być różne, w zależności od ustawionych ustawień syntezy: na przykład podczas nagrywania partii gitary można powiązać z tą funkcją niewielką zmianę wysokości tonu i symulować naciąganie struny, podczas nagrywania saksofonu można zmieniać głośność nut itp.

Stosunkowo niedrogie modele wykorzystują wspólny czujnik do śledzenia aftertouch, który monitoruje średnie ciśnienie na wszystkich wciśniętych klawiszach; w bardziej zaawansowanych dla każdego klawisza montowane są osobne czujniki.

Obecność funkcji transpozycji na klawiaturze - przełączanie dźwięku na inny klawisz. Po transponowaniu tonacja wszystkich klawiszy jest jednocześnie podnoszona lub obniżana o określoną liczbę półtonów. Funkcja ta jest przydatna we wszystkich przypadkach, gdy melodia nauczona w jednym klawiszu musi być zagrana w innej tonacji – na przykład, jeśli oryginalna melodia jest za wysoka lub za niska dla wokalisty, jeśli akompaniament zewnętrzny ma inną tonację, jeśli musisz przełączać się między klawiszami w trakcie utworu itp. W takich sytuacjach, po transpozycji dźwięku, możesz zagrać melodię w nowej tonacji, używając tych samych znanych klawiszy bez ponownego jej uczenia.

Obecność funkcji kontroli transportu na klawiaturze.

W tym przypadku zwykle mówimy o wsparciu dla standardu MIDI Machine Control, przeznaczonego do sterowania zewnętrznymi urządzeniami nagrywającymi i odtwarzającymi. Ta obsługa skutecznie zamienia klawiaturę w zewnętrzny pilot, umożliwiając wydawanie z niej poleceń „Odtwarzaj”, „Zatrzymaj”, „Wstrzymaj”, „Przewiń” (do przodu i do tyłu) oraz „Nagraj”. W tym celu projekt przewiduje osobny panel z zestawem odpowiednich przycisków.

Liczba suwaków przewidziana w konstrukcji klawiatury.

Suwak to kontrolka przypominająca suwak. Najprostszym rodzajem takiej kontroli jest regulacja głośności; jeśli w konstrukcji jest tylko jeden suwak, najprawdopodobniej odpowiada on za głośność. Jeśli pokręteł jest więcej, można z nimi odpowiednio powiązać inne funkcje, w szczególności zmianę ustawień w programie do nagrywania dźwięku na komputerze, do którego podłączona jest klawiatura.

Liczba regulatorów-enkoderów przewidziana w konstrukcji klawiatury.

Takie pokrętło wygląda jak pokrętło, za pomocą którego można sterować różnymi funkcjami urządzenia, do którego podłączona jest klawiatura – np. obracać wirtualne pokrętła w programie do nagrywania i obróbki dźwięku. Jednocześnie zauważamy, że pełnowartościowy enkoder może obracać się o 360 ° i obracać pod dowolnym kątem w dowolnym kierunku, jednak klawiatury mogą również zawierać pokrętła z ograniczonym sektorem obrotu - można je również nazwać enkoderami. Żadna z tych wariantów nie ma jednoznacznej przewagi: w niektórych przypadkach nieograniczony sektor toczenia jest wygodniejszy, w innych - ograniczony.

Wejście do odbierania sygnałów MIDI z urządzenia zewnętrznego — na przykład dodatkowej klawiatury lub innego kontrolera, sekwencera itp. Sygnały MIDI — patrz „MIDI Out”; tutaj zwracamy uwagę, że takie sygnały przychodzące do MIDI In mogą być miksowane z sygnałami z klawiatury i wyprowadzane przez MIDI Out lub inny interfejs o podobnym przeznaczeniu, lub też mogą być przesyłane bez zmian do wyjścia MIDI Thru. Warto poszukać urządzenia z tym wejściem, jeśli planujesz zbudować kompleks z kilku źródeł sygnału MIDI i zamierzasz używać klawiatury jako ogniwa pośredniego w takim systemie.

Wyjście, które wysyła sygnały MIDI odbierane w MIDI In (patrz odpowiedni punkt). Kluczową cechą tego wyjścia jest to, że sygnały są do niego wysyłane niezmienione, niezależnie od wejścia muzyka na klawiaturę. Innymi słowy, jeśli sygnały z wejścia MIDI i samej klawiatury są odbierane na wejściu MIDI Out, to tylko sygnały z wejścia MIDI są przesyłane do MIDI Thru.

MIDI Thru może się przydać podczas korzystania z klawiatury w dużych salach muzycznych, gdzie znajdują się inne źródła sygnału MIDI - w niektórych przypadkach wygodnie jest użyć klawiatury jako łącza pośredniego dla tych sygnałów.