Porównanie M-AUDIO Oxygen 61 MK IV vs Behringer Motor 61

Sztywność klawiszy na klawiaturze to opór, jaki wywierają po naciśnięciu.

- Nieważone. Bardzo niska sztywność: klawisze dosłownie „wypadają” pod palce. Znaleziony głównie w klawiaturach klasy podstawowej; Dzieje się tak dlatego, że nieobciążona mechanika jest niedroga, ale słaba odporność na nacisk utrudnia dobór optymalnej siły docisku i kontrolę dynamiki dźwięku.

- Semi ważony. Klawiatury o średnim oporze - nie tak wysokim jak na klawiszach ważonych, ale zauważalnie większym niż na klawiszach nieważonych. Ta opcja jest uważana za optymalną dla aktywnych klawiatur (patrz „Mechanika”): przy niskich kosztach zapewnia dość dobrą responsywność i przy minimalnych umiejętnościach pozwala dokładnie kontrolować siłę nacisku.

- ważona. Klawiatury o wysokiej wytrzymałości porównywalnej z pianinem klasycznym. Zwróć uwagę, że w tym przypadku zaletą jest duża siła: pozwala to, aby reakcja klawiatury była jak najbardziej zbliżona do klasycznego fortepianu i ułatwia kontrolowanie ciśnienia i dynamiki dźwięku. Właściwie wszystkie modele młoteczkowe są ważone z definicji (patrz "Mechanika"), ale wśród klawiatur aktywnych ta opcja jest rzadkością - ze względu na złożoność i wysoki koszt.

Obecność funkcji aftertouch na klawiaturze. Istotą tej funkcji jest monitorowanie siły nacisku na klawisz po jego naciśnięciu. W praktyce oznacza to, że w modelach z aftertouchem można sterować dźwiękiem nie tylko siłą i szybkością naciśnięcia klawisza, ale także poprzez zmianę nacisku na nim po naciśnięciu; daje to dodatkowe możliwości i pozwala na zastosowanie różnych specyficznych technik gry. Konkretne sposoby zmiany dźwięku, „związane” z aftertouch, mogą być różne, w zależności od ustawionych ustawień syntezy: na przykład podczas nagrywania partii gitary można powiązać z tą funkcją niewielką zmianę wysokości tonu i symulować naciąganie struny, podczas nagrywania saksofonu można zmieniać głośność nut itp.

Stosunkowo niedrogie modele wykorzystują wspólny czujnik do śledzenia aftertouch, który monitoruje średnie ciśnienie na wszystkich wciśniętych klawiszach; w bardziej zaawansowanych dla każdego klawisza montowane są osobne czujniki.

Obecność funkcji dzielonej klawiatury w urządzeniu.

Funkcja ta, jak sama nazwa wskazuje, pozwala podzielić klawiaturę na dwie części, każda z własnym tonem. W ten sposób na jednym urządzeniu możesz grać partię dwóch instrumentów jednocześnie (na przykład dodać dźwięk orkiestry smyczkowej do skrzypiec) lub akompaniować partii instrumentu z różnymi efektami (syrena, klakson, grzmot itp.). Niektóre modele umożliwiają wybór położenia granicy między strefami klawiatury.

Arpeggiator w klawiaturze.

Nazwa tej funkcji pochodzi od „arpeggio” - techniki grania akordów, w której nuty nie są grane od razu, ale po kolei. W związku z tym arpeggiator to funkcja, która pozwala grać zagrany akord w technice arpeggio: muzyk naciska wszystkie klawisze naraz, a klawiatura gra je po kolei. Efekt ten można również osiągnąć ręcznie, ale w niektórych przypadkach arpeggiator jest wygodniejszy: odtwarza nuty z precyzyjnie określoną prędkością i interwałem, może im towarzyszyć różnymi efektami i daje inne dodatkowe możliwości. Te możliwości różnią się w zależności od modelu, ale niektóre instrumenty pozwalają tworzyć całe utwory za pomocą arpeggiatora, naciskając tylko sekwencję akordów.

Wejście do odbierania sygnałów MIDI z urządzenia zewnętrznego — na przykład dodatkowej klawiatury lub innego kontrolera, sekwencera itp. Sygnały MIDI — patrz „MIDI Out”; tutaj zwracamy uwagę, że takie sygnały przychodzące do MIDI In mogą być miksowane z sygnałami z klawiatury i wyprowadzane przez MIDI Out lub inny interfejs o podobnym przeznaczeniu, lub też mogą być przesyłane bez zmian do wyjścia MIDI Thru. Warto poszukać urządzenia z tym wejściem, jeśli planujesz zbudować kompleks z kilku źródeł sygnału MIDI i zamierzasz używać klawiatury jako ogniwa pośredniego w takim systemie.

Dedykowane wyjście do przesyłania sygnałów MIDI do urządzenia zewnętrznego - sekwencera, karty dźwiękowej komputera (jeśli jest MIDI In) itp.

Sygnały MIDI są swego rodzaju „notacją cyfrową”: informują, który klawisz został wciśnięty, z jaką siłą i na jak długo, a także zawierają informacje o różnych dodatkowych parametrach: barwie, tempie, tonacji itp. Aby przekonwertować takie sygnały „ zakończony” wymaga zewnętrznego sekwencera (oprogramowania lub sprzętu).

Zauważ, że pomimo swojego specjalnego przeznaczenia, MIDI Out nie jest wymagane dla nowoczesnych klawiatur MIDI: sygnały MIDI mogą być również przesyłane przez inne interfejsy, takie jak USB lub Bluetooth (patrz odpowiednie punkty). Warto więc specjalnie poszukać klawiatury z takim złączem, jeśli planujesz podłączyć ją do sprzętu z MIDI In.

Wyjście, które wysyła sygnały MIDI odbierane w MIDI In (patrz odpowiedni punkt). Kluczową cechą tego wyjścia jest to, że sygnały są do niego wysyłane niezmienione, niezależnie od wejścia muzyka na klawiaturę. Innymi słowy, jeśli sygnały z wejścia MIDI i samej klawiatury są odbierane na wejściu MIDI Out, to tylko sygnały z wejścia MIDI są przesyłane do MIDI Thru.

MIDI Thru może się przydać podczas korzystania z klawiatury w dużych salach muzycznych, gdzie znajdują się inne źródła sygnału MIDI - w niektórych przypadkach wygodnie jest użyć klawiatury jako łącza pośredniego dla tych sygnałów.

Maksymalna liczba pedałów, które można jednocześnie podłączyć do klawiatury.

Pedały służą jako dodatkowe elementy sterujące do zmiany różnych ustawień klawiatury. Pedał podtrzymujący jest w tym sensie uważany za „klasykę gatunku” (patrz „Sustain”) – jeśli urządzenie zapewnia jedno złącze dla pedałów, to prawie na pewno będzie to wejście dla takiego właśnie pedału. Produkowane są klawiatury, w których są 2 lub więcej takich wejść - do nich, oprócz podtrzymania, można podłączyć pedały w celu innych regulacji i efektów (w szczególności zmiany głośności).