Porównanie Kurzweil KA120 vs Kurzweil M210

- stacjonarne. Narzędzia stacjonarne mają własny stojak i są przeznaczone do umieszczania bezpośrednio na podłodze. Jednocześnie, zgodnie z nazwą, takie modele są przeznaczone do stałego przebywania w jednym miejscu i słabo nadają się do regularnych ruchów nawet w tym samym pomieszczeniu, nie wspominając o dłuższych dystansach. Nie jest to jednak wada, a jedynie charakterystyczna cecha takich przypadków. Ale jednoznaczną wadą narzędzi stacjonarnych jest ich dość wysoki koszt. Z drugiej strony takie modele są jak najbardziej podobne do prawdziwych fortepianów pod względem wyglądu, układu i wyposażenia: klawiatura z reguły znajduje się na standardowej wysokości, a pedały są zainstalowane w dolnej części korpusu (i tam zwykle jest ich aż trzy, wyposażenie). A w takim instrumencie o wiele łatwiej zapewnić wysokiej jakości dźwięk i bogactwo możliwości niż przenośny – producent nie musi zwracać szczególnej uwagi na kompaktowość i redukcję wagi.

- Przenośny. Pianina cyfrowe nazywane są przenośnymi, jeśli są wykonane w formie przenośnych klawiatur i są pozbawione podstawek; aby grać, ta klawiatura musi być umieszczona na stole lub innym podparciu. Zewnętrznie takie instrumenty są podobne do syntezatorów, a czasem prawie nie do odróżnienia od nich. Jednocześnie, w przeciwieństwie do syntezatorów, przenośne pianina cyfrowe mają głównie pełnowymiarowe 88-klawiszowe klawiatury i rzadko są wyposażone w wyświetla...cze. Pod względem funkcjonalności różnice polegają na tym, że pianina cyfrowe są bardziej skoncentrowane na muzyce tradycyjnej: mogą zapewnić stosunkowo niewiele barw, często nie obsługują automatycznego akompaniamentu (patrz poniżej), ale zapewniają dość wysoką jakość dźwięku. Jeśli porównamy modele przenośne z stacjonarnymi, to kluczowa zaleta tej opcji jest oczywista - narzędzie można stosunkowo łatwo przenosić z miejsca na miejsce, a nawet nosić przy sobie, jeśli masz odpowiednią walizkę. Wada wynika też naturalnie z konstrukcji – na takim instrumencie niezwykle trudno będzie grać bez dodatkowej podpory, a nie każdy mebel może pełnić rolę takiej podpory. Tak więc przenośne pianino cyfrowe jest prawie niezbędne bez stojaka (patrz Zawartość opakowania).

Obecność własnej okładki w konstrukcji pianina cyfrowego.

Taka osłona poza godzinami pracy domyka klawiaturę, a często także dodatkowe kontrolki. To nie tylko nadaje instrumentowi schludny wygląd, ale także chroni klawisze - przede wszystkim przed kurzem (a kurz może nie tylko powodować dyskomfort podczas użytkowania, ale także powodować nieprawidłowe działanie mechaniki, gromadzące się pod klawiszami).

Należy pamiętać, że funkcja ta jest typowa dla narzędzi stacjonarnych (patrz „Przypadek”). Przenośne modele z pokrywkami byłyby zbyt nieporęczne i ciężkie, dlatego powinny używać futerałów lub innych podobnych urządzeń.

Obecność wbudowanych pedałów w konstrukcji pianina cyfrowego.

Pedały są niezbędne w przypadku klasycznych pianin, dlatego często występują również w cyfrowych analogach. W rzeczywistości funkcja ta jest prawie obowiązkowa w przypadku modeli stacjonarnych (patrz „Przypadek”). Ale w przenośnych przeciwnie, nie znaleziono wbudowanych pedałów - po prostu nie mają gdzie zainstalować, w przypadku takich modeli produkowane są zewnętrzne pedały wtykowe (patrz poniżej).

Tradycyjna liczba wbudowanych pedałów to trzy, inne opcje praktycznie nie występują w elektronarzędziu. Zwróć uwagę, że w wielu modelach określone funkcje pedałów można zmieniać w zależności od ustawionego tonu lub nawet ręcznie, na życzenie muzyka.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz powyżej) pierwotnie zapisanych w pamięci pianina cyfrowego.

Różne style automatycznego akompaniamentu różnią się od siebie w taki sam sposób, w jaki różne melodie różnią się od siebie – tempem, metrum, schematem rytmicznym, zestawem użytych instrumentów itp. W związku z tym im więcej stylów jest początkowo w instrumencie, tym szerszy wybór muzyków i większe prawdopodobieństwo znalezienia opcji, która najlepiej pasuje do konkretnej sytuacji. Co prawda nawet duża liczba stylów nie gwarantuje, że znajdzie się wśród nich odpowiedni; ponadto zauważamy, że przy tej samej liczbie stylów ich specyficzny zestaw w różnych instrumentach może być również inny. Jednak w tym przypadku mogą być dostarczone niestandardowe style (patrz poniżej).

Podsumowując, możemy powiedzieć tak: jeśli planujesz intensywnie pracować z akompaniamentem automatycznym, oprócz ilości stylów, nie zaszkodzi doprecyzowanie ich specyficznego asortymentu.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu użytkownika, które mogą być jednocześnie przechowywane w pamięci pianina cyfrowego.

Zobacz powyżej, aby uzyskać informacje o automatycznym akompaniamencie i zaprogramowanych stylach. Tutaj zwracamy uwagę, że te style mogą nie wystarczyć – w końcu potrzeby muzyka mogą nie pokrywać się z decyzjami producenta. W takim przypadku możliwe jest zapisanie w pamięci instrumentu niestandardowych stylów akompaniamentu, razem ze standardowymi. Istnieją różne sposoby tworzenia i rejestrowania tych stylów, ale najczęściej trzeba je pobrać z zewnętrznego źródła - z dysku flash lub komputera. Jednak niektóre modele pozwalają również na ręczne komponowanie akompaniamentu.

Zwróć uwagę na liczbę stylów niestandardowych, przede wszystkim, jeśli planujesz intensywnie pracować z akompaniamentem automatycznym.

Zakres, w którym może zmieniać się tempo dźwięku wytwarzanego przez instrument. Może to być wbudowana melodia lub część nagrana na sekwencerze, a także automatyczny akompaniament, samouczek lub metronom. Szczegółowe informacje na temat wszystkich tych funkcji można znaleźć w odpowiednich pozycjach słownika. Zwracamy tutaj uwagę, że zmiana tempa jest często wymagana w praktyce – na przykład w celu przyspieszenia początkowo „wolnego” akompaniamentu lub spowolnienia programu treningowego, który jest trudny do opanowania w pierwotnym tempie.

Tempo jest tradycyjnie podawane w uderzeniach na minutę. Klasyczny, „akademicki” zakres waha się od 40 bpm („grave”, „bardzo wolno”) do 208 bpm („prestissimo”, „bardzo szybko”), jednak we współczesnych pianinach cyfrowych zakres tempa jest często znaczący. .

Obecność kontrolera Pitch Bend w konstrukcji pianina cyfrowego.

Taki kontroler pozwala na płynną zmianę wysokości odtwarzanej nuty w niewielkim zakresie (zwykle do półtonu w górę lub w dół). W tym przypadku sterowanie odbywa się za pomocą pokrętła, dźwigni lub innego podobnego elementu, który pozwala muzykowi ręcznie regulować prędkość i granice zmian częstotliwości (w tym tworzenie efektu „drgania” nuty w częstotliwości). Funkcja ta umożliwia symulowanie technik gry na niektórych instrumentach (na przykład zginanie strun na gitarze) i nadaje niezwykły dźwięk głosom, które nie były pierwotnie przeznaczone do użycia.

Możliwość precyzyjnego dostrojenia pianina cyfrowego do określonych częstotliwości.

Istota tej funkcji jest generalnie podobna do transpozycji - niewielkie przesunięcie każdej nuty w górę lub w dół. Jednak przy stroju precyzyjnym przesunięcie nie następuje krokowo (o całą liczbę półtonów), ale bardzo powoli i płynnie – o określoną liczbę herców lub nawet dziesiątych części herca w stosunku do stroju podstawowego. Strojenie podstawowe jest często nazywane „440 Hz” – jest to standardowa częstotliwość dźwięku „A” pierwszej oktawy, wzdłuż której strojona jest reszta skali. Dla muzyka dostrajanie zwykle wygląda jak możliwość ustawienia innej wartości częstotliwości klucza – na przykład 438 Hz lub 441,2 Hz.

Funkcja ta może być przydatna do dostrojenia pianina cyfrowego do innego instrumentu, który ma płynne pasmo przenoszenia, takiego jak gitara. W wielu sytuacjach łatwiej jest zmienić parametry częstotliwości w urządzeniu cyfrowym niż przeciągać struny lub w inny sposób majstrować przy skomplikowanym stroju.