Porównanie Yamaha Genos vs Yamaha Tyros5-76

Innymi słowy, polifonia obsługiwana przez syntezator to liczba „głosów” (generatorów tonów), które mogą na nim jednocześnie brzmieć.

Parametr ten jest często opisywany jako liczba dźwięków, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Nie jest to jednak do końca prawda, ponieważ w wielu barwach jedna nuta może aktywować kilka generatorów tonów. W rezultacie, na przykład, aby zagrać akord składający się z 3 nut w barwie z 4 generatorami tonów na nutę, wymagana jest polifonia co najmniej 3 * 4=12 głosów. Ponadto automatyczne akompaniamenty i wstępnie zdefiniowane utwory (patrz powiązane sekcje) również wykorzystują generatory brzmień, co wymaga również większej liczby głosów do efektywnej pracy z tymi funkcjami.

Minimalną wartością dla mniej lub bardziej funkcjonalnego nowoczesnego syntezatora jest polifonia na 32 głosy – i nawet wtedy taki instrument może być używany głównie do wstępnego treningu i prostych melodii. Dla bardziej solidnego zastosowania pożądane jest posiadanie co najmniej 50 - 60 głosów, a w modelach profesjonalnych (w szczególności na stacjach roboczych, w których mamy do czynienia z kilkoma ścieżkami audio naraz) są modele z polifonią na 150 generatorów dźwięku lub również.

Ogólnie rzecz biorąc, bardziej zaawansowany syntezator może mieć bardziej rozbudowaną polifonię, jednak klasę instrumentu można ocenić za pomocą tego parametru tylko w przybliżeniu – instrumenty o tej samej liczbie głosów mogą się znacznie różnić po...ziomem. Jedynym wyjątkiem od tej reguły są syntezatory dla dzieci (patrz „Rodzaj”), które obsługują do 20 głosów.

Liczba wbudowanych dźwięków przewidzianych w syntezatorze.

Liczbę barw często opisuje się jako liczbę instrumentów, które dany model może imitować. Nie jest to jednak do końca prawda – raczej parametr ten można nazwać „liczbą instrumentów i efektów dźwiękowych”. Np. ten sam instrument – gitara elektryczna – z różnymi „gadżetami” (distortion, overdrive) zabrzmi inaczej, a w syntezatorze każdy taki gadżet będzie traktowany jako osobna barwa. Brzmienie „bębnów” zazwyczaj łączy różne rodzaje bębnów i innych instrumentów perkusyjnych – innymi słowy, pozwala odwzorować zarówno „bęben basowy”, jak i talerze bez zmiany ustawień, po prostu naciskając odpowiednie klawisze. A niektóre barwy mogą w ogóle nie mieć odpowiedników wśród prawdziwych instrumentów.

Im bardziej wbudowane barwy, tym większe możliwości syntezatora, tym bardziej zróżnicowane dźwięki, jakie można z niego wydobyć. Jednocześnie w modelach z wyższej półki, takich jak stacje robocze (patrz „Rodzaj”), liczba ta może sięgać 1000 lub nawet więcej.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz wyżej) pierwotnie dostępnych w syntezatorze, innymi słowy liczba opcji akompaniamentu dostępnych dla użytkownika.

Im obszerniejszy ten zestaw, tym większe prawdopodobieństwo znalezienia wśród tych melodii odpowiednich opcji dla konkretnego przypadku. Jednocześnie bogactwo stylów samo w sobie nie daje również 100% gwarancji, że wśród nich znajdzie się odpowiedni, zwłaszcza że różne modele syntezatorów mogą się znacznie różnić w konkretnym zestawie melodii. Tak więc lista nie zaszkodzi wyjaśnić przed zakupem. Zauważamy również, że sytuację można poprawić za pomocą stylów użytkownika (patrz niżej) - obsługuje je wiele syntezatorów z automatycznym akompaniamentem.

Wsparcie syntezatora dla funkcji próbkowania.

Sample to krótkie urywki dźwiękowe używane w tworzeniu utworów muzycznych. Taki fragment może zawierać prawie każdy dźwięk - od nuty na instrumencie muzycznym lub fragmentu partii bębna po sygnał syreny, ćwierkanie ptaków, dźwięk mechanizmu itp. W szczególności funkcja próbkowania zakłada możliwość użycia syntezatora do nagrywania próbek do dalszego wykorzystania. Nagrywanie może odbywać się zarówno przez wbudowany mikrofon, jak i przez wejście audio (z zewnętrznego mikrofonu lub innego urządzenia audio). Jednocześnie wiele syntezatorów z tą funkcją jest w stanie nie tylko zapisywać dźwięk „takim, jaki jest”, ale także przepuszczać przychodzący sygnał przez obwody przetwarzające, dodając do niego różne efekty – echo, „wah-wah”. ", metaliczny kolor dźwięku itp. Próbki z reguły można "podpiąć" do poszczególnych klawiszy syntezatora i odtwarzać w czasie rzeczywistym. Możliwe są inne funkcje, w zależności od poziomu instrumentu.

Obecność kontrolera modulacji w konstrukcji syntezatora.

Funkcja ta pozwala nadać dźwiękowi efekt wibracji, „drżenia” - gdy nuta brzmi nie ze stałą głośnością, ale nierównomiernie, z naprzemiennymi szczytami i spadkami głośności. Efekt ten ożywia dźwięk, sprawia, że wygląda on jak granie na prawdziwym instrumencie, a także jest często wykorzystywany jako technika artystyczna.

- mini jack (3,5 mm). Wejście liniowe audio analogowe za pomocą mini-jack 3,5 mm. Samo wejście liniowe służy do podłączenia zewnętrznego analogowego sygnału audio do syntezatora – na przykład z karty dźwiękowej komputera. Zastosowanie takiego połączenia może być różne: granie akompaniamentu przez wbudowane głośniki instrumentu, przełączanie sygnału na zewnętrzny wzmacniacz z „mieszaniem” do niego dźwięku samego syntezatora itp. Konkretnie, mini-jack 3,5 mm jest niewielkich rozmiarów, jest popularny głównie w urządzeniach przenośnych i niedrogich urządzeniach stacjonarnych – „poważny” sprzęt audio jest zwykle wyposażony w bardziej niezawodne złącza, takie jak Jack (patrz niżej). W konsekwencji wejście z tego typu złączem jest typowe głównie dla syntezatorów klasy podstawowej.

- Jack (6,35 mm). Analogowe wejście audio o poziomie liniowym za pomocą gniazda 6,35 mm. Pod względem przeznaczenia takie wejście jest całkowicie podobne do opisanego powyżej z mini-jackiem 3,5 mm, jednak złącze Jack jest większe, zapewnia bardziej niezawodne i wysokiej jakości połączenie i jest uważane za bardziej odpowiednie dla stacjonarnego sprzętu audio , zwłaszcza te z wyższej półki. Dlatego w syntezatorach poziomu średniozaawansowanego i zaawansowanego z reguły stosuje się ten typ wejścia liniowego. Jednocześnie zauważamy, że wtyk 3,5 mm można podłączyć do gniazda 6,35 mm za pomocą prostego adaptera.

- Cyfrowy. Wejście do podłączenia do cyfrowego syntezatora audio. Jest podobny...w przeznaczeniu do interfejsów liniowych opisanych powyżej, różni się jednak zarówno formatem sygnału, jak i rodzajem złącza – najczęściej jest to interfejs koncentryczny S/P-DIF wykorzystujący złącze RCA, chociaż możliwe są również inne opcje . Wyjścia cyfrowe są dość popularne w profesjonalnym sprzęcie audio, a także w urządzeniach domowych takich jak komputery, a nawet telewizory, więc takie wejście może nie być zbyteczne.

- MIDI. Pierwotnie MIDI był cyfrowym formatem sygnału używanym w elektronicznych instrumentach muzycznych. Każdy klawisz naciśnięty na syntezatorze dostarcza właśnie taki sygnał: zawiera dane o czasie trwania, sile i szybkości naciśnięcia, a także numer nuty, a na podstawie sygnału sterującego (zdarzenie MIDI) „wypełnienie” syntezatora generuje żądany dźwięk. W związku z tym wejście MIDI umożliwia syntezatorowi odbieranie zdarzeń MIDI z zewnętrznych elektronicznych urządzeń muzycznych – innych syntezatorów, kontrolerów MIDI itp. Takie połączenie może być przydatne, na przykład, jeśli wymagany ton nie jest dostępny w zewnętrznym instrumencie; ponadto wiele syntezatorów jest w stanie rejestrować odebrane sygnały MIDI. W niektórych przypadkach może się przydać możliwość przełączenia takiego sygnału przez MIDI thru (patrz „Wyjścia”).

- USB (typ A). Klasyczne złącze USB, które pozwala na podłączenie do syntezatora różnych urządzeń zewnętrznych - przede wszystkim pendrive'ów i innych urządzeń pamięci masowej, inne peryferia są rzadko obsługiwane. Możliwości dostępne podczas pracy z pendrivem zależą od ogólnej funkcjonalności syntezatora i mogą być różne w różnych modelach. Tak więc niektóre instrumenty są w stanie odtwarzać muzykę z takiego medium, które pełni rolę akompaniamentu w głównej części - może to być wygodniejsze niż używanie akompaniamentu automatycznego. Inne są w stanie nagrywać muzykę na dysk flash USB. Może również istnieć możliwość aktualizacji zestawu głosów i/lub stylów akompaniamentu automatycznego (patrz wyżej), aktualizacji oprogramowania układowego itp.

- Czytnik kart. Gniazdo do odczytu kart pamięci, najczęściej SD: to uniwersalny format szeroko stosowany w wielu rodzajach nowoczesnej elektroniki. Podobnie jak pendrive (patrz wyżej), czytnik kart może być używany do różnych celów - najczęściej do odtwarzania muzyki lub nagrywania muzyki, ale są też inne opcje (ładowanie dodatkowych barw, aktualizacja oprogramowania itp.).

- Cyfrowy. Wyjście do transmisji sygnałów audio w postaci cyfrowej, zwykle przez koncentryczny interfejs S/PDIF. Jest podobny w przeznaczeniu do wyjść liniowych (patrz niżej), różni się jedynie rodzajem złącza i formatem sygnału cyfrowego. Może to być przydatne w szczególności przy podłączeniu syntezatora do urządzenia, które nie posiada wejść liniowych lub gdy wejścia te są zajęte.

- USB B. Złącze do podłączenia syntezatora do komputera lub laptopa jako urządzenia peryferyjnego. Takie połączenie daje dość szerokie możliwości: pozwala na ładowanie do syntezatora nowych barw, stylów automatycznego akompaniamentu i melodii, edycję już istniejących; nagrywać muzykę odtwarzaną na komputerze (lub przepisywać muzykę zapisaną w pamięci samego syntezatora); używać instrumentu jako zewnętrznej klawiatury MIDI; zmieniać różne poprawki i rozwiązywać problemy itp. Konkretna funkcjonalność dostępna przy połączeniu USB zależy od modelu syntezatora.

- MIDI. Wyjście do przesyłania sygnałów MIDI (zdarzeń MIDI) do urządzeń zewnętrznych. MIDI to wyspecjalizowany typ cyfrowego sygnału sterującego używany w instrumentach muzycznych. Taki sygnał jest generowany po naciśnięciu klawisza, zawiera dane o samym naciśnięciu (czas trwania, siłę i szybkość), a także numer nuty; na podstawie tego sygnału, a także ustawionych ustawień, elektroniczne „wypychanie” syntezatora tworzy dźwięk o wymaganym czasie trwania, barwie i innych właściwościach. W związku z tym wyjście MIDI umożliwia pr...zesyłanie zdarzeń MIDI do urządzenia zewnętrznego – sekwencera, samplera, innego syntezatora, komputera (chociaż wygodniej jest podłączyć instrument do komputera przez USB) itp. Interfejs ten może być używany do różnych celów - nagrywania MIDI, odtwarzania muzyki przez dodatkowy syntezator, jeśli główny model nie ma pożądanej barwy itp.

- MIDI przez. Wyjście przeznaczone do transmisji do innego urządzenia zdarzeń MIDI odbieranych przez syntezator przez wejście MIDI (patrz „Wejścia”). W takim przypadku strumień poleceń MIDI przesyłany jest bez zmian, naciśnięcie klawiatury syntezatora nie ma na to wpływu. Funkcja ta może być przydatna w niektórych sytuacjach, gdy instrument jest jednocześnie podłączony do kilku urządzeń zewnętrznych. Na przykład, jeśli chcesz sterować dwoma innymi jednocześnie z jednego syntezatora, możesz ustawić taki system w następujący sposób: wyjście MIDI syntezatora sterującego jest połączone z wejściem MIDI pierwszego sterowanego syntezatora, a wyjście MIDI thru pierwszy jest podłączony do wejścia MIDI drugiego. Sygnał sterujący trafia więc do pierwszego sterowanego syntezatora, a przez niego do drugiego, podczas gdy oba instrumenty byłyby trudne do bezpośredniego połączenia.

- Słuchawki. Dedykowane wyjście słuchawkowe. Zwykle wykorzystuje mini-Jack 3,5 mm lub Jack 6,35 mm – pierwszy wyposażony jest w zdecydowaną większość nowoczesnych słuchawek, drugi jest rzadziej spotykany w „uszach”, ale bardziej niezawodny, poza tym jest kompatybilny z 3,5 mm poprzez najprostszy adapter. Wygodne jest używanie słuchawek podczas grania na syntezatorze, ponieważ tylko muzyk słyszy odtwarzaną muzykę - może to być przydatne w sytuacjach, gdy trzeba ćwiczyć, ale niepożądane jest hałasowanie (np. w późnych godzinach dzień). Ponadto niektóre instrumenty nie mają wbudowanej akustyki, a normalnie można ich posłuchać tylko za pomocą dodatkowego sprzętu – którego rolę mogą pełnić słuchawki.

Dodatkowe elementy dostarczane z syntezatorem oprócz samego instrumentu.

- Stojak muzyczny. Stojak na zapis nutowy, zainstalowany w taki sposób, aby materiały na nim znajdowały się stale przed oczami muzyka. We współczesnych syntezatorach pulpit pod nuty może być wbudowany lub zdejmowany.

- Pedał. Dodatkowe sterowanie w postaci pedału, który może odpowiadać za szeroki wachlarz funkcji, w zależności od modelu syntezatora. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Pedały z możliwością podłączenia”, tutaj zauważamy, że obecność pedału w zestawie eliminuje potrzebę szukania i wybierania go osobno.

- Zasilacz. Zasilacz do podłączenia syntezatora do sieci. Dla większości nowoczesnych syntezatorów ważna jest sama umiejętność pracy z gniazdka. Dlatego brak zasilacza w zestawie oznacza, że albo jest on wykonany wewnętrznie, albo że mamy przed sobą prosty i niedrogi model (zwykle dla dzieci, patrz „Rodzaj”), przeznaczony głównie do pracy na bateriach i nie wyposażony z zasilaczem lub nie przewiduje go na wszystkich połączeniach. Zasilanie zewnętrzne jest wygodne, ponieważ można je odłączyć podczas pracy z autonomicznych źródeł zasilania, oszczędzając narzędzie przed niepotrzebnymi przewodami.

- Dysk. Dysk optyczny (CD lub DVD) z różnymi dodatkowymi materiałami syntezatorowymi. Mogą to być instrukcje i inna dokumentacja, sterowniki do podłączenia do komputera, specjalistyczne oprogramowanie do edycji muzyki na komputerze itp.

- Stojak. Włas...ny stojak do montażu syntezatora na podłodze jest zwykle składany, po rozłożeniu przypomina literę X. Przy takim stojaku muzyk nie musi szukać wolnego stolika, parapetu lub innego podobnego miejsca na postawienie instrumentu - na podłodze jest wystarczająco dużo wolnego miejsca. Stojaki pod syntezatory sprzedawane są osobno, ale zakup takiego urządzenia wraz z instrumentem jest często wygodniejszy, jeśli nie tańszy.

- Mikrofon. Mikrofon może służyć zarówno do śpiewania, jak i tworzenia sampli na podstawie dźwięków zewnętrznych. To prawda, należy zauważyć, że mikrofony są zwykle wyposażone w stosunkowo niedrogie syntezatory dla początkujących muzyków – profesjonalistom wygodniej jest samodzielnie dobrać dodatkowy sprzęt (w tym mikrofon) do własnych potrzeb i preferencji, nie zdając się na wybór producenta. W związku z tym same kompletne mikrofony mają zwykle dość skromne cechy.

Obecność ekranu dotykowego w syntezatorze.

Funkcja ta umożliwia sterowanie instrumentem poprzez dotknięcie bezpośrednio ikon na ekranie (podobnie jak to się dzieje np. w tabletach). Takie sterowanie jest znacznie bardziej wszechstronne niż mechaniczne przyciski i pokrętła - na ekranie można wyświetlić wiele różnych elementów (przyciski, suwaki, pokrętła itp.). Jednocześnie, z punktu widzenia ergonomii, w wielu przypadkach (w tym syntezatorach) wygodniej jest zapewnić mnóstwo osobnych przycisków, pokręteł itp., z których każdy odpowiada za swoją funkcję, a nie łączyć wiele funkcji na stosunkowo małym ekranie. Dodatkowo, dla wygodnego sterowania dotykowego, sam ekran musi być dość duży, a także, co bardzo pożądane, również w kolorze. W konsekwencji funkcja ta nie została zbytnio rozpowszechniona w syntezatorach: znajduje się głównie wśród zaawansowanych stacji roboczych i jest przeznaczona do niektórych specyficznych funkcji, które są niewygodne do nakładania na tradycyjne sterowanie.