Porównanie Nord Stage 3 88 vs Nord Stage 2 EX 88

Rodzaj mechaniki używany w klawiszach syntezatora.

- Bierny. Najprostszy rodzaj mechaniki, kiedy każdy klawisz jest tak naprawdę „przełącznikiem” dla własnej nuty: tylko włącza i wyłącza dźwięk, podczas gdy głośność tego dźwięku nie zależy od siły i intensywności naciskania. Klawiatury pasywne zwykle mają nieważoną, rzadziej półważoną twardość (patrz poniżej). Ich główną i być może jedyną zaletą jest niski koszt, ze względu na prostotę konstrukcji. Jednocześnie możliwości takich narzędzi są bardzo skromne i nawet podczas treningu zaleca się ich używanie tylko na początkowych etapach. W rezultacie mechanika pasywna jest stosowana wyłącznie w najprostszych syntezatorach budżetowych, które bardziej nadają się do roli zabawki do rozrywki niż pełnowartościowego instrumentu.

- Aktywny. Mechanika zapewniająca zależność między głośnością a ciśnieniem: im mocniej wciśnięty jest klawisz, tym dźwięk będzie głośniejszy i ostrzejszy. Najczęściej w połączeniu z półważoną, rzadko - nieważoną sztywnością (patrz poniżej). Takie klawisze już pozwalają kontrolować dynamikę każdej nuty: wybieraj jej głośność „w locie”, podkreślaj akcenty, używaj specjalnych technik itp. Funkcja ta jest szczególnie ważna podczas treningu, kiedy musisz trenować, aby kontrolować wysiłek na każdym palcu z osobna. Mechanika aktywna jest wysoce zalecana nawet w przypadku niedrogiego syntezatora, a dla instrumentu na poziomie średniozaawansowanym jest prawie obowiąz...kowa, jak również w przypadku poważnego treningu. Jednocześnie w wielu modelach można zapewnić regulację czułości, a nawet całkowite przełączenie w tryb pasywny (na przykład w celu symulacji niektórych instrumentów).

- Młotek. Najbardziej zaawansowany rodzaj mechaniki. Podobnie jak aktywna, zapewnia regulację głośności w zależności od siły nacisku, ale zasadniczo różni się odpowiedzią: akcja młoteczka jest używana tylko w klawiaturach ważonych (patrz "Sztywność"), a uczucie podczas grania jest bliskie graniu na prawdziwy fortepian. Stopień zbliżenia może być jednak różny – niektóre modele są nie do odróżnienia w doznaniach od fortepianu, w innych mechanika jest prostsza. Jednak w każdym razie takie możliwości mają swoją cenę, podczas gdy rzeczywista potrzeba odpowiedzi „fortepianowej” jest niezwykle rzadka. W rezultacie klawiatury młoteczkowe znajdują się głównie wśród instrumentów najwyższej klasy, głównie stacji roboczych (patrz „Typ”) z 88-klawiszowymi pełnoformatowymi klawiaturami.

- Nieważone. Klawisze o bardzo małej sile nacisku, dosłownie „upadające” pod palcami. Ta opcja dobrze nadaje się do niedrogich syntezatorów z mechaniką pasywną (patrz wyżej), ale rzadko jest stosowana w modelach aktywnych - niska siła oporu utrudnia dobranie optymalnej siły docisku.

- Semi ważony. Klawisze o średniej sile nacisku, które nie osiągają twardości pełnoprawnych klawiszy fortepianowych, ale oferują zauważalnie większy opór niż klawisze nieważone. Ta opcja jest najbardziej popularna wśród instrumentów z dynamiczną mechaniką (patrz wyżej) – siła nacisku na klawisze zapewnia odpowiednie sprzężenie zwrotne, a jednocześnie gra na takim instrumencie nie sprawia szczególnych trudności, nawet tym, którzy wcześniej zajmowali się tylko klawiaturami nieważonymi .

- ważona. Klawisze o dużej sile nacisku porównywalnej z klasycznym fortepianem. Stosowany tylko w profesjonalnych narzędziach młoteczkowych(patrz wyżej) - wysoka sztywność jest koniecznością dla takiego mechanika (a dokładniej dla reakcji, jaką musi zapewnić).

- mini jack (3,5 mm). Wejście liniowe audio analogowe za pomocą mini-jack 3,5 mm. Samo wejście liniowe służy do podłączenia zewnętrznego analogowego sygnału audio do syntezatora – na przykład z karty dźwiękowej komputera. Zastosowanie takiego połączenia może być różne: granie akompaniamentu przez wbudowane głośniki instrumentu, przełączanie sygnału na zewnętrzny wzmacniacz z „mieszaniem” do niego dźwięku samego syntezatora itp. Konkretnie, mini-jack 3,5 mm jest niewielkich rozmiarów, jest popularny głównie w urządzeniach przenośnych i niedrogich urządzeniach stacjonarnych – „poważny” sprzęt audio jest zwykle wyposażony w bardziej niezawodne złącza, takie jak Jack (patrz niżej). W konsekwencji wejście z tego typu złączem jest typowe głównie dla syntezatorów klasy podstawowej.

- Jack (6,35 mm). Analogowe wejście audio o poziomie liniowym za pomocą gniazda 6,35 mm. Pod względem przeznaczenia takie wejście jest całkowicie podobne do opisanego powyżej z mini-jackiem 3,5 mm, jednak złącze Jack jest większe, zapewnia bardziej niezawodne i wysokiej jakości połączenie i jest uważane za bardziej odpowiednie dla stacjonarnego sprzętu audio , zwłaszcza te z wyższej półki. Dlatego w syntezatorach poziomu średniozaawansowanego i zaawansowanego z reguły stosuje się ten typ wejścia liniowego. Jednocześnie zauważamy, że wtyk 3,5 mm można podłączyć do gniazda 6,35 mm za pomocą prostego adaptera.

- Cyfrowy. Wejście do podłączenia do cyfrowego syntezatora audio. Jest podobny...w przeznaczeniu do interfejsów liniowych opisanych powyżej, różni się jednak zarówno formatem sygnału, jak i rodzajem złącza – najczęściej jest to interfejs koncentryczny S/P-DIF wykorzystujący złącze RCA, chociaż możliwe są również inne opcje . Wyjścia cyfrowe są dość popularne w profesjonalnym sprzęcie audio, a także w urządzeniach domowych takich jak komputery, a nawet telewizory, więc takie wejście może nie być zbyteczne.

- MIDI. Pierwotnie MIDI był cyfrowym formatem sygnału używanym w elektronicznych instrumentach muzycznych. Każdy klawisz naciśnięty na syntezatorze dostarcza właśnie taki sygnał: zawiera dane o czasie trwania, sile i szybkości naciśnięcia, a także numer nuty, a na podstawie sygnału sterującego (zdarzenie MIDI) „wypełnienie” syntezatora generuje żądany dźwięk. W związku z tym wejście MIDI umożliwia syntezatorowi odbieranie zdarzeń MIDI z zewnętrznych elektronicznych urządzeń muzycznych – innych syntezatorów, kontrolerów MIDI itp. Takie połączenie może być przydatne, na przykład, jeśli wymagany ton nie jest dostępny w zewnętrznym instrumencie; ponadto wiele syntezatorów jest w stanie rejestrować odebrane sygnały MIDI. W niektórych przypadkach może się przydać możliwość przełączenia takiego sygnału przez MIDI thru (patrz „Wyjścia”).

- USB (typ A). Klasyczne złącze USB, które pozwala na podłączenie do syntezatora różnych urządzeń zewnętrznych - przede wszystkim pendrive'ów i innych urządzeń pamięci masowej, inne peryferia są rzadko obsługiwane. Możliwości dostępne podczas pracy z pendrivem zależą od ogólnej funkcjonalności syntezatora i mogą być różne w różnych modelach. Tak więc niektóre instrumenty są w stanie odtwarzać muzykę z takiego medium, które pełni rolę akompaniamentu w głównej części - może to być wygodniejsze niż używanie akompaniamentu automatycznego. Inne są w stanie nagrywać muzykę na dysk flash USB. Może również istnieć możliwość aktualizacji zestawu głosów i/lub stylów akompaniamentu automatycznego (patrz wyżej), aktualizacji oprogramowania układowego itp.

- Czytnik kart. Gniazdo do odczytu kart pamięci, najczęściej SD: to uniwersalny format szeroko stosowany w wielu rodzajach nowoczesnej elektroniki. Podobnie jak pendrive (patrz wyżej), czytnik kart może być używany do różnych celów - najczęściej do odtwarzania muzyki lub nagrywania muzyki, ale są też inne opcje (ładowanie dodatkowych barw, aktualizacja oprogramowania itp.).

Liczba pedałów, które można jednocześnie podłączyć do syntezatora.

Pedały to dodatkowe elementy sterujące, które rozszerzają możliwości instrumentu. Jedną z najsłynniejszych funkcji pedałów, znaną wielu z klasycznych pianin i fortepianów, jest „podtrzymanie”, w której dźwięk nadal brzmi po zwolnieniu klawisza, powoli zanikając. Jednak sprawa nie ogranicza się do tego, przeznaczenie pedałów może być bardzo różnorodne: włączanie lub wyłączanie dodatkowych efektów, przełączanie między oktawami lub klawiszami itp. Jednocześnie w niektórych syntezatorach, w większości niedrogich, przeznaczenie pedałów jest stałe, podczas gdy w innych można je przekonfigurować do własnych celów.

W przypadku większości instrumentów wystarczy jeden pedał, ale w modelach z wyższej półki, takich jak stacje robocze (patrz „Rodzaj”), może być obsługiwanych wiele połączeń.

Liczba wyjść liniowych przewidziana w konstrukcji syntezatora.

Wyjście liniowe służy do przesyłania dźwięku wytwarzanego przez syntezator do urządzeń zewnętrznych. Jednocześnie, w przeciwieństwie do wyjścia MIDI, złącze to przesyła dźwięk „gotowy” – analogowy sygnał audio o poziomie liniowym, który można podłączyć do innego urządzenia audio – na przykład do wzmacniacza mocy lub aktywnych głośników w celu odtwarzania , do komputera lub miksera w celu nagrywania itp. Należy pamiętać, że wyjść liniowych mogą wykorzystywać różne typy złączy – na przykład mini-jack 3,5 mm lub jack 6,35 mm; konkretnie te złącza są opisane szerzej w p. „Wejścia”, ale nie ograniczają się do nich.

Wiele wejść analogowych umożliwia jednoczesne podłączenie syntezatora do wielu zewnętrznych urządzeń audio – np. wzmacniacza do odtwarzania i rejestratora do nagrywania.