Porównanie Schecter C-7 SGR vs Schecter Hellraiser Solo-II

Ilość strun przewidziana do budowy gitary. Znaczenie tego parametru zależy od rodzaju instrumentu (patrz wyżej).

Najpopularniejszym obecnie jest strojenie hiszpańskie (sześciostrunowe); w związku z tym większość gitar elektrycznych i instrumentów półakustycznych ma dokładnie 6 strun. Mniejszej liczby praktycznie nie ma, ale można zastosować większą - dostępne są modele na 7, a nawet 8 strun. Z reguły należą do tzw. klasy. gitary barytonowe, które są wariantem przejściowym między konwencjonalną gitarą elektryczną a basową. Główne 6 strun w „barytonach” jest nastrojonych nieco niżej niż zwykle, a oprócz nich zainstalowano jeszcze jedną lub dwie struny basowe. W połączeniu ze zwiększoną długością skali daje to bogatszy i pełniejszy dźwięk; jest szczególnie doceniany przez wykonawców ciężkich stylów muzycznych, takich jak death metal, choć może być stosowany również w mniej „ekstremalnych” gatunkach.

W przypadku gitar basowych standardowa liczba strun wynosi 4, a modele „rozszerzone” mają 5, sporadycznie 6 strun. W tym przypadku, w przeciwieństwie do gitar, dodatkowe struny w basie nie mają na celu obniżania, ale zwiększania zakresu. Używanie dodatkowych „podniesionych” strun jest często znacznie wygodniejsze niż mocowanie wysokich progów.

Rodzaj przetworników stosowanych w gitarze elektrycznej.

- Pasywny. Przetworniki pasywne to takie, które nie korzystają z własnego zasilania. Urządzenia te wytwarzają słaby sygnał, więc gitary z pasywnymi przetwornikami wymagają zewnętrznego przedwzmacniacza. Jeśli chodzi o dźwięk, wielu muzyków uważa przetworniki pasywne za bardziej „naturalne” i dynamiczne, ale ten punkt jest w dużej mierze subiektywny. Niewątpliwą zaletą tej wariantów są szerokie możliwości eksperymentowania z techniką produkcji dźwięku. Ponadto moduły pasywne są znacznie prostsze i tańsze od aktywnych, a ponadto nie wymagają własnych zasilaczy. Z drugiej strony przetworniki te są podatne na sprzężenia zwrotne, które w niektórych sytuacjach mogą powodować problemy. Tak, a ich wrażliwość na zakłócenia (a zatem prawdopodobieństwo zakłóceń) jest znacznie wyższa.

- Aktywny. Przetworniki w komplecie z wbudowanymi przedwzmacniaczami w celu wzmocnienia sygnału wyjściowego do instrumentu. Dzięki dodatkowemu wzmocnieniu wiele modeli ma zmniejszoną liczbę zwojów w cewkach w porównaniu do pasywnych, co zmniejsza poziom zakłóceń i zapewnia czystszy i bardziej zrównoważony sygnał pod względem częstotliwości. Jednocześnie moduł aktywny lepiej zachowuje wyższe częstotliwości; daje to efekt „jasności”, „przezroczystości” dźwięku. Co prawda panuje opinia, że ten dźwięk jest nienaturalny, ale ten szczegół znowu jest w dużej mierze subiek...tywny. Ale jednym z jednoznacznych niedociągnięć aktywnych przetworników jest potrzeba własnego źródła zasilania. Jedną z bardziej popularnych wariantów jest bateria 9V, która jest montowana w specjalnej komorze w korpusie gitary.

Możliwość wyłączenia jednej z cewek w przetworniku humbucker.

Przetworniki z tą funkcją są w rzeczywistości wszechstronnymi modułami, które mogą działać zarówno w trybie humbucker, jak i single-coil. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat obu, zobacz „Schemat odbioru”. A możliwość przełączania się między tymi trybami pozwala muzykowi zmieniać kolor dźwięku bez użycia zewnętrznych gadżetów lub zmiany instrumentów. Na przykład dla dynamicznej kompozycji z bogatym przesterem wygodniej jest użyć klasycznego humbuckera, a dla powolnej lirycznej melodii wystarczy przesunąć przełącznik – i można cieszyć się wszystkimi zaletami singla.

Rodzaj bloku tonalnego stosowany w konstrukcji gitary elektrycznej.

Blok barwy jest „pośrednikiem” między przetwornikiem a wyjściem gitarowym: zespołem układów elektronicznych zapewniających transmisję sygnału, a często także jego obróbkę (regulacja głośności, korekcja częstotliwości, przedwzmacniacz itp.). We współczesnych gitarach elektrycznych występują następujące rodzaje bloków barwy:

- Bierny. Bloki tonów, które nie wymagają dodatkowych zasilaczy podczas pracy, nazywane są pasywnymi. Z reguły takie moduły mają najprostszą konstrukcję i funkcjonalność, regulacje ograniczają się do zmiany głośności, a także pasywnej korekcji częstotliwości (poprzez „obcięcie” żądanych częstotliwości). Jednocześnie pasywne bloki barwy są proste, kompaktowe, niedrogie i nie zależą od baterii; a niezbędne regulacje można wykonać na sprzęcie zewnętrznym (w każdym razie gitara elektryczna będzie musiała być do niego podłączona). W efekcie większość nowoczesnych instrumentów wyposażona jest w ten szczególny rodzaj bloków barwy.

- Aktywny. Kluczowa różnica między pasywnym blokiem tonów polega na tym, że do działania wymaga własnego zasilania. Najczęściej rolę tę pełni bateria 9V montowana w specjalnym gnieździe w korpusie gitary elektrycznej. Potrzeba zasilania wynika z mnóstwa dodatkowych funkcji: aktywne bloki barwy są w stanie wzmocnić sygnał pochodzący z przetworników, tłumić zakłócenia, a nawet dopasować rezystancję wyjścia ins...trumentu do wejścia wzmacniacza. A aktywny sposób regulacji tonu jest bardziej zaawansowany niż pasywny, pozwala na dokładniejsze dostosowanie współczynnika częstotliwości. Z drugiej strony moduły aktywne są znacznie droższe, a bez baterii blok tonów zamienia się w zestaw bezużytecznych części. Jednak takie urządzenia zużywają stosunkowo mało energii, a jedna bateria wystarcza na dość długi czas.

- Aktywny pasywny. Bloczki barwne, które łączą w sobie możliwości dwóch opisanych powyżej wariantów. W obecności zasilania taki moduł działa w trybie aktywnym, a jeśli nie ma zasilania, zamienia się w pasywny. Dzięki temu muzyk może cieszyć się wszystkimi zaletami aktywnego bloku barwy i jednocześnie nie martwić się, że z powodu rozładowanej baterii instrument stanie się całkowicie bezużyteczny (choć oczywiście w trybie pasywnym funkcjonalność bloku barwy jest nie tak obszerny). Jednocześnie połączone moduły są dość złożone i drogie, a rzeczywista potrzeba takiej wszechstronności jest rzadka. Dlatego ta opcja nie zyskała dużego rozpowszechnienia.

Liczba regulatorów głośności przewidzianych dla gitary elektrycznej.

Jeśli jest tylko jedna kontrolka, oznacza to, że muzyk może regulować tylko ogólną głośność instrumentu. Istnieją jednak modele, które mają kilka pokręteł regulacji głośności – zwykle jest ich nie mniej niż liczba przetworników (2 lub 3), co pozwala osobno regulować głośność każdego przetwornika. A ponieważ specyfika dźwięku zależy od rodzaju użytego przetwornika (patrz „Schemat przetwornika”), a nawet jego lokalizacji, to zmieniając wzajemną głośność poszczególnych przetworników można uzyskać różne barwy dźwięku. Jednocześnie w konstrukcji można również przewidzieć ogólną regulację głośności, która pozwala regulować ją w klasyczny sposób i nie bawić się ustawieniami każdego przetwornika.

Ogólny kształt korpusu gitary elektrycznej.

Jednoczęściowy korpus gitary elektrycznej można ukształtować w prawie dowolny kształt; puste korpusy nie dają takiej swobody, jednak nawet wśród nich opcje kształtów mogą być bardzo różnorodne. Istnieją jednak pewne standardowe formularze. Często te kształty są nazywane po pewnym „legendarnym” modelu gitary - na przykład „Les Paul” lub „Stratocaster” (od instrumentów o tej samej nazwie, odpowiednio od Gibsona i Fendera). Nie ma sensu opisywać każdej standardowej formy - łatwiej znaleźć ilustrację w naszym katalogu lub w Internecie.

Głównym, a często jedynym momentem, na który ma wpływ kształt korpusu, jest wygląd gitary. Również wygoda dla muzyka w pewnym stopniu zależy od tego parametru - na przykład niektóre modele pozwalają grać na siedząco, opierając instrument na nodze, dla innych ta metoda jest słabo dopasowana lub w ogóle nieodpowiednia. Ale to, czy kształt korpusu wpływa na brzmienie gitary elektrycznej, jest kwestią sporną. Zależność jednoznaczna występuje tylko w modelach semiakustycznych, ale dla ciał stałych nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie: niektórzy muzycy twierdzą, że jedne formy mają wyższość nad innymi, ale to w dużej mierze kwestia subiektywna. Ponadto inne parametry (rodzaje i liczba przetworników, konstrukcja mostka itp.) mają duży wpływ na jakość dźwięku.

Obecnie na rynku dostępne są gitary o takim kształcie korpusu: Les Paul, Superstrat, Stratocaster, Jazz Bass, Precision Bass, Telecaster, PRS Santana, Flying V, SG, jednak są też opcje całkowicie niestandardowe .

Rodzaj wycięcia przewidzianego w konstrukcji korpusu gitary.

Krój znajduje się w miejscu połączenia szyi z ciałem i może być pojedynczy lub podwójny. Pojedyncze wycięcie znajduje się na dole, pod gryfem, do standardowego trzymania gitary. Został zaprojektowany tak, aby muzyk mógł wygodnie korzystać z wyższych (bliżej mostka) progów, tak aby ciało nie przeszkadzało lewą ręką (lub prawą, w instrumencie leworęcznym). W modelach z podwójnym krojem nad szyją znajduje się wycięcie, może być mniejsze niż dół. Górny krój przewidziany jest głównie ze względów estetycznych, aby nadać instrumentowi charakterystyczny wygląd, ale może się również przydać w praktyce - np. gdy muzyk używa kciuka do zaciskania progów.

Zwróć uwagę, że niektóre opcje kształtu obudowy w ogóle nie przewidują wycięć - po prostu nie jest to wymagane. Przykładem są latające gitary B.

Obecność płytki ochronnej (pickguard) na korpusie gitary.

Taka nakładka znajduje się na górnym pokładzie, najczęściej jest wykonana z wytrzymałego tworzywa i wyraźnie różni się kolorem, dzięki czemu jest dobrze widoczna. Jego głównym zadaniem jest ochrona powierzchni decku przed kostkami (np. podczas gry dynamicznym uderzeniem), które mogłyby uszkodzić lakierowaną powierzchnię drewnianą. Specyficzny kształt i rozmiar podstrunnicy może się różnić, ale w każdym przypadku pokrywa ona przynajmniej powierzchnię pod strunami (patrząc na gitarę w pozycji roboczej), a czasami - pod strunami, a nawet nad nimi.

Materiał, z którego wykonany jest korpus gitary elektrycznej. W przypadku modeli z wycięciami (półakustyczne, patrz „Typ”), w tym przypadku można wziąć pod uwagę tylko materiał dolnego pokładu i powierzchni bocznych, a dane dla górnego pokładu można podać osobno (więcej szczegółów , patrz "Materiał pokrycia pokładu").

Obecnie na rynku pojawiają się kadłuby wykonane z takich drzew: czerwony, klon, agat, jesion, olcha.

Nie ma sensu rozwodzić się w szczegółach na temat każdego z materiałów występujących we współczesnych gitarach elektrycznych. Ich różnorodność jest bardzo duża, jednak w przeciwieństwie do gitar akustycznych korpus w tym przypadku nie odgrywa tak istotnej roli w kształtowaniu brzmienia, a jego materiał ma stosunkowo słaby wpływ na właściwości akustyczne instrumentu (choć co w konkretnym stopniu takiego wpływu jest kwestią kontrowersyjną). Jeśli chcesz, możesz znaleźć szczegółowe dane na temat konkretnego materiału w dedykowanych źródłach, ale w praktyce warto przyjrzeć się przede wszystkim wyglądowi instrumentu i jego półki cenowej.