Porównanie Canyon CNS-SW81 vs Canyon CNS-SW71

Główny sposób łączenia gadżetu na rękę z urządzeniami zewnętrznymi. W przypadku smartwatchy i smartbandów (patrz „Rodzaj”) chodzi o połączenie ze smartfonem lub tabletem, a w przypadku smartwatchy z funkcją telefonu najczęściej chodzi o zestawy słuchawkowe.

— Bluetooth. Bezprzewodowa technologia do bezpośredniej komunikacji między różnymi urządzeniami. To najpopularniejszy interfejs w smartwatchach i smartbandach: moduły Bluetooth mogą być bardzo małe, zasięg komunikacji nawet w najwcześniejszych wersjach sięga 10 m, a różne generacje Bluetooth są ze sobą kompatybilne pod względem podstawowej funkcjonalności. W szczególności wersje w naszych czasach są następujące:

• v 2.0. Najwcześniejszy standard stosowany we współczesnych gadżetach do noszenia. Możliwości takiego połączenia są skromniejsze niż w bardziej zaawansowanych wersjach, ale często wystarczają, biorąc pod uwagę zakres zastosowania.
• v 3.0. Standard, który łączy w sobie klasyczny Bluetooth v 2.0 i szybki „dodatek” do przesyłania dużych ilości danych.
• v 4.0. Kolejne, po 3.0, ulepszenie Bluetooth: w tej wersji do klasycznego i szybkiego formatu została dodana technologia „Bluetooth o niskim zużyciu energii”. Wsparcie dla tej technologii jest szczególnie przydatne w bransoletkach fitness, które zwykle przesyłają niewielkie ilości danych, ale stale.
• v 4.1. Modyfikacja opisanego powyżej standardu 4.0 z ulepszoną ochroną przed...zakłóceniami podczas pracy z komunikacją mobilną LTE.
• v 4.2. Kolejne ulepszenie standardu 4.0, które wprowadziło w szczególności ulepszoną ochronę danych i zwiększoną prędkość połączenia. v 5. Piąta generacja Bluetooth została wydana w 2016 roku. Kluczową nowością w wersji 5.0 było rozszerzenie możliwości związanych z Internetem Rzeczy. Tak więc w protokole Bluetooth Low Energy możliwe stało się podwojenie prędkości przesyłania danych (do 2 Mb/s) kosztem zmniejszenia zasięgu, a także czterokrotne zwiększenie zasięgu kosztem zmniejszenia prędkości; ponadto wprowadzono szereg usprawnień dotyczących jednoczesnej pracy z dużą liczbą podłączonych urządzeń.
• — v 5.1. Aktualizacja wersji opisanej powyżej v 5.0. Oprócz ogólnej poprawy jakości i niezawodności komunikacji, w tej aktualizacji zaimplementowano tak ciekawą funkcję jak określanie kierunku, z którego dochodzi sygnał Bluetooth. Dzięki temu możliwe staje się określenie położenia podłączonych urządzeń z dokładnością do centymetra.
• — v 5.2. Kolejna, po 5.1, aktualizacja Bluetooth 5. generacji. Główne nowości w tej wersji to szereg ulepszeń bezpieczeństwa, dodatkowa optymalizacja mocy w trybie LE oraz nowy format sygnału audio do synchronizacji równoległego odtwarzania na kilku urządzeniach.
• —v 5.3. Protokół bezprzewodowy Bluetooth v 5.3 został wprowadzony na początku 2022 roku. Wśród nowości przyspieszono w nim proces negocjacji kanału komunikacyjnego pomiędzy sterownikiem a urządzeniem, zaimplementowano funkcję szybkiego przełączania pomiędzy stanem pracy w małym cyklu roboczym a trybem high-speed, poprawiono przepustowość i stabilność połączenia poprzez zmniejszenie podatności na zakłócenia. W przypadku zaistnienia nieoczekiwanych zakłóceń w trybie pracy Low Energy przyśpieszono procedurę wyboru kanału komunikacyjnego do przełączenia. W protokole 5.3 nie zaprezentowano fundamentalnych nowości, lecz widać w nim szereg ulepszeń jakościowych.
  
  Rzecz jasna, aby móc korzystać ze wszystkich funkcji danej wersji Bluetooth, musi być on obsługiwany nie tylko przez samo urządzenia, ale także przez smartfon/tablet, do którego jest podłączony.

— TFT. Najprostszy rodzaj matryc ciekłokrystalicznych stosowanych w wyświetlaczach kolorowych. Zapewniają stosunkowo niską, ale generalnie wystarczającą jakość obrazu, a jednocześnie są znacznie tańsze niż bardziej zaawansowane technologie. Nie wymagają podświetlenie - a dokładniej, podświetlenie jest częścią samego ekranu i włącza się wraz z nim. Spośród jednoznacznych niedociągnięć warto zauważyć, że wiele matryc TFT ma raczej ograniczone kąty widzenia; jednakże wraz z poprawą technologii ta wada jest stopniowo eliminowana.

— IPS. Rodzaj matryc ciekłokrystalicznych zaprojektowany w celu wyeliminowania wad TFT. Istnieje wiele podgatunków matryc IPS, ale wszystkie wyróżniają się wysoką jakością odwzorowania barw, doskonałą jasnością i szerokimi kątami widzenia. Wadą tej opcji jest stosunkowo wysoki koszt.

— OLED. W tym przypadku ma się na myśli technologię stosowaną przy tworzeniu najprostszych wyświetlaczy monochromatycznych. Na takich ekranach każdy segment składający się na obraz to osobna dioda LED, co eliminuje potrzebę zewnętrznego podświetlenia. Kolor poświaty w różnych modelach może być różny, co pozwala nadać gadżetowi stylowy i oryginalny wygląd.

— AMOLED. Ekrany oparte na matrycy z aktywnych organicznych diod elektroluminescencyjnych. Podobnie jak w przypadku różnych typów TFT, technologia ta umożli...wia tworzenie kolorowych wyświetlaczy o wysokiej rozdzielczości. Jego kluczową cechą jest to, że ekran nie wymaga osobnego systemu podświetlenie - w matrycach AMOLED każdy piksel świeci samodzielnie, przez co pobór prądu jest nieco niższy. Jednocześnie takie ekrany wyróżniają się dobrą jakością odwzorowania barw, doskonałą jasnością i szerokimi kątami widzenia, są jednak znacznie droższe od TFT.

— Super AMOLED. Ulepszona wersja opisanej powyżej technologii AMOLED, zapewniająca bogatsze odwzorowanie barw i jasność, a także lepszą dokładność i szybkość reakcji na dotyk - wszystko z cieńszym wyświetlaczem i mniejszym zużyciem energii. Dodatkowo zmniejsza się stopień odbijania światła zewnętrznego, taka matryca daje mniej olśnienia i jest lepiej widoczna w świetle słonecznym.

— E-Ink (E-Paper). Wyświetlacze wykonane w technologii papieru elektronicznego; ponadto w tej kategorii znajdują się również ekrany typu Memory LCD. Klasyczny ekran E-Ink jest czarno-biały, nie jest wyposażony w podświetlenie (jednak można je osobno wbudować w gadżet), ma bardzo niską częstotliwość odświeżania i słabo sprawdza się nawet do stoperów, nie wspominając o filmach czy animowanych obrazkach. Z drugiej strony „papier elektroniczny” jest doskonale widoczny w jasnym świetle i ma bardzo niski pobór mocy: potrzebuje prądu tylko przy zmianie obrazu, a nieruchomy obraz pozostaje widoczny nawet po całkowitym wyłączeniu zasilania. Z kolei ekrany Memory LCD o tych samych zaletach prawie nie ustępują klasycznym matrycom LCD pod względem częstotliwości odświeżania, ale z wielu powodów nie otrzymały zbyt dużego rozpowszechnienia.

— Transflective. Specyficzny rodzaj matrycy LCD, zdolny do działania zarówno z własnym podświetleniem, jak i światłem odbitym. W jasnym świetle zewnętrznym (na przykład w słońcu) taki ekran skutecznie je odbija i nie wymaga osobnego podświetlenie - jednak wciąż jest w konstrukcji i włącza się przy słabym oświetleniu. Taki format pracy pozwala znacznie zmniejszyć zużycie energii w porównaniu do tradycyjnych ekranów LCD, gdzie obraz nie jest widoczny bez podświetlenie; ponadto ważną zaletą jest również dobra widoczność w jasnym świetle. Główną wadą tego typu matrycy jest jej wysoki koszt; ponadto są one w większości wykonane w postaci monochromatycznej.

— LTPO. Matryce OLED i AMOLED z adaptacyjną częstotliwością odświeżania, która zmienia się w szerokim zakresie w zależności od wykonywanych zadań. Przy renderowaniu dynamicznych treści ekrany z technologią LTPO automatycznie podnoszą częstotliwość odświeżania do maksymalnych wartości, przy oglądaniu statycznych obrazów automatycznie redukują ją do minimum. Sercem tej technologii jest podłoże LTPS z cienką warstwą tlenkową TFT nad podstawą tranzystorów cienkowarstwowych. Dynamiczna kontrola częstotliwości odświeżania jest zapewniona dzięki sterowaniu przepływem elektronów. Kluczową zaletą ekranów LTPO jest zmniejszone zużycie energii.

Przekątna wyświetlacza zainstalowanego w gadżecie; w przypadku ekranów okrągłych jest wskazywana średnica.

Większy ekran z jednej strony okazuje się wygodniejszy w użytkowaniu, z drugiej znacząco wpływa na wymiary całego urządzenia, co jest szczególnie istotne w przypadku gadżetów na nadgarstek. Dlatego producenci wybierają rozmiar wyświetlacza zgodnie z przeznaczeniem i funkcjonalnością każdego konkretnego modelu - tak, aby na ekranie było wystarczająco dużo miejsca, a samo urządzenie nie było zbyt nieporęczne.

Warto też wspomnieć, że ekrany o podobnej przekątnej mogą mieć różne proporcje. Na przykład tradycyjne smartwatche są zwykle wyposażone w kwadratowe lub okrągłe matryce, podczas gdy w smartbandach (bransoletkach fitness) ekrany są często wydłużane.

Gęstość punktów na ekranie gadżetu, czyli liczba pikseli na cal matrycy w pionie lub poziomie.

Im wyższy PPI, tym wyższa szczegółowość ekranu, tym wyraźniejszy i gładszy obraz. Wskaźnik ten jednak ma odpowiedni wpływ na cenę. Dlatego im większa gęstość punktów, tym bardziej zaawansowany jest z reguły ten gadżet pod względem ogólnych możliwości. Jednak przy wyborze ekranu producenci biorą pod uwagę ogólny cel i funkcjonalność urządzenia; więc nawet niewielka liczba PPI zwykle nie przeszkadza w wygodnym użytkowaniu.

Pojemność akumulatora normalnie zainstalowanego w gadżecie.

Teoretycznie im większa pojemność, tym dłuższy czas pracy może zapewnić bateria bez doładowania. Jednak w praktyce autonomia gadżetu zależy również od jego poboru mocy, a determinuje go specyfikacja wyświetlacza i „wypełnienie”. Dlatego pod względem pojemności baterii można porównywać tylko modele tego samego rodzaju o bardzo podobnych właściwościach; a dla dokładnej oceny autonomii lepiej skupić się na bezpośrednio deklarowanym czasie pracy w takim czy innym trybie (patrz poniżej).

Należy również powiedzieć, że baterie o dużej pojemności są nieuchronnie dość ciężkie i nieporęczne. Tak więc pojemność baterii instalowanych w gadżetach na rękę jest również mocno ograniczona wymiarami i wagą.

- Skóra. Skórzane paski są typowe dla stylu biznesowego, wyglądają bogato i poważnie, są jednak dość drogie. Od strony praktycznej materiał ten charakteryzuje się wytrzymałością, niezawodnością i odpornością na wilgoć; jednocześnie jest on dość wymagający i jeśli nie przestrzega się odpowiednich zasad, na pasku mogą pojawić się pęknięcia.

- Guma / silikon. Dość popularny materiał używany nie tylko do produkcji bransoletek fitness, ale także do tradycyjnych zegarków. Gumowe paski nie wyglądają tak bogato jak skórzane, ale też całkiem przyzwoicie, a jednocześnie są wystarczająco mocne, wytrzymałe, odporne na wilgoć i przyjemnie „siedzą” na ręce. Podobne właściwości ma też silikon, który z wyglądu jest praktycznie nie do odróżnienia od gumy. Ale na jej tle silikon jest miększy, nie ściska ręki i jest przyjemniejszy w dotyku.

- Metal. Metalowe paski (bransoletki) są w większości wykonane ze stali nierdzewnej, ale są też inne opcje. W każdym razie bransoletki są bardzo trwałe i mogą być zarówno lekkie, jak i masywne, w zależności od składu metalu. Warto również wspomnieć o wysokiej przewodności cieplnej tego materiału. Taka bransoletka przyjemnie chłodzi rękę w ciepłym sezonie, ale powoduje odwrotny efekt w zimnych porach roku.

- Bransoletka mediolańska. Bransoletki metalowe wykonane z ogniw o bardzo drobnym sploci...e (wielkości około 1 mm lub nawet mniej). Materiał takiej bransoletki może być różny; najczęściej jest to stal, ale są też droższe metale. W każdym razie taka bransoletka ma oryginalny wygląd, a także zapewnia dobry dostęp powietrza, pozwalając skórze oddychać. Jedną z wad bransoletki mediolańskiej jest to, że ogniwa mogą "przygryzać" włosy na ręce, powodując dyskomfort.

- Tkanina. Z reguły paski wykonane są z mocnej, gęstej tkaniny (jak „Cordura” na bazie nylonu), która jest odporna na wilgoć, promieniowanie ultrafioletowe i inne niekorzystne czynniki. Dla niektórych użytkowników ten materiał jest przyjemniejszy niż inne opcje; jednakże z wielu powodów technicznych paski z tkaniny nie są szeroko stosowane.

Wiele modeli gadżetów na rękę jest dostępnych z kilkoma opcjami paska do wyboru przez kupującego.

Obecność w zestawie zegarka kilku pasków. Z reguły różnią się materiałami produkcyjnymi i odpowiednio stylem. Możliwość „gorącej wymiany” kompletnych pasków pozwala na zmianę wizerunku pod ten lub inny obraz.

Rodzaj zapięcia stosowany w pasku lub bransoletce gadżetu.

Do najczęstszych rodzajów zapięcia dzisiaj należą: klasyczna klamra, zapięcie rozkładane, zapięcie zatrzaskowe, magnetyczne, zapięcie z zaciskiem oraz rzep. Jeśli w specyfikacji wskazanych jest kilka wariantów jednocześnie, oznacza to, że gadżet jest dostarczany lub może być dostarczany z różnymi wariantami pasków z różnymi rodzajami zapięć. A oto szczegółowy opis każdego rodzaju zapięcia:

- Klasyczne (z klamrą). Zapięcie przypominające sprzączkę paska; było pierwotnie używane w tradycyjnych zegarkach na rękę, ale obecnie stało się powszechne w „inteligentnych” gadżetach. Na jednej połowie takiego zapięcia znajduje się ramka w kształcie litery U lub podobna ze specjalną szpilą, na drugiej - rząd oczek. Podczas zapinania druga połowa jest przewlekana przez ramę, a szpila jest mocowana w jednym z oczek. Jednocześnie wybierając konkretne oczko, można dopasować rozmiar paska. Dodatkowe atuty „klasyki” to niezawodność, schludny wygląd i kompatybilność z wieloma materiałami paska (z wyjątkiem bransolet metalowych).

- Klips (rozkładane). Opcja typowa dla metalowych bransoletek. Najbardziej rozpowszechnione jest zapięcie rozkładane, składające się z dwóch zakrzywionych płyt połączonych osią. Po odpięciu otwierają się jak książ...ka, zwiększając całkowitą długość bransoletki i pozwalając w łatwy sposób zdjąć zegarek z ręki, a po zapięciu składają się blisko siebie, jednocześnie mocując bransoletkę na nadgarstku. Inną, mniej popularną odmianą jest zapięcie motylkowe, które ma dwa zawory, unoszące się po otwarciu jak skrzydła. Ogólnie rzecz biorąc, zapięcia rozkładane są bardzo łatwe w użyciu, ale trudne do skonfigurowania. Zapinane i odpinane są jednym kliknięciem, ale nie da się zmienić rozmiaru bransoletki z zapięciem rozkładanym „w locie” - trzeba odpiąć i ponownie podłączyć specjalne zaciski, co wymaga dodatkowego narzędzia i pewnych umiejętności.

- Magnetyczne. Zapięcie, w którym silny magnes trwały działa jak zatrzask. Urządzenia takie są proste i wygodne zarówno w użytkowaniu, jak i w regulacji: do zapięcia i odpięcia wystarczy „przykleić” lub „odpiąć” magnes, a dopasowanie do rozmiaru odbywa się bezpośrednio podczas zapinania - poprzez dociągnięcie paska do pożądanej długości. Główną wadą takiego zapięcia jest to, że można go używać tylko z bransoletkami metalowymi wykonanymi ze stopów magnetycznych - na przykład stali.

- Z zaciskiem. Zapięcie podobne do opisanej powyżej sprzączki, ale o nieco innej zasadzie działania. Z jednej strony paska z takim zapięciem znajduje się szpila zacisku, z drugiej - pętla w kształcie litery D lub innym, a także szereg oczek. Podczas zapinania strona ze szpilą jest przewlekana przez pętlę, a następnie mocowana w jednym z oczek; wybierając jedno lub drugie oczko, można regulować długość paska. Ta konstrukcja jest szczególnie wygodna w przypadku pasków gumowych, jest prostsza i jednocześnie bardziej niezawodna niż sprzączka, której można również używać z takimi paskami.

- Rzep. Klasyczne zapięcie na rzep, używane wyłącznie z paskami z tkaniny. Podobnie jak magnetyczne (patrz wyżej), takie zapięcia umożliwiają bardzo precyzyjną regulację długości paska już podczas procesu zapinania. Wśród wad rzepów, oprócz ograniczeń dotyczących materiałów paska, warto zwrócić uwagę na tendencję do zmniejszania się niezawodności w miarę jego zużywania się. Dlatego w naszych czasach ten rodzaj zapięcia jest dość rzadki i prawie nigdy nie jest używany jako jedyny dostępny - zwykle rzep jest uzupełniany inną opcją, na przykład z zaciskiem.

- Zamek składany. Zapięcie w postaci odpinanego zamka, którego połówki znajdują się na różnych połówkach bransoletki. Stosowany jest do drobno tkanych metalowych bransolet, tzw. „mediolańskich”; w tym przypadku jedna połowa jest nieruchoma, a druga może przesuwać się wzdłuż swojej części bransoletki - w ten sposób dopasowuje się długość. Do regulacji może być potrzebne narzędzie, ale sama procedura jest prosta - znacznie łatwiejsza niż w przypadku zapięć rozkładanych. Niska częstość składanych zamków wynika głównie z faktu, że bransoletki mediolańskie są rzadko spotykane w „inteligentnych” gadżetach na rękę.

Odnosi się to do szerokości paska lub bransoletki smartwatcha z zestawu. Z reguły w każdym konkretnym modelu wartość ta jest ograniczona wielkością standardowych występów. Nie można zainstalować szerszego paska niż pozwalają na to występy. Ale całkiem możliwe jest użycie paska o mniejszej szerokości. Oczywiście trzeba liczyć się z tym, że zbyt wąski pasek z zegarkiem o dużej średnicy nie będzie wyglądał całkiem harmonijnie. Najczęściej szerokość paska jest bezpośrednio związana ze średnicą tarczy. Standardową szerokość oblicza się według wzoru: ½ x D, gdzie D to średnica tarczy. Oznacza to, że jeśli średnica tarczy wynosi 40 mm, to idealna szerokość paska w tym przypadku wynosi 20 mm.