Porównanie Syma S111G vs Syma S5

Liczba kanałów kontrolnych przewidzianych dla modelu sterowanego radiowo.

Każdy taki kanał odpowiada za osobną funkcję sterującą: działanie steru, wind itp. W przypadku najprostszych modeli wystarczą 2 - 3 kanały. Pełna kontrola wymaga większej liczby kanałów. W zaawansowanych modelach można zapewnić dodatkowe kanały, których łączna liczba może osiągnąć 6 lub więcej.

Częstotliwość, z jaką działa nadajnik panelu sterowania helikoptera.

- 27,145 MHz. Jedna z częstotliwości używanych od dawna do zdalnego sterowania radiowego; w niektórych krajach WNP jest nawet zarezerwowany przez państwowe organy regulacyjne do tych właśnie celów. Takie nadajniki są stosunkowo niedrogie, ale mają jedną poważną wadę: nie zapewniają separacji kanałów, gdy kilka pilotów działa blisko siebie. Innymi słowy, jeśli helikopter znajdzie się w zasięgu dwóch nadajników, sygnały z nich będą się mieszać, co w rzeczywistości jest równoznaczne z utratą kontroli. Jest to najczęściej nieistotne w przypadku lotów „rekreacyjnych”; jednak na zawodach i innych imprezach masowych, gdzie w strefie lotów może znajdować się jednocześnie kilka maszyn, mogą pojawić się bardzo nieprzyjemne, a nawet niebezpieczne sytuacje. Takich sytuacji można uniknąć, rozwijając wspólną siatkę częstotliwości i stosując wymienne oscylatory kwarcowe do konsol - ale takie możliwości nie zawsze są dostępne. W rezultacie częstotliwość ta jest stopniowo zastępowana przez bardziej zaawansowany standard 2,4 GHz, nie tylko wśród modeli profesjonalnych, ale także amatorskich.

Oddzielnie zauważamy, że na rynku można również znaleźć nadajniki o częstotliwościach 35, 40 i 75 MHz; w swoich głównych cechach są one całkowicie podobne do opisanego 27,145 MHz i różnią się jedynie częstotliwością roboczą.

- 2,4 GHz....Najbardziej zaawansowany standard komunikacji używany obecnie przez konsole śmigłowców RC. Jego główną cechą (i różnicą w stosunku do wyżej opisanych opcji) jest możliwość normalnej pracy kilku nadajników tego formatu w bliskiej odległości od siebie. W tym celu stosuje się różne technologie, które zapewniają automatyczną dystrybucję par odbiornik-nadajnik na ich własnych kanałach (podobnie jak to się dzieje na przykład w sieci komórkowej). Teoretycznie pasmo 2,4 GHz może być bardziej podatne na zakłócenia z powodu pracuje w nim wiele nowoczesnych urządzeń elektronicznych (w szczególności moduły Wi-Fi i Bluetooth); Jednak dzięki wspomnianej alokacji kanałów takie problemy pojawiają się tylko w bardzo niefortunnych przypadkach i są rozwiązywane łatwo i szybko. Dodatkowo, ze względu na zbieżność częstotliwości ze standardem Wi-Fi, w modelach do takich pilotów można łatwo zapewnić sterowanie ze smartfona (patrz niżej).

Najdalsza odległość między konsolą a helikopterem, przy której nadajnik konsoli nadal jest w stanie zapewnić normalne sterowanie modelem. Należy pamiętać, że oficjalne specyfikacje zwykle dostarczają danych dla idealnych warunków: pełne naładowanie akumulatorów, brak przeszkód na ścieżce sygnału, zewnętrzne zakłócenia itp.; w praktyce zasięg może być nieco krótszy. Jednak zgodnie z tym parametrem całkiem możliwe jest porównanie ze sobą różnych modeli.

Im wyższy wskaźnik, tym dalej możesz wypuścić helikopter z pilota, tym rzadziej będziesz musiał się ruszać, aby utrzymać kontrolę. Jednak duży zasięg to nie tylko duży zasięg sam w sobie - mówi także o dobrej penetracji sygnału, o jego zdolności do przechodzenia przez różne przeszkody. Jednocześnie potężne nadajniki wymagają odpowiedniego zasilania i dużych anten, co wpływa na wagę i wymiary pilota.

Typ i liczba akumulatorów wymaganych do działania panelu sterowania śmigłowca.

- AA. Wymienne baterie, potocznie zwane „baterie do latarek”. Dostępne są nie tylko w postaci jednorazowych baterii, ale również w postaci akumulatorów, produkowanych pod różnymi markami, różniącymi się ceną i jakością (co daje swobodę wyboru), a znalezienie takich ogniw w sprzedaży zazwyczaj nie stanowi problemu . Moc i pojemność ogniw AA są stosunkowo niewielkie, ale w większości przypadków wystarczają do normalnej pracy nadajnika przez dość długi czas. Zazwyczaj nowoczesne piloty wymagają kilku takich baterii - zwykle 2, 4 lub 6.

- AAA. Znany również jako „małe palce”. W rzeczywistości - pomniejszona wersja popularnych elementów AA (patrz wyżej); ma te same kluczowe cechy, ale różni się bardziej kompaktowymi wymiarami, a co za tym idzie, nieco zmniejszoną mocą. Ta opcja jest typowa dla modeli niższej półki cenowej, z niewielkim zasięgiem pilota.

Ta kategoria obejmuje modele sterowane radiowo, których konstrukcja naśladuje wygląd rzeczywistych helikopterów - szturmowych, transportowych, poszukiwawczo-ratowniczych itp. Ten design najczęściej nie wpływa na funkcjonalność, ale daje dodatkowe podobieństwo do samochodów pełnowymiarowych. Doceniają to przede wszystkim miłośnicy lotnictwa, ale wykorzystanie modeli replik nie ogranicza się do czysto estetycznych momentów – mogą się też przydać do dość praktycznych zadań (np. imitując prawdziwy helikopter podczas kręcenia filmu).

Rama jest podstawą helikoptera; to na nim zainstalowany jest silnik, mechanizmy, elektronika i obudowa. Można go skonstruować w następujący sposób:

- Zespół. Ta kategoria obejmuje ramy składające się z oddzielnych części na odłączanych złączach - na przykład śruby. Przy pozostałych warunkach równych, są uważane za mniej niezawodne niż solidne, ponieważ połączenia są zwykle „słabym punktem” projektu; jednak w przypadku prostych lotów ta niezawodność jest wystarczająca, a prefabrykowane ramy są nieco tańsze. Ta opcja znajduje się głównie w modelach podstawowych, a także w niedrogich samochodach klasy średniej.

- Solidny. Rama, która nie posiada składanych łączeń i jest wykonana w formie jednoczęściowej konstrukcji. Teoretycznie ta opcja jest w stanie zapewnić wysoką wytrzymałość, dzięki czemu nadaje się nawet do profesjonalnych maszyn. Jednak w praktyce sama jednoczęściowa rama nie jest wskaźnikiem modelu z wyższej półki - znajduje się wśród śmigłowców wszystkich kategorii cenowych, a jakość konstrukcji z reguły bezpośrednio zależy od kosztu.

Materiał użyty na korpus helikoptera.

Korpus jest zwykle zewnętrzną obudową, która zakrywa ramę wraz z zainstalowanym na niej osprzętem (w całości lub w części). Pełni rolę dekoracyjną, a także zapewnia niezbędną równowagę i aerodynamikę modelu. Taka obudowa nie wymaga dużej wytrzymałości, ponieważ nawet podczas trudnych akrobacji obciążenia są minimalne, a przypadkowe pęknięcia, odpryski i inne uszkodzenia nie są krytyczne dla wydajności maszyny.

W związku z tym tworzywo sztuczne stał się najpopularniejszym materiałem na kadłuby helikopterów sterowanych radiowo. Materiał ten można łatwo dostosować do niemal każdego kształtu i koloru, a jednocześnie jest lekki i niedrogi. Z niedociągnięć można zauważyć tylko to, że jest podatny na zarysowania, ale ten szczegół wpływa głównie na wygląd maszyny, a nie na jej osiągi w locie. Tworzywo sztuczne jest powszechny we wszystkich kategoriach helikopterów, od niedrogich po profesjonalne.

Inną opcją znajdującą się we współczesnych modelach jest Lexan. Materiał ten jest pod wieloma względami podobny do plastiku, ale znacznie trwalszy i odporny na zużycie. Z drugiej strony odpowiednio kosztuje i dlatego jest stosowany głównie w samochodach ze średniej i wyższej półki cenowej.

Wymiary gabarytowe modelu. Zwróć uwagę, że długość i szerokość są podane tylko dla kadłuba, z wyłączeniem wirnika głównego. Jednak dla wygody transportu ostrza są często zdejmowane lub składane.