Porównanie Xiaomi Mi Power Bank 2 5000 vs ZMI Power Bank 5000

Typ baterii zainstalowanych w powerbanku. Obecnie najczęściej używane są baterie litowo-jonowe (Li-Ion) lub litowo-polimerowe (Li-Pol). Inne odmiany są mniej powszechne - rozwiązania oparte na bateriach niklowo-wodorkowych(Ni-Mh), a także na bateriach typu LiFePO4. Ponadto stosunkowo niedawno pojawił się dość obiecujące opracowanie - akumulatory grafenowe; jednak od początku 2021 r. dopiero zaczynają być one wprowadzane do produkcji masowej. Oto główne cechy każdej z tych odmian:

- Li-Ion. Technologia li-Ion umożliwia tworzenie dość dużych akumulatorów o niewielkich wymiarach i wadze. Dodatkowo takie ogniwa są wygodne w użytkowaniu (podstawowe parametry pracy regulowane są przez wbudowany sterownik), mają dużą szybkość ładowania i prawie nie podlegają „efektowi pamięci” (spadek pojemności przy ładowaniu niecałkowicie rozładowanego akumulatora). Główną wadą akumulatorów litowo-jonowych można nazwać dość wąski zakres dopuszczalnych temperatur otoczenia. Nie stanowi to problemu w warunkach „miejskich”, kiedy powerbank jest używany głównie w pomieszczeniach i noszony w kieszeni lub w torbie; lecz przy mniej sprzyjających warunkach (np. długie wędrówki w zimnych porach roku) warto wybierać modele z dobrą izolacją termiczną. Można również znaleźć informacje, że akumulatory litowo-jonowe są podatne na pożary, a nawet wybuchy; jest to jednak zwykle spowodowane awariami w...budowanych sterowników, które również są stale ulepszane, a obecnie ryzyko takich wypadków jest tak niskie, że można je właściwie zaniedbać.

- Li-Pol. Dalszy rozwój i ulepszanie wyżej opisanej technologii litowo-jonowej; główną różnicą jest zastosowanie stałego elektrolitu polimerowego zamiast ciekłego (stąd nazwa). Umożliwiło to osiągnięcie jeszcze większej wydajności bez zwiększania rozmiaru, a także zmniejszenie ryzyka pożarów i eksplozji w nietypowych warunkach pracy. Z drugiej strony akumulatory litowo-polimerowe są nieco droższe od akumulatorów litowo-jonowych i są jeszcze bardziej wrażliwe na zakłócenia temperatury.

- Ni-Mh. Akumulatory niklowo-wodorkowe wyróżniają się niezawodnością i szerokim zakresem dopuszczalnych temperatur, jednak przy tych samych wymiarach mają gorszą pojemność niż litowo-jonowe (a tym bardziej litowo-polimerowe), ponadto wymagają zgodności z określonymi zasadami eksploatacji. Warto również zauważyć, że technologia Ni-Mh doskonale sprawdza się w przypadku akumulatorów wymiennych. To właśnie w tym formacie najczęściej stosowane są takie akumulatory: powerbanki w formacie Ni-Mh to najczęściej adaptery z gniazdami na kilka ogniw wymiennych o standardowym rozmiarze (np. „paluszki” AA). W tym przypadku zestaw z reguły zawiera kilka odpowiednich akumulatorów wymiennych, jednak w razie potrzeby można je wymienić na inne ogniwa - mogą to być nawet baterie jednorazowe z pobliskiego sklepu. Taka możliwość może być bardzo przydatna, jeśli powerbank rozładował się w niefortunnym momencie, a przy tym nie ma sposobu, aby go naładować; dodatkowo zużyte baterie można wymienić na nowe bez konieczności wymiany całego urządzenia.

- Li-FePO4. Kolejna zmodyfikowana wersja opisanych powyżej akumulatorów Li-Ion, tzw. „litowo-żelazowo-fosforanowych”. Zaletami takich ogniw w porównaniu z klasycznymi litowo-jonowymi są przede wszystkim stabilne napięcie rozładowania (aż do wyczerpania energii), wysoka moc szczytowa, długa żywotność, odporność na niskie temperatury, stabilność i bezpieczeństwo. Ponadto, dzięki zastosowaniu żelaza zamiast kobaltu, takie akumulatory są również bezpieczniejsze w produkcji i łatwiejsze w utylizacji. Jednocześnie pod względem pojemności są one zauważalnie gorsze i droższe od klasycznych litowo-jonowych, dlatego są używane dosyć rzadko.

- Grafenowy. Akumulatory na bazie grafenu - błonki węglowej o grubości jednego atomu. Sama bateria składa się z zestawu takich błonek, pomiędzy którymi ułożone są płyty krzemowe, a jako anodę stosuje się kobalt litu lub tlenek magnezu. Podobna konstrukcja oferuje szereg zalet w porównaniu z akumulatorami opisanymi powyżej. Po pierwsze, technologia grafenowa zapewnia wysoką gęstość energii, co umożliwia tworzenie lekkich i kompaktowych akumulatorów o dużej pojemności. Po drugie, do produkcji takich baterii potrzeba mniej rzadkich surowców niż w przypadku np. baterii litowych; a sama produkcja okazuje się bardziej przyjazna dla środowiska. Po trzecie, takie baterie nie są podatne na przegrzanie i wybuchy w przypadku przeciążenia lub uszkodzenia. Z drugiej strony, grafenowe ogniwa ładują się długo i nie są trwałe. Jednak technologia ta wciąż się rozwija i w przyszłości jest prawdopodobne, że te niedociągnięcia zostaną wyeliminowane – w całości lub przynajmniej częściowo.

Maksymalna moc, jaką powerbank w zasadzie jest w stanie dostarczyć do jednego ładowanego urządzenia. Zazwyczaj ta moc jest osiągana pod warunkiem, że żadne inne obciążenie niż to urządzenie nie jest podłączone do akumulatora (chociaż możliwe są wyjątki od tej reguły). A w przypadku obecności portów z różnymi prądami ładowania lub jeśli obsługiwanych jest wiele technologii szybkiego ładowania, informacja ta jest wskazywana dla najmocniejszej wyjścia lub technologii.

W przypadku współczesnych powerbanków moc 10 W lub mniej jest uważana za raczej niską; między innymi zwykle oznacza to, że urządzenie nie obsługuje szybkiego ładowania. Niemniej jednak podobne cechy nie są kosztowne i często okazują się wystarczające do prostych codziennych zadań; dlatego na rynku dostępnych jest wiele modeli o podobnych wskaźnikach. Moc 12 – 15 W jest również stosunkowo niewielka, 18 W można zaliczyć do poziomu średniego, 20 – 25 W i 30 – 50 W uważa się za poziom zaawansowany, a w niektórych rozwiązaniach parametr ten może przekraczać 60 W .

Generalnie wyższa moc wyjściowa ma pozytywny wpływ na szybkość ładowania, lecz w praktyce z tym parametrem wiąże się szereg niuansów. Po pierwsze, odpowiednia moc musi być obsługiwana nie tylko przez powerbank, lecz także przez ładow...any gadżet - w przeciwnym razie szybkość procesu będzie ograniczona charakterystyką gadżetu. Po drugie, aby w pełni wykorzystać możliwości powerbanku, może być konieczna kompatybilność z konkretną technologią szybkiego ładowania (patrz „Szybkie ładowanie”).

Wskaźnik mocy nominalnej obsługiwanej przez powerbank podczas ładowania własnych ogniw baterii poprzez odpowiednie interfejsy. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Wejścia ładowania baterii”.

Czas potrzebny do pełnego naładowania rozładowanego "do zera" akumulatora (oczywiście przy przestrzeganiu standardowej procedury). Cechy szczególne procesu ładowania w różnych modelach mogą być odpowiednio różne, a czas potrzebny na to może się znacznie różnić nawet przy tej samej pojemności.

Akumulatory „szybko ładowane” zazwyczaj kosztują więcej. Dlatego warto wybrać ten wariant, jeśli nie będziesz miał dużo czasu na uzupełnienie zapasu energii - na przykład podczas pieszych wycieczek, gdzie dostęp do stałego źródła energii jest utrudniony. Należy jednak pamiętać, że ładowanie z pełną prędkością może wymagać ładowarki obsługującej określoną technologię szybkiego ładowania (patrz poniżej).

Ponadto, że w większości nowoczesnych akumulatorach prędkość ładowania nie jest równomierna – jest maksymalna na samym początku, potem stopniowo spada. W związku z tym, czas potrzebny na uzupełnienie energii o określoną liczbę procent nie będzie ściśle proporcjonalny do całkowitego deklarowanego czasu ładowania; ponadto czas ten będzie zależał od tego, jak bardzo akumulator jest już naładowany w momencie rozpoczęcia procedury. Na przykład ładowanie od 0 do 50% zajmie mniej czasu niż od 50 do 100%, chociaż w obu przypadkach pozostaje połowa pojemności.

Technologie szybkiego ładowania wspierane przez powerbank. Chodzi przede wszystkim o ładowanie zewnętrznych gadżetów, jednak tę samą technologię można wykorzystać przy uzupełnianiu energii w samym powerbanku.

Funkcja szybkiego ładowania, jak sama nazwa wskazuje, może znacznie skrócić czas całej procedury. Osiąga się to dzięki podwyższonemu napięciu i/lub natężeniu prądu, a także „inteligentnemu” sterowaniu procesem (na każdym etapie prąd i napięcie odpowiadają optymalnym parametrom).

Szybkie ładowanie jest szczególnie ważne w przypadku urządzeń z dużymi akumulatorami, których normalne ładowanie zajmuje dużo czasu. Jednak w celu pełnowartościowego wykorzystania tej funkcji, źródło zasilania i ładowany gadżet muszą obsługiwać tę samą technologię ładowania; przy czym różne technologie nie są ze sobą kompatybilne, chociaż czasami zdarzają się wyjątki. Najpopularniejsze obecnie standardy szybkiego ładowania to QuickCharge (wersje 3.0, 4.0 i 4.0+), Power Delivery (Power Delivery 3.0 oraz Power Delivery 3.1), Pump Express, Samsung Adaptive Fast Charging, Huawei Fast Charge Protocol, Huawei SuperCharge Protocol, OPPO VOOC, OnePlus Dash Charge ; oto ich charakterystyki, a także kilka innych odmian:

— Quick Charge (1.0, 2.0, 3.0, 4.0, 5.0). Technologia stworzona przez Qualcomm i wykorzystywana w gadżetach z procesorami tej firmy. Im nowsza jest wersja, tym bardziej zaawansowana jest technologia: na przykład Quick Charge 2.0 ma 3 warianty stałego napięcia, a wersja 3.0 ma płynną regulację w zakresie od 3,6 do 20 V. Najczęściej gadżety z nowszą wersją Quick Charge są kompatybilne ze starszymi urządzeniami ładującymi, jednak do pełnowartościowego wykorzystania pożądana jest całkowita kompatybilność.
Zauważamy również, że niektóre wersje Quick Charge stały się podstawą dla niektórych innych technologii. Jednak wzajemną kompatybilność ładowarek i gadżetów z obsługą tych technologii należy ustalić osobno.

— Pump Express. Autorskie opracowanie firmy MediaTek, stosowane w urządzeniach przenośnych z procesorami tej marki. Jest również dostępne w kilku wersjach, z ulepszeniami w miarę rozwoju.

— Power Delivery. Natywna technologia szybkiego ładowania złącza USB type C. Wykorzystywana przez wiele marek, występuje głównie w ładowarkach (w tym powerbankach) i gadżetach wykorzystujących tego typu złącze. Jest prezentowana w kilku wersjach.

— Samsung Adaptive Fast Charging. Markowa technologia szybkiego ładowania firmy Samsung. Jest stosowana bez większych zmian od 2015 roku, w świetle czego na tle nowszych standardów prezentuje się raczej skromnie. Niemniej jednak jest w stanie zapewnić dobrą prędkość, zwłaszcza do 50% naładowania.

— Huawei FastCharge Protocol. Jedna z markowych technologii Huawei. Pod względem formalnej specyfikacji jest podobna do Quick Charge 2.0, jednak jest używana zarówno z procesorami mobilnymi Qualcomm, jak i innymi markami, więc kompatybilność nie jest gwarantowana. Ogólnie jest uważana za przestarzałą i jest stopniowo zastępowana przez bardziej zaawansowane standardy, takie jak SuperCharge Protocol.

— Huawei SuperCharge Protocol. Kolejna autorska technologia Huawei, wprowadzona w 2016 roku; na rok 2021 jest dostępna w kilku wersjach. W niektórych urządzeniach moc takiego ładowania przekracza 60 V - nie rekord, jednak bardzo solidny wynik.

— Oppo VOOC. Technologia OPPO stosowana zarówno w markowych smartfonach, jak i w sprzęcie innych marek. Dostępna w kilku wersjach; Najnowsza (2021) wersja SuperVOOC jest przeznaczona dla baterii 2-ogniwowych i jest czasami określana jako osobna technologia o nazwie Oppo SuperVOOC Flash Charge.

— OnePlus Dash Charge. Stosunkowo stary autorski standard OnePlus. Ciekawostką jest to, że w niektórych urządzeniach wydajność Dash Charge prawie nie zależy od użytkowania ekranu: gdy wyświetlacz jest włączony, bateria ładuje się prawie tak samo, jak gdy jest wyłączony. Technicznie jest to licencjonowana wersja VOOC OPPO, jednak te technologie nie są kompatybilne. Od 2018 roku Dash Charge jest stopniowo wypierane przez Warp Charge, lecz w oddzielnie sprzedawanych ładowarkach i powerbankach ta nowsza technologia póki co jest rzadko spotykana.

— PowerIQ. Technologia opracowana przez markę Anker. Kluczową cechą szczególną PowerIQ jest to, że nie jest to samodzielny standard, tylko kombinowany format pracy, który łączy w sobie szeroką gamę popularnych formatów szybkiego ładowania. W szczególności dla wersji 3.0 zapowiedziano możliwość współpracy z Quick Charge, Power Delivery, Apple Fast Charging, Samsung Adaptive Fast Charging i innymi.

Podstawowy materiał, używany w konstrukcji obudowy powerbanku.

Pomimo tradycyjnego tworzywa sztucznego, w dzisiejszych czasach akumulatory zewnętrzne produkowane są w obudowach wykonanych z bardziej zaawansowanych i/lub „prestiżowych” materiałów. Spośród tych materiałów najbardziej rozpowszechnione jest aluminium; również w sprzedaży można znaleźć produkty wykonane ze stali, cynku, skóry, tkaniny, a nawet drewna. Oto główne cechy każdej odmiany:

- Tworzywo sztuczne. Najpopularniejszy materiał do obudów współczesnych powerbanków. Tworzywo sztuczne z jednej strony jest niedrogie, z drugiej dość praktyczne i ma niewielką wagę, z trzeciej pozwala na łatwe tworzenie obudów o dowolnym kształcie i kolorze, co jest szczególnie ważne w przypadku urządzeń o nietypowym designie. Pod względem wytrzymałości i niezawodności zwykłe tworzywo sztuczne jest nieco gorsze od metali; jednak w codziennym użytkowaniu ta różnica nie jest krytyczna – chyba że rysy na takiej obudowie będą pojawiały się szybciej. Do warunków ekstremalnych produkowane są obudowy ze specjalnego, odpornego na wstrząsy tworzywa sztucznego.

- Aluminium. Obudowy ze stopów aluminium charakteryzują się dużą wytrzymałością i niską wagą; dodatkowo wyglądają stylowo i solidnie, a ich oryginalny...stan wizualny zachowuje się dłużej dzięki odporności na zarysowania. Główną wadą aluminium jest wyższy w stosunku do tworzywa sztucznego koszt.

- Stal. Stal wyróżnia się wysoką wytrzymałością i niezawodnością, w tych wskaźnikach przewyższa nawet aluminium, nie wspominając o tworzywie sztucznym. Z drugiej strony materiał ten ma znaczną wagę, dlatego jest używany znacznie rzadziej.

- Skóra. Twarda obudowa (plastikowa lub metalowa) z dodatkową powłoką ze skóry. Takie pokrycie nie wpływa na funkcjonalność i pełni rolę czysto estetyczną: nadaje urządzeniu stylowy i solidny wygląd, zamieniając powerbank w modne akcesorium. Należy jednak pamiętać, że przy projektowaniu takich produktów (szczególnie niedrogich) często stosuje się sztuczną skórę, która jest zauważalnie gorsza od skóry naturalnej pod względem wytrzymałości, trwałości, a czasem wyglądu. Obecność skóry naturalnej rzutuje na cenę – jej koszt może przekroczyć połowę ceny całego powerbanku.

- Tkanina. Twarda obudowa (zwykle plastikowa) z zewnętrznym pokryciem z tkaniny. Takie pokrycie nie tylko nadaje urządzeniu dość oryginalny wygląd, lecz też pewne praktyczne korzyści: tkanina jest przyjemna w dotyku i prawie nie wyślizguje się w dłoni, co zmniejsza ryzyko upuszczenia powerbanku. Z drugiej strony różne zanieczyszczenia są trudne do usunięcia z takiej powierzchni, nie ma ona zasadniczych przewag nad plastikiem czy metalem, lecz kosztuje znacznie więcej. Dlatego obudowy z tkaniny nie są zbyt popularne.

- Drewno. Kolejny materiał używany głównie ze względu na swój oryginalny wygląd, a nie zalety praktyczne. Niemniej jednak pod wieloma praktycznymi cechami drewno nie ustępuje plastikowi; a niektórzy użytkownicy uważają również naturalne pochodzenie tego materiału za ważną zaletę. Z drugiej strony obudowy drewniane nie mają zauważalnych przewag nad plastikowymi, lecz są znacznie droższe.

- Cynk. Stopy cynku w większości swoimi właściwościami są zbliżone do opisanych powyżej aluminiowych, jednak z wielu powodów (w szczególności ze względu na większą złożoność produkcji) są stosowane niezwykle rzadko.