Porównanie Eken H9R Plus vs Eken H8R

Stopień ochrony obudowy dostarczanej w zestawie z kamerą przed kurzem i wilgocią.

Zabezpieczona obudowa ochroni Twoją kamerę przed kurzem, wodą, ekstremalnymi temperaturami, wstrząsami itp. Określony stopień zabezpieczenia jest wskazywany zgodnie z międzynarodowym systemem IP (Ingress Protection Rating), na podstawie którego każdemu urządzeniu przypisywany jest kod w postaci IPXX, gdzie zamiast X są określone cyfry. Pierwsza z nich charakteryzuje ochronę przed wnikaniem ciał obcych (od 0 do 6, gdzie 0 - brak ochrony). Z reguły w obudowach do kamer sportowych wskaźnik ten nigdy nie jest mniejszy niż 5, bo inaczej pudełko miałoby zbyt duże szczeliny, a jego użycie po prostu nie miałoby sensu. Stopień 5 oznacza pyłoszczelność - kurz może dostać się do wnętrza obudowy, ale w niewielkich ilościach, które nie wpływają na wnętrze urządzenia. Stopień 6 oznacza całkowitą pyłoszczelność.

Druga cyfra to ochrona przed wnikaniem cieczy (od 0 do 8, gdzie 0 oznacza brak ochrony). Z reguły minimalny stopień ochrony przed wnikaniem cieczy wynosi 6.

6 - ochrona przed krótkotrwałymi zalaniami (na przykład uderzeniem w falę morską);
7 - ochrona przed czasowym zanurzeniem pod wodą (do 30 minut) na płytkiej głębokości (do 1 metra), bez ciągłej pracy w trybie zanurzonym;
8 - ochrona przed zanurzeniem na głębokość większą niż 1 metr na okres ponad 30 m, z możliwością ciągłej pracy pod wodą. Konkretne właściwości ochrony 8 s...topnia mogą być imponujące – aż do możliwości nurkowania do kilkudziesięciu metrów.

Pamiętaj, że obudowy do kamer sportowych moga się sprzedawać osobno. Dlatego też, jeśli możliwości obudowy z zestawu Ci nie odpowiadają, może być w sprzedaży bardziej zabezpieczona obudowa. Jednak ogólnie rzecz biorąc, wygodniej jest kupić takie akcesorium bezpośrednio z kamerą - aby nie tracić czasu i wysiłku na wybór odpowiedniej obudowy.

Możliwości kamery do nagrywania wideo w standardzie QuadHD.

Standard ten obejmuje szeroki zakres rozdzielczości - od 1440 do 3456 px w poziomie i od 1440 do 2160 px w pionie, z prawie dwoma dziesiątkami wariantów pośrednich. Jest to dość specyficzna opcja przejściowa między stosunkowo niedrogą FullHD 1080p a wymagającą UltraHD 4K, umożliwiająca nagrywanie wideo o wyższej rozdzielczości niż 1080p bez znacznego zwiększania kosztów technologii. Należy pamiętać, że czyste rozdzielczości QuadHD rzadko występują w telewizorach i monitorach, ale nowoczesne technologie pozwalają wygodnie oglądać filmy w tym formacie na dowolnych ekranach o wysokiej rozdzielczości.

Innym ważnym wskaźnikiem podanym w tym punkcie jest liczba klatek na sekundę. Im wyższa, tym płynniejszy i gładszy ruch będzie w kadrze, tym wyraźniej oddzielne szczegóły będą widoczne w dynamicznych scenach. Tak więc prędkość nagrywania 25 kl./s lub 30 kl./s odpowiada w przybliżeniu standardowej liczbie klatek na sekundę w kinie i telewizji; taki obraz jest całkiem odpowiedni do oglądania, ale szybko poruszające się obiekty w kadrze będą wyglądać na rozmyte. Gdy prędkość zostanie zwiększona do 60 kl./s, efekt ten staje się prawie niewidoczny. Najwyższa liczba klatek na sekundę QuadHD we współczesnych kamerach sportowych wynosi 120 kl./s; częstotliwość ta jest używana...podczas nagrywania filmów w zwolnionym tempie (podobnie jak modele o częstotliwości 100 kl./s), ponieważ przy normalnej prędkości odtwarzania wystarcza 60 kl./s.

Maksymalna rozdzielczość, z jaką kamera sportowa może robić zdjęcia. Określa się w pikselach poziomo i pionowo.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z rozdzielczością matrycy (patrz wyżej): całkowita liczba pikseli na zdjęciu z reguły odpowiada liczbie pikseli w matrycy. Na przykład rozdzielczość zdjęcia 4608x3456 odpowiada matrycy 15925248 pikseli, czyli około 16 megapikseli. Jeśli liczba pikseli na zdjęciu jest większa niż deklarowana rozdzielczość matrycy, oznacza to, że producent stosuje „sztuczki” programowe, które pozwalają „rozciągnąć” rozdzielczość zdjęcia do wyższej niż początkowo. Zmniejsza to koszt urządzeń, ale także wpływa na jakość zdjęć.

Teoretycznie wysoka rozdzielczość zdjęć może zapewnić dobrą szczegółowość, ale w praktyce wiele zależy od właściwości matrycy (przede wszystkim wielkości fizycznej) oraz cech przetwarzania obrazu.

— Zdjęcia podczas wideo. Możliwość robienia zdjęć bezpośrednio podczas nagrywania wideo - zwykle za pomocą osobnego przycisku. W ten sposób wygodnie jest uchwycić najważniejsze momenty tego, co się dzieje. Takie zdjęcia są uzyskiwane w jakości znacznie lepszej niż „stopklatki” z nakręconego wideo.

— Zdjęcia seryjne. Funkcja ta pozwala na stworzenie kilku zdjęć jednocześnie w krótkim czasie (zwykle jest to ułamek sekundy). Seria zdjęć zwiększa prawdopodobieństwo uchwycenia dobrego momentu, co może być bardzo istotne ze względu na specyfikę korzystania z kamer sportowych.

— Nagrywanie jednym kliknięciem. Możliwość szybkiego włączenia kamery do nagrywania – dosłownie za dotknięciem przycisku, zgodnie z nazwą. Co więcej, z reguły taki przycisk działa nawet wtedy, gdy urządzenie jest wyłączone. Co prawda, nagranie nieuchronnie rozpoczyna się z pewnym opóźnieniem; ale często to opóźnienie wynosi ułamek sekundy.

— Transmisja strumieniowa na żywo. Możliwość strumieniowego przesyłania wideo do popularnych serwisów, takich jak YouTube i sieci społecznościowe (Facebook, Instagram, TikTok itp.). Z reguły funkcja strumieniowania online jest realizowana, gdy kamera sportowa jest podłączona do Internetu przez sieć Wi-Fi, rzadziej — przez połączenie przewodowe (tylko przez urządzenie klienckie z zewnątrz). Komunikacja z sieci...ą WWW może odbywać się bezpośrednio lub za pośrednictwem „pośrednika” – smartfona lub komputera. Będzie to wymagało użycia odpowiedniego oprogramowania.

— Time Lapse. Specjalny tryb pracy kamery sportowej, w którym nagrywanie wideo odbywa się ze spowolnioną częstotliwością, co w praktyce służy głównie do filmowania wolno postępujących procesów. Tak więc np. długą podróż lub długi zachód słońca można zmieścić w 3-minutowym filmie.

— Automatyczne obracanie. Funkcja automatycznego obracania zrobionych zdjęć i filmów do pozycji odpowiadającej pozycji kamery. Bez tej funkcji wszystkie wyniki nagrywania byłyby wyświetlane podczas oglądania wyłącznie w orientacji poziomej, a materiał filmowy nagrany pionowo lub odwróconą pozycją kamery musiałby zostać obrócony w edytorze zdjęć lub wideo. Z reguły na początku nagrywania wideo automatyczne obracanie jest blokowane, aby pozycja kadru w dowolnym momencie odpowiadała obrotowi samej kamery względem pozycji początkowej.

— Zdjęcia panoramiczne. Możliwość wykorzystania kamery do robienia zdjęć panoramicznych. W tradycyjnych kamerach sportowych (patrz „Rodzaj”) takie fotografowanie odbywa się w następujący sposób: kamera wykonuje kilka oddzielnych zdjęć, które są następnie sklejane w jednym obrazie przez oprogramowanie. Odnośnie modeli panoramicznych i 360-stopniowych (patrz ibid.), warto zauważyć, że nie wszystkie takie modele obsługują fotografowanie w formacie panoramicznym, dlatego warto osobno sprawdzić obecność tej funkcji.

— Oznaczenia kluczowych momentów. Możliwość dodawania do materiału filmowego specjalnych oznaczeń, wskazujących kluczowe momenty. Przeglądając takie materiały możesz, jeśli chcesz, przejść bezpośrednio do oznaczeń - to prostsze niż ręczne szukanie odpowiedniego momentu. Funkcja ta jest szczególnie przydatna podczas nagrywania długich filmów, a także dużej liczby oddzielnych plików. Oznaczenie z reguły umieszcza się bezpośrednio podczas filmowania poprzez naciśnięcie specjalnego przycisku lub poleceniem głosowym.

— Tryb nocny. Dedykowany tryb do fotografowania i nagrywania w warunkach słabego oświetlenia. Specyficzna implementacja tej funkcji może być różna: w niektórych modelach czułość czujnika jest zwiększona, w innych wykorzystywane jest fotografowanie w zakresie podczerwieni. W związku z tym konkretne możliwości mogą się różnić: nie każda kamera z tą funkcją jest w stanie fotografować w całkowitej ciemności, te niuanse należy wyjaśnić osobno.

— Przekątna. Im większy ekran, tym wygodniej jest przegląd (a także sterowanie, jeśli wyświetlacz jest wrażliwy na dotyk). Przy tym przekątna wbudowanego wyświetlacza wpływa bezpośrednio na wielkość obudowy, a kamery sportowe powinny być dość kompaktowe. W związku z tym we współczesnych kamerach sportowych praktycznie nie występują ekrany większe niż 2,5”.

— Rozdzielczość. Teoretycznie im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i wyższej jakości obraz daje ekran. Ekrany w kamerach sportowych jednak są przeznaczone głównie do pracy z menu, ogólnego przycinania i podglądu materiału - i do tych celów nie są potrzebne specjalnie wysokie rozdzielczości. W przypadku modeli z dwoma ekranami za główny jest uważany tylny wyświetlacz.

— Dotykowy. Wyświetlacz wrażliwy na dotyk, taki jak w smartfonach/tabletach. Sterowanie przez taki wyświetlacz może być prostsze i bardziej intuicyjne niż za pomocą przycisków, pokręteł itp. Jednak do mniej lub bardziej wygodnego sterowania ekran dotykowy musi być dość duży, co wpływa na wymiary całej kamery.

— Przedni ekran. Obecność w kamerze ekranu, zainstalowanego na przednim panelu, obok obiektywu. Inne wyświetlacze mogą w ogóle nie być obecne; w takich przypadkach przekątna, rozdzielczość i inne parametry są podawane dla przedniego ekranu.

Należy zauważyć, że najczęściej na panelu przednim są instalowane na...jprostsze czarno-białe wyświetlacze, nadające się tylko do wyświetlania tekstu i elementarnych informacji graficznych. Jednak nawet na takim ekranie można wyświetlić bardzo zróżnicowane dane serwisowe: aktualny tryb pracy (zdjęcie, wideo, czuwanie), stosowaną rozdzielczość, czas fotografowania, ilość wolnego miejsca na dysku itp. Natomiast bardziej zaawansowane wyświetlacze nie są używane jako przednie: pełnokolorowy ekran jest naprawdę potrzebny chyba że do robienia selfie, a do tego można użyć zdalnego wyświetlacza z pilotem (patrz "Sterowanie") lub smartfona podłączonego do kamery.

- Obudowa ochronna. Specjalny pojemnik, który zapewnia dodatkową ochronę przed kurzem, wilgocią, wstrząsami, ekstremalnymi temperaturami i innymi podobnymi „uciążliwościami”. Konkretny stopień ochrony należy w każdym przypadku wyjaśniać osobno. Aby nie przeszkadzać w nagrywaniu, obudowa wykonana jest z przezroczystych materiałów. Ponadto należy pamiętać, że niektóre kamery można montować na uchwytach tylko w obudowie (lub w ramie montażowej - patrz poniżej), ponieważ sama kamera może nie mieć na to miejsca.

- Zakrzywiona wkładka klejąca (kask). Uchwyt przeznaczony do mocowania kamery do kasku lub innej zakrzywionej powierzchni. Konstrukcja takiego mocowania opiera się na zakrzywionej platformie z warstwą klejącą lub rzepem, której kształt w przybliżeniu odpowiada kształtowi powierzchni kasku. Takie urządzenie może zapewnić bezpieczniejszy chwyt niż klasyczna płaska platforma (patrz poniżej).

- Mocowanie płaskie. Jeden z głównych i najprostszych uchwytów służących do mocowania kamery sportowej na niemal każdej jednolitej powierzchni: snowboard, skate, maska samochodu itp. Jest to mała płaska platforma, do której z jednej strony przymocowana jest kamera, a druga mocowana na żądanych powierzchniach (na rzep, specjalny klej itp.). Zwróć uwagę, że płaskie mocowania są często używane do montażu na kasku, jednak istnieje osobny typ mocowań, z zakrzywioną platfo...rmą (patrz wyżej).

- Mocowanie 3-osiowe. Różni się od innych typów mocowań obecnością trzech ruchomych węzłów, które pozwalają obracać kamerę pod kątem do 90 stopni w trzech osiach. W praktyce pozwala to wybrać najciekawszy lub najbardziej udany kąt nagrywania – na przykład z boku kasku. Takie rozwiązania z reguły są kompatybilne z wieloma innymi mocowaniami, dzięki czemu można je stosować w połączeniu z zakrzywionym, na kierownicy itp.

- Na kierownicy roweru/motocykla (rurze). Uchwyt do montażu kamery na małej rurze, takiej jak kierownica roweru lub motocykla. Z reguły działa na zasadzie opaski, a wielkość mocowania można regulować w dość szerokim zakresie, dostosowując je do rur o różnych średnicach.

- Przyssawka (na szybie). Uchwyt kamery, który można zamocować za pomocą przyssawki. Umożliwia montaż urządzenia na płaskich i lekko zakrzywionych powierzchniach. Należy pamiętać, że takie mocowania nie są trzymane tak bezpiecznie jak płaskie lub zakrzywione (patrz odpowiednie punkty). Przyssawka jednak jest łatwa do zamocowania i zdejmowania i nie pozostawia śladów. Dlatego ten typ mocowania stosowany jest głównie do montażu na szybie samochodu, gdy kamera pracuje jako rejestrator.

- Zacisk (klips). Przypinane mocowanie jest dość uniwersalne, ponieważ pozwala zawiesić kamerę na prawie każdym odpowiednim elemencie wyposażenia (pasek do plecaka, pas rozładowczy, pasek itp.). Ale jednocześnie nie nadaje się do ekstremalnego filmowania ze względu na stosunkowo niską niezawodność.

- Mocowanie na głowę. Urządzenie do mocowania kamery na głowie – zwykle na czole, podobnie jak latarkę czołową. Oprócz tego, że nie wymaga użycia rąk, to umieszczenie ma również dodatkową zaletę, że obiektyw kamery patrzy w tym samym kierunku, co użytkownik. W tym przypadku samo mocowanie jest zwykle systemem elastycznych pasków i jest przeznaczone do noszenia bezpośrednio na głowie, w przeciwieństwie do zakrzywionej wkładki klejącej do kasku. Jednak w niektórych modelach dozwolone jest noszenie go na kasku.

- Pasek na klatkę piersiową. To mocowanie jest systemem elastycznych pasków, który pozwala zamocować kamerę na klatce piersiowej użytkownika, dzięki czemu nagrywanie jest nieco niższe niż oczy użytkownika. Podobnie jak mocowanie na głowę (patrz wyżej), łatwo dostosowuje się do pożądanego rozmiaru.

- Ramka montażowa. Urządzenie przeznaczone do montażu kamery na różnych mocowaniach – na kasku, na kierownicy itp. Sama kamera często nie posiada „siedzisk” na takie mocowania, dlatego konieczne jest użycie dodatkowego wyposażenia. Zauważ, że podobną funkcję często pełni obudowa ochronna (patrz wyżej); w przeciwieństwie do tego ramka montażowa nie zapewnia prawie żadnej ochrony, ale w ramie kamera pozostaje tak otwarta, jak to możliwe. Daje to dodatkowe możliwości – w szczególności pozwala na podłączenie różnych kabli i efektywne wykorzystanie wbudowanego mikrofonu, co nie jest możliwe przy stosowaniu wielu obudów.

- Monopod (selfie). Urządzenie potocznie zwane „kijkiem do selfie”. Jest to wysięgnik, zwykle składany, a czasem o regulowanej długości; na jednym końcu znajduje się uchwyt do kamery, a na drugim — uchwyt do trzymania go w dłoni. Zgodnie z nazwą taki monopod przeznaczony jest głównie do filmowania samego siebie - dzięki długości wysięgnika kamerę można trzymać na dogodną do tego odległość. Możliwe są jednak również inne sposoby zastosowania: na przykład za pomocą monopodu można „wyjrzeć” dość daleko poza krawędź urwiska lub za róg. Główną wadą takiego urządzenia jest to, że jedna ręka jest ciągle zajęta.

Oprócz opisanych powyżej w zestawie dostawczym mogą znajdować się inne rodzaje mocowań - na przykład do instrumentów muzycznych (na gryfie gitary, drążku perkusyjnym itp.), na desce surfingowej itp.

Największa pojemność karty pamięci obsługiwana przez ten model kamery.

To ograniczenie wynika z dwóch punktów. Po pierwsze, im większy nośnik, tym więcej mocy obliczeniowej potrzeba do jego wykorzystania. Po drugie, każdy rodzaj kart pamięci ma swoją maksymalną pojemność. Przykładowo pojemność karty SD HC nie może przekroczyć 32 GB, większe nośniki należą do standardu SD XC, a jeśli nie jest obsługiwany, maksymalna pojemność karty nie może przekroczyć 32 GB.

Zdecydowanie odradza się przekraczanie maksymalnej dopuszczalnej pojemności: nawet jeśli karta zostanie rozpoznana przez urządzenie, jej normalne działanie nie jest gwarantowane.