Ciężar napastnika w tym przypadku oznacza ciężar całej głowy - roboczej części młotka, założonej na rękojeść. Rękojeść wpływa również na całkowitą wagę narzędzia (czasami dość znacząco), ale wydajność jest prawie w całości zdeterminowana wagą głowicy. Dlatego właśnie wskaźnik ten jest zwykle wskazywany w charakterystyce i to jest to, co mają na myśli, mówiąc o masie młota jako całości.
Każdy typ młota (patrz "Typ") ma swój zakres wagowy: np. młoty stolarskie produkowane są w kategorii wagowej od
100 g do 1 kg,
młotki ślusarskie - do 2 kg, a waga młotów kowalskich zaczyna się od około
1 kg i często przekracza
10 kg. W dedykowanych źródłach można znaleźć szczegółowe zalecenia dotyczące doboru wagi, w zależności od rodzaju i planowanych funkcji aplikacji. W tym miejscu zauważamy, że przy wszystkich innych czynnikach równych, większa waga ma pozytywny wpływ na siłę uderzenia, mniej przyczynia się do dokładności i dokładności.
Obecność specjalnego
zacisku na gwóźdź w młotku.
Taki reteiner ma najczęściej postać charakterystycznego, kręconego nacięcia na głowie. Gwóźdź wkłada się w to gniazdo głowicą, zwykle trzyma się go magnesem. W tym przypadku czubek gwoździa jest skierowany w tym samym kierunku co łeb młotka, a łeb opiera się o krawędź szczeliny. Tak więc, jeśli zastosujesz wystarczająco mocne uderzenie, gwóźdź częściowo wejdzie w materiał i utrwali się w nim. Dzięki temu na „początkowym etapie” wbijania nie trzeba trzymać gwoździa palcami – co oznacza, że nie ma ryzyka uderzenia w nie młotkiem. Z drugiej strony, przy użyciu elementu ustalającego niezwykle trudno jest trafić gwoździem w konkretny punkt - nieuchronnie pojawia się odchylenie o co najmniej kilka milimetrów, a nawet centymetrów. Tak więc zaciski spotyka się głównie w młotkach stolarskich (stolarskich) i dekarskich (patrz „Typ”) – taka praca w wielu przypadkach nie wymaga dużej dokładności i dopuszcza wyżej wymienione odchylenia przy wbijaniu gwoździ.
