Porównanie Haisser 44104

1.3 kg

vs Fiskars X5-XXS 228 mm

0.6 kg

- uniwersalny. Najbardziej zróżnicowana grupa osi, które są przeznaczone do wykonywania szerokiego zakresu zadań. Mogą ścinać gałęzie i drzewa, rąbać drewno opałowe itp. Rozmiary są różne, ale nie będą działać jako „przenośne”. Dla potrzeb turystycznych przewidziana jest osobna grupa osi.

- Tasak. Nazwa tego typu siekier wynika z faktu, że ich głównym, a najczęściej jedynym celem jest rąbanie drewna opałowego. Tasaki różnią się po pierwsze specyficznym klinowatym kształtem ostrza (które jest również bardziej wydłużone na wysokość niż ostrze konwencjonalnego siekiery), a po drugie dużą długością (najczęściej 700 mm lub więcej) i wagą (w niektórych modele może przekroczyć 4 kg).

- Siekanie. Siekiery przeznaczone do krojenia mięsa, zwłaszcza przy krojeniu całych tusz (stąd nazwa). Charakterystyczne cechy takich narzędzi to niewielka długość rękojeści w połączeniu z masywnym, długim i ostro zaostrzonym ostrzem, które zresztą najczęściej ma zaokrąglony kształt. Ogólnie rzecz biorąc, pod względem przeznaczenia modele siekania są podobne do toporków kuchennych (tasaków), ale istnieją różnice zarówno w wyglądzie, jak i sposobie użytkowania. Przypomnijmy, że tasak jest bardziej jak nóż z bardzo szerokim ostrzem, a siekiera do rąbania to zwykle tylko tradycyjna siekiera. Jeśli chodzi o zastosowanie, siekiera do rozdrabniania jest przeznaczona do cięższych i większych prac, które wymagają mocnych cio...sów, a nie wysokiej dokładności. Jeśli podamy praktyczny przykład, wygodnie jest podzielić całą tuszę zwierzęcą na osobne kawałki toporem do siekania, a tasakiem - „rozmontować” te kawałki na mniejsze porcje.

- Turysta. Rodzaj kompaktowych toporków, które doskonale radzą sobie z głównymi zadaniami kampanii - czy to rąbanie drewna w celu rozpalenia ognia, wbijanie kołków do namiotu itp. Są niewielkie pod względem wielkości i wagi, wygodne do noszenia na pasku.

- Taktyczny. Ten typ świetnie nadaje się zarówno do codziennego użytku (na przykład podczas wędrówek czy pracy w warsztacie), jak i do konkretnych zadań. Często oprócz głównego elementu tnącego takie siekiery są wyposażone w dodatkowe wióry multitoola: ostrą lancę lub kilof, klucz, przecinak do pasów, łom itp. Główną zaletą większości modeli jest jednoczęściowa kuta konstrukcja z plastikowymi nakładkami na rękojeści, czy też nawijanie paracordu, dzięki czemu toporki te świetnie sprawdzają się jako pocisk do rzucania. Forma tych toporków została zapożyczona ze słynnych indyjskich tomahawków, a producenci często używają tego terminu nawet w nazwach swoich modeli.

- Replika topora bojowego. Niezwykłe siekiery dla koneserów replik historycznych i militarnych, takie jak tomahawk indyjski, siekiera huculska czy siekiery wikingów. Nie jest to broń do walki wręcz, a także słabo nadaje się do wykonywania codziennych, codziennych zadań. Niemniej jednak niektóre modele są całkiem odpowiednie do ich przeznaczenia (siekanie / łupanie / rzucanie).

Twardość stali użytej w ostrzu siekiery.

Twardość to jedna z kluczowych cech ostrza. Zbyt miękki metal szybko się stępi podczas pracy, takie narzędzie będzie musiało być zbyt często ostrzone, co nie przyczynia się do komfortu. Z drugiej strony, jeśli twardość będzie zbyt wysoka, ostrze będzie kruche, podatne na odpryskiwanie i odpryskiwanie, a ostrzenie będzie zauważalnie utrudnione.

Najczęściej twardość jest wskazywana w skali Rockwella (HRC). Za optymalną wartość dla osi uważa się od 52 do 58 - 60 HRC. Mniejsze liczby zdecydowanie nie są zalecane; w wysokiej jakości osiach twardość może być wyższa, aby zmniejszyć kruchość, można w nich stosować różne sztuczki technologiczne, ale to znacząco wpływa na koszt.

Długość to jeden z głównych parametrów decydujących o specjalizacji narzędzia. Długa długość jest typowa dla modeli przeznaczonych do ciężkiej pracy w dużych ilościach, gdzie wymagany jest znaczny wysiłek - na przykład w tasakach (patrz „Typ”) wskaźnik ten może osiągnąć metr. Z kolei drobne narzędzia przeznaczone są zarówno do precyzyjnego stolarstwa, jak i do użytku turystycznego, gdzie narzędzie trzeba nosić ze sobą, a jego kompaktowość jest tak samo ważna jak funkcjonalność.

Najmniejsze współczesne toporki mają długość około 200 mm, często są to narzędzia wielofunkcyjne z kluczami, zawiesiami i innymi specjalnymi urządzeniami wykonanymi w formie rowków kształtowych. Długość narzędzia turystycznego wynosi zwykle około 300 mm, uniwersalne siekiery stolarskie około 500 - 600 mm, a większość tasaków ma długość 600 mm.

Warto wziąć pod uwagę, że w tym momencie może pojawić się również długość samej klamki, gdy sam producent nie podaje jasnego wyjaśnienia, jaka długość jest wskazana w charakterystyce. Jednak ta wartość często różni się tylko o kilka cm.

Całkowita waga siekiery, dla modeli z drewnianymi rękojeściami - z kompletną rękojeścią.

Optymalna waga zależy od typu (patrz wyżej) i specjalizacji narzędzia. Tak więc uniwersalne osie ogólnego przeznaczenia (stolarskie) ważą około 0,8 - 1,5 kg; takie produkty są w stanie zapewnić wystarczającą bezwładność dla uderzenia, a jednocześnie nie wymagają znacznych wysiłków. Jednocześnie lżejsze narzędzia są przeznaczone do precyzyjnej pracy, cięższe do ciężkiej pracy. Tasaki i podobni „generaliści” są z definicji masywne, najczęściej od 2 kg lub więcej, a w większości modeli „dużego kalibru” waga może wynosić około 4,5 – 5 kg. Tutaj warto zacząć od grubości i twardości drewna, które planuje się posiekać: ciężki tasak z łatwością poradzi sobie nawet z dużymi kłodami, jednak taka praca będzie wymagała dużego wysiłku. Z kolei w toporkach turystycznych i tomahawkach należy wziąć pod uwagę specyfikę transportu: do ciągłego noszenia przy sobie lepiej jest wziąć lżejsze narzędzie, a jeśli narzędzie jest kupowane do wyjazdu samochodem w przyrodę, ty może wybrać model, który jest cięższy.

Ciężar ostrza siekiery, bez rękojeści.

Uważa się, że optymalna równowaga siekiery ma miejsce, gdy środek ciężkości jest maksymalnie przesunięty na ostrze. W związku z tym im bardziej masywne ostrze w stosunku do rękojeści, tym bliżej będzie do niego środek ciężkości i tym bliżej ideału będzie równowaga. Jednocześnie nie da się bez końca obciążać głowni i odciążać rękojeści – istnieją ograniczenia związane przede wszystkim z wytrzymałością konstrukcji. W rezultacie w osiach o wadze do 1,5 kg masa rączki wynosi zwykle 200 - 250 g; innymi słowy, ostrze stanowi około 80-85% całkowitej wagi narzędzia. W masywniejszych produktach rękojeści są cięższe – np. przy wadze 3 kg waga rękojeści może wynosić około kilograma, czyli ostrze stanowi już tylko około 60% wagi narzędzia. Jednak takie osie mają zwykle znaczną długość, co kompensuje ten szczegół.

Główny materiał użyty do rękojeści siekiery.

- Drewno. „Klasyka gatunku”, materiał używany od dawna i nie stracił na aktualności w naszych czasach. Drewno występuje w różnych odmianach i jakościach, ale producenci siekier zazwyczaj używają do swoich produktów twardych i trwałych odmian. Dzięki temu takie rączki są dość niezawodne i trwałe, można je stosować nawet w długich i ciężkich tasakach - podczas gdy drzewo jest stosunkowo niedrogie. Warto również zauważyć, że drewno dobrze tłumi drgania. Ponadto ostrze w takich osiach jest zawsze zdejmowane - więc w razie potrzeby można wymienić cały uchwyt na bardziej odpowiedni. Główną wadą tego materiału jest to, że drzewo z czasem się kurczy; z tego powodu ostrze zaczyna wisieć na rękojeści i może odlecieć od nagłego ruchu. Aby poprawić sytuację, musisz zmienić rączkę lub „leczyć” ją mocząc i wbijając klin. Producenci mogą jednak stosować rozwiązania konstrukcyjne, które w takim czy innym stopniu kompensują tę wadę.

- Włókno szklane. W tym przypadku zwykle mówimy nie o czystym włóknie szklanym, ale o włóknie szklanym - materiale kompozytowym, który łączy włókno szklane i plastikowy wypełniacz. To połączenie charakteryzuje się dużą wytrzymałością i stosunkowo niską wagą. A jego kluczową przewagą nad drewnem jest odporność na niekorzystne warunki, m.in. absolutna niewrażliwość na wilgoć. Dzięki temu rękojeść z włókna szklanego nie traci swoich wła...ściwości użytkowych wraz z użytkowaniem, a jej żywotność jest porównywalna z „żywotnością” samego ostrza. Co więcej, w niektórych modelach z włókna szklanego można wykonać tylko nakładki na metalową podstawę rękojeści, co dodatkowo zwiększa wytrzymałość i trwałość. Z drugiej strony takie uchwyty są znacznie droższe niż drewniane, a możliwość wymiany w konstrukcji zazwyczaj nie jest zapewniona.

- Plastikowe. Tworzywo sztuczne jest dostępny na rynku w wielu gatunkach - od niedrogiego i niezbyt niezawodnego do wysokiej wytrzymałości, nie gorszych pod względem właściwości od opisanego powyżej włókna szklanego. Jednak w osiach zwykle stosuje się dość wysokiej jakości i trwałe tworzywo sztuczne, które ma cechy i właściwości podobne do tego samego włókna szklanego lub niewiele gorsze. Specyficzne cechy takich uchwytów zależą bezpośrednio od półki cenowej narzędzia.

- Metal. Główną niewątpliwą zaletą metalowych uchwytów jest niezwykle wysoka wytrzymałość: materiał ten z łatwością wytrzymuje obciążenia niedostępne dla drewna lub metalu z tworzywa sztucznego. Ponadto ostrze i rękojeść w takich osiach są często wykonane z jednego kawałka metalu, co dodatkowo przyczynia się do wytrzymałości. Jednocześnie metal dobrze nadaje się tylko do stosunkowo kompaktowych toporków - jest dość ciężki, a tasak, czy nawet duża uniwersalna siekiera z taką rękojeścią byłaby zbyt ciężka do normalnej pracy. Zwróć uwagę, że najczęściej metal jest uzupełniony nakładkami, które sprawiają, że instrument wygodniej leży w dłoni.

Obecność specjalnej powłoki ochronnej na ostrzu siekiery, która chroni metal przed korozją.

Węglowa stal narzędziowa stosowana w większości nowoczesnych osi nie jest stalą nierdzewną. W związku z tym wiele osi ma specjalną powłokę ostrza; zwykle ta pokrycie ma charakterystyczny czarny kolor. Funkcja ta może się przydać w każdym przypadku, ale jest szczególnie istotna w przypadkach, gdy siekiera jest stale w warunkach wysokiej wilgotności (na przykład jest przechowywana w stodole w zimnych porach roku lub używana podczas wycieczek wodnych).

Obecność osłony w dostawie narzędzia znacznie ułatwia przechowywanie i transport: osłona przynajmniej chroni ostrze przed kontaktem z ciałami obcymi (co mogłoby doprowadzić do uszkodzenia tych przedmiotów lub samego ostrza). Jednocześnie kompletna etui jest wygodniejsza, a często – i bezpieczniejsza niż etui „wykonana ze złomu”.

Pełnowartościowy futerał jest uważany za taką osłonę, w której instrument jest umieszczony w całości lub prawie w całości, a nie płyta ostrza.