Porównanie BergHOFF Essentials 1308055 vs AMET 1C123

Obecność stojaka na urządzenia w zestawie.

Stojak to jeden z najczęstszych sposobów przechowywania zestawów kuchennych; Inną popularną opcją jest drążek do zawieszania (patrz poniżej). Główną zaletą stojaka można nazwać fakt, że do jego instalacji wystarczy mieć wolną przestrzeń na stole, nie są potrzebne żadne prace przygotowawcze (w przeciwieństwie do tego samego drążka). Z tego samego powodu takie urządzenia można łatwo przenosić z miejsca na miejsce.

Pamiętaj, że urządzenie stojaka może być inne. Powszechne są konstrukcje, w których urządzenia zawieszone są na specjalnych hakach, ale są też inne opcje, na przykład podstawka w postaci pewnego rodzaju drutu lub ceramicznego „szkła”, gdzie urządzenia są umieszczane uchwytami do dołu.

Obecność w zestawie drążka do zawieszania urządzeń.

Ta deska jest zwykle przymocowana do ściany; w rzeczywistości jest to zestaw haczyków do zawieszania naczyń zainstalowanych na wspólnej podstawie. W porównaniu z innymi popularnymi stojakami do przechowywania (patrz wyżej), wiszące paski są trudniejsze do zainstalowania i mogą wymagać wiercenia w ścianie. Jednocześnie takie urządzenia mają ważną zaletę: nie zajmują miejsca na stole, co może być szczególnie ważne, jeśli stół kuchenny jest stosunkowo mały i nie ma na nim dużo miejsca.

- Chochla. Specyficzny rodzaj łyżki szefa kuchni: ma okrągły kubek, zwykle prostopadły lub prawie prostopadły do rączki. Chochla służy głównie do nalewania zup, kompotów, różnych napojów z rondla lub innego dużego pojemnika na porcje potraw (talerze, filiżanki itp.). Możliwe są również inne zastosowania - w szczególności wygodnie jest mieszać takie same zupy z takim urządzeniem.

- Łyżka szefa kuchni. Urządzenie, które na zewnątrz przypomina łyżkę stołową powiększoną około półtora raza. Jest dość wszechstronny, służy w szczególności do miksowania i układania sałatek i dań głównych na talerzach, do wprowadzania przypraw, do pobierania próbek itp.

- Widelec do mięsa. Widelec do przenoszenia dużych kawałków mięsa - na przykład do wyjmowania ich z wywaru, obracania na patelni lub sprawdzania, czy są upieczone. Ma dość długą długość i zwykle ma tylko dwa zęby.

- Skimmer. Urządzenie przeznaczone głównie do usuwania piany podczas gotowania zup, kompotów i innych podobnych potraw, gotowania ziemniaków itp. Wygląda jak duża łyżka z okrągłą łyżeczką, w której wykonane są małe dziurki lub szczeliny, lub miarka w postaci sitka z cienkiego metalowego drutu. Oprócz usuwania piany skimmerów można również użyć do ekstrakcji stałych produktów z cieczy - np. Przy takim urządzeniu wygodnie jest wyjąć z wody gotowe pielmieni.

- ...href="/list/640/pr-29118/">ramię. Klasyczna szpatułka kuchenna - urządzenie w postaci płaskiego ostrza na rękojeści. Jednym z najpopularniejszych sposobów wykorzystania takiego narzędzia jest obracanie potraw podczas smażenia: łopatki są wygodne do przygotowania kotletów, steków, naleśników itp. Możliwe są jednak inne zastosowania, na przykład mieszanie sałatek. Osobno zauważamy, że w tym przypadku mówimy o ostrzach z solidnymi ostrzami; modele z gniazdami są umieszczane w osobnej kategorii, szczegóły poniżej.

- Łopatka z otworami. Odmiana opisanej powyżej łopatki kuchennej z otworami w części roboczej. Dzięki tym otworom nadmiar płynu, takiego jak masło czy sos, nie zatrzymuje się na łopatce.

- Łyżka z otworami. Rodzaj łyżki szefa kuchni (patrz wyżej), która, jak sama nazwa wskazuje, ma otwory w łyżce. Takie urządzenia są bardzo wygodne do ekstrakcji pojedynczych kawałków żywności z płynu - bulionu, sosu, marynaty itp .: stałe kawałki pozostają w łyżce, a płyn przepływa przez otwory.

- Łyżka do spaghetti. Specjalna łyżka do układania spaghetti i innych podobnych makaronów. Jest zbliżony rozmiarem do opisanej powyżej łyżki szefa kuchni, ale wyraźnie różni się konstrukcją: kubek ma otwory pośrodku i charakterystyczne zaokrąglone ząbki wzdłuż krawędzi. Dzięki takiej konstrukcji spaghetti nie wypada z kubka, a nadmiar płynu przepływa przez otwory.

- Łyżka do sosu. Łyżka do dodawania różnych sosów i dressingów do potraw. Posiada długą rączkę oraz kubek o specyficznym kształcie - z wylewką z boku. Ten ustnik umożliwia dokładne dozowanie zawartości.

- Maszyna do ziemniaków. Narzędzie do robienia tłuczonych ziemniaków, zwłaszcza ziemniaków. Potocznie nazywany także „crush”. Jest to okrągła, owalna lub prostokątna płytka ze specjalnymi wycięciami, mocowana prostopadle do rączki. Takie rozmieszczenie pozwala na wygodne wykorzystanie popychacza jako swoistej prasy ręcznej, a dzięki szczelinom płyta zapewnia większy docisk, łatwiej jest wcisnąć w produkt i efektywniej go zgniatać.

- Szczypce. Szczypce kuchenne przypominają dwie łyżki lub szpatułki szefa kuchni, połączone końcami uchwytów. Dzięki takiemu rozwiązaniu możesz wygodnie zabrać poszczególne kawałki naczynia. Należy pamiętać, że zestawy do gotowania mogą zawierać szczypce o różnych specjalizacjach: szczypce do serwowania (z charakterystyczną kręconą częścią roboczą), do mięsa (z częścią roboczą w postaci pary płaskich łopatek), do sałatek (z głębokimi miseczkami), do makaronu (z charakterystycznymi płatkami) itd. Tak więc rodzaj kleszczy nie zaszkodzi określić osobno.

- Trzepaczka. Narzędzie do ubijania zawartości o mniej lub bardziej płynnej konsystencji - ciasto do naleśników, półfabrykatów omletów itp. Posiada stosunkowo krótką rękojeść i część roboczą w postaci swego rodzaju „ramki” wykonanej z drutu metalowego lub polimerowego.

- Pędzel. Konstrukcja szczotki kuchennej jest podobna do zwykłego pędzla malarskiego - z tym wyjątkiem, że włosie z reguły nie jest wykonane z włókien naturalnych, ale z syntetycznego polimeru, najczęściej z silikonu spożywczego. Takie narzędzie jest przeznaczone do smarowania różnych produktów olejem, sosem, glazurą itp .: za pomocą pędzla wygodnie jest nanieść taką „dodatkową powłokę” cienką warstwą.

Materiał, z którego wykonane są uchwyty urządzeń wchodzących w skład zestawu.

- Metal. Klamki wykonane w całości z metalu - najczęściej ze stali nierdzewnej - bez wkładek (klamki z wkładkami są w osobnej kategorii, patrz niżej). Główne zalety metalu to wysoka wytrzymałość i niezawodność, taki uchwyt nie jest łatwy do złamania, nawet jeśli konkretnie wyznaczysz sobie taki cel. Ogólnie rzecz biorąc, metalowe uchwyty są nieco gorsze pod względem wygody niż plastikowe i drewniane - w szczególności mają tendencję do ślizgania się w dłoniach; jednak w praktyce wszystko zależy od osobistych preferencji - niektórzy wręcz przeciwnie, bardziej wolą metal. Z jednoznacznych wad tej opcji można zauważyć dość wysoką przewodność cieplną - przy długim kontakcie narzędzia z gorącymi naczyniami lub ich zawartością (na przykład, jeśli zapomnisz kadzi w rondlu lub łopatce na patelni ), uchwyt może się bardzo nagrzać. W praktyce jednak takie sytuacje nie zdarzają się zbyt często.

- Stal z wkładką. Uchwyty stalowe z dodatkowymi wkładkami lub nakładkami z tworzywa sztucznego, gumy, silikonu, drewna lub innego materiału. Charakterystyka stali, patrz „Metal” powyżej; a wkładki mają na celu kompensację w takim czy innym stopniu wad całkowicie metalowych uchwytów. Przede wszystkim ta konstrukcja zapewnia bezpieczne trzymanie w dłoniach i minimalizuje prawdopodobieństwo poślizgnięcia się. Ponadto większość materiałów użytych na wkładki ma niską przewodność cieplną, co pozwala bez...piecznie podnieść nawet bardzo gorące urządzenie. Jednak z wielu powodów okazało się, że większość zestawów używających takich długopisów składa się z narzędzi, które nie są przeznaczone do pracy z gorącymi produktami - korkociągami, dziadkami do orzechów, obieraczkami do warzyw itp.

- Drewno. Dość wygodny materiał na uchwyty: drewno ma estetyczny wygląd, jest przyjemne w dotyku, mocno trzyma się w dłoni i słabo przewodzi ciepło, dzięki czemu takie uchwyty prawie się nie nagrzewają nawet przy dłuższym kontakcie urządzenia z gorącym naczyniem. Co prawda drewniana powierzchnia jest podatna na gromadzenie się brudu, dlatego po każdym użyciu taki uchwyt należy dokładnie umyć. Kolejną wadą jest prawdopodobieństwo pękania na mokro i późniejszego wysychania, jednak dotyczy to głównie starych uchwytów, które służyły od kilku lat. Pamiętaj, że drzewo musi być chronione przed otwartym ogniem: może się zwęglić, a nawet zapalić.

- Plastikowy. Niedrogi i jednocześnie bardzo praktyczny materiał. Tworzywo sztuczne jest lekki, może być wykonany w dowolnym kolorze, dla łatwego trzymania, jego powierzchnia może mieć wycięcie zapobiegające wyślizgiwaniu się, a ze względu na niską przewodność cieplną ryzyko poparzenia na takim uchwycie jest minimalne, nawet jeśli urządzenie ma długotrwały kontakt z gorącymi potrawami lub naczyniami. Ponadto, w przeciwieństwie do drewna, tworzywo sztuczne nie wchłania wilgoci i brudu oraz jest łatwe w utrzymaniu czystości. Pod względem siły może być nieco gorszy od tego samego drzewa, ale ten punkt z reguły nie jest krytyczny w praktyce. Wady tego materiału obejmują wrażliwość na silne ciepło: nawet z gorącej patelni tworzywo sztuczne może się stopić. Ponadto niektórzy uważają ten materiał za „tani” i nie prestiżowy, ale ten punkt jest w dużej mierze subiektywny, a wśród odmian tworzyw sztucznych istnieją dość zaawansowane odmiany o wysokiej wytrzymałości.

Materiał stojaka lub wieszaka (patrz powiązane elementy) dostarczony w zestawie.

- Metal. Metal (najczęściej stal nierdzewna) to najpopularniejszy materiał na podstawki i drążki do zawieszania: łączy w sobie wysoką wytrzymałość, trwałość i wytrzymały wygląd, i choć jest droższy od plastiku, to nie jest tak drogi, że ma decydujące znaczenie. A dużą wagę metalu w przypadku stojaków można przypisać zaletom - przyczynia się to do stabilności.

- Plastikowe. Kolejny popularny materiał, obok opisanego powyżej metalu. Plastik jest nieco mniej wytrzymały i trwały, ale w większości przypadków te momenty są w praktyce niewidoczne; jednocześnie materiał ten jest znacznie tańszy od metalu i ma niską wagę (ta ostatnia jest zaletą w przypadku kości wiszących).

- Drewno. Drewniane podkładki (głównie podkładki wykonane są z tego materiału) wyróżniają się przede wszystkim charakterystycznym wyglądem, wielu docenia je właśnie za wygląd. Kolejną zaletą drewna jest naturalność i przyjazność dla środowiska. Jednocześnie jest to całkowicie funkcjonalny, trwały i niezawodny materiał, chociaż pod pewnymi względami ustępuje plastikowi: w szczególności drewno ma tendencję do pochłaniania brudu i zapachów kuchennych, a jego czyszczenie może być dość trudne. Z tego powodu żywotność drewnianych podpór i desek może być krótsza niż plastikowych, chociaż materiały te mają...w przybliżeniu taką samą wytrzymałość.

- Ceramika. Materiał używany głównie na podstawki; takie stojaki mają postać kieliszków lub wazonów, na których urządzenia z zestawu umieszczane są uchwytami do dołu. Zaletami estetycznymi ceramiki jest zarówno różnorodność wzornictwa (takie stojaki mogą mieć różne wzory, a nawet tłoczenia dekorów), jak i możliwość zachowania ich prezentacji przez cały okres użytkowania: powierzchnia produktu nie blaknie i jest łatwa do oczyszczenia brud. Jednocześnie sama żywotność jest praktycznie nieograniczona, ceramika z czasem nie traci wytrzymałości. Dodatkowo podpory są masywne, a co za tym idzie stabilne. Z drugiej strony materiał ten jest delikatny, należy go chronić przed uderzeniami i wstrząsami, a stojak może pęknąć, jeśli spadnie na podłogę. Ponadto koszt takich produktów jest dość wysoki. W efekcie ceramika jest dość rzadka – głównie w designerskich modelach, tworzonych z oczekiwaniem oryginalnego wyglądu.

Kraj pochodzenia marki, pod którą sprzedawany jest zestaw. Z reguły wskazuje na to „ojczyzna” firmy produkcyjnej lub lokalizacja jej siedziby.

Istnieje wiele stereotypów związanych z „narodowością” marek i produktów, ale większość z nich w dzisiejszych czasach nie ma podstaw. Po pierwsze, rzeczywiste miejsce produkcji często różni się od kraju pochodzenia marki. Po drugie, jakość towaru zależy nie tyle od geografii, ile od polityki danej firmy i tego, jak dokładnie ta jakość jest w niej monitorowana. Dlatego warto zwracać uwagę na kraj pochodzenia marki tylko wtedy, gdy zasadniczo chcesz lub (nie chcesz) wspierać producenta z określonego stanu. Jakość najlepiej ocenia się na podstawie reputacji danej marki i ogólnej półki cenowej.