Porównanie Ajax MotionProtect Curtain vs Ajax MotionProtect Outdoor

Nowoczesne czujniki bezpieczeństwa są tradycyjnie podzielone na trzy główne grupy:

• Bezpieczeństwo : czujniki ruchu( podczerwień PIR i kombinowany PIR + mikrofale), pęknięcia, otwarcia, wibracje, bariery IR.
• Ochrona przeciwpożarowa : czujniki dymu i gazu.
• Gospodarstwo domowe : czujniki oświetlenia, wilgotności i wycieków.

Czujniki temperatury są przypadkiem szczególnym: mogą należeć do dowolnej z tych trzech grup.

Zwróć uwagę, że istnieje wiele połączonych modeli, które łączą kilka typów czujników jednocześnie. A oto szczegółowy opis każdej odmiany:

- Czujnik przejścia (szlaban). Czujniki reagujące na przekroczenie chronionego obwodu. Taki czujnik tworzy wiązkę (lub kilka wiązek) w zakresie podczerwieni, a po przejściu takiej wiązki przez obcy obiekt urządzenie wysyła sygnał. Najczęściej bariera IR składa się z osobno wykonanego odbiornika i nadajnika, jednak zdarzają się też urządzenia jednostronne, w których sam emiter „monitoruje” odbicie wiązki od określonego obiektu. Przypomnij sobie, że promienie podczerwone są niewidoczne gołym okiem; to skutecznie maskuje taki system. A zasięg działania nowoczesnych barier podczerwieni może sięgać kilkuset metrów.

- Czujnik ruchu. Czujniki reagujące na poruszające się obiekty w polu widzenia. Mogą korzystać z różnych zasad działania: podczerwieni, mikrofal, itp. Czujniki ruchu w pierwotnym znaczeniu tego terminu są używane głównie jako zabezpieczenia; takie modele mogą dodatkowo zapewniać funkcje czujnika przerwy, wibracji i / lub czujnika temperatury. Istnieje jednak inna odmiana - modele domowe zaprojektowane do użytku jako czujniki światła (patrz poniżej). Przeznaczone są do przełączania napięcia 230 V, przeznaczone do opraw (a nie 12/24 V stosowane w systemach alarmowych), a najczęściej wykorzystują to samo napięcie do własnego zasilania; i inne rodzaje detekcji (z wyjątkiem ruchu) nie są dostępne w takich modelach. Jeśli chodzi o rodzaje prac, podczerwień opiera się na zmianach promieniowania cieplnego obiektów i może dawać fałszywe alarmy z powodu nieprzewidzianych przepływów ciepła, a także zależy od warunków pogodowych. Połączone, które oprócz czujnika podczerwieni wyposażone są w mikrofale (mikrofale), reagują nie tylko na zmiany termiczne. W związku z tym są mniej podatne na fałszywe alarmy, ale są znacznie droższe.

- Czujnik ruchu na podczerwień (PIR).... Zasada działania czujnika podczerwieni PIR (z angielskiego pasywnego czujnika podczerwieni) polega na rejestracji zmian promieniowania cieplnego od otaczających obiektów. Takie czujniki dość dokładnie rejestrują ruch, ale nie są odporne na fałszywe alarmy spowodowane nieprzewidzianymi przepływami ciepła i zależą od warunków pogodowych. Istnieją modele, które łączą kilka czujników PIR, dzięki czemu mogą analizować więcej zmian i dokładniej rejestrować ruch.

- Mikrofalowy (mikrofalowy) czujnik ruchu. Czujniki te działają w mikrofalowym zasięgu radiowym podobnie jak radar: urządzenie okresowo emituje impuls i analizując odbity sygnał określa obecność ciał obcych w kontrolowanej przestrzeni. Takie urządzenia są nieco bardziej skomplikowane i droższe niż te na podczerwień, ale ich możliwości są znacznie szersze. Na przykład czujnik podczerwieni ma zwykle ograniczone pole widzenia, podczas gdy urządzenie mikrofalowe jest w stanie „widzieć” wokół siebie 360 °. Zasięg „radaru” nie ogranicza się do pola widzenia, może on wykrywać ciała obce za niewielkimi przeszkodami - takimi jak szyby okienne lub ścianki działowe między stanowiskami pracy w biurze. Ponadto czujnik mikrofalowy jest równie skuteczny w całym zakresie temperatur. Wśród wad, oprócz kosztów, można zauważyć, że niepożądane jest ich stosowanie, gdy ludzie stale znajdują się w obszarze działania mikrofal. Jednak większość alarmów nadal jest włączana tylko podczas nieobecności ludzi w pomieszczeniu.

- Połączony (PIR + mikrofalowy) czujnik ruchu. Modele te składają się z dwóch typów czujników, podczerwieni (PIR) i mikrofalowej (mikrofalowej). Połączone rozwiązanie łączy dwie różne technologie, aby zminimalizować liczbę fałszywych alarmów. Oprócz analizy termicznej takie urządzenia emitują fale elektromagnetyczne z dużą częstotliwością, zwykle 5,8 GHz (może się różnić w zależności od producenta). Fale te odbijają się od otaczających obiektów, dzięki czemu czujnik może zarejestrować nawet drobne zmiany.

- Przerwa czujnik. Czujniki bezpieczeństwa reagujące na zbicie szkła. Obecnie takie czujniki są najczęściej wykonywane bezkontaktowo i nie wymagają umieszczania na samej szybie, choć są wyjątki. A najpopularniejszą zasadą ich działania jest akustyka: za pomocą mikrofonu czujnik „nasłuchuje” otoczenia i reaguje na dźwięk tłuczonego szkła (dźwięk ten jest dość wyjątkowy, łatwo go oddzielić od zewnętrznego szumu). Istnieją inne zasady działania, na przykład podczerwień (reakcja na gwałtowną zmianę widzialnego „obrazu”) lub wibracje (śledzenie wstrząsów i drgań za pomocą czujnika dotykowego). Niektóre modele mają również funkcjonalność czujnika ruchu, a czasem pełnowartościowego czujnika drgań.

- Czujnik otwarcia. Czujniki bezpieczeństwa reagujące na otwarcie okien, drzwi, włazów itp. Z reguły sam czujnik umieszcza się w otworze drzwiowym lub okiennym, a na drzwiach / oknie umieszcza się specjalny znak. W stanie zamkniętym ta etykieta znajduje się w bliskiej odległości od głównego urządzenia, a po otwarciu odsuwa się i uruchamia czujnik. Takie czujniki mogą również mieć wykrywanie wibracji i / lub temperatury.

- Czujnik wibracji. Czujniki bezpieczeństwa, które reagują na różne wstrząsy i wibracje. Mogą być używane do różnych celów. Na przykład taki czujnik może ostrzegać przed próbą otwarcia drzwi lub okna, przejścia przez płot, włamania do sejfu lub całej ściany budynku; może być zainstalowany na drzwiach szafki lub szufladzie biurka jako sygnał otwarcia. A niektóre z tych urządzeń są tak czułe, że można je nawet umieścić w pobliżu pojedynczych wartościowych przedmiotów - dzięki czemu czujnik reaguje na każdą próbę przeniesienia takiego przedmiotu z jego miejsca. W sprzedaży dostępne są zarówno specjalistyczne czujniki drgań, jak i modele o połączonej funkcjonalności, które również reagują na ruch, pęknięcie, otwarcie i / lub temperaturę.

- Wykrywacz dymu. Czujki pożarowe reagujące na pojawienie się dymu w powietrzu. Jest to jedna z najprostszych i najbardziej niezawodnych metod wykrywania pożaru: dym powstaje podczas pożarów prawie gwarantowany, a nawet przy małej intensywności dymu najczęściej jest dość znaczący. Aby zwiększyć niezawodność, detektory te można łączyć z czujnikami gazu i / lub temperatury.

- Czujnik gazu. Czujki pożarowe reagujące na obecność określonego gazu w powietrzu. Specyficzny format działania takich urządzeń może być inny. Tak więc niektóre modele reagują na tlenek węgla - przypomnijmy, że jest to nie tylko produkt spalania i znak pożaru, ale także sam w sobie niebezpieczny, więc taki czujnik zapewnia również ochronę przed zatruciem tlenkiem węgla. Inne urządzenia uruchamiają się, gdy w powietrzu pojawia się znaczna ilość gazu domowego (na przykład z odkrytego palnika lub uszkodzonego rurociągu), metanu itp. - w takich przypadkach terminowe powiadomienie pomaga uniknąć eksplozji. Czujniki tego typu mogą również mieć funkcje reagowania na dym i / lub temperaturę.

- Czujnik wycieku (zalania). Domowe czujniki reagujące na wilgoć na podłodze lub innych powierzchniach. Taki czujnik montuje się bezpośrednio w miejscu ewentualnego zalania, a do detekcji wykorzystuje się parę (lub kilka par) specjalnych styków: nawet niewielka ilość wody między zaciskami zamyka je i prowadzi do zadziałania. Styki można umieścić zarówno na samym korpusie czujnika, jak i na urządzeniu zewnętrznym podłączonym do niego przewodem. Niektóre z tych urządzeń mają również funkcję czujnika temperatury.

- Czujnik temperatury. Samo w sobie wykrywanie temperatury jest bardzo wszechstronne, znajduje zastosowanie we wszystkich podstawowych formatach czujników - zabezpieczających, przeciwpożarowych i domowych. Jednocześnie produkowanych jest bardzo niewiele czystych czujników temperatury - są to oddzielne modele pożaru, które reagują na znaczny wzrost temperatury. W formacie bezpieczeństwa ten typ wykrywania jest najczęściej łączony z wykrywaniem ruchu lub otwarcia; w szczególności czujnik termiczny w systemach bezpieczeństwa może zapewnić, na przykład, monitorowanie ciepła z żywych obiektów lub reagowanie na zmianę temperatury w pomieszczeniu po otwarciu drzwi / okna. W zastosowaniach domowych chodzi o monitorowanie i kontrolowanie klimatu wewnętrznego; w tym celu czujniki tego typu są często uzupełniane czujnikami wilgotności.

- Czujnik wilgoci. Domowe czujniki monitorujące wilgotność w pomieszczeniach. Wilgotność jest jedną z kluczowych cech mikroklimatu, utrzymanie określonego poziomu wilgotności jest niezbędne zarówno dla normalnego samopoczucia ludzi, jak i dla bardziej szczegółowych zadań - zapewnienia optymalnych warunków w magazynie, warsztacie, laboratorium itp. rzadko, zwykle funkcja ta jest połączona z detekcją temperatury.

- Oświetlenie. Czujniki zaprojektowane do automatycznego włączania i wyłączania oświetlenia. Prawie wszystkie te modele to specjalny rodzaj czujników ruchu opisanych powyżej. A główna różnica w stosunku do tradycyjnych (zabezpieczających) czujników ruchu polega na tym, że tego typu czujniki służą do przełączania napięcia 230 V (a nie 12/24 V); to samo napięcie jest często używane do własnego zasilania, chociaż istnieją również modele z bateriami / akumulatorami. Ponadto większość tych urządzeń ma funkcję ściemniania (patrz „Funkcje i możliwości”). Czujnik światła można również wykorzystać ze względów bezpieczeństwa - do oświetlenia poruszającego się obiektu, który wpadł do chronionego obszaru. Jednak najczęściej takie czujniki zapewniają wygodę w sytuacjach czysto codziennych - na przykład, aby zapalić światło w ciemnym wejściu, gdy wejdzie tam osoba.

- Regulacja czułości. Możliwość zmiany progu czujnika, dostosowując go do specyfiki sytuacji. Taka regulacja służy głównie zapobieganiu fałszywym alarmom: na przykład, aby zewnętrzny czujnik światła nie włączał światła, reagując na kołyszące się na wietrze gałęzie drzew. Istnieją inne niuanse związane z regulacją czułości; możesz dowiedzieć się o nich więcej w dedykowanych źródłach.

- Regulacja oświetlenia. Funkcja używana głównie w czujnikach światła. Zazwyczaj takie urządzenia są wyposażone w fotokomórki, które oceniają poziom światła otoczenia; jeśli wokół jest za jasno i nie ma potrzeby włączania oświetlenia, czujnik po prostu nie zareaguje na „bodźce zewnętrzne”. A regulacja oświetlenia pozwala dostosować próg fotokomórki - czyli poziom oświetlenia, poniżej którego czujnik zaczyna działać zgodnie ze swoim głównym celem.

- Dostosowanie czasu odpowiedzi. Możliwość zmiany czasu timera na czujniku światła. Zwykle takie czujniki, po zaprzestaniu rejestrowania ruchu w polu widzenia, wyłączają światło nie od razu, ale z pewnym opóźnieniem - ten format pracy jest uważany za optymalny z wielu powodów. A regulacja czasu odpowiedzi pozwala ustawić czas wyłączenia na żądanie użytkownika (oczywiście w pewnych granicach); może to być przydatne do dostosowania czujnika do konkretnej sytuacji. Na przykład podczas instalowania oprawy nad werandą prywatnego domu dr...zwi wejściowe do tego domu mogą znajdować się w martwej strefie czujnika; ustawienie timera pozwala wybrać czas wyłączenia w taki sposób, aby właściciel mógł spokojnie otworzyć te drzwi, zanim zgaśnie światło, a lampa nie marnuje dodatkowej energii.

- Odporność na zwierzęta. Funkcja występująca głównie w czujnikach ruchu, w tym w niektórych modelach oświetlenia. Ogólna idea wynika z nazwy: funkcja ta pozwala uniknąć aktywacji czujnika u kotów, psów i innych zwierząt. Taka odporność może być przydatna nie tylko w obecności domowych „żywych stworzeń”, ale także w innych sytuacjach: np. gdy sąsiednie koty mogą wejść na podwórko obsługiwane przez czujnik. Zwróć uwagę, że próg dla tej funkcji może być stały (na przykład „od 20 kg”) lub dostosowywany; punkt ten należy wyjaśnić osobno. A w barierach IR z tą funkcją zwykle stosuje się inną zasadę - określenie wysokości obiektu. W tym celu urządzenie generuje dwie (lub więcej) równoległe wiązki na różnych wysokościach, a krótkotrwałe zacienienie dolnej wiązki, typowe dla małych zwierząt, nie jest odbierane jako wyzwalacz.

- Sygnał alarmowy. Ta cecha oznacza, że czujnik jest w stanie generować własny sygnał alarmowy - zwykle za pomocą wbudowanej syreny. Ten sygnał może być bardzo przydatny w niektórych sytuacjach. Na przykład syrena z czujnika ruchu lub włamania może przyciągnąć uwagę świadków, a nawet policji, znacznie komplikując zadanie intruzowi; a dźwięk z czujnika dymu lub gazu ostrzega wszystkie osoby w pobliżu, umożliwiając szybkie podjęcie działań w celu przeciwdziałania sytuacjom awaryjnym. Kolejną przydatną cechą tej funkcji jest to, że wiele czujników z sygnalizatorem jest w stanie przynajmniej częściowo spełnić swoje zadanie, nawet w przypadku całkowitej utraty łączności z centralą.

- Ochrona przed otwarciem/rozerwaniem. Dodatkowa ochrona przed próbami wyłączenia czujnika lub sabotażu jego pracy: po wykryciu takich prób czujnik generuje alarm. Należy pamiętać, że konkretne cechy takiego zabezpieczenia mogą się różnić w zależności od typu i konkretnego modelu czujnika. Niektóre urządzenia reagują na naruszenie integralności obudowy, inne - na utratę kontaktu z podłożem, inne - na charakterystyczne wstrząsy, wstrząsy lub wibracje wynikające z prób otwarcia lub oderwania czujnika itp. Takie niuanse powinny być wyjaśnione oddzielnie. Jednak w każdym przypadku ten rodzaj ochrony zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo; nie daje absolutnej gwarancji przed ingerencją w system alarmowy, ale znacznie komplikuje to zadanie. .

- Powiadomienie o zagłuszaniu komunikacji. Funkcja znaleziona w czujnikach bezprzewodowych (patrz „Połączenie”). W przypadku wykrycia próby zagłuszania komunikacji bezprzewodowej czujnik taki wysyła ostrzeżenie do centrali, a w przypadku całkowitej utraty komunikacji z powodu zagłuszenia wyzwala własny sygnał alarmowy. To znacznie utrudnia ingerencję w bezprzewodowy system alarmowy.

Kąt poziomy objęty przez czujnik. Jest to jeden z parametrów decydujących o wielkości pola widzenia sensora – wraz z kątem pokrycia w pionie (patrz niżej).

W przypadku czujników ściennych i podobnych (patrz „Instalacja”), które „wyglądają” poziomo lub prawie poziomo, znaczenie tego parametru jest oczywiste. Ale w modelach sufitowych jego wartość może być inna. Jeśli więc dla czujnika sufitowego określony jest kąt pokrycia 360°, oznacza to, że pole widzenia ma kształt regularnego stożka, plamka pokrycia jest okrągła, a szerokość tego stożka jest określona przez kąt pokrycia w pionie. Jeżeli kąt widzenia w takim urządzeniu jest mniejszy niż 360°, oznacza to, że stożek pola widzenia jest „spłaszczony”, pole widzenia jest owalne, a kąt pokrycia w poziomie w tym przypadku opisuje wielkość pole widzenia wzdłuż długiej osi. To samo dotyczy modeli z połączoną instalacją - ściana / sufit.

W każdym razie parametr ten należy wziąć pod uwagę przy wyborze czujnika do określonych warunków. Tak więc w przypadku dużych pomieszczeń z wejściami z kilku stron przydatne są czujniki dookólne, a jeśli są tylko jedne drzwi i nie ma innych dróg wejścia, przydatne mogą być również czujniki wąskokierunkowe. W przypadku czujnika światła zainstalowanego nad werandą domu zwykle nie jest wymagane szerokie pole widzenia; wręcz przeciwnie, wąski kąt zasięgu jest zaletą, w szczególności może w pewnym stopniu zastąpić odporność na zwierzęta(patrz "Funk...cje i możliwości") - w niektórych przypadkach czujnik można skierować tak, aby nie widział zwierząt domowych Zwierząt. Natomiast kątowe czujniki światła z definicji pokrywają duży obszar.

Osobny przypadek stanowią bariery IR (patrz „Przeznaczenie”). W nich poziomy kąt zasięgu to kąt, o który emiter IR można obracać bez przesuwania korpusu urządzenia. Wskazuje na to całkowity zakryty sektor, czyli kąt 90° oznacza możliwość obrotu o 45° w każdym kierunku od pozycji centralnej. Do regulacji systemu i kierowania wiązek do odbiorników służą ruchome nadajniki; taka potrzeba z reguły powstaje podczas instalacji, ponieważ dokładność celowania musi być bardzo wysoka, a ze względu na samą pozycję kadłuba jest bardzo trudna do osiągnięcia.

Kąt pionowy objęty przez czujnik. Wraz z poziomym kątem pokrycia (patrz wyżej) opisuje całkowity rozmiar pola widzenia czujnika.

Należy pamiętać, że w modelach montowanych na suficie kąty widzenia można określić w określony sposób; aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Kąt pokrycia w poziomie”. W innych przypadkach znaczenie tego parametru jest na ogół oczywiste. Jednocześnie pokrycie pionowe nie jest uważane za tak ważny parametr jak pokrycie poziome. W wielu modelach w ogóle nie jest to wskazane - zakłada się, że jeśli mniej lub bardziej dokładnie wycelujesz czujnik w żądany obszar w zasięgu, kąt pokrycia będzie wystarczający do wyzwolenia, jeśli zajdzie taka potrzeba.

W barierach IR (patrz „Przeznaczenie”) znaczenie tego parametru jest nieco inne: jest to kąt, pod jakim wiązka IR może zostać odchylona w płaszczyźnie pionowej w celu precyzyjnego wycelowania w odbiornik sygnału. Jednak stosunkowo łatwo jest zainstalować odbiornik i nadajnik na tej samej wysokości, więc kąty te są zwykle niewielkie – do 20° (10° w obie strony), a często nawet mniejsze.

Nominalny zasięg czujnika.

Konkretne znaczenie tego parametru zależy od typu urządzenia (patrz „Czujnik”); w tym przypadku w większości przypadków mówimy o maksymalnym zasięgu wykrywania. Tak więc w przypadku czujnika ruchu zakres to maksymalna odległość, z której czujnik jest w stanie wykryć poruszający się obiekt; w przypadku bezdotykowego czujnika zbicia jest to maksymalna odległość od szyby, na której można zainstalować urządzenie; dla czujnika drgań - największa odległość od silnego źródła drgań (np. wiertarka udarowa rozbijająca zabezpieczoną ścianę). Szczególnym przypadkiem są tylko bariery podczerwieni: w nich zasięg odpowiada największej odległości, na jaką można oddzielić przetwornik i odbiornik wiązki (lub przetwornik i powierzchnię, od której wiązka jest odbijana).

Tak czy inaczej, należy pamiętać, że zakres jest zwykle wskazywany jako idealny, w najlepszym przypadku, dla pewnych uśrednionych warunków. Dlatego przy wyborze warto wziąć pewien margines – da to dodatkową gwarancję w przypadku niesprzyjających warunków (np. mgła, która zakłóca działanie czujnika IR). Jeśli chodzi o wartości specyficzne, to w wielu czujnikach (głównie przeznaczonych do użytku wewnętrznego) zasięg działania nie przekracza 10 m. 11-14 m można nazwać wartością średnią, a w większości modeli „dalekiego zasięgu” wskaźnik ten sięga 15 m i więcej.

Czas pracy czujnika przy autonomicznym zasilaniu na jednym zestawie akumulatora lub na ładowaniu akumulatora (patrz „Zasilanie”). Należy pamiętać, że wskaźnik ten jest dość przybliżony - zwykle jest wskazywany albo dla idealnego, albo dla jakiegoś „przeciętnego” trybu pracy. Prawdziwa autonomia zależy również od wielu praktycznych niuansów: częstotliwości odpowiedzi, zasięgu komunikacji, poziomu zakłóceń itp., aż do temperatury powietrza. Tak więc w praktyce czas działania może różnić się od deklarowanego w jednym lub drugim kierunku. Niemniej jednak, zgodnie z tą cechą, całkiem możliwe jest zarówno oszacowanie ogólnej autonomii czujnika, jak i porównanie ze sobą różnych modeli: różnica we wskazanym czasie pracy zwykle całkiem odpowiada różnicy w rzeczywistej autonomii.

Należy pamiętać, że nowoczesne czujniki charakteryzują się bardzo niskim poborem mocy, dlatego czas ich działania liczony jest w miesiącach.

Klasa ochrony przed niekorzystnymi warunkami środowiskowymi, co odpowiada obudowie czujnika.

Parametr ten jest tradycyjnie oznaczony zgodnie ze standardem IP - oznaczenie „IP” dwiema liczbami, z których każda odpowiada własnemu wskaźnikowi. Tak więc pierwsza liczba opisuje ochronę przed wnikaniem kurzu i ciał obcych; Wśród czujników tego wskaźnika są takie opcje:

- 2. Ochrona przed przedmiotami o grubości 12,5 mm lub większej; zapobiega przedostawaniu się palców.
- 3. Ochrona przed przedmiotami o grubości 2,5 mm lub więcej, w szczególności przed wieloma narzędziami.
- 4. Ochrona przed przedmiotami o grubości 1 mm lub więcej, takimi jak większość przewodów.
- 5. Pełna ochrona przed kontaktem „wypełnienia” z ciałami obcymi, odporność na kurz (kurz może wnikać do wnętrza obudowy, ale w niewielkich ilościach nie wpływających na pracę urządzenia).
- 6. Całkowicie zamknięta obudowa zapobiegająca przedostawaniu się kurzu.

Zwróć uwagę, że parametr ten opisuje tylko ochronę mechaniczną zapewnianą przez obudowę (z grubsza mówiąc, wielkość otworów w niej i przedmioty, które mogą przez nie przebić). W tym przypadku nie ma mowy o ochronie przed manipulacją i ingerencją w działanie czujnika - jest to całkowicie osobny niuans, realizowany w inny sposób (na przykład poprzez zainstalowanie czujnika do otwierania obudowy).

Druga liczba charakteryzująca ochronę przed wilgocią może wyglądać następująco:

- 0. Całk...owity brak jakichkolwiek zabezpieczeń, wnikanie wody na obudowę jest niedopuszczalne. Ogólnie oznacza, że czujnik jest przeznaczony wyłącznie do użytku w pomieszczeniach.
- 1. Ochrona przed pionowymi kroplami wody.
- 2. Ochrona przed pionowymi upadkami przy wychyleniu obudowy do 15° od pozycji standardowej.
- 3. Ochrona przed bryzgami spadającymi na obudowę pod kątem do 60° do poziomu. Minimalny wskaźnik mówiący o odporności na deszcz.
- 4. Ochrona przed rozpryskami z dowolnego kierunku. Pozwala bezpiecznie nosić deszcz przy silnym wietrze.
- 5. Ochrona przed strumieniami wody z dowolnego kierunku, odporność na burze.
- 6. Ochrona przed silnymi strumieniami wody lub silnymi falami morskimi (gdy urządzenie może na krótki czas całkowicie schować się pod falą).

Wyższe poziomy odporności na wilgoć, pozwalające na zanurzenie w wodzie, nie są spotykane we współczesnych czujnikach - po prostu nie jest to wymagane, w najcięższych warunkach zwykle wystarcza poziom 6, a nawet 5.

Stopień ochrony IP jest szczególnie ważny do rozważenia przy wyborze czujników zewnętrznych (patrz „Zastosowanie”) - są one najbardziej podatne na niekorzystne skutki. Warto w tym miejscu zauważyć, że brak określenia stopnia ochrony nie oznacza, że urządzenie nie jest chronione. Chodzi o to, że nie przeszedł on oficjalnej certyfikacji IP, ale faktyczny stopień ochrony może być dość wysoki (w takich przypadkach należy to doprecyzować zgodnie z dokumentacją producenta). Jednocześnie podkreślamy, że pewien stopień ochrony IP sam w sobie nie gwarantuje możliwości użytkowania na zewnątrz – w końcu czujnik musi wytrzymać nie tylko wilgoć i kurz, ale także ekstremalne temperatury, światło słoneczne i inne niekorzystne czynniki.

Zakres temperatury otoczenia, w którym gwarantuje się, że czujnik będzie działał.

Wszystkie nowoczesne czujniki są w stanie bez konsekwencji tolerować temperatury typowe dla pomieszczeń mieszkalnych i biurowych. Dlatego warto zwracać uwagę na parametr ten głównie w tych przypadkach, w których planowane jest użycie czujnika w bardziej niesprzyjających warunkach - na przykład na ulicy, w nieogrzewanym pomieszczeniu, „gorącym” warsztacie przemysłowym itp. ” Modele żaroodporne” są niepożądanym narażeniem na bezpośrednie działanie promieni słonecznych - mogą nagrzewać obudowę do temperatur znacznie wyższych niż dopuszczalne.

Najwyższa wilgotność względna, przy której czujnik może być używany.

Wiele modeli z łatwością toleruje krótkotrwałe (do kilku godzin) przebywanie w bardziej wilgotnej atmosferze; jednak dla pełnej gwarancji nadal lepiej nie przekraczać dopuszczalnej wilgotności. Pod względem konkretnych liczb, w pomieszczeniach mieszkalnych/biurowych (i podobnych warunkach) wilgotność względna rzadko przekracza 70%. Jednak do użytku na zewnątrz i w pomieszczeniach o dużej wilgotności (baseny, pralnie itp.) zaleca się stosowanie czujników zaprojektowanych na wilgotność co najmniej 90%.