Porównanie Crosman HB 17 vs Crosman American Classic

Długość robocza lufy zainstalowanej w pistolecie/rewolwerze wynosi od komory do lufy. W modelach airsoftowych (przede wszystkim AEG, patrz „Typ”), podana jest długość lufy wewnętrznej, wzdłuż której bezpośrednio porusza się pocisk. Od tego parametru zależą bezpośrednio trzy główne punkty: początkowa prędkość pocisku, długość linii celowania i wymiary broni.

W pneumatyce krótkolufowej (do 20 - 25 cm) i rewolwerach Flauberta długa lufa pozwala na osiągnięcie wyższych prędkości początkowych. Co prawda nie ma tu sztywnej zależności, a modele z tymi samymi rozmiarami lufy mogą się znacznie różnić prędkością początkową (zwłaszcza, że ta ostatnia również zależy od wielu parametrów, przede wszystkim zasady działania - patrz "Typ"). Jednak pistolety z długą lufą są generalnie lepsze do strzelania z dużej odległości niż pistolety z krótką lufą. Wynika to z drugiego niuansu – długości linii celowniczej: długa lufa pozwala zwiększyć odległość między muszką a całością, redukując tym samym błędy w celowaniu. Jednak w odniesieniu do wymiarów, zwiększenie długości lufy nie tylko sprawia, że broń jest bardziej nieporęczna, ale także pogarsza jej równowagę, ponieważ środek ciężkości przesuwa się z tego powodu do przodu.

Z tym wskaźnikiem wiąże się jeszcze kilka niuansów. Tak więc w kopiach pistoletów bojowych (patrz wyżej) długość lufy dobierana jest zgodnie z rozmiarem broni, z której ten model został skopiowany. A w przypadku produktów nabojowych na pusty nabój (patrz...„Typ”) parametr ten w ogóle nie jest wskazany, ponieważ w takich pistoletach praktycznie nie ma pełnowartościowej lufy.

Prędkość wylotowa - czyli prędkość pocisku przy wyjściu z lufy - zapewniana przez pistolet/rewolwer. Zwróć uwagę, że w przypadku niektórych broni rzeczywista prędkość wylotowa może się różnić; więcej na ten temat, patrz „Typ”, i tutaj zauważamy, że w przypadku takich modeli charakterystyka zwykle wskazuje średnią wartość dla idealnych warunków.

Ogólnie rzecz biorąc, im większa prędkość pocisku, tym większy zasięg broni i większa jej zdolność penetracji. W związku z tym w niektórych krajach wskaźnik ten jest podstawą prawnych ograniczeń sprzedaży pneumatyki (co do zasady sprzedawcy działający w dobrej wierze posiadają odpowiednie informacje). A w przypadku broni ASG ten moment jest ważny ze względów bezpieczeństwa: zbyt duża prędkość piłki zwiększa prawdopodobieństwo kontuzji. Jednak pistolety ASG zwykle dają nie więcej niż 100 m/s. Jak na standardy klasycznej pneumatyki jest to bardzo mało: większość pneumatyki o krótkich lufach mieści się w zakresie 100-125 m/s, w niektórych modelach prędkość początkowa może osiągnąć 125-150 m/s, a nawet więcej.

W „floberach” prędkości są wyższe: wskaźnik do 175 m / s jest uważany za stosunkowo niski, do 200 m / s - średnia, a niektóre modele z długimi lufami dają ponad 200 m / s. Nal...eży jednak pamiętać, że mówimy o prędkościach deklarowanych przez producenta, podczas gdy rzeczywista wydajność będzie w dużej mierze zależeć od cech wkładu (obciążenie, skład, jakość wykonania). Dlatego rzeczywiste prędkości początkowe w takiej broni mogą znacznie różnić się od deklarowanych.

Obecność bezpiecznika w broni - urządzenie zapobiegające niechcianemu strzałowi.

Specyficzny format sterowania dla tej funkcji może się różnić. Najpopularniejszą opcją jest więc tradycyjny lont (najczęściej w postaci charakterystycznej flagi kciuka), włączany i wyłączany przez strzelca wyłącznie ręcznie. W „przerwach” (patrz „System napinania”) można zainstalować automatyczne systemy blokujące zjazd po każdym przeładowaniu; aby oddać strzał, taka broń po napięciu musi być ręcznie wyjęta z zamka bezpieczeństwa. Jest też inny rodzaj bezpiecznika automatycznego – kluczyk na rękojeści, który nie pozwala na oddanie strzału, dopóki strzelec mocno nie weźmie broni do ręki (jak w pistolecie Colt M1911) lub mechanizm ochronny bezpośrednio na spuście (jak np. w pistoletach Glock), dzięki czemu strzał następuje tylko przy wyraźnym naciśnięciu spustu. (Jednocześnie pneumatyczne kopie Glocka mogą mieć też bezpiecznik ręczny - najczęściej w postaci suwaka pod lufą).

Zwróć uwagę, że poza zapewnieniem dodatkowego zabezpieczenia bezpiecznik może pełnić jeszcze jedną funkcję - w egzemplarzach broni wojskowej pozwala ćwiczyć umiejętności posługiwania się taką bronią. Pod względem rozpowszechnienia modele z bezpiecznikiem stanowią większość wśród pistoletów pneumatycznych. Niektóre konkretne rodzaje takiej broni nie są wyposażone w to urządzenie - w szczególności niedrogie modele sprężynowo-tłokowe, w których zrezygnowano z dodatkowego wy...posażenia w celu obniżenia kosztów, a także wysokiej klasy jednostrzałowe pistolety PCP, przeznaczone dla doświadczonych strzelców . Jeśli chodzi o broń pod „flobert” i pod ślepymi nabojami, obecność w nich bezpiecznika jest typowa dla większości modeli w postaci pistoletów, ale w rewolwerach, wręcz przeciwnie, taka funkcjonalność jest rzadka.

Podsumowując, podkreślamy, że obecność bezpiecznika nie eliminuje konieczności ścisłego przestrzegania zasad bezpieczeństwa podczas obchodzenia się z bronią.

Możliwość dostosowania charakterystyki spustu zainstalowanego w pistolecie. Jako minimum mówimy o ustawieniu siły docisku; dodatkowo w większości przypadków można również wyregulować długość biegu jałowego (odległość od pozycji wyjściowej do pracy).

Funkcja ta pozwala dostosować charakterystykę zjazdu do osobistych preferencji strzelca, uczynić broń tak wygodną, jak to możliwe, a tym samym poprawić celność strzelania. Jednocześnie mechanizm regulacji wyraźnie komplikuje konstrukcję broni i wpływa na jej koszt. Dlatego sensowne jest stosowanie takich mechanizmów tylko w modelach o długiej długości lufy i dużej prędkości wylotowej, przeznaczonych do precyzyjnego strzelania sportowego. W rezultacie modele z regulowanym spustem znajdują się głównie wśród sportowych (profesjonalnych) pistoletów pneumatycznych. Zauważ, że w pistoletach startowych funkcja ta w zasadzie nie ma sensu.

Całkowita długość broni wynosi zwykle od lufy do części wystającej najdalej do tyłu (zazwyczaj spód rękojeści). Parametr ten nie tylko pozwala ocenić ogólną kompaktowość pistoletu, ale może być również przydatny przy doborze do niego akcesoriów - np. kabury, futerału czy torby transportowej.

Materiał używany do wykończenia chwytu pistoletowo-rewolwerowego.

Podstawa rączki jest zwykle wykonana z tego samego materiału co korpus (patrz niżej), jednak dla dodatkowej wygody projekt może zawierać podkładki różniące się składem od korpusu. Dlatego materiał uchwytu (materiał nakładek) jest określony osobno w charakterystyce. Należy również pamiętać, że wiele modeli jest dostępnych w kilku wykończeniach jednocześnie. Jeśli chodzi o konkretne opcje, są one następujące:

- Plastikowy. Najpopularniejszy w naszych czasach materiał: modele z plastikowymi rękojeściami stanowią większość wśród pneumatyki, a wśród „flobertów” i pistoletów startowych(konkretnie modele na nabój ślepy prawie wszystkie mają podobne rękojeści). Wynika to z faktu, że plastik jest dość trwały i praktyczny, przyjemny w dotyku a przy tym niedrogi.

- Drewno. Materiał przeznaczony dla fanów klasyki. Drzewko ma charakterystyczny wygląd, za który jest głównie cenione, jest przyjemne w dotyku, ale w praktyce gorsze od plastiku: takie uchwyty są bardziej podatne na zarysowania, odpryski i pęknięcia, a przy tym są droższe. Większość modeli z rękojeściami wykonanymi z tego materiału to rewolwery typu flaubert, a najczęściej drewno nie jest jedynym dostępnym wykończeniem. Ale pneumatyka na drzewie jest niezwykle rzadka.

- Guma. Guma j...est nieco bardziej miękka od plastiku, co czyni ją przyjemniejszą w dotyku, a ponadto nie pęka nawet przy silnych uderzeniach. Z drugiej strony nie ma innych zauważalnych zalet, ale kosztuje znacznie więcej. Dlatego pneumatyka z gumowymi rękojeściami nie otrzymała dystrybucji, a większość rewolwerów Flaubert z tą cechą jest dostępna w innych wykończeniach.

Materiał, z którego wykonany jest korpus pistoletu.

Głównymi materiałami znalezionymi w naszych czasach są metal i plastik. Jednocześnie podział na obudowy metalowe i plastikowe dotyczy właściwie tylko pneumatyki; modele dla „floberta” i pustego wkładu (patrz „Typ”) są prawie wszystkie wykonane z metalu. Jeśli chodzi o cechy każdego z materiałów, są one następujące:

— Metal. Kluczowe zalety metalu to wytrzymałość, niezawodność i podobieństwo do materiałów stosowanych w broni palnej. Takie futerały ważą znacznie więcej niż te plastikowe, ale ten moment jest też często określany jako zaleta – dodatkowo potęguje podobieństwo do bojowych pistoletów/rewolwerów, stwarza poczucie solidności i pozwala skutecznie ćwiczyć umiejętności pracy z bronią. Główną wadą metalu jest jego dość wysoki koszt. Ponadto należy pamiętać, że skład tego materiału może być inny: w szczególności w modelach budżetowych zamiast stali można zastosować lżejszy i tańszy, ale mniej trwały silumin lub inny podobny stop.
Osobno należy powiedzieć, że w niektórych nowoczesnych broniach palnych (w szczególności Glock) tylko śruba obudowy jest wykonana z metalu, a rama i uchwyt z tworzywa sztucznego. W przypadku pistoletów pneumatycznych i pistoletów startowych wykonanych z podobnych materiałów nasz katalog wymienia również metal jako materiał korpusu, aby podkreślić podobieństwo do prototypów bojowych.

- Pla...stikowy. Materiał stosowany głównie w budżetowych modelach pneumatyki. W tym przypadku oznacza to korpus wykonany w całości z tworzywa sztucznego - łącznie z osłoną-przesłoną, jeśli jest dostępna w konstrukcji. Główną zaletą tego materiału w tym przypadku jest jego niski koszt - to determinowało specyfikę jego zastosowania. Z drugiej strony, plastik jest zauważalnie gorszy od metalu pod względem wytrzymałości i niezawodności, a niewielka waga takich etui jest przez wielu uważana za wadę – broń jest postrzegana jako „zabawka”. Co prawda istnieją również zaawansowane odmiany plastiku - trwałe, żaroodporne, odpowiednie nawet do broni wojskowej; jednak w pneumatyce takie materiały są używane w dość drogich kopiach prawdziwych pistoletów, w których plastikowa rama jest połączona z metalową śrubą obudowy - i takie przypadki są już uważane za metalowe (patrz wyżej).

Całkowita waga broni. Z reguły „pusta” waga jest podana w charakterystyce, bez materiałów eksploatacyjnych (pociski / naboje, naboje).

Parametr ten ma dwa znaczenia. Z jednej strony ciężki pistolet / rewolwer jest żmudny, aby utrzymać wagę przez długi czas; ponadto wzrost masy często wiąże się ze zwiększeniem długości lufy, dzięki czemu środek ciężkości przesuwa się do przodu - a to dodatkowo zwiększa niedogodność. Z drugiej strony masywność daje dodatkowe podobieństwo do broni wojskowej i ogólne wrażenie solidności, a w modelach z blow-backiem (patrz wyżej) zmniejsza również odczuwalny odrzut. Dlatego wielu uważa, że znaczna waga jest zaletą, a nie wadą.

Należy pamiętać, że w modelach pod nabój Flaubert i nabój ślepy waga mniej więcej odpowiada broni wojskowej o podobnym modelu lub rozmiarze. W pneumatyce rozrzut może być dość duży, zwłaszcza że nie każdy taki pistolet jest kopiowany z bojowego. Warto tutaj zauważyć, że modele PCP są najbardziej masywne (patrz „Rodzaj”): ze względu na wbudowany czołg waga takich pistoletów wynosi zwykle 1 kg lub więcej. Pneumatyka variable Pump jest nieco lżejsza - tutaj znajdziesz broń o wadze do 900 g, a nawet do 800 g. Maksymalna wartość dla AEG to 900-1000 g, a w najlżejszych modelach waga nie przekracza 700 g. A wśród modeli sprężynowo-tłokowych...i balonów gazowych można znaleźć prawie każdą wagę - od małej ( mniej niż 600 g) do znacznej (ponad 1 kg).