Porównanie Sigeta MB-130 40x-1600x LED Mono vs Sigeta MB-401 40x-1600x LED Dual-View

Ogólne przeznaczenie mikroskopu.

Obecnie dostępne są 4 główne opcje zastosowania: mikroskop dziecięcy, edukacyjny, laboratoryjny i specjalistyczny. Jednocześnie różne opcje (przynajmniej z trzech pierwszych) można z powodzeniem łączyć w jednym modelu - np. najprostsze i najtańsze mikroskopy edukacyjne można z powodzeniem pozycjonować jako mikroskopy dziecięce, a te najbardziej zaawansowane także jako laboratoryjne . A oto szczegółowy opis różnych opcji docelowych:

- Dziecięce. Najprostsze i najtańsze mikroskopy, przeznaczone przede wszystkim dla dzieci stawiających pierwsze kroki w naukach przyrodniczych (a także dla innych niewymagających użytkowników, którzy nie potrzebują szczególnie zaawansowanej funkcjonalności). W związku z tym w takich urządzeniach brakuje zaawansowanych funkcji, takich jak blokada ostrości, oświetlenie według metody Koehlera, wyjścia wideo (dla modeli cyfrowych i opto-cyfrowych), trinokular z możliwością podłączenia kamery itp. Dodatkowo korpus może być wykonany w jasnych kolorach , a plastik jest zwykle używany jako materiał na korpus. Niemniej jednak wiele mikroskopów dziecięcych jest wyposażonych w obrotowe głowice umożliwiające szybką regulację powiększenia, a całkowite powiększenie może znacznie przekroczyć 600x „po wyjęciu z pudełka” i 1000x w konfiguracjach z najwyższej półki.

- Ed...ukacyjny. Mikroskopy dobrze nadające się do użytku edukacyjnego; czasami takie spotkanie jest nawet bezpośrednio wskazane przez producenta. Specyficzna funkcjonalność takich modeli jest dość zróżnicowana, typ może być również różny (zarówno biologiczny, jak i stereoskopowy). Ogólnie rzecz biorąc, urządzenia tej specjalizacji zajmują pozycję pośrednią między prostymi i niedrogimi mikroskopami dziecięcymi a zaawansowanym sprzętem laboratoryjnym. Jednocześnie istnieje wiele modeli, które mają wspólny cel - „dziecięcy/edukacyjny” lub „edukacyjny/laboratoryjny”. Pierwszy typ jest prosty i niedrogi, do celów edukacyjnych nadaje się głównie do szkoły; z kolei druga opcja może się przydać nawet na uniwersyteckim wydziale nauk przyrodniczych.

- Laboratorium. Najbardziej zaawansowany typ nowoczesnych mikroskopów, przeznaczony do pełnoprawnych badań laboratoryjnych i innych poważnych zadań. W związku z tym takie modele nie są tanie, ale dają obraz wysokiej jakości i ogólnie mają najszerszą funkcjonalność (choć konkretny zestaw możliwości oczywiście może być inny). Wśród możliwości spotykanych w mikroskopach laboratoryjnych są ruchome stoliki, montaż filtrów świetlnych, 2 rodzaje oświetlenia (dolne i górne), oświetlenie Według metody Koehlera, przydatność do specjalnych metod mikroskopowych (fluorescencyjne, kontrast fazowy) itp.

- Specjalistyczne. Mikroskopy o określonej konstrukcji i przeznaczeniu, w taki czy inny sposób różniące się od bardziej tradycyjnych modeli. Te różnice mogą być różne; w związku z tym konkretna specjalizacja również się różni. Tak więc ostatnio dość dużą popularność zyskały przenośne modele do smartfonów: za pomocą specjalnego spinacza do bielizny takie urządzenie jest przymocowane bezpośrednio do gadżetu naprzeciwko głównego aparatu, a ekran smartfona pełni rolę okularu. Innym popularnym typem są kompaktowe mikroskopy cyfrowe bez własnych ekranów, które są podłączane do komputerów PC lub laptopów przez USB, a nawet do smartfonów przez Wi-Fi (w tym przez Internet). Obejmuje to również profesjonalny sprzęt o dość wąskiej specjalizacji: stereoskopy ze specjalnymi mocowaniami do protetyki dentystycznej, do lutowania mikroukładów itp .; mikroskopy do badań metalurgicznych; urządzenia na statywie z przedłużaczem, przeznaczone do kontroli poszczególnych obszarów na dużych obiektach; mikroskopy porównawcze do badań balistycznych i śladowych w kryminalistyce; itd.

- Obiektyw zmiennoogniskowy. Obiektyw o zmiennym powiększeniu. Taka optyka pozwala na płynną zmianę ogólnego powiększenia mikroskopu w określonych granicach, bez zmiany obiektywu/okularu i nawet bez odrywania się od obserwacji. Z drugiej strony obiektywy zmiennoogniskowe są bardziej skomplikowane i droższe niż optyka o stałym powiększeniu. W związku z tym stosuje się je głównie w mikroskopach stereoskopowych (patrz „Typ”): podczas napraw, montażu i innych zadań, do których takie urządzenia są wykorzystywane, niezwykle przydatna jest możliwość płynnej regulacji powiększenia.

- Wielość powiększenia. Współczynnik powiększenia zapewniany przez obiektyw. Parametr ten wraz z powiększeniem okularu wpływa na ogólne powiększenie instrumentu (patrz wyżej). Większość mikroskopów biologicznych (patrz „Typ”) jest wyposażona w kilka obiektywów o różnym powiększeniu na głowicy obrotowej; pozwala to na dostosowanie powiększenia zgodnie z życzeniem użytkownika. Standardowe opcje powiększenia takich obiektywów to 4x, 10x, 40x, 100x.

- Achromatyczny. Jeden z rodzajów korekcji kolorów stosowanych w soczewkach. Konieczność korekcji barw wynika z tego, że światło o różnych kolorach jest różnie załamywane przez soczewki, a bez dodatkowych środków obraz w mikroskopie rozmazałby się z tęczowymi plamami. Achromatyczna to jeden z najprostszych rodzajów korekcji kolorów, w takiej optyce korygowane są zniekształcenia kolorów w kolorze żółtym i zielony...m. Obiektywy-achromaty wyróżniają się prostotą konstrukcji i niskim kosztem. Co prawda jakość obrazu w nich jest daleka od ideału: taki obiektyw daje wyraźny obraz tylko w środku obrazu, szerokość pola ostrości wynosi około jednej trzeciej całkowitej szerokości pola widzenia, a czerwony - na krawędziach obrazu mogą pojawić się niebieskie plamy. Jest to jednak wystarczające do ogólnej znajomości, wstępnego szkolenia, a często do poważniejszych zadań.

- Planachromat. Ulepszona i dopracowana różnorodność obiektywów achromatycznych (patrz wyżej). W planachromatach przewidziana jest dodatkowa korekcja krzywizny pola, dzięki której obszar wyraźnie widocznego obrazu w takich soczewkach wynosi co najmniej 2/3 całkowitej szerokości pola widzenia, a często nawet więcej. Są to soczewki, które są zalecane do poważnych badań i profesjonalnego użytku.

- Średnica osadzenia. Rozmiar gwintu używanego do mocowania obiektywu. Większy otwór zwykle oznacza szerszą soczewkę obiektywu, co oznacza wyższą aperturę i lepszą jakość obrazu. Z drugiej strony duży rozmiar wpływa na wymiary, wagę i koszt optyki. We współczesnych mikroskopach spotyka się głównie średnice od 20 do 35 mm. Znając rozmiar gwintu, możesz zakupić soczewki zamienne lub zamienne do urządzenia.

- Monokular. Okular jednosoczewkowy, który można oglądać tylko jednym okiem. Z oczywistych względów jest używany tylko w mikroskopach biologicznych (patrz Typ). Zaletami monokularów są przede wszystkim mniejsze rozmiary i koszt niż inne odmiany; ponadto nie wymagają dopasowania między źrenicami. Z drugiej strony ciągłe patrzenie przez okular jednym okiem jest męczące, więc ta opcja słabo sprawdza się w sytuacjach, w których trzeba często i długo zaglądać w mikroskop.

- Lornetka. Podwójny okular, który można oglądać obydwoma oczami jednocześnie. Należy zauważyć, że taka optyka jest używana nie tylko w mikroskopach stereoskopowych, pierwotnie przeznaczonych do oglądania obiektu przez dwa obiektywy (patrz „Typ”), ale także w mikroskopach biologicznych z jednym obiektywem. Faktem jest, że o wiele wygodniej jest zajrzeć do urządzenia optycznego dwojgiem oczu niż jednym, oczy są mniej obciążone, a zmęczenie nie pojawia się tak szybko. Dlatego do poważnych zadań związanych z częstym używaniem mikroskopu najlepszą opcją są lornetki (lub trinokulary, patrz poniżej). Taka optyka jest droższa niż jednookularowa, ale rekompensuje to łatwość obsługi.

- Trinokularowy. Różnorodne lornetki (patrz odpowiedni punkt), uzupełnione o trzeci kanał optyczny dla specjalnej kamery wideo okularowej. Taka kamera jest zwykle podłączona do komputera PC lub laptopa; instalując go w gni...eździe na trzeci okular można wykonywać zdjęcia i filmy, a także wyświetlać obraz w czasie rzeczywistym na ekranie komputera. Jednocześnie możesz normalnie patrzeć przez mikroskop. Urządzenia trinokularowe są wysoce funkcjonalne i wszechstronne, ale złożone i drogie.

- Wyświetlacz LCD. Mikroskop posiada ekran LCD, który zastępuje tradycyjny okular. Nie trzeba za każdym razem pochylać się nad takim urządzeniem, aby obejrzeć obraz, co jest bardzo wygodne, jeśli obserwacje trzeba połączyć z robieniem notatek i innymi podobnymi czynnościami. Mikroskopy tej konstrukcji mają zwykle funkcję fotografowania i nagrywania wideo, a także różne wbudowane narzędzia - na przykład siatkę skali do oceny wielkości widocznych obiektów, wyświetlanych bezpośrednio na ekranie. Ponadto obraz na ekranie może zobaczyć nie tylko bezpośredni użytkownik, ale także każdy, kto znajduje się w pobliżu; takie możliwości są niezbędne podczas szkoleń, konsultacji, prezentacji itp. Z drugiej strony takie mikroskopy są nieporęczne i drogie.

- Wielość powiększenia. Powiększenie zapewniane przez okular. Parametr ten, wraz z powiększeniem obiektywu, wpływa na ogólne powiększenie urządzenia (patrz wyżej). Klasyczna opcja dla okularów w mikroskopach to 10x, ale zdarzają się też wyższe wartości. W zestawie może znajdować się kilka okularów o różnym powiększeniu - w celu zmiany ogólnego stopnia powiększenia. Istnieje oznaczenie wielokrotności z indeksem alfabetycznym, na przykład WF10x. Oznacza to, że okular ma rozszerzone pole widzenia (WF - szerokie, EWF - extra-wide, UWF - ultraszeroki).

- Nachylenie okularu. Odchylenie okularu determinuje pozycję głowy obserwatora podczas patrzenia przez mikroskop oraz ogólną łatwość obsługi. Według tego wskaźnika można wyróżnić trzy główne opcje: stały kąt, regulowany kąt, brak pochylenia. Stały kąt to najczęściej 30 ° lub 45 ° w stosunku do poziomu, wartości te są uważane za najwygodniejsze. W mikroskopach o regulowanym kącie cały statyw wraz z tubusem i stolikiem mocowany jest do podstawy za pomocą obrotowego mocowania. Jest to najwygodniejsza opcja, pozwalająca dostosować pochylenie do własnych preferencji, ale z czasem montaż ma tendencję do luzowania, dlatego rzadko jest używany w profesjonalnych mikroskopach. Trzeci typ - mikroskopy pionowe, bez nachylenia - nie otrzymały zbyt dużego rozmieszczenia: ta konstrukcja jest używany w niektórych modelach stereoskopowych (patrz "Typ"), aby utrzymać scenę ściśle poziomą (jest to ważne przy niektórych pracach z przedmiotami mikroskopowymi).

- Średnica osadzenia. Średnica nominalna okularu zastosowanego w mikroskopie oraz średnica osadzenia w tubusie do montażu okularu. Nowoczesne mikroskopy wykorzystują kilka standardowych średnic, w szczególności 23 i 27 mm. W praktyce parametr ten jest niezbędny przede wszystkim w przypadku, gdy planowany jest zakup zapasowych lub wymiennych okularów do mikroskopu, lub jeśli „gospodarstwo” ma już okular i należy ocenić jego kompatybilność z tym modelem.

- Korekcja dioptrii. Zakres regulacji dioptrii przewidziany w okularze. Ta korekcja jest stosowana, aby osoba krótkowzroczna lub dalekowzroczna mogła patrzeć przez mikroskop bez okularów lub soczewek kontaktowych. W większości modeli z tą funkcją zakres korekcji wynosi około 5 dioptrii w obie strony; pozwala to na użycie mikroskopu w przypadkach łagodnej do umiarkowanej krótkowzroczności/nadwzroczności.

Obecność nośnika leku w scenografii.

Prowadnica preparacji to urządzenie do płynnego przesuwania szkieł preparacyjnych pod obiektywem mikroskopu, a także do ustalania warunkowych współrzędnych poszczególnych odcinków preparacji. Za ruch odpowiadają mechanizmy, które umożliwiają oddzielne przesuwanie szkła w kierunku wzdłużnym i poprzecznym. Ustalenie współrzędnych zapewniają specjalne skale z noniuszem, dokładność określenia współrzędnych może wynosić od 0,1 do 0,01 mm.

Funkcja ta występuje wyłącznie w mikroskopach biologicznych (patrz Typ). Jego obecność może być niezwykle istotna dla badań związanych z dużymi współczynnikami powiększenia. Bez nośnika leków szkło musiałoby być przesuwane ręcznie, a znalezienie określonych obszarów byłoby trudnym, jeśli nie niemożliwym zadaniem.

Cechy konstrukcji kondensatora zainstalowanego w mikroskopie.

Kondensor jest częścią systemu oświetlenia w mikroskopach biologicznych (patrz „Typ”). Jest to układ optyczny, który w szczególny sposób przetwarza strumień światła wchodzący do szkła preparacyjnego. Różne sytuacje mogą wymagać różnych metod takiego przetwarzania; w związku z tym w mikroskopach można stosować różne typy kondensorów. Jednak najpopularniejszym w naszych czasach jest najprostszy kondensator Abbego. Zapewnia koncentrację wiązki światła i jej równomierny rozkład w polu widzenia. Początkowo takie urządzenie przeznaczone jest do badań metodą jasnego pola, ale może być również wykorzystywane do obserwacji w kontraście fazowym. Kondensor Abbego może być wyposażony w irysową przesłonę aperturową - z jej pomocą można zmniejszyć jasność oświetlenia - oraz filtry barwne.

Inne, bardziej specyficzne typy kondensorów (na przykład fazowe lub ciemnego pola) są zwykle kupowane osobno i rzadko wchodzą w skład standardowego wyposażenia mikroskopu.

W charakterystyce kondensora można wskazać NA - wielkość apertury (efektywnego otwarcia) w milimetrach, na przykład NA=1,2. To dość specyficzny parametr; wystarczy powiedzieć, że jest on wybierany przez producenta do kompletnych obiektywów i nie ma zasadniczego wpływu na wybór mikroskopu.

Obecność filtrów świetlnych w zakresie dostawy mikroskopu.

W systemie oświetleniowym zainstalowane są filtry świetlne; mogą być zdejmowane lub wbudowane (zwykle na obrotowej płycie). W każdym razie takie urządzenia zmieniają charakterystykę światła, dostosowując je do specyfiki sytuacji. Rodzaje i przeznaczenie filtrów świetlnych mogą być różne, a także ich asortyment w zestawie; niektóre z bardziej powszechnych opcji to:

- Kolor niebieski. Przydatne w przypadkach, gdy do oświetlenia używane jest światło z żarówki lub lampy halogenowej. Filtr ten wyrównuje temperaturę kolorów (balans bieli), dzięki czemu odcienie kolorów są chłodniejsze i zapewniają naturalne odwzorowanie kolorów; jest to szczególnie ważne w przypadku mikrofotografii, ponieważ odpowiednio ustawiony balans bieli ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć.

- Kolor żółty. W przeciwieństwie do niebieskiego, obniża temperaturę barwową, nadając obrazowi cieplejszy odcień. Czasami przydaje się również do regulacji balansu bieli, ale żółte filtry mają jeszcze jedno ważne zastosowanie: są dobre do wykrywania niedoskonałości na metalowych powierzchniach.

- Kolor zielony. Obiektywy achromatyczne i planachromatyczne znajdujące się w większości nowoczesnych mikroskopów najlepiej eliminują aberracje w zielonej części widma. Mając to na uwadze, stosuje się podobne filtry: obraz w zielonym odcieniu ma najmniej widoczne zniekształcenie....Ponadto większość obiektywów do mikroskopii z kontrastem fazowym jest również najskuteczniejsza w zielonej części widma (chociaż możliwe są wyjątki).

- Mat (dyfuzor). Białe filtry, które nie zmieniają barwy światła, ale zapewniają dodatkowe rozproszenie. Może to być przydatne zwłaszcza podczas pracy z obiektywami o małym powiększeniu.

- Neutralny. Filtry w różnych odcieniach szarości. Służą do zmniejszania intensywności oświetlenia bez zmiany jego pozostałych cech. Takie gadżety mogą być szczególnie przydatne podczas fotografowania – a mianowicie, jeśli aparat nie ma wystarczająco szybkiego czasu otwarcia migawki. Zwróć uwagę, że podobny efekt można osiągnąć za pomocą przesłony mikroskopu, ale nie zawsze jest to najlepsza opcja do fotografowania. Zawężenie przysłony zmniejsza więc pole widzenia i zwiększa głębię ostrości (ta ostatnia też nie zawsze jest pożądana), a filtry świetlne nie wpływają na te parametry; ponadto w niektórych sytuacjach nawet najwęższa przysłona może nie być wystarczająco „ciemna”.

- Filtry świetlne do preparatów kolorowych. Poprawia widoczność kolorowych elementów. Takie urządzenia są szczególnie popularne w badaniach biologicznych: są to leki najczęściej przetwarzane za pomocą barwników, a ponadto są one najbardziej podatne na blaknięcie barwników, co utrudnia ich oglądanie w normalnym oświetleniu. Zwróć uwagę, że filtry tego typu, w przeciwieństwie do filtrów kolorowych opisanych powyżej, nie malują całego obrazu na określony kolor, a jedynie tłumią wszystkie inne kolory, z wyjątkiem ich „natywnego” koloru.

- Fluorescencyjny. Filtry stosowane w mikroskopii fluorescencyjnej. Dzielą się na dwa typy - ekscytujące (emitujące promieniowanie UV z ogólnego spektrum oświetlenia w celu oświetlenia leku) i ciągnące (chroniące oczy użytkownika przed promieniowaniem ultrafioletowym i jednocześnie wpuszczające fluorescencyjny blask leku).

Sposoby zasilania, przewidziane w mikroskopie. Nawet modele optyczne mogą wymagać źródła zasilania do pracy podświetlenia (patrz wyżej), w przypadku innych odmian zasilanie jest prawie koniecznością. Niektóre modele mogą obsługiwać kilka typów zasilania.

- Sieć 230 V. Podłączenie do zwykłego gniazda 230 V. Całkiem wygodny i praktyczny wariant, słabo nadaje się do modeli przenośnych (patrz wyżej).

- Port USB. Zasilanie ze złącza USB jest często spotykane w mikroskopach cyfrowych (patrz „Zasada działania”): urządzenie jest zasilane z tego samego złącza, przez które jest podłączone do komputera lub innego ekranu zewnętrznego. A w modelach optycznych takie zasilanie może być przewidziane jako dodatek do opisanej powyżej sieci 230 V. Zwróć uwagę, że porty USB spotykane są między innymi w laptopach i innych urządzeniach przenośnych, co umożliwia korzystanie z takich mikroskopów nawet wtedy, gdy w pobliżu nie ma gniazdek. Jest to szczególnie przydatne w przypadku urządzeń przenośnych (patrz wyżej).

- Akumulator. Zasilanie z własnego wbudowanego akumulatora, w niektórych przypadkach niewymiennego. Ten wariant sprawia, że mikroskop staje się całkowicie autonomiczny i umożliwia korzystanie z niego nawet przy całkowitym braku zewnętrznych źródeł zasilania w pobliżu. Z drugiej strony ten szczegół dotyczy głównie modeli przenośnych, i to tylko w niektórych przypadkach, a wbudowana bateria odczuwalnie wpływa na wagę, wymiary oraz cenę urządzenia. Dlatego...mikroskopy czysto bezprzewodowe są niezwykle rzadkie, częściej ten sposób zasilania przewiduje się w postaci dodatku do sieci 230 V lub USB (patrz wyżej) - jako zapasowy w przypadku problemów z zasilaniem zewnętrznym.

- Baterie. Kolejna odmiana autonomicznego zasilania, podobna do opisanych powyżej baterii. Jeżeli chodzi o oszczędzanie, obecność komory baterii zyskuje przewagę nad wbudowanym akumulatorem, jednak same baterie należy dokupić osobno - przy czym przyjdzie albo regularnie kupować jednorazowe ogniwa, albo wydać dość dużą kwotę za akumulatory i ładowarkę do nich. Ponadto jakość baterii w dużym stopniu zależy od konkretnej marki i nie wszystkie ogniwa mogą normalnie „uruchomić” mikroskop i zapewnić akceptowalny czas jego pracy. Dlatego takie zasilanie, podobnie jak akumulatorowe, w czystej postaci jest rzadko spotykane, częściej uzupełnia ono podłączenie do sieci 230 V lub USB.