Porównanie Wagner W 100 vs Zubr KPE-350

Pobór mocy podczas pracy z elektronarzędziem (patrz „Typ”).

Większość nowoczesnych pistoletów natryskowych, nawet produktywnych, ma dość niską moc: na przykład modele o mocy powyżej 1 kW są niezwykle rzadkie, a w większości przypadków pobór mocy nie przekracza 500 W. Więc przy podłączaniu takiego sprzętu do gniazdek zwykle nie ma problemów; tylko pojedyncze jednostki o wysokiej wydajności, wymagające 3,5 kW lub więcej, muszą być podłączone zgodnie ze specjalnymi zasadami (bezpośrednio do rozdzielnicy). W innych przypadkach dane o zużyciu energii najczęściej nie są potrzebne w normalnym użytkowaniu i mogą być wymagane tylko do określonych zadań - na przykład do obliczenia obciążenia autonomicznego generatora.

Zużycie farby lub innego materiału (np. zaprawy tynkarskiej) podczas normalnej pracy pistoletu natryskowego.

Im wyższe zużycie, tym więcej materiału może nanieść narzędzie w jednostce czasu, tym lepiej nadaje się do obróbki dużych powierzchni i nakładania grubych powłok. Z drugiej strony nie wszystkie rodzaje prac wymagają wysokiej wydajności, a czasami relatywnie niskie zużycie jest optymalne. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie dla różnych sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalna lepkość farby lub innego materiału roboczego, przy której pistolet natryskowy może normalnie pracować. Określone w jednostkach DIN; pewna liczba DIN to w tym przypadku liczba sekund, w których standardowa objętość farby (zwykle 100 ml) wyleje się z lejka o ściśle określonej średnicy otworu wlewowego (zwykle około 4 mm). Taki lejek (wiskozymetr) może być dostarczony z pistoletem natryskowym, ale w razie potrzeby można go dokupić osobno.

Zatem im więcej DIN, tym bardziej lepka jest kompozycja. A im większa liczba wskazana w charakterystyce pistoletu natryskowego, tym szersze jego możliwości, tym gęstsze płyny można do niego wlewać bez obawy o blokady i awarie. Jednocześnie należy pamiętać, że w praktyce często nie trzeba pracować z gęstymi cieczami - wręcz przeciwnie, nadmierna lepkość pogarsza jakość powłoki, prowadzi do powstawania smug i wydłuża czas schnięcia. Np. większość emalii i farb olejnych stosuje się przy lepkości ok. 20 DIN, farby lateksowe - do 45 DIN itd. Ogólne zalecenia w tym zakresie można znaleźć w dedykowanych źródłach, a konkretne - na opakowaniu konkretnego marka farby lub inny skład.

Średnica dyszy na wylocie pistoletu natryskowego.

To z tej dyszy wydobywa się farba lub inny materiał roboczy. A wydajność i wielkość plamki na wyjściu zależą od średnicy. W związku z tym większe dysze lepiej nadają się do dużych powierzchni, podczas gdy mniejsze zapewniają większą precyzję i dokładność. W związku z tym parametr ten jest bezpośrednio związany z typem urządzenia (patrz wyżej). Dostępne są również pistolety natryskowe z wymienną dyszą, gdy w zestawie znajduje się więcej niż jedna dysza, co rozszerza możliwości użytkowania urządzenia.

Rodzaj systemu natryskowego zastosowanego w urządzeniu. Różne systemy natryskowe różnią się formatem pracy, a co za tym idzie indywidualnymi praktycznymi niuansami użytkowania:

- HP (wysokie ciśnienie) / CONV (konwencjonalne). Jeden z najbardziej znanych i popularnych systemów natryskowych. Ciśnienie powietrza na wlocie i wylocie takich pistoletów natryskowych jest w przybliżeniu takie samo. Zaletami systemów HP są prostota konstrukcji, szerokie pokrycie, duża szybkość aplikacji farby oraz stosunkowo niskie zużycie powietrza. Jednocześnie procent transferu farby takimi opryskiwaczami jest bardzo niski – ponad połowa nałożonego materiału, dzięki dużej prędkości, odbija się od powierzchni i osadza na otaczających przedmiotach. Inną wadą jest to, że strumień z nebulizatora HP intensywnie wychwytuje drobny pył i inne „lotne zanieczyszczenia”; z tego powodu często wymagane jest dodatkowe szlifowanie i polerowanie malowanej powierzchni.

- RP (zredukowane ciśnienie). Modyfikacja dysz konwencjonalnych (HP), charakteryzujących się nieco niższym ciśnieniem wylotowym. Zaowocowało to nieznaczną poprawą szybkości transferu i zmniejszeniem poziomu ściółki, przy jednoczesnym zachowaniu zalet dobrej wydajności, jednorodności i niskiego zużycia powietrza. Niemniej jednak pod względem tych wskaźników takie urządzenia są nadal gorsze od modeli o niskim ciśnieniu.

- HVLP (wysoka objętość, niskie ciśnienie).... System natryskowy o niskim ciśnieniu wylotowym (ok. 0,7 bar) i dużej ilości powietrza. Jedną z kluczowych zalet takich urządzeń jest wysoki współczynnik przenoszenia atramentu – nie mniej niż 65%. Ponadto niska prędkość podawania farby zmniejsza poziom zanieczyszczeń: jest stosunkowo niewiele wirów, które „ciągną” zanieczyszczenia. Główną wadą systemów HVLP jest duże zużycie powietrza, nie każda sprężarka poradzi sobie z takim natryskiem. Ponadto wymagają dodatkowych filtrów chroniących przed przedostawaniem się oleju i wilgoci do powietrza przy dużych obciążeniach sprężarki; a z takim urządzeniem można pracować tylko z niewielkiej odległości (zwykle do 15 cm), a aby uniknąć kropli, wymagana jest pewna umiejętność.

- HVLP-II (Nowe Wysokie Objętościowe Niskie Ciśnienie). HVLP drugiej generacji (patrz odpowiedni punkt), który ma szereg ulepszeń w stosunku do oryginału, ale generalnie taki sam.

- LVLP (Low Volume Low Pressure) / Trans-Tech. Systemy natryskowe zaprojektowane jako ulepszenie HVLP. Przy tych samych zaletach (wysoki współczynnik transferu, minimalna ilość odpadów), zużywają znacznie mniej powietrza i mają łagodniejsze wymagania dla sprężarek i węży. Ponadto systemy LVLP są mniej wrażliwe na spadki ciśnienia, a skuteczny zasięg zraszania w nich sięga 25 - 30 cm Spośród zauważalnych wad tej opcji możemy jedynie wspomnieć o dość wysokim koszcie.

- HVMP (wysoka objętość średniego ciśnienia). Systemy natryskowe o wysokim przepływie powietrza i średnim ciśnieniu wylotowym. W porównaniu do HVLP, ze względu na wyższe ciśnienie, dają nieco niższą wydajność przenoszenia atramentu, ale większą jednorodność i zasięg.

- LVMP (niskie ciśnienie średnie). Systemy natryskowe o niskim przepływie powietrza i średnim ciśnieniu; rodzaj modyfikacji LVLP z wyższym ciśnieniem. Dzięki temu koszt jest nieco obniżony, wzrasta wydajność, jednolitość aplikacji i szerokość wychwytywania; jednak zużycie farby jest wyższe, a wykończona powierzchnia jest bardziej szorstka niż w przypadku oryginalnego LVLP.

- HTE (wysoka wydajność transferu). Oznaczenie to stosuje się w systemach natryskowych, dla których producenci deklarują wysoką szybkość transferu. Pod względem cech są najczęściej zbliżone do LVLP (patrz odpowiedni punkt) – w szczególności mają dość duży zasięg skuteczny. Jednak konkretne cechy w każdym przypadku należy wyjaśnić osobno.

- EA (doskonała atomizacja). Główną cechą takich systemów, zgodnie z nazwą, jest bardzo wysoki stopień rozpylenia materiału. Pozostałe charakterystyki wydajności w takich systemach mogą się różnić; punkty te należy wyjaśnić osobno.

- HEA (High Efficiency Airless). Markowa technologia natrysku bezpowietrznego (patrz Spray) stosowana w sprzęcie marki Wagner. Jak twierdzą twórcy, ogranicza straty farby o ponad 50% w porównaniu z bardziej tradycyjnymi systemami, a także zapewnia bardziej równomierne rozłożenie materiału. Nadaje się do powłok na bazie wody i oleju.

- MP (średnie ciśnienie). Opcja przejściowa między powyższymi HP i RP: zapewnia nieco niższe ciśnienie robocze w porównaniu do HP, ale nie tak niskie jak w RP. Z wielu powodów nie otrzymał dystrybucji.

- HD (o dużej wytrzymałości). Oznaczenie marketingowe stosowane w pojedynczych dyszach - zazwyczaj o wysokiej wydajności, w zastosowaniach o dużej objętości. Konkretne cechy takich systemów należy wyjaśnić osobno.