Pobór mocy podczas pracy z elektronarzędziem (patrz „Typ”). W rzeczywistości jest to moc silnika elektrycznego zainstalowanego w narzędziu.
Pobór mocy elektrycznej i wymagania dotyczące podłączenia zależą przede wszystkim od tego wskaźnika. Tak więc urządzenia o mocy do 3,5 kW mogą działać z konwencjonalnego gniazdka 230 V, przy wyższych wartościach z reguły wymagane jest połączenie z siecią 400 V.
Ponadto, w zależności od zużycia energii, często ocenia się i porównuje ogólne możliwości narzędzi - szybkość działania, zdolność radzenia sobie z twardymi materiałami itp. Technicznie nie jest to do końca prawdą, ponieważ takie możliwości nie zależą od zużyta, ale na mocy wyjściowej (patrz poniżej). Jednak ta ostatnia w charakterystyce jest wskazywana stosunkowo rzadko, a różnica w poborze mocy najczęściej odpowiada mniej więcej różnicy mocy wyjściowej. Można więc powiedzieć, że im
wyższy pobór mocy - im "mocniejsze" narzędzie jako całość, tym większa głębokość skrawania i szybkość pracy, które może zapewnić, i tym lepiej nadaje się do twardych materiałów.
Maksymalna prędkość obrotowa tarczy/freza zapewniana przez narzędzie.
Im wyższe obroty, tym wyższa prędkość ruchu krawędzi tnącej względem materiału, wyższa prędkość obróbki i dokładniejsze cięcie. Z drugiej strony wraz ze wzrostem prędkości moment obrotowy maleje. Tak więc przy tej samej średnicy ostrza/frezu wyższe obroty będą korzystne w przypadku stosunkowo miękkich materiałów, podczas gdy w przypadku twardych i upartych materiałów lepiej nadaje się „wolniejsze” narzędzie.
